Τα μέρη που αγαπώ καίγονται. Το καλοκαίρι η Πάρνηθα και δεκάδες άλλα μέρη στην Ελλάδα, σήμερα το San Diego και δεκάδες άλλα μέρη στη California.
Η Καλιφόρνια είναι το πιό όμορφο μέρος της Αμερικής. Μαγικό. Ηλιόλουστο όπως και η Ελλάδα, με μυρωδιές λουλουδιών, υπέροχα βουνά που καταλήγουν σε παραλίες, και δρομάκια που ανεβαίνουν ελικοειδώς στις πλαγιές. Απόλαυση το οδήγημα στον αυτοκινητόδρομο Route 1, που αντικρύζει τον Ειρηνικό. Πανέμορφα σπιτάκια στη κορυφή κάθε λόφου. Κλίμα μεσογειακό, χωρίς υγρασία, να σε προκαλεί με τη γλυκιά του αφή να το απολαύσεις. Γλυκές νύχτες να κοιμάσαι με τα παράθυρα ανοιχτά. Αλλού καταπράσινο, αλλού ξηρό να σου θυμίζει έρημο. Με πορτοκαλιές, αμπέλια και κήπους. Το μόνο μέρος στην Αμερική που το ελαιόδενδρο μπορεί να ευδοκιμήσει. Γή της επαγγελίας.
Αν μπορούσα να έδινα το δικό μου όνομα σ’ αυτή την πολιτεία, θα την ονόμαζα «Πολιτεία της Ελπίδας». Γιατί μαζί με το όμορφο της κλίμα, προσφέρει και ένα μοναδικό περιβάλλον πρωτοπορίας στίς επιστήμες, τη σκέψη, το καινούργιο. Μαζεύονται εκεί άνθρωποι απ’ όλο τον κόσμο κυνηγώντας το όνειρο του πλούτου, της καλής επιβίωσης, της επιβράβευσης για την καινοτομία. Ενα μέρος για όλες τις φυλές και τις ιδέες που κουβαλούν μαζί τους. Πλανάται στο αέρα της ένας άνεμος αισιοδοξίας, μιά αγάπη για τη ζωή, που προσωπικά δεν τον έχω νοιώσει αλλού.
Εαν δεν την έχετε επισκεφτεί, σαν την προτείνω ανενδοίαστα. Εαν κάνετε μόνον ένα ταξίδι στην Αμερική, επισκεφτείτε τη Νέα Υόρκη και την Καλιφόρνια. Είμαι σίγουρος πως θα σας ανταμείψει.
17 comments:
Το όμορφό σου κείμενο μού ξυπνά όμορφες μνήμες. Από τότε που επισκέφθηκα την "Πολιτεία της "Ελπίδας τη θεωρώ και δική μου... πατρίδα.
Άλλωστε ως... Mickey, αυτό ισχύει και με το παραπάνω, καθώς η original Disneyland βρίσκεται στο Anaheim, λίγο έξω από το L.A.
(εκεί πέρασα μια από τις ωραιότερες μέρες της ζωής μου)
Για να μην πω για το μπάνιο στο Malibu, τις γιγάντιες Σεκόγιες (επίσης από τις ωραιότερες μέρες της ζωής μου) με τον μεγαλύτερο ζωντανό οργανισμό του κόσμου (General Sherman's Tree), το υπέροχο Yosemite, την Golden Gate Bridge στο San Francisco και τόσα άλλα...
(τη Silicon Valley θα την επισκεφθώ την επόμενη φορά πάντως και ελπίζω να μείνω... περισσότερο ;))
Και μου έκανε μεγάλη εντύπωση πόσο μοιάζει με την Ελλάδα (αλλά και πόσο διαφορετική είναι εκεί που χρειάζεται), ειδικά όταν οδηγούσα μέσα στο "μεσογειακό" τοπίο της!
Στο ίδιο ταξίδι επισκέφθηκα και τη
Νέα Υόρκη (στην επιστροφή) αλλά δε με ενθουσίασε και τόσο.
Υ.Γ. Ήθελα πολύ να κάνω σεφτέ σε αυτό το post. You made my day!
