Πρόσκληση σε γεύμα

Η ομάδα των αυτοκινήτων κατεβαίνει με ταχύτητα στο χωματόδρομο. Στις στροφές, φαίνεται στιγμιαία η φάλαγγα με τα μαύρα SUV Jeep, και τα φυμέ τζάμια. Σύννεφο η σκονή που σηκώνεται στο πέρασμά της. Μετά χάνεται στη στροφή και πάλι, για να ξαναφανεί ακόμα πιο εντυπωσιακή στο επόμενο άνοιγμα του δρόμου. Σε λίγα λεπτά θά βρίσκονται στο χωριό. Ολοι κοιτούν με αγωνία.

Ανοίγω μια ακόμα κρύα μπύρα. Είμαι καλά πληροφορημένος. Ξέρω τι πρόκειται να γίνει, μου είπαν οι κολομβιανοί φίλοι μου. Καθώς αναπολώ τις αφηγήσεις τους, αισθάνομαι ένα απίθανο ερέθισμα στο κορμί μου. Την αδρεναλίνη να κυλά στις φλέβες μου. Δίπλα μου βρίσκονται δύο ντόπιοι κάτοικοι του χωριού, ο Miguel και ο Victor. Ο Victor είναι ο δάσκαλος της κοινότητας. Ο Miguel ο πρόεδρος και αξιωματούχος του χωριού. Τους γνώρισα απο τρίτους, και τους εκτίμησα αμέσως. Θα έλεγα πως τους αγαπώ αληθινά. Είναι καλοί και φιλόξενοι άνθρωποι. Με φιλοξενούν στα σπίτια τους εκ περιτροπής.

Μέσα σε λίγα δευτερόλεπτα, η κρύα μπύρα γίνεται καυτή. Η μέρα είναι ζεστή και υγρή. Σύννεφα στον ουρανό προμηνύουν καταιγίδα. Αέρας σηκώνεται ξαφνικά και αφήνει μια μακάβρια βοή καθώς ανιχνεύει το χωριό μέχρι την πεδιάδα. Στο κέντρο της πλατείας του χωριού, κάποιος τσίγγος απο μια οροφή, αρχίζει να πέρνει τούμπες στον ανοιχτό χώρο της πλατείας.

Βρίσκομαι σ’ενα μικρό, όμορφο και άσημο χωριό της Κολομβίας. Κάτοικοι περίπου 700. Καλιεργητές. Ζούν εδώ γενιά προς γενιά ζώντας απο τα δώρα της γής που καλλιεργούν με κόπο. Ανθρωποι της γής, του κάματου, που δεν ξέρουν απο πόλη, θόρυβο και πολυκοσμία. Στα χαμηλά τους σπίτια, υπάρχει πηγάδι για νερό, εξωτερικός φούρνος, καντήλι που σιγοκαίει το βράδι. Και ζώα. Αγελάδες, κότες, σκυλιά, γάτες. Κήποι με ντομάτες, καλάμπόκια και άλλα κηπευτικά. Τα χαρακτηριστικά των προσώπων τους εχουν χαρακιές, σημάδια της φύσης και της ζωής στην ύπαιθρο.

Ο Victor με καθησυχάζει. Να μην ανησυχώ. Ο,τι δώ είναι καθαρά ντόπια υπόθεση. Αστυνομία δεν υπάρχει στο χωριό, ούτε και έρχεται ποτέ. Το διπλανό μεγαλοχώρι έχει αστυνομία, αλλά μάλλον τους αγνοεί επιμελώς. Είμαστε μόνοι. Ολα θα πάνε καλά.

