Το σπίτι ήταν όπως μου το περιέγραψαν. Ευρύχωρο, με δύο μεγάλα υπνοδωμάτια, σαλόνι, κουζίνα και μπάνιο. Στο ισόγειο ενα μικρό γυμναστήριο. Ανετη αυλή και σύνεργα μαγειρικής. Ενα όμορφο γραφείο με μια αναπαυτική καρέκλα και ράφια για τα βιβλία. Παντού πράσινο και γκαζόν. Κρύβω την ενοικιασμένη βέσπα στο πίσω μέρος του σπιτιού, μέσα στα λουλούδια.
Απέναντι απο το σπίτι, ενα πανέμορφο δάσος. Μετά το δάσος μια καθαρή και δροσερή παραλία. Θα είναι η καθημερινή μου ρουτίνα. Ξύπνημα νωρίς, και πρωινό μπάνιο στη θάλασσα. Διασχίζω το πάρκο με τα λουλούδια. Οι κηπουροί της περιοχής διατηρούν το γκαζόν σε άριστη κατάσταση. Ο πρωινός αέρας μου δροσίζει το πρόσωπο. Μυρίζω το φρεσκοκομμένο χόρτο, και αναπνέω βαθιά την αύρα της θάλασσας.
Φτάνω στην παραλία με τους φοινικες. Ηρεμία. Οι τουρίστες των ξενοδοχείων δεν έρχονται ποτέ νωρίς. Κουβαλώ μαζί μου ένα καλό καφέ και ενα σημειωματάριο. Μερικές ώρες την ημέρα, κάθε μέρα, κάθομαι σ' ενα έρημο πάγκο, και αφήνομαι στην αύρα της θάλασσας. Απόλυτη σιωπή. Τα ξυπόλητα πόδια μου ανακατεύουν την άμμο. Συντροφιά μου ο ήχος των κυμάτων, το θρόισμα των λιγοστών δέντρων. Mια μυρωδιά απο λουλούδια εξωτικά. Βγάζω τις σκέψεις μου στο χαρτί. Σκέπτομαι ανθρώπους και στιγμές απο το παρελθόν. Είναι περίεργο. Αν δώσεις χώρο και χρόνο στο μυαλό, βγάζει πολλά.Βρίσκομαι εδώ για αναψυχή. Μακριά απο το θόρυβο της πόλης, δραπέτης της απίθανης καθημερινότητας και εργασιακής σχιζοφρένειας. Θέλω να απομονωθώ σε ένα τόπο άγνωστο, μακριά απο γνωστούς και συνεργάτες, να απαλλαγώ απο τη βουή που ηχεί στα αυτιά μου ενοχλητικά. Θέλω να μείνω μόνος με τον ήλιο, τη θάλασσα, μερικά βιβλία και μουσική. Μόλις τέλειωσα ένα μεγάλο project που μου ρούφηξε μέχρι και την τελευταία ρανίδα ενέργειας. Αμέτρητες ώρες ασταμάτητης σκέψης και ευθύνης την εβδομάδα. Εφτασα στα όρια που το μυαλό καίγεται.
Η θάλασσα με ηρεμεί. Σε κάθε βουτιά, χαζεύω τα πολύχρωμα ψάρια. Ερχονται και φεύγουν σε μια ασταμάτητη μηχανική δύναμη που τα μετακινεί ανα χιλιάδες. Κόκκινα, κίτρινα, μπλέ. Ο βυθός στολισμένος με τη δική του παρθένα βλάστηση και λοφώδεις διακυμάνσεις. Αν ανοιχτείς 100 μέτρα απο την ακτή, θα δείς και μπλέ καρχαρίες, μπαρακούντα, και άλλα μεγάλα και μάλλον επικίνδυνα ψάρια. Το χάος της ανοιχτής θάλασσας με φοβίζει. Επιστρέφω στην αμμουδερή ακρογιαλιά, που ο ήλιος την καίει ράθυμα.Αναζητώ μερικές φορές την απομόνωση, τη μοναχικότητα. Είναι κάτι που επιδρά πάνω μου θετικά, μου δίνει δύναμη και σημείο αναφοράς, με στερειώνει στη γή και στην καθημερινότητα. Υπάρχουν πολλοί κόσμοι. Κόσμοι πραγματικοί, κόσμοι νοητοί, κόσμοι καλοί, και άλλοι που είναι κόλαση. Υπάρχουν πράγματα που πρέπει να θέλεις να τα δείς, αλλιώς δεν βλέπονται. Υπάρχουν δρόμοι του μυαλού που μόνο η φύση ανοίγει. Υπάρχουν σκέψεις που δεν μπορούν να γίνουν αν δεν έχεις το κατάλληλο περιβάλλον. Γενιούνται μόνον μέσα στην απομόνωση, τη στιγμή εκείνη που μένει κάποιος με τον εαυτό του και μόνον, και κοιτάει μέσα του βαθιά. Τη στιγμή που αυτογνωρίζεται.