Αγαπητέ μου Mickey,
Απο τη Νορβηγία στη California, με σταθμό στο Βερολίνο και τα Βαλκάνια, "κομπιουτεράς" στο επίσημο επάγγελμα και μεγάλος μπλογγάς με ανεξάντλητα εγκυκλοπαιδικά ενδιαφέροντα, νομίζω πως η Καλιφόρνια θα σου πήγαινε πολύ.
Εζησα εκεί δύο χρόνια, και πηγαινοέρχομαι συχνά. Εχω συναντήσει κάτι τυπάδες, ειδικά στο χώρο της πληροφορικής, που με έκαναν "να πάθω στη πλάκα μου". Βρέθηκα εκεί την εποχή που το Silicon Valley παρήγαγε το 35% του Αμερικανικού εθνικού προιόντος. Ενοιωσα πως για πρώτη φορά στη ζωή μου συμμετείχα σε κάτι ιστορικό, μια τεχνολογική αναγέννηση χωρίς προηγούμενο. Κορυφαία στιγμή στη ζωή μου.
ΥΓ. - Εξοχο το κείμενο "Είμαι απλώς ένας άνθρωπος"!
Δεν έχω ταξιδέψει στην Αμερική, αλλά από κινηματογράφο και συζητήσεις έχω σχηματίσει μια ιδέα του τι είναι η California και αισθάνομαι ότι για όποιον έχει ζήσει εκεί το ειδικό συναισθηματικό βάρος των αναμνήσεων είναι μεγάλο. Η California φαίνεται να έχει εμβληματικό χαρακτήρα, όχι μόνον για τους Αμερικανούς αλλά για όλη την ανθρωπότητα. Προσωπικά την έχω συνδυάσει με το "California dreamin'" των Mamas and the Papas, που μου φαίνεται ότι εκφράζει αυτή τη νοσταλγία και τον πόθο της επιστροφής εκεί.
Να και ένας άλλος που άνετα θα κόλλαγε στη California. Ο κύριος Univers.
Περιμένω τώρα τον Glenn, και μερικούς άλλους που έχω "σταμπάρει" για πολύ ελεύθερα πνεύματα....
@univers,
Σωστά τα σχόλιά σου για τον εμβληματικό χαρακτήρα της California. Ξεχωρίζει για την ατμόσφαιρα που διαθέτει. Δεν είναι τυχαίο βέβαια πως εκτός απο κέντρο πληροφορικής, είναι και κοιτίδα παραγωγής ταινιών, μουσικής, και τέχνης. Εξέλεξε μετανάστη για κυβερνήτη. Πρόσφερε ανοχή στους ομοφυλόφιλους. Νησίδα ελπίδας σε πλήρη αντίθεση με τον θρησκόλήπτο Νότο και το υπερσυντηρητικό Midwest.
Έκανα και link στο blog μου, μπας και μαζευτούν και τα άλλα "ελεύθερα πνεύματα" ;)
(ελπίζω να μη μας περάσουν για... πνευματιστές :)))
Νομίζω κι εγώ πως η Καλιφόρνια αποτελεί μοναδικό συνδυασμό υπέροχων φυσικών τοπίων, ιδανικού κλίματος, οικονομικής ευμάρειας και ανοικτής κοινωνίας (η πανέμορφη Νορβηγία π.χ. δεν έχει καλό κλίμα - και μάλλον όχι τόσο ανοιχτή κοινωνία). Και παρότι έχει υποστεί και στο παρελθόν τεράστιες καταστροφές (κυρίως από δασικές πυρκαγιές και σεισμούς), πάντα ανέκαμπτε. Πιστεύω ακράδαντα πως και αυτή η φορά δε θα αποτελέσει εξαίρεση.
Μόνο για τη Νέα Ζηλανδία έχω ακούσει εξίσου καλά λόγια - αλλά δεν έχω πάει (ακόμα) για να το διαπιστώσω ο ίδιος.
Υπάρχουν βεβαίως κάποια μειονεκτήματα, όπως η ρύπανση και ο συνωστισμός του L.A. (για παρόμοιους λόγους δε μου άρεσε και η Νέα Υόρκη) και φαντάζομαι πως η φτώχεια και η δυστυχία δεν έχουν εξαλειφθεί εντελώς. Αλλά οι περισσότεροι δείχνουν πραγματικά να ενδιαφέρονται να βελτιώσουν την (έτσι κι αλλιώς ήδη ζηλευτή) ζωή τους.