Η φάλαγγα των SUV πλησιάζει. Εχουν πάρει τώρα θέση στη πλατεία, σχεδόν όλοι οι άντρες του χωριού. Ολοι τους όρθιοι να περιμένουν τους επισκέπτες. Σε κάποια μόνον γωνία, στη σκιά του καφενείου, έχουν στρώσει ένα μεγάλο τραπέζι με άσπρο τραπεζομάντηλο και άδεια ποτήρια. Γύρω γύρω μια σειρά με ψάθινες καρέκλες. Εκεί θα καθήσουν οι αναμενόμενοι επισκέπτες. Για την περίπτωση, ο Miguel εχει ετοιμάσει και κάποιο μικρό λόγο για το καλωσώρισμα. Εχει σκηνοθετήσει τις κινήσεις του, καθώς αυτός μέσα στο μεγάλο πλήθος θα προχωρήσει μπροστά δύο βήματα και θα απλώσει το χέρι του στον αρχιεπισκέπτη. Θα τον καλωσωρίσει στο χωριό, θα τον ευχαριστήσει για τα καλά του έργα. Κατόπιν θα τον συνοδέψει στο στρωμένο τραπέζι. Θα του προσφέρει κρύο νερό. Οπως έχει κανονίσει το τραπέζι θα γεμίσει με ντόπια φαγητά, και φρούτα.


Τα SUV μπαίνουν με ταχύτητα στη πλατεία, και σκορπίζονται αριστερά και δεξιά σε μεγάλη απόσταση το ένα απ’ το αλλο. Μερικά παρκάρουν δίπλα σε τοίχους σπιτιών, άλλα στο κέντρο. Οι πόρτες ανόιγουν και απο μέσα τους ξεχύνονται στο δρόμο γυμνασμένοι άντρες με στρατιωτικά ρούχα και βαρύ αυτόματο οπλισμό. Μερικοί πιάνουν τις γωνίες. Αλλοι ανεβαίνουν στις ταράτσες των σπιτιών. Μια τρίτη ομάδα μαζευεται γύρω απο ένα αυτοκίνητο και το καλύπτει με τα σώματά της. Οπλα έτοιμα, προσοχή τεταμένη. Η πόρτα ανοίγει, ο επισκέπτης κατεβαίνει.

Πρόκειται για τον κύριο Fernando, απεσταλμένο γνωστής οικογενείας εμπόρων ναρκωτικών, μία από τις μεγαλύτερες οικογένειες παραγωγής κοκαίνης στον κόσμο. Δημιουργοί της εμπορικής ομάδας του Cali, ανταγωνιστές του αιμοσταγή ανταγωνιστή τους βαρώνου του Medellin Pablo Escobar, έχουν απλώσει το εμπόριό τους σε όλη την υφήλιο. Επίσημα τους καταζητούν οι πάντες. Η κολομβιανή κυβέρνηση και στρατός, το FBI, η Αμερική. Ανεπίσημα όμως κυκλοφορούν παντού, με συνοδεία στρατού, και αφού πρώτα ανακοινώσουν που θα βρίσκονται, έτσι ώστε η αστυνομία και ο στρατός να μην τους ενοχλεί.

Ο κύριος Fernando είναι φίλος και έμπιστος της οικογένειας. Είναι και αυτός καταζητούμενος. Λογιστής στο επάγγελμα, εκτελεί τώρα και χρέη δημοσίων σχέσεων. Είναι δεινός ρήτορας, και ασκεί διπλωματία. Ανήκει σε μιά ομάδα που έχει δημιουργήσει το ιδεολογικό υπόβαθρο που να δικαιολογεί το εμπόριο των ναρκωτικών. Γιατί υπάρχει, γιατί πρέπει να υπάρχει, και με ποιούς κανόνες θα ασκείται. Σύμφωνα με τον κύριο Fernando, η κοκαίνη είναι ο εθνικός πλούτος της Κολομβίας, και ελλείψει υπεραντλαντικών όπλων, αποτελεί και ένα είδος πυρηνικού όπλου του Τρίτου Κόσμου. Η παραγωγή κοκαίνης, επιλύει το πρόβλημα της ανεργίας, και δίνει πόρους στους narcos να ασκήσουν κοινωνική πολιτική, κάτι που οι διεφθαρμένοι πολιτικοί της Βogota δεν έχουν τη διάθεση να κάνουν. Τα έσοδα του εμπορίου ανακυκλώνουν το μόνο φρέσκο χρήμα που έρχεται στη χώρα. Σχολεία, νοσοκομεία, στάδια, όλα χτίζoνται απο τους narcos. Οι εθνικοί ευεργέτες της Κολομβίας είναι δηλαδή οι έμποροι ναρκωτικών.

