Μαζί μου οι φίλοι μου Pedro και Orietta. Βέροι Βενεζολάνοι, Caraqueños. Αποτελούν για τη Βενεζουέλα την μεσαία τάξη. Το διαμέρισμά τους όμορφο και καθαρό. Κατοικούν σε κεντρική περιοχή της πόλης, στην Candelaria , ιστορικό κέντρο με παλιά ιστορικά σπίτια, εκκλησίες και μοντέρνα κτίρια. Εργάζονται σε γνωστές εταιρείες της χώρας. Η ευγένια και φιλοξενία τους απαράμιλλη. Η ζωή τους γεμάτη γέλια, μουσική και ξεφάντωμα.
Ξεκινήσαμε πρωί απο το Caracas. Οι αυτοκινητόδρομοι της Βενεζουέλας είναι μεγάλοι και καλοί. Φτηνή και η βενζίνα τους. Η κυκλοφορία στον αυτοκινητόδρομο ελαττωμένη όπως κάθε σαββατοκύριακο. Καθώς βγαίνουμε απο το συνωστισμό του κέντρου και ανεβαίνουμε προς τα βουνά, η πόλη διαγράφεται πανοραμικά στα πόδια μας.
Προορισμός μας μια οροσειρά έξω απο την πόλη, σε μια απόσταση 70 περίπου χιλιομέτρων. Η γνωστή σε όλους στο Caracas, Colonia Tovar. Πρόκειται για μια γερμανική πόλη που χτίστηκε το 1843 απο γερμανούς μετανάστες, που μέσα στην λατινική κουλτούρα της Βενεζουέλας, κράτησαν τα γερμανικά τους ηθη και έθιμα για γενιές.
Το χωριό βρίσκεται σε ύψόμετρο περίπου δύο χιλιάδων μέτρων. Καθώς ταξιδεύουμε ανηφορικά, η απίθανη πολυκοσμία του Καράκας αραιώνει αισθητά. Το κλίμα γίνεται δροσερό και ομιχλώδες. Πράσινο παντού, σταματάμε για νερό σε τοπικές βρύσες πανω στο δρόμο. Καθώς οδηγούμε, οι φίλοι μου μου αφηγούνται την ιστορία του χωριού.
Για γενιές, το χωριό ήταν εντελως απομονωμένο απο το υπόλοιπο κόσμο. Πίσω απο τη βαυαρέζικια αρχιτεκτονική του χωριού, οι κάτοικοι παρέμειναν κλειστοί στους αυστηρούς γερμανικούς τους κώδικες. Ο ρατσισμός τους απέναντι στους κατοίκους της Βενεζουέλας εμφανής. Για γενιές, η Colonia Tovar διατήρησε μια παράφθαρση της γερμανικής γλώσσας σαν ομιλία της, και το ξανθό χρώμα της φυλής των Γερμανών.
Μετά τον δεύτερο παγκόσμιο πόλεμο, ενας μεγάλος αριθμός ναζί μετανάστευσε εκεί απο τη Γερμανία. Οι νιόφερτοι έφεραν μαζί τους έναν απίθανο πλούτο σε χρήμα, έργα τέχνης και χρυσό. Η διοίκηση της πόλης τους προστάτευσε. Ιδιωτικοί σεκουριτάδες φρουρούσαν σπίτια και ανθρώπους. Κανείς δεν τους αναζήτησε ποτέ.
Με την πάροδο του χρόνου, το γερμανικό αίμα άρχισε να λιγοστεύει. Οι γυναίκες δεν έβρισκαν πια γερμανούς να διαιωνίσουν το είδος τους. Αρχισαν τότε τις ενδοοικογενειακές επιμιξίες. Το θέμα έγινε γνωστό σε όλη τη Βενεζουέλα. Αρρωστα παιδιά άρχισαν να γεννιούνται στο βαυαρικό χωριό. Η κυβέρνηση της Βενεζουέλας απείλησε με φυλακίσεις, πρόστιμα και συλλήψεις.
Η λύση ήρθε με το χρόνο. Ο γερμανικός ρατσισμός υποχώρησε τελικά μετά απο πολλές γενιές και ελλείψει γερμανών μεταναστών. Η Colonia Tovar άνοιξε στον έξω κόσμο. Σήμερα, μετά από πολλά χρόνια και επεισόδια με την κυβέρνηση, το χωριό μας υποδέχεται σαν απλούς τουρίστες για κυριακάτικο καφέ στα όμορφα καφενεδάκια του, και μια ήσυχη και φωτογραφική βόλτα στα στενά γερμανικά σοκάκια.