------------------------------------------------
All pictures by Locus Publicus, free for public use
Nassau, Bahamas
------------------------------------------------
30 comments:
στην αθήνα που βρέχει από το πρωί, πέτυχες να αυξήσεις το πράσινο με τις φωτογραφίες αυτές.
γίναμε πράσινοι από τη ζήλια μας!!!
Μπορεί η απομόνωση να μην ακούγεται όμορφα .
Μπορεί η απομόνωση να μην ξεκουράζει .
Μπορεί η απομόνωση να μην βγάζει πουθενά .
Η φύση όμως, όταν αφουγκράζεται μοναχικά, μπορεί να δώσει αυτογνωσία .
Το χώμα ,οι πέτρες, το νερό, ο αέρας και ο ήλιος είναι τα στοιχεία που μας γέννησαν.
Γενιούνται μόνον μέσα στην απομόνωση, τη στιγμή εκείνη που μένει κάποιος με τον εαυτό του και μόνον, και κοιτάει μέσα του βαθιά. Τη στιγμή που αυτογνωρίζεται.
..............
Αυτή είναι μία αλήθεια, μεγάλη και επώδυνη κάποιες φορές.
Ένα γαλήνιο μέρος για μια τρικυμία ψυχής.
:-)
Απόλαυσέ την και πάνω απ΄ όλα απόλαυσε τον εαυτό σου, που τον μαθαίνεις συνέχεια, έτσι;
Οι ανθρωποι έμαθαν σιγά σιγά να φοβούνται την μοναξιά. Να θεωρούν κακό πράγμα το αρνητικό συναίσθημα. Να ξορκίζουν την λύπη.
Να απεύχονται τη στενοχώρια. Και αφού τα θεώρησαν όλα αυτά κακά, αφού τα βάφτισαν αφύσικα, όλα τα τόσο ανθρώπινα και φυσικά, απαίδευτοι, άρχιζαν να γονατίζουν μπροστά στη πιο μικρή λύπη και στενοχώρια. Έμαθαν να αποφεύγουν την μοναξιά, αναζητώντας παρέα όχι για να κουβεντιάσουν. Για να πουν χθες ήμουν με κάποιον παρέα, άντεξα δηλαδή μια ακόμη μέρα.
Και κυρίως ανταποκρίθηκα στο πρότυπο του γελαστού, του περιστοιχισμένου από παρέα. Αλλά όχι από ανθρώπους.
Η μοναξιά είναι τις περισσότερες φορές δρόμος προς την αυτογνωσία. Ερέθισμα για επαφή με τον χειρότερο συνομιλητή μας, τον εαυτό μας. Ανάγκη είναι. Απλή, ανθρώπινη και ευεργετική. Σε ζηέυω βέβαια... Άκου Μπαχάμες
Καλά και πρόσβαρα όσα γράφεις και περιγράφεις λοκοπούμπλικέ μου, αλλά η ...ταμπακέρα;;;
Ποιό είναι το κόστος διαμονής εκεί; Για να δούμε αν θα τις προτιμήσουμε από την Πάρο.
Άσχετο:
Μού άρεσε το απλό και εύστοχο σχόλιο που έκανες στον Syneas για την Αριστερά.