Ο Miguel συνοδεύει τον προσκεκλημένο του στο τραπέζι. Ανταλάσσονται φιλοφρονήσεις και κάποιες αγκαλιές. Ο κύριος Fernando φαίνεται σε καλή διάθεση. Καθώς αναπαύεται στη ψάθινη καρέκλα, μερικοί οπλοφόροι πέρνουν θέσεις σε επίμαχα σημεία μπροστά και πίσω του. Ο Miguel αναφέρεται στο χωριό. Πως έχουν τα πράγματα, τι ανάγκες υπάρχουν, πόσα παιδιά είναι στο σχολείο, τι χρειάζεται να γίνει για να γίνει η ζωή καλλίτερη.

Το χωριό του Miguel κάνει καλλιέργια δέντρων κοκαίνης. Τα τελευταία χρόνια, οι κλασικές καλλιέργιες έχουν εγκαταλειφθεί και τα ναρκο-δεντρα πήραν τη θέση τους. Ο μέσος κάτοικος του χωριού έχει αυξήσει το εισόδημά του μέχρι και 1000%. Είναι όλοι ευχαριστημένοι, αλλά φοβούνται. Ακούνε πως η κυβέρνηση έχει βάλει σε εφαρμογή ένα πρόγραμμα αεροψεκάσματος των φυτειών. Ολοι λένε πως η Αμερική χρηματοδοτεί την Κολομβία με χρήμα και στρατιωτικό υλικό για να εξαλείψει το εμπόριο. Ολοι τους φοβούνται. Αντάρτικες ομάδες τον έχουν πλησιάσει για προστασία. Του ζητούν λεφτά για τον προστατεύσουν απο το στρατό. Γιατί η Κολομβία δεν έχει μόνον ένα αντάρτικο. Εχει τουλάχιστον τρία. FARC και ELN αλωνίζουν την επαρχία για πλιάτσικο. Στη Βogota, οργανωμένες ομάδες πίεσης ζητούν πολιτική εκπροσώπηση στο κοινοβούλιο. H oμάδα Μ19 έκανε επίθεση στο κοινοβούλιο οπου έγινε αιματοχυσία. Στην επαρχία ιδιωτικές ομάδες προστασίας οικογενειών (AUC) έχουν ήδη αρχίσει τα εγκλήματα με την ανοχή της αστυνομίας. Ο Miguel φοβάται ότι η υπόθεση θα κοστίσει σε αίμα. Ποιά είναι η γνώμη του κυρίου Fernando;

Ο κ. Fernando τον καθησυχάζει. Το εμπόριο είναι μεγάλο, λέει, υπάρχει πλούτος για όλους. Οι γκρινγκος θέλουν μόνον μερικές νίκες για να τις δείξουν στους ψηφοφόρους τους. Δεν ενδιαφέρονται για άλλου είδους διευθέτηση. Το ίδιο και η κολομβιανή κυβέρνηση. Οσο η κατάσταση μένει όπως είναι, χωρίς να πλήττει κοινωνικά την Κολομβία, το εμπόριο θα συνεχίζει να ακμάζει για όλους. Τη στιγμή αυτή, αγαπητέ Miguel, γίνονται μυστικές συζητήσεις μεταξύ όλων των ενδιαφερομένων, αντάρτικών και κυβέρνησης. Στο μέλλον, όταν θα έχει νεώτερα θα τον πληροφορήσει.