--------------------------------------------------
All pictures by locuspublicus, free for public use
--------------------------------------------------
24 comments:
Colonia Tovar. Μία γερμανική νησίδα στην Λατινική Αμερική. Πολύ καλές φωτογραφίες Locus Publicus. Ένα βαυαρικό χωριό στη Βενεζουέλα! Το πλανητικό μας χωριό κρύβει πολλές εκπλήξεις. Χρειάζεται διάθεση απλώς για να τις ανακαλύψουμε. Καλά ταξίδια Locus.
Καλησπερα locus publicus. Πολύ όμορφη ξενάγηση..Αρχικά η θέα απο το παράθυρο με τα κάγκελα..δεν με κέρδισε :) αλλά όμως οι μετάπειτα εικόνες πραγματικά όμορφες! Και το χωριό.. τι ωραίο! Καλή συνέχεια στα ταξίδια σου! Να κάνεις πολλά εφέτος να μας τα παρουσιάζεις..να τα βλέπουμε κ εμείς :)
Locus, ευτυχώς που γράφετε και σεις για τα ταξίδια σας και μαθαίνουμε (όσοι δεν ξέρουμε) καινούργιες πληροφορίες. Έχω τη κολλητή μου που έχει επισκεφθεί την Βενεζουέλα, και της άρεσε.
Κι έχω και μία φίλη από εκεί, που μένει πλέον στην Ελλάδα.
Μου έχει μιλήσει για τις φτωχογειτονιές, για την ταξική ανισότητα, αλλά και για τις ομορφιές της.
Περιμένω νέες πληροφορίες.
:-)
Ενδιαφέρουσα η ξενάγηση και να που μάθαμε και κάτι που δεν ξέραμε. Οτι υπήρχε ολόκληρο γερμανικό χωριό στην Βενεζουέλα. Απο τις φωτογραφίες δύσκολα καταλαβαίνεις οτι είσαι στην Βενεζουέλα. Γνήσια απομίμηση Βαυαρικού χωριού.
πολύ ενδιαφέρουσα η μικρή περιήγηση που μας προσφέρατε σ'ενα αγνωστο στο 99% βαυαρικό χωριό της Βενεζουέλας.
Αρχισαν να γεννιούνται μιγάδες στο χωριο?Προβλέπω κάποια μελλοντική εξωτικη Μις Κοσμος(αφου η Βενεζουέλα εχει παράδοση σε τετοιες καλλονές).
Καλά ταξίδια προνομιούχε "εκ θέσεως" locus!
Δηλαδή εκεί οι κάτοικοι τρώνε λουκάνικα με τορτίγιας και σερβέτσες;
Πότε πήγες; Πριν ή μέτά τον Τσάβες; Έχει ανέβει καθόλου το βιοτικό επίπεδο αφότου ανέλαβε ή παραμένει στα ίδια επίπεδα;
Πάντως το Καράκας μου θυμίζει τυπικη μεγαλούπολη 3ου κόσμου.
Ενδιαφέρουσα ιστορία Locus Publicus
και η ξενάγηση πραγματικά ωραία.
Πολύ Θα ήθελα αν μπορούσα φυσικά
να δω τον τρόμο στα παγωμένα γκριζογάλανα
μάτια των κατοίκων της Colonia Tovar , όταν
κατάλαβαν πως ο πλανήτης θα έχανε αυτό το
σπάνιο είδος ανθρώπου που ονομάζετε
Λατινογερμανόμαγκας
Bασικέ σε ευχαριστώ. Πράγματι το πλανητικό μας χωριό θέλει μεγάλη εξερεύνηση. Μετά την Colonia Tovar, έκπληξη αποτέλεσε για μένα το άλλο "φέουδο", τα Ζωνιανά. Μόνον που εκεί, κανείς δεν πάει ούτε για ενα κυριακάτικο καφέ..
Το παράθυρο με τα κάγκελα roadartist είναι για μένα μία απο τις μεγαλύτερες εικόνες που μου έχουν μείνει απο αυτή τη χώρα.
Κάγκελα, κάγκελα, κάγκελα παντού..