Και διότι «εκπέμπουμε στο ίδιο μήκος κύματος» αλλά και διότι εγώ τό έχω τραβήξει πολύ μακρυά, θα ήθελα να δείς και να πείς τη γνώμη σου για τα δικά μου "κατεβατά" περί αριστερής Αριστεράς.
nalambis.blogspot.com
Καλό υπόλοιπο διακοπών.
α-α-ε
Ν.
Ωραίο lead in για το καλοκαίρι που έρχεται, ειδικά από τη σημερινή πολύ βροχερή Αθήνα!
doc
Βρε locus γιατι μου το έκανες τώρα αυτό ????
Πολύ ωραία ανάρτηση, υπέροχα τα λόγια σου..ξανά!
Τωρα το να βλεπουμε τις θελκτικοτατες φωτογραφιες σου απ τις Μπαχάμες εν μεσω λασποβροχης και τόννων σκουπιδιών,απ τη μιά συνιστά ...προκληση,κι απ την άλλη υπόσχεση για ενα καλοκαίρι που έρχεται.
Μόνο που αφού τα κάψαμε όλα,φοβούμαι οτι θάναι ακόμα πιο αφόρητο απ το ήδη εφιλατικό περσινό.Αν δε,αρχίσουν οι ΔΕΗ τζήδες τιποτε ίδια κόλπα και μείνουμε χωρις κλιματισμό,μέχρι που...λυνουμε το Ασφαλιστικό!
Να περάσεις καλά,να γεμίσεις τις αποφορτισμένες σου μπαταρίες και σιγουρα η μικρή ανταμοιβή μας θα είναι μερικά υπέροχα ποστ!
Όλα ωραία βρε παιδί μου αλλά όταν έφτασες στους καρχαρίες είπα μέσα μου καλύτερα στο Σούνιο!
Κάπτεν Κερκ, πως μπορώ να διακτινιστώ στην τρίτη φωτογραφία;
Πιο πράσινη κι απ τον Σρεκ απ τη ζήλια μου, μη φοβάσαι όμως φίλε μου, δεν έχει στόχο εσένα.
Εσύ νάσαι καλά που μας ανοίγεις τις πόρτες της ζωής σου και μας υποδέχεσαι με τόση εγκαρδιότητα!
Βρίσκεσαι σε έναν επίγειο παράδεισο.
Να περνάς καλά, να φορτισεις τις μπαταρίες σου όσο βρίσκεσαι εκεί.
Η μοναξιά πολλές φορές μπορεί να είναι αφάνταστα δημιουργική, αλλά μόνο γιά όσους είναι εξοικειωμένοι μαζίτης η και την αποζητούν.
ΟΙ παραλιες αυτες ειναι ωραιοτατες κι ας εχουν καρχαριες. Για ποιο λογο τους φοβαστε; Οι πιθανοτητες να επιτεθουν ειναι απειροελαχιστες. Το Πανεπιστημιο της Φλοριδα εχει φτιαξει ενα πολυ ενδιαφερον σαϊτ με ολα τα στοιχεια, και βλεπεις οτι πιο πιθανο ειναι να σε χτυπησει κεραυνος παρα καρχαριας . Η τηλεοραση εδειχνε προ καιρου πλανο απο ελικοπτερο, πανω απο την παραλια της Σμυρνα (δε σας λεω που ειναι διοτι θα βρεθει κανεις παλι να αρχισει με το Ονομα) και εδειχνε εκατονταδες (κυριολεκτω) καρχαριες που ειχαν πλησιασει την ακτη. (Αυτα τα μαυρα που βλεπετε στη φωτογραφια ειναι τα παρεξηγημενα ψαρια).
Σορρυ Λοκους που παραπεμπω σε ανταγωνιστικες φωτογραφιες, αλλα ξερω οτι δεν σου εστειλα φωτογραφια της γαλοπουλας και ο λογος ηταν πως δεν ηθελα να παθουν κομπλεξ οι υπολοιπες δηθεν μαγειρισσες. Οποτε, ειπα, ας στειλω μια ψαριά, που δεν προκαλει και φθονο στο κατω κατω...