Βρίσκομαι περίπου τριάντα μέτρα μακριά απο το τραπέζι, και παρατηρώ τη σκηνή με ενδιαφέρον. Παρατηρώ τον κύριο Fernando. Ντυμένος απλά, με ανοιχτόχρωμο παντελόνι και μπλέ ξεκούμπωτο πουκάμισο. Στο κεφάλι, ένα κλασικό κολομβιανό σομπρέρο. Στη ζώνη ένα πιστόλι. Τα μάτια του παίζουν, είναι πανέξυπνος. Λένε πως έχει γράψει ένα βιβλίο οπου καταγράφει όλη την ιστορία της Κολομβίας, την ξαφνική εμφάνιση του εμπορίου των ναρκωτικών, του άνομου πλούτου. Περιγράφει εκεί τα σενάρια που μπορούν να διαμορφωθούν γύρω απο το παράνομο αύτό εμπόριο, και προτείνει τρόπους διακυβερνησης και ελέγχου του εμπορίου. Πως θα μπορέσει η χώρα να κρατήσει το επικερδές της εμπόριο, να απαλλαγεί απο τις διάφορες ομάδες που το λυμαίνονται, να εξαλείψει το έγκλημα σε προσωπικό επίπεδο. Προτείνει τη δημιουργία πολιτικού κόμματος μέσα απο τους νάρκος, την αμνηστεία και πολιτική εκπροσώπηση των διάφορων αντάρτικων, την παράδοση των όπλων, τον ανασχηματισμό αστυνομίας και κυβέρνησης. Οραματίζεται ο κύριος Fernando τη δημιουργία ενός ναρκο-κράτους, πάνω σε πλατωνικά πρότυπα. To χωριό αποτελεί γι’ αυτόν ένα τέτοιο πρότυπο ήρεμου και νοικοκυρεμένου κόσμου.

Η παρέα έχει ζεσταθεί. Ακούγονται χαρούμενες φωνές και γέλια. Το τραπέζι αρχίζει να γεμίσει με φαγητά, κρασί και φρούτα. Το σχολείο χρειάζεται λεφτά και επισκευές. Το ίδιο και η εκκλησία. Και ο δρόμος βρίσκεται σε κακή κατάσταση. Μέρος του χωριού δεν έχει ακόμα ηλεκτρικό. Το σύστημα νερού χωλένει. Ο Miguel τελειώνει την κατάθεση.

Βεβαίως, συμφωνεί ο κύριος Fernando. Θα στείλει μάστορες για επισκευές στα κτίρια, μια εταιρεία για να ασφαλτοστρώσει το δρόμο. Θα δώσει λεφτά στην κοινότητα, έχει προυπολογισμό. Θα χρειαστούν ένα υδραγωγείο και ηλεκτρολόγους για τον φωτισμό. Κάποιος διπλανός του παίρνει σημειώσεις. Ολα θα γίνουν. Θα τα κοστολογήσει όλα αυτά, και θα τα μηνύσει στον Miguel. Μέσα στο μήνα.

Κάποιοι ένοπλοι κουβαλούν μερικούς μαύρους σάκους απορριμάτων και τους αφήνουν στα πόδια του. Εχουν βάρος, δύσκολα να τους σηκώσεις. Ο κύριος Fernando αφουγκράζεται, κατεβάζει ένα ακόμα aguardiente, και ανοίγει μια σακούλα. Εχει μέσα χαρτονομίσματα των είκοσι, και εκατό δολλαρίων. Τακτοποιεί μερικές σειρές πάνω στο τραπέζι, ενώ δίπλα του ο ιδιαίτερός του ετοιμάζεται για νέες σημειώσεις. Ηρθε η ώρα της πληρωμής, Κάτι σαν ειδικό επίδομα παραγωγής. Productivity bonus. Αυτός είναι άλλωστε ο βασικός λόγος που η ομάδα ήρθε στο χωριό. Ανακοίνωσε την άφιξή της στον Miguel, και έστειλε στο χωριό μερικούς δικούς της για αναγνώριση. Οταν διαπιστώθηκε πως όλα ήταν ήρεμα, η ομάδα οδήγησε την απόσταση στο χωριό. Η ειδοποίηση των κατοίκων ήταν θέμα μερικών λεπτών.