Muchos gracias!
vassia welcome! Η Βενεζουέλα είναι όπως την περιγράφεις, ανισότητα, φτωχογειτονιές, πληθωρισμός, αλλά και απίθανος πλούτος (που για να μην προκαλέσει κρύβεται). Θα ακολουθήσουν και άλλα πόστα με άλλο spin!
Aγαπητέ ksamson καλωσόρισες στο μπλόγκ μου. Σε καλωσορίζω επίσης και στην μπλογκόσφαιρα και σου εύχομαι καλή επιτυχία!! Η είναι πράγματι Βαυαρία. Υπάρχουν σήμερα στο διαδίκτυο πολλές πρόσθετες πληροφορίες για το χωριό. Οταν εγώ βρέθηκα εκεί, το ιντερντετ δεν υπήρχε ακόμα (92-93), και ο τόπος είχε μια μυστικότητα. Σήμερα τα μυστικά είναι λίγα.
Φίλε μου squarelogic, οι γυναίκες της Λατινικής Αμερικής είναι κάτσε καλά!! Ερχονται σε απίθανους συνδυσμούς χρωμάτων και επιθετικότητας. Η κοκεταρία της ηπείρου είναι καταπληκτική. Υπάρχει επίσης και μεγάλη ευαισθησία και ρομαντισμός. Για τους άντρες, απο ευγένια δεν θα κάνω σχόλια. Στην Λατινική Αμερική ζητούνται ευρωπαίοι (αν και εγώ βέβαια δεν είμαι πια στο παιχνίδι)!
Για την περίπτωση της Colonia Tovar, η ιστορία αναφέρει τη γέννηση πολλών άρρωστων παιδιών με αιματολογική συγγένια. Αρνούμενοι να επιμιχθούν με τους ντόπιους, πολλοί γερμανοί άρχισαν να παράγουν ενδοοικογενεικά. Μετά το 65-70 όμως το θέμα υποχώρησε αισθητά.
Οσο για την προνομιακή θέση μου,θα έλεγα πως στην Ελλάδα είμαστε επίσης άριστα τοποθετημένοι. Σε λίγη απόσταση απο μας αρχίζουν άλλοι πολιτισμοί με μεγάλο ενδιαφέρον (Αίγυπτος, Τουρκία, ακόμα και τα άγνωστα Βαλκάνια). Ο,τι προλάβουμε λοιπόν!
Φίλτατε Παράξενε Ελκυστή!,
Βεβαίως και εννοώ wurst mit cervezas (ελπίζω να το είπα καλά).
Ο γερμανισμός του χωριού αποτελεί αξιοθέατο. Οι σύγχρονοι κάτοικοι πολλές φορές επιλέγουν γερμανικές βαυαρικές στολές για τη βόλτα τους. Είδα επίσης κάμποσες νόστιμες ξανθές γερμανιδούλες ντυμένες παραδοσιακά!
Το συγκεκριμένο πόστ αναφέρεται στο πρώτο μου ταξίδι στη Βενεζουέλα, το καλοκαίρι του 1992. Ηταν η εποχή που είχα άφθονο χρόνο για μεγάλα και μακροχρόνια ταξίδια. Ολοκλήρωσα τότε ενα πολύμηνο ταξίδι ανα τη Νότιο Αμερική, το οποίο και ομολογώ πως με σημάδεψε για το υπόλοιπο της ζωής μου. Ακολούθησαν και άλλα ταξίδια, αλλά δεν ξαναβρέθηκα στη Βενεζουέλα μετά το 98 που ανέλαβε ο Τσάβες. Ακόμα και στο πρώτο ταξίδι μου όμως, το όνομά του ήταν ήδη γνωστό. Το καλοκαίρι του '92, αντίκρυσα το λευκό κτίριο της Βενεζολάνικης Βουλής καμμένο (μία πτέρυγα) απο βολή τάνκ. Ηταν το αποτυχημένο πραξικόπημα του Τσάβες.
Με τους φίλους μου έχω καλή επαφή. Η μετα Τσάβες εποχή έχει καλυτερεύσει τις υπηρεσίες στο γενικό σύνολο του πληθυσμού, παρέχοντας ιατρικές και άλλες υπηρεσίες. Κατα τη γνώμη των φίλων μου τα πράγματα τώρα, αν και πολιτικά επικίνδυνα, είναι μάλλον καλύτερα. Αυτά απο τους Βενεζολάνους φίλους μου, που πιστέψτε με δεν έχουν και ιδιαίτερες αριστερές αποκλίσεις.