ΥΓ
Ακου κει να τρεχεις Μπαχαμες... χαθηκε καλε το Key West;
Ένα καθυστερημένο ευχαριστώ που ήσουν από τους πρώτους που μπήκε στο μου. Μάλλον το είχες πιστέψει περισσότερο από μένα. Σήμερα στην προσπάθεια αναβίωσης πέρασα να πω ένα γεια και να σε καλέσω σε μια 2η επίσκεψη.Theogr
που μπήκε στο blog μου.
Εάν είσαι εκεί εκμεταλευόμενος το Πάσχα των καθολικών καλή και αργή επάνοδο!
Ευτυχώς που δεν είμαι ζηλιάρης και μπορώ να σου ευχηθώ από καρδιάς να περάσεις όσο γίνεται καλύτερα.
(Εντάξει, ζηλεύω και λίγο αλλά μη δίνεις σημασία...).
Και μη ξανοίγεσαι πολύ. Εκτός από τους μπλε καρχαρίες…υπάρχουν και οι κόκκινοι!
Μια απορία Lokus: τα σπίτια εκεί γιατί δεν έχουν μπαλκόνια; Εμείς εδώ αν το σπίτι δεν έχει μπαλκόνι (και με θέα…), δεν το νοικιάζουμε!
ΕΧΩ ΑΠΙΣΤΕΥΤΑ ΝΕΑ!!!
Ο φίλος blogger Ioannisk, έπειτα από 6 μήνες περιπετειών με την υγεία του (υπέστη ανεύρυσμα στις 10 Σεπτεμβρίου 2007), επέστρεψε και άφησε σχόλιο στο blog του!!!
Η χαρά μου είναι απίστευτη. Μπείτε να αφήσετε μήνυμα συμπαράστασης:
http://ioanniskaramitros.blogspot.com/
doctor
Παρότι σε διαβάζω τακτικότατα, αγαπητέ Locus Publicus [άλλοτε συμφωνώντας, άλλοτε διαφωνώντας και άλλοτε... αδιαφορώντας...] έχω καιρό να σου αφήσω ένα σχόλιο.
Αυτή τη φορά, όμως, δεν θα το αποφύγω: Ολόψυχες ευχές για διασκέδαση και για ψυχαγωγία σου!
Διότι, κατά τη γνώμη μου, αυτά τα δύο είναι διαφορετικά. Όπως διαφορετικές έννοιες, κατά τη γνώμη μου πάντα, είναι η μοναχικότητα και η μοναξιά. Την πρώτη την επιλέγεις, η δεύτερη σε επιλέγει (και, βέβαια, αυτή δεν είναι η μόνη διαφορά!...)
Καλή εβδομάδα!
Καλή ξεκούραση Locus και με το καλό να επιστρέψεις ανανεωμένος και με γεμάτες μπαταρίες.
Αν έχω καταλάβει καλά από τις φωτογραφίες, βρίσκεσαι Bahamas. Δεν έχω πάει εκεί αλλά έχω πιάσει διάφορα μέρη στην καραϊβική, και η περιγραφή σου ταιριάζει σε πολλά από αυτά. Εκτός και αν κατέβεις αρκετά χαμηλά στο Bonaire και γενικότερα στα ABC νησιά (ολλανδικές αντίλες, Aruba, Bonaire, Curacao) όπου εκεί το τοπίο είναι λιγάκι πιο "ξερό".
@synas Θα αδράξω την ευκαιρία να δώσω μια απάντηση στο ερώτημά σου μιας και το είχα και 'γω αρχικά πριν εγκατασταθώ σε άλλα μέρη εκτός Ελλάδας.
