Friday, May 16, 2008

Το βλέμμα της αθωότητας

Καθόταν ήσυχα μέσα στο κανό, κρατώντας ένα μικρό πιατάκι με φαγητό. Που και πού, πετούσε λίγο φαγητό στόν ποταμό, και χάζευε τα ψάρια που μαζευόταν. Γελούσε μόνη της, έδειχνε μια απέραντη χαρά.

Απο μια άλλη μικρή βάρκα, αρκετά μακριά, θέλησα να την φωτογραφήσω. Αλλά ήθελα ένα κοντινό πλάνο, να αποτυπώσω τη χαρά της. Αλλαξα γρήγορα φακό στη μηχανή, και έβαλα τον μεγαλύτερο που είχα (210mm). Τραβηξα μερικές γρήγορες φωτογραφίες. Σκέφτηκα πως είχα αποτύχει. Οταν εμφάνισα της φωτογραφίες, κατάλαβα πως αποτύπωσα την αθωότητά της. Παρόλο που η φωτογραφία είναι κουνημένη, είναι μία απο τις αγαπημένες μου. Τη μοιράζομαι σήμερα μαζί σας.

Η μικρή ανήκει στη φυλή των Tikuna, που ζούν για γενιές στον Aμαζόνιο. Καθώς ετοιμάζω μερικά πόστ για την πανέμορφη αυτή περιοχή του κόσμου, ήθελα η φωτογραφία αυτή να προηγηθεί. Ιδιοτροπίες...

15 comments:

Anonymous said...

Γεια σου Locus.
Πολλή ωραία και η φωτό και η μικρή μέσα στην απόλυτη αθωότητά της.
Θα περιμένουμε το επόμενο ταξιδιωτικό σου ποστ, μέχρι τότε την καλησπέρα μου.

giant13 said...

Πανέμορφη η μικρούλα με το απορημένο αθώο προσωπάκι.

Στον χώρο μου σε προτείνω γιά κάτι που πιστεύω σου ταιριάζει γάντι.

αθεόφοβος said...

Αυτές είναι οι φωτογραφίες που αξίζουνε,όχι οι στημένες.
Η εκφραση της μικρής είναι μοναδική.

mickey said...

Πολύ όμορφο Locus. Πραγματικά με συγκίνησες.

(και μου θύμησες αυθόρμητα κάποιες που τράβηξα το Φλεβάρη που είχαμε τα πολλά χιόνια - από τις αγαπημένες μου και μένα)

Δεν ξέρω γιατί το βλέμμα της αθωότητας των παιδιών μας συγκινεί τόσο. Ίσως επειδή βλέπουμε σε αυτό εκείνο που χάσαμε εμείς για πάντα...

Locus Publicus said...

Kαλημέρα απο μένα φίλε syneas και σ'ευχαριστώ. Αυτή τη φωτογραφία την έχω στην καρδιά μου. Στην επόμενη ζωή θάθελα να γίνω φωτογράφος:)

Οταν ζητάς πράγματα πάντα βρίσκεις φίλε giant. Βοηθάει τότε και η τύχη. Αφησα σχόλιο στο πόστ σου. Θα ανταποκριθώ (αν και μου βάζεις δύσκολα!).

Εχεις δίκιο φίλε αθεόφοβε. Τις στημένες φωτογραφίες με τον τέλειο φωτισμό τις μυρίζεσαι απο μακρυά. Χαίρομαι που σου άρεσε.


Φίλε μου Mickey καλωσόρισες! Χαίρομαι που σε ξετρύπωσα, τώρα ξέρω το ευαίσθητο σημείο! Εχεις δίκιο. Εχουν τα παιδιά μια υπέροχη επίδραση πάνω μας. Σίγουρα αγαπάμε την αθωότητά τους γιατί μας λείπει, ζούμε πιά την ηλικία του κυνισμού. Είναι βέβαια και το στιγμιαίο που μετράει, που λέει και ο Αθεόφοβος. Περιμένω ποστάκια με φωτογραφίες!