Θεωρώ και εγώ πως τα πράγματα αποκλείεται να είναι χειρότερα. Η Βενεζουέλα είχε πιάσει απόλυτο πάτο. (Η ίδια γνώμη έρχεται και απο άλλους φίλους μου που μένουν και έργάζονται στη πετρελαική περιοχή του Μαρακάιμπο). Επονται και άλλα πόστ πάνω σ' αυτό το θέμα.
ΥΓ - ωραίες οι περιγραφές σου απο Πόλη και Πράγα.
Αγαπητέ bostonsailor καλωσήρθες στο μπλόγκ μου!! Καλό ποδαρικό και στην μπλογκόσφαιρα, και στην παρέα μας οπου είχαμε απο όλους, αλλά όχι ναυτικό! Χρειάζεσαι λοιπόν. Καλή επιτυχία!
Οι Λατινογερμανόμαγκες δεν υπάρχουν πιά, τους πάτησε ο Τσάβες.
Αγαπητέ Locus
πάει θα μας τρελάνεις!
Γερμανικά χωριά στην Βενεζουέλα!
Θέλεις μήπως συνοδό γι αυτά τα ταξίδια σου;
Ευχαριστούμε για ότι μοιράζεσαι μαζί μας
Ωραίες και ενημερωτικές οι ταξιδιωτικές σου αναφορες Locus.
Αυτό που ωστόσο συγκράτησα,είναι τα κάγκελα στα παράθυρα και τις πόρτες.
Θα υπάρχει φαίνεται μεγάλη φτώχεια που θα συνοδεύεται από την ανάλογη εγκληματικότητα,για να υπάρχουν κάγκελα παντού.
Κι εδώ στον τόπο μας έχουμε γεμίσει τα σπίτια κάγκελα και από ότι βλέπω,θα μάθουμε να ζούμε με αυτά-εκτός και οι κοινωνίες γίνουν δικαιότερες...
Συγνώμη αν ξέφυγα από το κυρίως θέμα,αλλά μέσα από τα κάγκελα ποτέ δεν μπόρεσα να ανακαλύψω την ομορφιά...
το διάβασα, το ξαναδιάβασα και σε ζήλεψα, το εννοώ. Φοβερή εμπειρία να ζήσεις σε τέτοια μέρη και να γνωρίσεις τους ανθρώπους τους.
Όσα και να διαβάσω για τον Τσάβες θα έχω πάντα απορίες για το ποιόν του!!!
"Partir c'est vivre un peu", λένε οι Γάλλοι. Η φυγή είναι ένας τρόπος ζωής, επιβίωσης.
Εξωτική η Λατινική Αμερική, με την μαγεία της και τα προβλήματά της.
Πάντως ο Τσάβες είναι ανεκδιήγητος. Θεατρίνος. Και ένας μελλοντικός τυραννίσκος. Κάνει ό,τι μπορεί για να συγκεντρώσει όλες τις εξουσίες πάνω του και να φιμώσει τους αντιπολιτευόμενους αυτόν. Το να τα βάζεις με τους Αμερικανούς δεν σου χαρίζει αυτομάτως τον φωτοστέφανο του Αγίου. Και αν είναι να το παίζεις ήρωας και επαναστάτης για να υποφέρει ο λαός σου για δεκαετίες (βλέπε Κάστρο) δεν ξέρω αν αυτό συνιστά καλή υπηρεσία στον τόπο σου.
Aντώνη Καλή Χρονιά!
Χαίρομαι που σου άρεσε το θέμα. Συνοδούς για ταξίδια ζητάω πάντα. Τρια ταξίδια που επιθυμώ διακαώς: Κρήτη, Αγιο Ορος, Φλωρεντία.
Δεν ξεφεύγεις καθόλου απο το θέμα αγαπητέ syneas. Το θέμα είναι τα κάγκελα. Δείχνουν ακριβώς αυτό που λές. Εγκληματικότητα και φόβο. Θα αναρτήσω συμπληρωματικό πόστ για τα κάγκελα. Τα πράγματα δεν είναι καθόλου ρομαντικά στη χώρα του Τσάβες.