Κατ'αρχήν δεν είναι αλήθεια ότι τα σπίτια δεν έχουν μπαλκόνια έτσι γενικά. Εξαρτάται το στυλ αρχιτεκτονικής του σπιτιού. Ειδικά στο νέο κόσμο βλέπεις αρχιτεκτονικές ανάλογες των χωρών των κυρίως αποίκων, κυρίως κέντρο/βορειοευρωπαίων. Αν μάντευα πάντως θα έλεγα ότι όχι πολύ μακρυά από κει που βρίσκεται η φώτο που έβαλε ο οικοδεσπότης, θα έχεις μερικά resorts με μεσογειακή αρχιτεκτονική και με τα μπαλκόνια τους. Βέβαια σε μερικές περιπτώσεις συναντάς και εκτρώματα προσβλητικά για το περιβάλλον όπως το atlantis στο paradise island.
Μερικοί λόγοι μη ύπαρξης μπαλκονιού; Πολλές φορές δε χρειάζεται γιατί έχεις δικό σου κήπο, οπότε το μπαλκόνι είναι λιγότερο σημαντικό. Στην Ελλάδα νομίζω το μπαλκόνι έγινε απαραίτητο, παρόλο που το παίρνουμε ως δεδομένο πλέον τώρα, με την εμφάνιση της πολυκατοικίας. Όταν τα σπίτια ήταν μονοκατοικίες με αυλές .. το μπαλκόνι δε χρειαζόταν.
Έπειτα, σε τροπικά μέρη, το κλίμα είναι πολύ υγρό. Έχει ζέστη με υγρασία 100% και ξεσπάν καθημερινά σχεδόν καταιγίδες που ανακουφίζουν την ατμόσφαιρα. Σε τέτοιο κλίμα, όταν είσαι σε σπίτι αναζητάς καμιά φορά τον κλιματισμό και το μπαλκόνι έχει λιγότερη χρησιμότητα.
Είμαι σίγουρος, ότι όταν επιστρέψει με το καλό ο Locus,θα δώσει και άλλους λόγους.
Πάνω που εκστασιαζόμουν χαζεύοντας την υπέροχη φύση στις φωτογραφίες σου, ακούω στο ραδιόφωνο ότι ήδη κάηκαν 400 στρέμματα δάσους στη Σκόπελο, ενώ η πυρκαγιά συνεχίζεται στο Πήλιο!
Ε, άει σιχτίρ, για χώρα!
Με συγχωρείς, αλλά τι άλλο να πω;
Κατασπαταλούν τους πόρους και τους φόρους μας για να πλουτίζουν και αφήνουν απροστάτευτα τα δάση!
Καλή ξεκούραση, φίλε Λόκους, και να μας γυρίσεις ανανεωμένος!
Άσχετο: Manblogg, σε ποιο ταλαίπωρο μέρος έχτισαν αυτά τα φριχτά κτίρια;
@λωτοφάγος
στο Paradise island, μέρος του συμπλέγματος των νησιών Bahamas, στην περιοχή Nassau που έχει ως αναφορά στις εικόνες που έχει στο ποστ ο Locus. Σχετικό link και από Wikipedia
@syneas Συγνώμη αλλά μόλις διαπίστωσα ότι έκανα κατά λάθος τυπογραφικό στο nick σου στο προηγούμενο σχόλιο.
Ψιλοάσχετο αλλά, η έκφραση "φορτίζω τις μπαταρίες μου" στο στομάχι μού κάθεται. Πέρα από το ότι παραπέμπει σε ηλεκτ. συσκευή, χάθηκε ο κόσμος να αλλάξουμε μπαταρίες και μια φορά, βρε αδερφέ; Κι αυτό το "φορτίζω", πάλι σε φόρτο παραπέμπει. Φορτίο αβάσταχτο...
Επειδή το να είσαι, Locus, όλη την ώρα "στη πρίζα" είναι βλαβερόν, σου εύχομαι να αδειάσεις για τα καλά τις μπαταρίες σου, να ξαλαφρώσεις όσο γίνεται περισσότερο...
@ Pensierix
Μού πήρες την ψυχή!
Αυτό το «φορτώνω τις μπαταρίες» στις διακοπές και το ...αδερφάκι του «τα κεφάλια μέσα», που ακούγεται χιλιάδες φορές από τα τηλεο-ραδιόφωνα στο τέλος της περιόδου των διακοπών, μέ αρρωσταίνουν αφαντάστως...