Ενας προς έναν οι άντρες του χωριού παιρνούν απο το τραπέζι. Ενας προς έναν, με μεγάλο σεβασμό, τον χαιρετούν με χειραψία, και συζητούν μαζί του. Ο κύριος Fernando φαίνεται να τους θυμάται όλους. Πόσα παιδιά έχουν, πόση γή έχουν, τι συμβαίνει στη ζωή τους. Χαμογελά και κάνει καλαμπουρια μαζί τους, δεν βιάζεται. Στο τέλος ανάλογα με το μέγεθος της προσφοράς, τις ανάγκες της οικογένειας και την προσωπική του κρίση, ο Fernando προσφέρει τα λεφτά. Μερικές εκατοντάδες δολλάρια στον καθένα. Οι άντρες τον ευχαριστούν, μερικοί τον αγκαλιάζουν. Ο γραφιάς σημειώνει τα λογιστικά.

Απο τα λεφτά που βρίσκονται στο τραπέζι, τον αριθμό των σακκούλων και το βάρος τους, προσπαθώ με αυτοσχέδια μαθηματικά, να μαντέψω το συνολικό ποσό που κουβαλάει μαζί του ο κύριος Fernando. Θα πρέπει να ξεπερνάει το ένα εκατομμύριο δολλάρια. Μένω άναυδος. Η ομάδα των narcos πληρώνει όλο το χωριό. Το μυαλό μου φωτίζεται. Μόνον ετούτο το χωριό πληρώνεται; Αποκλείεται. Μάλλον πρόκειται για grand tour. Θα πληρωθούν όλα τα χωριά της περιοχής. Παροχές και επιδόματα. Μπόνους για τους παραγωγικούς, βοήθεια για τους αδυνάτους. Η απόλυτη κυβερνητική πολιτική εν δράσει απο τους narcos. Στο περιθώριο, απούσα, η συντεταγμένη πολιτεία της Κολομβίας με τους επισημους θεσμούς της.


Οι άντρες του χωριού αρχίζουν να σκορπίζουν. Αλλοι παίρνουν δρόμο για τα σπίτια τους. Αλλοι σχηματίζουν μικρά πηγαδάκια για συζήτηση. Απο όλους τους παρευρισκόμενους στη πλατεία, είμαι ο μόνος απλήρωτος. Φάτσα καθαρά ευρωπαική, με ντύσιμο που ξεχωρίζει απο τους γύρω, και με το πλήθος που με κάλυπτε αραιωμένο πιά, τραβώ σε μια στιγμή τη προσοχή του τραπεζιού. Ξαφνικά, με κοιτούν όλοι. Ο κύριος Fernando ρωτάει ποιός είναι ο κύριος που προφανώς δεν είναι ντόπιος. Miguel και Victor με καλύπτουν αμέσως. «Είναι φίλος μας, τουρίστας. Είναι εντάζει. Κανένα πρόβλημα. Αγαπάει την Κολομβία».

«Τουρίστας στην περιοχή μας;» Η ιδέα φαίνεται να διασκεδάζει την ομάδα. Ο κύρος Fernando μου γνέθει να πλησιάσω. Νοιώθω άνετα. Ολη τη ζωή μου άρεσε να μιλάω με ενδιαφέροντες ανθρώπους. Και ο κύριος Fernando είναι για μένα ενας πολύ ενδιαφέρον τύπος. Πάντα είχα άνεση στις συστάσεις και τα περίεργα κοινωνικά σύνολα. Πάντα επεδίωκα να μιλήσω με ανθρώπους που υπάρχουν έξω απο τα δικά μου δεδομένα, πέρα απο τις δικές μου αντιλήψεις. Τον πλησιάζω με θάρρος. Του συστήνομαι με το όνομά μου, και σαν φίλος των Miguel και Victor. Τουρίστας απο την Ελλάδα. Αφήνω για καλό και για κακό την Αμερική στην άκρη.