Διάβασα για το Studio6. Ατυχία. Σου εύχομαι καλές δουλειές και ευτυχισμένη άνοιξη. Πολύ ωραίο και το "Πρωινό Διήγημα". Νάσαι καλά.

doctor said...

Εκπληκτικό και διαπεραστικό βλέμα.
Κατευθείαν στην ψυχή σου.
Η επίθεση της αθωότητας του παιδιού στο δήθεν μας...

doctor

vasikos metoxos said...

Η μανία του να φωτογραφίζεις τα πάντα περιέχει κάτι το αρπαχτικό έγραψε στο σημειωματάριό του ο Ασημάκης Πανσέληνος.
Η αιχμαλωσία του χρόνου μεταφέρει το γεγονός στην αιωνιότητα. Η αθωότητα του βλέμματος μας πλημμυρίζει ενοχές για ότι υπηρετούμε και είναι αντίθετο με ότι αγαπάμε.

ria said...

μια πολύ όμορφη ... ιδιοτροπία.
πετούσε φαγητό και χάζευε τα ψάρια που μαζεύονταν... με πόσο απλά πράγματα διασκεδάζουν αυτά τα παιδιά!
και τα δικά μας τα έχουν όλα και είναι ανικανοποίητα.
καλησπέρα.

Βάσσια said...

Και καλά έκανες για μένα :-)

Από τα παιδιά ξεκινούν τα όμορφα και τα μεγάλα.

Ανυπομονώ να διαβάσω για τον Αμαζόνιο.

Καλό Σ/Κ
:-)

Locus Publicus said...

Ευχαριστω doctor. Ενα βλέμμα μερικές φορές αρκεί..

Η αιχμαλωσία του χρόνου μεταφέρει το γεγονός στην αιωνιότητα.
Με θλίβουν οι παλιές φωτογραφίες Bασικέ. Μου δίνουν κάτι που υποσυνείδητα δεν το θέλω.

ria μου ευχαριστώ. Μερικά παιδιά δεν έχουν τίποτα. Τα δικά μας έχουν όντως πολλά. Περισσότερα απ' ο,τι χρειάζονται.

Τις ιδιοτροπίες μου θα τις κρατήσω φίλη vassia. Δεν έχω ευτυχώς πολλές. Το δίπτυχο Μουσική - Διάβασμα αρκεί να με κρατήσει πνευματικά ζωντανό.
Για τον Αμαζόνιο θα τα πούμε σύντομα. Ξαναδιάβασα και το δικό σου πόστ, που έχει πολλές καλές πληροφορίες.

Καλό σου Σ/Κ.

Βάσσια said...

Locus, αυτές οι ιδιοτροπίες μας, μας κάνουν εσένα Locus, εμένα Vassia.

Αλίμονο στο καρμπονιζέ.........

Κι εγώ θα πάρω πληροφορίες από το δικό σου φίλε μου, γιατί εσύ έχεις τη τύχη να έχεις επισκεφτεί τον υπέροχο Αμαζόνιο.

Καλό βράδυ
:-)

mtryfo said...

τέτοιες "ιδιοτροπίες" να μοιράζεσαι μαζί μας καλέ μου locus, γεμίζεις άδολη ομορφιά τη ζωή μας!

Roadartist said...
This comment has been removed by the author.
Roadartist said...

Πολύ ωραία είναι η φωτογραφία σου, γιατί απεικονίζει αυτή ακριβώς την αθωώτητα και την αλήθεια στο βλέμμα που μόνο ένα παιδί μπορεί να έχει..
Πάρα πολύ όμορφη.. Οσο για τον Αμαζόνιο..άλλο ένα θαύμα της φύσης, που καταδυναστεύεται απο τα ανθρώπινα αρπακτικά..

Locus Publicus said...

Μαρία μου σ' ευχαριστώ. Επιθυμία της στιγμής. Συνεχίζω σήμερα.

Roadartist καλημέρα. Μια πληγωμένη αλλά αφάνταστα όμορφη περιοχή..