Αναπαράγουν την ραγιαδίστικη αντίληψη για την εργασία.
Νά 'σαι καλά!
αγάπη-αφοπλισμός-ειρήνη
Ναπολέων
Ευχαριστώ για τις πληροφορίες ManBlogg τις οποίες τις βρίσκω τεκμηριωμένες και δεν νομίζω πως θα έχει να προσθέσει κάτι παραπάνω ο Locus.
Για το λάθος στην αναγραφή του ονόματός μου, σε συγχωρώ μόνο και μόνο επειδή μπήκες στον κόπο να μου το πεις-δεν το είχα προσέξει!
locus!!!!!
Σαν να σου άρεσε η απομόνωση απ ότι κατάλαβα... απόλαυσέ την λοιπόν, γιατί δεν ξέρεις πότε θα σου "ξανασυμβεί"...
Φίλοι μπλόγκερς γειά σας! Και πάλι μαζί σας μετά απο ολιγοήμερες διακοπές, προφανώς ανανεωμένος και έτοιμος για νέες περιπέτειες. Σας ευχαριστώ όλους για τη παρουσία σας και τα σχόλιά σας!
Εκμεταλευόμενος το Καθολικό Πάσχα και μια περίοδο σχολικών διακοπών, αποφάσισα μια 10ήμερη απόδραση με την οικογένεια. Η απόφαση ήταν της τελευταίας στιγμής, καθώς ο χώρος παραμονής καθορίστηκε απο κάποιο time sharing στο οποίο συμμετέχω, και έτσι τα έξοδα περιορίστηκαν αισθητά. Ο τελευταίος που έφτασε στον προορισμό, ήμουν εγώ.
Το κόστος των διακοπών στις Μπαχάμες, είναι για μένα πολύ μικρότερο απο εκείνο για την Ελλάδα. Ο ετήσιος προυπολογισμός μου για την μεταφορά της οικογένειας για τις καλοκαιρινές διακοπές στην Ελλάδα, αγγίζει τα όρια των 10 χιλιάδων ευρώ το χρόνο, και είναι κάτι που με έχει πλέον προβληματίσει σοβαρά. Είναι μια πραγματικότητα που αγγίζει κάθε έλληνα του εξωτερικού που επιθυμεί να έρχεται στην Ελλάδα κάθε χρόνο. Μια μικρή περιουσία μόνον για να δείς πρόσωπα αγαπημένα. Προσωπικά, αν δεν υπήρχε κάποιο καλοκαιρινό σπίτι στην Ελλάδα (των γονιών μου) όπου η διαμονή είναι ευχάριστη και δωρεάν, το όνειρο των διακοπών των παιδιών μου στην Ελλάδα θα φάνταζε εξωτικότερο του αντίστοιχου στην Καραιβική.
Φίλη ria γειά σου. Με το καλό να κατευθυνθείς και εσύ στα ωράια μας ελληνικά νησιά που είναι άλλωστε και πολύ προσιτά απ την Αθήνα!
Φίλε Ηλεκτρολόγε, συχνά επιζητώ αποδράσεις σε μέρη καινούργια. Δημιουργώ έτσι νέες εικόνες που μου χρειάζονται, βγάζω νέες σκέψεις και συναισθήματα. Απομόνωση με την καλή έννοια. Κοντά στη φύση. Εχω κάνει παρόμοιες αποδράσεις και στην Ελλάδα, σε νησιά και ορεινά χωριά, που με έλκουν ιδιαίτερα.
Φίλη vassia σ’ ευχαριστώ. Συνέχεια μαθαίνουμε τον εαυτό μας. Προσωπικά, λίγο η μουσική, λίγο οι αποδράσεις, λίγο οι φίλοι, έχω βρεί μια κάποια ισορροπία που με βολεύει!