Εκπλήτομαι που ο κύριος Fernando σηκώνεται όρθιος, και μου απλώνει το χέρι. Συστήνεται με σοβαρότητα, και μου προσφέρει καρέκλα. Για κάποιο περίεργο λόγο ευγένειας και σεβασμού, αισθάνομαι πως ετοιμάζεται για μια συζήτηση μαζί μου. Μπροστά μου εμφανίζεται ένα μπουκάλι ντόπιο ποτό, aguardiente. Εκείνος βγάζει το καπέλο που φορούσε ώρα. Η κίνηση μάλλον υποδηλώνει ευγένια προς τον φιλοξενούμενο. Ως δια μαγείας, το πιστόλι της ζώνης εξαφανίζεται και εκείνο απο τη θέα μου.

Με ρωτάει πως βρέθηκα στην Κολομβία. Του λέω την αλήθεια. Εχω φίλους εδώ, κατευθύνομαι προς τα νότια. Σκοπεύω να επισκεφθώ τον Αμαζόνιο. Με ακούει με προσοχή. Τι ξέρω για την Κολομβία; Η απάντησή μου τον ξαφνιάζει. «Τα πάντα», του απαντώ. Δείχνει ευχάριστα έκπληκτος. Μαντεύω τις σκέψεις του. Δεν χρειάζεται τότε να εξηγήσει στον ξένο τις ιδιαιτερότητες αυτού του κόσμου, τον κώδικά συμπεριφοράς του, την τραγική ιστορία της χώρας. Ο ξένος ξέρει «τα πάντα». Το είπε και με αυτοπεποίθηση. Χαμογελάει. Τα πράγματα είναι τωρα εύκολα.

Κάθομαι μαζί του. Είναι ώρα για φαγητό. Καθώς το τραπέζι γεμίζει με παντός είδους εδέσματα, ο κύριος Fernando μου κάνει μια σειρά αναγνωριστικών ερωτήσεων. Ξέρει και για την Ελλάδα, τον εμφύλιο πόλεμό της, τον δεύτερο παγκόσμιο πόλεμο, την τωρινή κυβέρνηση. Ωραία χώρα η Ελλάδα, καταλήγει. Δημοκρατική, ήσυχη. Χωρίς την κατάρα των ναρκωτικών. Η Κολομβία έχει βίαια ιστορία. Εμφύλιοι, δολοφονιές πολιτικών, πάθη. Μετά ήρθαν τα ναρκωτικά. Το εμπόριο με τους γκρίγκος κινεί ολα τα γρανάζια. Η κοκαίνη είναι απλά ενα προιόν που τώρα το προστατεύσουν όλοι στη χώρα. Οι narcos μαζεύουν την παραγωγή και οργανώνουν τις εξαγωγές. Η κυβέρνηση λαδώνεται, όπως και αστυνομία και στρατός. Οι κάτοικοι ζούν καλά απα τις καλλιέργιες. Και τώρα τελευταία, εμφανίστηκαν και διάφορες ομάδες ανταρτών, άλλοι αριστεροί, άλλοι δεξιοί, αλλοι ιδιώτες, που πουλάνε προστασία και φορολογούν το προίον.