Είναι και λίγο crazy - με την καλή έννοια ;)
(διαφορετικά πώς θα έβγαζαν τον Άρνι για Κυβερνήτη - πάντως τον θεωρώ καλό κυβερνήτη εν γένει, ενώ σίγουρα πέτυχε κάτι μοναδικό)
Είναι πραγματική... ατυχία να μην έχει γεννηθεί κάποιος εκεί :(
Ιδίως τα αμπέλια, αυτά μάλιστα. Στο Napa Valley πρέπει να παω να προσκυνησω συντομα, το ταμα βλεπετε.... Τα δε περιφημα τοπικα κρασια τους, εμενα μου αρεσουν πολύ. Κι ας τα ονομαζουν οι Γαλλοι "hawaiian punch."
Ολοι ξερουμε οτι ειναι ζηλοφθονοι αλλωστε...:))
Ωραίο το ποστ Λοκους!
Νιώθω και εγώ τυχερή που βρέθηκα εδώ...φαντάσου να κατέληγα σε καμμιά πολιτεία της..."βαθιάς Αμερικής"...μπρρρρ.
Εντάξη, νομίζω πως το χειρότερο πέρασε...θα ξαναχτιστουν όσα καταστράφηκαν.
Όλοι παραμένουν ψύχραιμοι και θετικοί!
Αλέκα,
καλά τα γαλλικά κρασιά, και έχω και μεγάλη εμπειρία στο θέμα...αλλά πιο ξυνά από τα "hawaiian punch."
...όπως και οι ίδιοι!
:Ρ
Εμένα θα μου επιτρέψετε να διαφωνήσω με την εκτίμησή σας για τον Νότο. Όποτε έχω ταξιδέψει στον Νότο, έχω μαγευτεί. Από Σαβαννα, Τσάρλεστον και Ατλαντα ως Τσατανούγκα, Νασβιλ, Νέα Ορλεάνη. Από τα βουνα Stone Mountain της Τζώρτζια ως τα Lookout Mountain του Τενεσσυ. Από τον Μισσισσιππή ως τον Ριο Γκράντε. Από το Okefenokee National Wildlife Refuge ως το Great Smoky Mountains National Park. Διασχίζεις το Μοντγκόμερυ και βλέπεις μια μοντέρνα πόλη με ουρανοξύστες και εντυπωσιακά συνεδριακά κέντρα. Εκεί που μόλις πριν 60 χρόνια βασίλευε η κακομοιρια. Η ταχύτητα αλλαγής εντυπωσιακή. Και μπορεί μια μερίδα φανταμενταλιστών Βαπτιστών να ισχυροποιήθηκε εδώ, αλλά ο Νότος έβγαλε διάσημους Δημοκρατικούς. Από τον Τομας Τζεφερσον ως τον Mαρτιν Λουθερ Κινγκ, τον Τζονσον, Καρτερ, Γκορ και Κλιντον. Ναι, υπάρχει συντηρητισμός σε καποια μερη, αλλά και τι μ’ αυτό; Υπάρχει ζεστασιά, φιλοξενία, χαμόγελο, υγρασία, Cajun cuisine, τζαζ, “rainy nights in Georgia”, Mark Twain, Tennessee Williams και Maya Angelou.
Preacher, please don't
promise me
streets of gold
and milk for free.
I stopped all milk
at four years old
and once I'm dead
I won't need gold.
I'd call a place
pure paradise
where families are loyal
and strangers are nice,
where the music is jazz
and the season is fall.
Promise me that
or nothing at all.
WOW!