Φίλε Αλλε, σωστά αναφέρεις πως ο πιο δύσκολος συνομιλητής είναι ο εαυτός μας. Aλλο βέβαια μοναξιά και άλλο μοναχικότητα. Η μοναξιά είναι αρρώστια θλιβερή. Τη μοναχικότητα την επιδιώκω συνειδητά. Και όχι ζήλιες παρακαλώ:)
Φίλε Ναπολέοντα καλωσήρθες στο μπλόγκ μου. Η ταμπακιέρα εξαρτάται απο τα έξοδα διαμονής. Εκεί υπάρχουν ευκαιρίες πολύ καλές, ειδικά τώρα που έχει πέσει κρίση. Βρίσκεις και καλό ξενοδοχείο με 150 ευρώ την ημέρα. Τα υπόλοιπα έξοδα είναι σε επίπεδα Ελλάδας. Προσέχεις δηλαδή, και προχωράς. Θα περάσω να γνωριστούμε και απο το μπλόγκ σου!
Φίλε doctor, οι Μπαχάμες είναι όμορφες για θάλασσα, καταδύσεις και ιστιοπλοία. Ιστορικά, δεν έχουν να δείξουν πολλά πράγματα. Αν σε ενδιαφέρει η ιστορία, τότε τράβα Κούβα ή Δομινικανική Δημοκρατία. Εχει πολύ υλικό!
Γειά σου φίλε μου squarelogic! Ευχαριστώ. Το μπλόκο σκουπίδια και ΔΕΗ ήταν τραγικό. Εχω και εγώ δικούς μου εγκλωβισμένους! Αλλα το καλοκαιράκι έρχεται, και τίποτα δεν συγκρίνεται με την Ελλάδα! Νάσαι καλά.
Φίλε Αθεόφοβε, μη φοβού. Και εγώ εδώ που τα λέμε, απέφευγα τα βαθιά νερά! Καθώς έλειπα είδα και κατι ποστάρες που έβαλες για Λάος, Βιετνάμ. Θα σε επισκεφτώ!
Aγαπητέ Γεράσιμε το γενικό κοιμιτζίδικο τοπίο και ατμόσφαιρα των νησιών κατεβάζει τις ταχύτητες αισθητά. Η παραλία είναι μία καθημερινή σταθερά που έλκει ακόμα και αυτούς που δουλεύουν. Μετά τη δουλειά, μια βουτιά στα νερά, και όλα ηρεμούν!
Μαρια μου σ’ ευχαριστώ. Τώρα που η οικογένεια έχει μεγαλώσει οι διακοπές είναι πλέον δύσκολες και ακριβές. Κάνω ό,τι μπορώ!
Φίλε μου giant νάσαι καλά. Ολοι μας έχουμε την ανάγκη της φυγής. Βλέπω και τους Αθηναίους να φεύγουν άρον άρον απο το λεκανοπέδιο με την πρώτη ευκαιρία. Οσο για τη μοναξιά, είναι δημιουργική άν έχει σκοπό. Τις καθημερινές μου, έχω φτιάξει ένα γραφείο εργασίας, που περιέχει τα βιβλία μου, και τις μουσικές μου. Εκεί μελετώ, γράφω, διαβάζω, και διαβάζω τα ωραία πόστ των φίλων. Το στρατηγείο μου!
Αλέκα μου δεν υπάρχει ανταγωνισμός, και σ’ ευχαριστώ για τις παραπομπές. Τί ωραία να κολυμπάς και να βλέπεις τα καρχαριάκια! Μέχρι Μαιάμι έχω έρθει, αλλά όχι Key West . Κάπου εκεί στην περιοχή, έχω και φίλους με ιστιοφόρα, που κατεβαίνουν συχνά για ιστοπλοία. Δεν μου έχει όμως ακόμα δωθεί η ευκαιρία. Ισως στο μέλλον!
Aγαπητέ theogr, καλωσήρθες. Θα τα πούμε και πιο στενά, όπως κάνω με όλους όσους με επισκέπτονται. Τρέχω τώρα να οργανώσω ξανά τη ζωή που τρέχει!
Ακριβώς φίλε Βασικέ. Η οικογένεια έφυγε πρώτη. Ακολούθησα εγώ. Ο καιρός ήταν καλός. Είναι δύσκολο πάντως να λείπεις. Περιέργως, σας πεθύμησα όλους. Αύριο με το καλό θα σας επισκεφτώ όλους. Χάνω ωραία πόστ!