Ο κύριος Fernando είναι σαφέστατα διανοούμενος. Γνωρίζει τα γεγονότα, κάνει ό,τι μπορεί για να τα επηρεάσει. Διαθέτει πληροφορίες για όλους και για όλα, απο «μέσα». Αστυνομία, κυβέρνηση, στρατό, ακόμα και την Αμερικάνική πρεσβεία. Τον ρωτώ πως βλέπει τις μελλοντικές προοπτικές. Τι δυναμικές θα εμφανιστούν στην Κολομβία; Τι τιμή θα πληρώσει η χώρα για αυτό το προιόν; Το FARC είναι δυνατό, λέει. Εχει πολύ στρατό, πειθαρχία, ιεράρχηση. Αλλά πέρα απο μερικές μικρές επιχειρήσεις, μάλλον δεν είναι για μεγάλα πράγματα. Πολιτικά απουσιάζει. Η διάλυσή του είναι θέμα χρόνου. Το Μ19 συζητάει παράδοση των όπλων με αντάλλαγμα πολιτική εκπροσώπηση. Τέλος κι’ αυτό. Το ΕLN αποτελείται απο διανοούμενους φοιτητές, αντάρτικο πόλεων, αντιδραστικό στις ενέργειές του. Το μεγάλο πρόβλημα είναι το AUC και η συμμετοχή της αστυνομίας στους κύκλους. Ο κύριος Fernando είναι ομως αισιόδοξος. Με την πάροδο του χρόνου, τα αντάρτικα θα εξαφανιστούν, και το κράτος θα οργανωθεί γύρω απο το «προιόν». Θα είναι το πρώτο narco-state στην ιστορία της ανθρωπότητας. Το κακό όνομα του εμπορίου ναρκωτικών θα εξαλειφθεί κι’ αυτό με τον καιρό. Η Κολομβία θα ειρηνεύσει.

Νοιώθω μέσα μου μεγάλες διαφωνίες, προτιμώ όμως να συνεχίσω τις ερωτήσεις. Τον ρωτάω για τις πολιτικές δολοφονίες, τις απαγωγές, το κλείσιμο των δρόμων της πρωτεύουσας απο paramilitaries που μαζεύουν φόρους. Του αναφέρω την ιστορία πως οι τράπεζες της χώρας δίνουν όλα τα οικονομικά δεδομένα των πελατών τους σε διάφορες ομάδες ανταρτών. Διαθέτουν οι narcos, και άλλες ομάδες στη χώρα, τις τελευταιές βάσεις δεδομένων πελατών τραπεζών πάνω στις οποίες καταστρώνουν στρατηγικές απαγωγών και φοροαφαίμαξης.

«Πολιτικές δολοφονίες πάντα γινόταν στην Κολομβία», μου απαντά.. Ο ίδιος και η ομάδα του, είναι αντίθετος στη βία. Ο Escobar σκοτώνει γι’ αυτό και τον κυνηγούν όλοι. Αυτός όμως βλέπει τα πάντα σαν business. Αντί να τρομοκρατεί, πληρώνει. Ετσι είναι αγαπητός. Η διαφθορά στις τράπεζες, ναί, είναι μεγάλη και ο ιδιος κάνει ό,τι μπορεί να την περιορίσει. Οταν η πολιτική της χώρας αλλάξει προς την ναρκο κατεύθυνση που ο ίδιος οραματίζεται, η διαφθορά θα περιοριστεί. Ο μόνος dealer θα είναι το κράτος.

Κάποιος της ομάδας σκύβει πάνω του και του ψυθιρίζει. Είναι ώρα να φύγουν. Λόγοι ασφάλειας. Ο κύριος Fernando σηκώνεται και μου απλώνει το χέρι. «Είστε φίλος της Κολομβίας» μου λέει. «Απο τις ερωτήσεις σας νοιώθω πως την καταλαβαίνεται και ενδιαφέρεστε γι’ αυτή. Η συζήτηση μαζί σας ήταν πολύ ενδιαφέρουσα. Θα ήθελα πριν φύγω να σας κάνω ένα δώρο». Αρνούμαι το όποιο χρηματικό ποσό. Τον πληροφορώ πως έχω αρκετά λεφτά, και ό,τι έχω θα τα χαλάσω σαν τουρίστας. Γελάει. «Δεν είχα τα λεφτά στο μυαλό μου», μου απαντά. «Θα σας δώσω το όνομα ενός φίλου μου στην Βogota. Να τον επισκεφτείτε. Θα σας ξεναγήσει παντού. Είναι τύπος ευχάριστος, και καλός συζητητής. Θα σας δείξει πράγματα πολύ ενδιαφέροντα.» Το δώρο είναι καλλίτερο απ’ οτι φανταζόμουνα. Περιχαρής, δέχομαι την πρότασή του. Μου απλώνει το χέρι. Κατόπιν εξαφανίζεται μέσα στην ομάδα που τον περικυκλώνει. Τα SUV μαρσάρουν τις δυνατές τους μηχανές, και αφήνοντας ένα σύννεφο σκόνης εξαφανίζονται και πάλι κατευθυνόμενα προς τα βουνά.