Πλάκωσαν οι... Αμερικανοί - ούτε απόβαση στη Νορμανδία να είχαμε :)
Τι να πούμε τώρα κι εμείς οι... κοσμοεπαρχιώτες; :(
(κατά το "κοσμοπολίτες")
Κι εμένα πάντως μου αρέσουν τα κρασιά της Napa Valley κι ας μην έχω ειδικές γνώσεις. Όποτε μάλιστα βρεθώ σε κάποιο fancy restaurant της Αθήνας (με την κατάλληλη συνοδεία φυσικά), παραγγέλνω ένα τέτοιο, οπότε εντυπωσιάζεται και η συνοδός και ο μετρ (μια και αμφότεροι περιμένουν κάποιο από τα "συνήθη" γαλλικά). Χώρια που η γεύση είναι σαφώς πιο ελκυστική για τον μέσο ουρανίσκο κι έτσι λαμβάνω και τα... εύσημα για την "επιλογή" μου :))
Στο Νότο δεν έχω πάει καθόλου. Αλέκα, dear, θα με... ξεναγήσεις;
Το πρώτο πράγμα που μου έκανε εντύπωση στην California ήταν οι ελαιώνες. Όπως πολύ σωστά είπαν οι προλαλήσαντες, είναι το μέρος των ΗΠΑ που θμίζει περισσότερο Ελλάδα. Η μοναδική μου ένσταση, οι παραλίες της, οι οποίες δεν συγκρίνοτναι με τις δικές μας. Άλλο το αρχιπέλαγος, άλλο ο .... Πασιφικός (sic).
Στην πολιτεία αυτή έζησε ο προπάππος μου (δούλευε στην ηλεκτρική εταιρεία του San Francisco το 1910-1920) και έχω πολλούς συγγενείς στο San Diego. Ευτυχώς μένουν κοντά στην θάλασσα. Άλλη μια ιδιαιτερότητα: Πρόκειται για την πολιτεία που εξέφρασε το αεράτο, ανεπανάληπτο πνεύμα των παιδιών των λουλουδιών της δεκαετίας του '60. Δεν χρειάζεται τίποτε άλλο για να την λατρέψω....
Τα τελευταία χρόνια πάντως και μετά την έλευση ορδών ισπανόφωνων, οι "έχοντες" μετακομίζουν βορειότερα προς Ουάσιγκτον (state).
Τώρα διάβασα ότι ο οικοδεσπότης διαβιώνει στην Βοστώνη. Το δεύτερο καλύτερο μέρος να ζεί κανείς στις ΗΠΑ, πολύ κοντά στο χάος της ΝΥ και στην ηρεμία του Βερμόντ. Τυχερός άνθρωπος.
Όσο για τον Νότο, καίτοι μ' αρέσουν οι Lynyrd Skynyrd, συγνώμη, αλλά δεν θα πάρω. Κάντε μια βόλτα προς Βόρεια Καρολίνα για παράδειγμα και θα καταλάβετε. Ωραία μέρη για βόλτα ίσως, όχι όμως για μόνιμη κατοικία. Θα κόψεις τις φλέβες σου....
Για τα κρασιά, που αναφέρει η Αλέκα. Εκανα κάποιες επισκέψεις σε wineries του Napa και Sonoma Valley . Ειδα εκεί πολύ σύγχρονα τεχνολογικά εργαστήρια απόσταξης και αποθήκευσης κρασιών. Οπως μου εξήγησαν και οι ειδικοί, η αγορά κρασιών της καλιφόρνιας έχει σαν σημείο αναφοράς της τους Γάλλους, τους έχουν σπουδάσει και έτσι συνεχώς καλλιτερεύουν τις ντόπιες τεχνικές. Σήμερα, όπως μου είπαν, η καλιφόρνια παράγει πολλά κρασιά εφάμιλά της Γαλλίας, σε πολλές περιπτώσεις μάλιστα τους προσπερνούν. Δεν είμαι ειδικός, αλλά τείνω να συμφωνήσω μαζί τους. Η καλιφόρνια έχει πια ξεφύγει απο την κατηγορία "hawaiian punch."
Ούτε οι ανισότητες, ούτε η φτώχια έχουν βέβαια εξαλειφθεί στην καλιφόρνια. Η κεντρική μου ιδέα είναι απλά πως αυτή η πολιτεία είναι ένα καλό και ελπιδοφόρο μέρος στο κόσμο.
Συμφωνώ με τον dormammu οτι οι παραλίες της Ελλάδας είναι πιό όμορφες. Η καλιφόρνια έχει άλλη ομορφιά. Η ύπαρξη όμως της θάλασσας είναι αναπόσπαστο κομμάτι της ομορφιάς του συνόλου.
...μετά την έλευση ορδών ισπανόφωνων, οι "έχοντες" μετακομίζουν βορειότερα προς Ουάσιγκτον (state). dormammu.