Φίλε μου syneas, χαιρετώ! Τους καρχαρίες τους προσέχω φίλε μου. Αλλά να πάω απο.. κόκκινο καρχαρία θάταν καντεμιά. Ειδικά αυτούς τους έχω σε στενό μαρκάρισμα!
Για το μπαλκόνι, δεν ξέρω, ας βολευτούμε επι του παρόντος με την απάντηση του φίλτατου manblogg. Δεν σε ξέχασα όμως. Στο αυριανό μου πόστ, θα ποστάρω και βιλίτσα με μπαλκόνι. Ολα υπάρχουν σ’ αυτό τον κόσμο φίλε μου. Ευχαριστώ για τις ευχές σου!
Για τα μπαλκόνια φίλε Manblogg, με κάλυψες απόλυτα. Εχεις δίκιο νομίζω και στη γενική αναφορά για την αρχιτεκτονική των νησιών. Κάθε νησί κουβαλάει την αρχιτεκτονική της μητρόπολης. Εχω πάει μιά φορά στην Aruba, στην Oranje Stad, και εκεί τα σπίτια είναι καθαρά Ολλανδικά. Bermuda και Bahamas έχουν σχετικά ίδιο στύλ, λόγω Αγγλίας.
Πήγα και στο Ατλαντις που αναφέρεις. Αδύνατον να το αποφύγεις. Βγάζει μάτι! Είναι ένα είδος Disneyland για τουρίστες. Στο αυριανό μου πόστ, θα κάνω μια αναφορά. Ακουσα εκεί ωραία μουσική, και ήπια αναρίθμητες Μαργαρίτες!!
Φίλε λωτοφάγε, σ’ ευχαριστώ. Λυπάμαι για τη Σκόπελο. Απο όλα τα κακα της πατρίδας μας, δύο με ενοχλούν πολύ. Οι πυρκαγιές και τα αυτοκινητιστικά ατυχήματα. Με ενοχλούν βαθύτατα. Στη Σκόπελο δεν έχω πάει. Εχω ένα κρυφό όνειρο όμως, μια μέρα που θα γυρίσω στην Ελλάδα να εγκατασταθώ μόνιμα στην αγαπημένη μου Λευκάδα. Αυτό το νησί το αγαπώ ιδιαίτερα.
Φίλε pensierix, Αμερική ίσον πρίζα. Ο κινητήρας του παγκοσμίου συστήματος. Ευτυχώς που υπάρχει και η Ευρώπη με τα ωραία της. Οσο για την Καραιβική, άλλος κόσμος, καρτ ποστάλ. Αλλά και ο παράδεισος προβλήματα έχει. Εσύ πάντως στην Ϊταλία θα πρέπει να περνάς καλά. Η Ρώμη είναι αληθινή απόλαυση.
Χαίρομαι που ακούω καλά νέα για την υγεία του μπλόγκερ Ioannisk. Εχει περάσει μια φοβερή περιπέτεια με την υγεία του. Ελπίζω όλα να επανέλθουν ομαλά. Θα χαρώ υπερβολικά όταν τον δώ να ποστάρει ξανά μόνος του. Θα περάσω να του αφήσω μήνυμα.
Aγαπητέ seagull μάντεψες τη σκέψη μου. Πριν ακόμα σε διαβάσω, καθώς κατέβαινα τα σχόλια, σκέφτηκα και εγώ πως μοναξια και μοναχικότητα είναι δύο διαφορετικά πράγματα!
Εχω μπροστά μου περίπου 50 βιβλία που θα ήθελα να έχω το χρόνον να τα διαβάσω, αλλά δεν μπορώ. Αλλά τόσα πράγματα βρίσκονται νοητά στο μυαλό μου και επιζητούν χρόνο. Ατέλειωτες της ζωής οι δουλειές!
Ευχαριστώ για τις ευχές. Να περνάς όποτε θέλεις, διαφωνία ή συμφωνία, σημασία έχει η επικοινωνία και η καλή παρέα!
Post a Comment