-----------------------------------------------------------

Τον κύριο Fernando δεν το ξαναείδα ποτέ. Μετά απο μερικά χρόνια,και κάμποσα ταξίδια στην Κολομβία, εχω την πεποίθηση πως όλη του η ιδεολογία ήταν μια τεράστια ουτοπία. Ναι, το Μ19 παρέδωσε τα όπλα, αλλά τα άλλα αντάρτικα παραμένουν τρομοκρατώντας τους campesinos, και μαζεύοντας φόρους δια της βίας. Το FARC έχει τώρα δική του περιοχή, το μέγεθος της Ελβετίας. Το AUC και άλλες παρακρατικές οργανώσεις ευθύνονται τώρα ανοιχτά για χιλιάδες δολοφονίες. Τα τελευταία χρόνια, αντάρτες με συγχρονα laptop που περιέχουν οικονομικά databases, απαιτούν δια της βίας φορολογίες αίματος. Οι απαγωγές ανθρώπων έχουν γίνει επιδημία στην Κολομβία.Η μεσαία τάξη εγκαταλείπει τη χώρα άρον άρον. Η ατομική βόμβα του Τρίτου Κόσμου, οπως χαρακτήρισε τα ναρκωτικά ο κύριος Φ, έχει τώρα εκραγεί στο εσωτερικό της Κολομβίας. Η Πλατωνική ναρκοκοινωνία δεν βρήκε ποτέ εφαρμογή.

----------------------------------------------------------

Ηθελα στο πόστ αυτό να σας δώσω μια γέυση απο την πραγματικότητα της Κολομβίας. Η ιστορία είναι αληθινή, και γράφτηκε κατα τη διάρκεια ενός ταξιδιού μου στην Κολομβία. Εκανα εκεί πολλούς και καλούς φίλους των οποίων η φιλία διαρκεί μέχρι σήμερα. Στο μέλλον σκοπεύω να αναρτήσω και άλλα θέματα απο την Κολομβία. Είναι ένα πολύ όμορφο μέρος, με υπέροχους ανθρώπους, και μια τραγικά αιματηρή ιστορία. Με εντυπωσιάζει επίσης σαν θέμα, γιατί πιστεύω πως οι κοινωνίες και οι άνθρωποι είναι παράγωγα των δυναμικών που παράγει η ιστορία. Στην Κολομβία, οι δυναμικές ήταν και συνεχίζουν να είναι τραγικές.

-----------------------------------------------------------------------

Χρήσιμες Πληροφορίες

History of Colombia
Colombia Journal Online
Fuerzas Armadas Revolucionarias de Colombia (FARC)
Ejército de Liberación Nacional (ELN)
Autodefensas Unidas de Colombia(AUC)
Movimientο 19 de Abril (M19)
Interactive Map: Colombia, Cocaine and Cash
FARC Story
Axis of Logic (on Latin America)
“Parapolitics” scandal
US Drug Enforcment Administration
Colombian Cartels
Colombia Action Network
Plan Colombia and Beyond
Plan Colombia-US Dept of State
Plan Colombia – The Nation
A War on Poor and Black People
Interview Jorge Ochoa
Interview Juan David Ochoa

-----------------------------------------------------------------------