Αληθινή η παρατήρηση. Δεν είναι όμως μονον η έλευση των ισπανόφωνων. Είναι και το υψηλό κόστος ζωής που έχει αναγκάσει πολλούς να φύγουν. Είναι πράγματι πολύ ακριβή η καλιφόρνια σε σχέση με το Washington State . Εκανα κάποτε ένα project στο Portland, Oregon, και είδα εκεί μια εισβολή καλιφορνέζων γιάπηδων που βρήκαν την ευκαιρία να αποκτήσουν δουλειές με καλά λεφτά, και καλά σπίτια σε πολυ φτηνές τιμές.
Oύτε και θέλω να μειώσω την ομορφιά και φιλοξενία του Νότου. Εχω γνωρίσει και εκεί φιλόξενους ανθρώπους. Αλλά ενοιωσα πως δεν «κολλάω». Η γενική ατμόσφαιρα με απωθεί. Είναι μάλλον θέμα προσωπικού γούστου.
Οσο για τη Βοστώνη, είναι κατα τη γνώμη και αυτή ενα πολύ καλό μέρος. Φιλελευθερο, και πολύ βιώσιμο. Εχει όμως δύσκολο κλίμα τον χειμώνα.
Όσους γνωρίζω που έχουν επισκεφτεί ή έχουν ζήσει στην Καλιφόρνια μιλούν μαγεμένοι για το μέρος. Και μοιάζει με την Ελλάδα σε πολλά. Προσθέστε σε όσα αναφέρατε τους σεισμούς και τελευταία τις πυρκαγιές και δέσαμε...I left my heart in San Francisco, λοιπόν!
Πραγματι,ενα μονο ταξιδι εχω κανει Αμερικη και περασα 35 ανεπαναληπτες μερες στην Καλιφορνια(προσπαθωντας ανεπιτυχως τις τελευταιες μερες να αλλαξω το κλειστο εισιτηριο με την αληστου μνημης Pan Am ωστε να περασω και λιγες μερες στην Ν.Υορκη).
Προσκεκλημενος παιδικου μου φιλου που ειχε μεταβει εκει για σπουδες τον προηγουμενο χρονο,δεν το σκεφτηκα και πολυ,και κατεφτασα με συνθηκες που τωρα μου προκαλουν ...συγκρυο:χωρις να εχω τηλ.ή διευθυνση του φιλου μου,που εμενε σε αλλη πολη,χωρις ασφαλιση,χωρις καθορισμενο πλανο,εμεινα μονος στο αεροδρομιο του Σ.Φρανσισκο γιατι το αμαξι του φιλου εκαιγε λαδια!Πανω που οι εργατες σκουπιζαν το αδειο αεροδρομιο και ημουν ετοιμος να ζητησω απο κανα ταξι να με παει στο κοντινοτερο μοτελ για υπνο,εμφανιστηκε ο φιλος και ξεκινησε μια θαυμασια περιπετεια απ'αυτες που κανεις μονο με την αγνοια κινδυνου των 22 χρονων...
Η Καλιφορνια παντα καιγεται,αλλα θα ξαναπρασινησει,πραγμα που δεν μπορω να πω για την Παρνηθα και την Πεντελη...
@vasikos metohos,
Ναι, η Καλιφόρνια μαγεύει πολλούς. Είμαι και εγώ μέσα σ'αυτούς. Αισιόδοξο μέρος. Παρόλο τον κίνδυνο των σεισμών, ο πληθυσμός μεγαλώνει. 35 εκατομμύρια σήμερα.
@squarelogic,
Ωραία ίστορία! Χάρηκα που τελικά ήρθε ο φίλος σου! Συμφωνώ με την αναφορά στην άγνοια κινδύνου στα 22 χρόνια. Εκανα τα καλλίτερα ταξίδια μου νεότερος, χωρίς λεφτά, χωρίς πρόγραμμα. Τι σκεφτόμουνα τότε, ούτε εγώ ξέρω. Αυτή είναι άλλωστε η ομορφιά της νιότης.
@manblogg,
Για την Νέα Υόρκη ετοιμάζω κάμποσα θεματάκια-πόστ. Εχω ζήσει τη Νέα Υόρκη έντονα, και την υπεραγαπώ. Γι'αυτό και φευγαλέα την αναφέρω στο πόστ. Συμφωνώ απόλυτα πως είναι μια πόλη που εκπέμπει ελπίδα και δυναμικότητα.
Post a Comment