Μαρια χαιρετώ! Τα ταξίδια μένουν. Ειδικά όταν συνοδεύονται απο καλές αναμνήσεις. Για τον Τράβες εχω και εγώ πολλές επιφυλάξεις, που θα προσπαθήσω να τις αναπτύξω αργότερα. Νάσαι καλά.
Αγαπητέ univers, ο Τσάβες έχει δρομολογήσει δυναμικές που είναι πολύ καταλυτικές για τη Λατινική Αμερική. Ο θεατρινισμός του είναι μέρος της λατινοαμερικανικής πολιτικής. Ο Τσάβες έχει εξεγείρει και πολιτικοποιήσει τεράστιες μάζες εξαθλιωμένων ανθρώπων, και τώρα δεν ξέρει τι να τους κάνει.
Παρά τις καλές προσπάθειες, πιστεύω πως τελικά όλα οδηγούν σε μια άσχημη δικτατορία. Θα προσπαθήσω να είμαι δίκαιος με τον Τράβες σε μελλοντικό μου πόστ. Συλλέγω τώρα πληροφορίες, και συνθέτω την επιχειρηματολογία μου για το θέμα.
Μήπως αντί της χλεύης πρέπει να δούμε (και να θαυμάσουμε ίσως) και το στοιχείο του (μάταιου και χαμένου εκ των προτέρων) αγώνα στους απομονωμένους στα βουνά της Βενεζουέλας Γερμανούς αυτούς οι οποίοι επεδίωξαν να διατηρήσουν την κουλτούρα τους μέσα σε τόσο ξένο περιβάλλον;
Πολύ ενδιαφέρον!
Τίποτα καλύτερο/χειρότερο από γερμανό γόννο αιμομιξίας ανάμεσα σε venezuelan-cuties να μάχεται υπέρ της ανωτερότητας της φυλής του...κάτι σαν τις βασιλικές οικογένειες της Ευρώπης...
God has a sence of humor!!!
(Btw..hard to quit surfing and start bloging...:))
Σε ζηλεύω που πηγαίνεις σε όμορφα μέρη, αλλά και το σπουδαιότερο με καλή παρέα.
Να σαι γερός, να ταξιδεύεις και να μαθαίνουμε, τουλάχιστον εμείς εδώ στη Ελλάδα, γιά χώρες, πολιτείες και χωριά που μάλλον δύσκολα θα τύχει να επισκεφθούμε.
Πάντα φυσικά μέσα απ τα όμορφα κείμενα και τις φωτογραφίες σου.
Χωρίς καμμία προσπάθεια χλεύης, διατηρώ προσωπικά το ρόλο του παρατηρητή κύριε Βαρδάκα. Αντιλαμβάνομαι την ανάγκη της κάθες ομάδας να διατηρήσει τη ταυτότητά της, σε οποιοδήποτε περιβάλλον. Και η εν λόγω ομάδα τα κατάφερε σχετικά καλά για πολλές γενιές. Αλλά η ιστορία είναι πιο δυνατή απ' όλους μας. Κανείς δεν μπορεί τελικά να υπάρξει εντελώς αποκομμένος απο το περιβάλλον του. Η φυσική εξέλιξη των ανθρώπινων σχέσεων έφερε και στην παρούσα περίπτωση το άνοιγμα της μικρής κοινωνίας των μεταναστών.
@ rallou.
Η θεωρία της φυλετικής ανωτερότητας έχει διαποτίσει για πολλές γενιές τους Γερμανούς. Σήμερα βέβαια τέτοια ιδεολογία δεν παράγεται στη Γερμανία, και συνεπώς και δεν μεταφυτεύεται στο εξωτερικό. Είναι κατα τη γνώμη μου ένα ενδιαφέρον κομμάτι της ανθρώπινης ιστορίας. Μικρές γερμανικές αποικίες χτίστηκαν παντού στη Λατινική Αμερική. Οι πιο γνωστές στην Χιλή, Αργεντική και Παραγουάη (εδώ ολόκληρο το κράτος διοικούνταν απο ναζί για πολλά χρόνια).
Ευχαριστώ γίγαντα!
Εχει απόλυτο δίκιο. Δεν είναι μόνον το ταξίδι, είναι και η παρέα. Μέσα απο τους ντόπιους, όπου και να πάς, ακούς και μαθαίνεις πολλά. Μετα το ταξίδι, έρχεται η σύνθεση των σκέψεων.
Σήμερα ο κόσμος έχει πια γίνει πολύ μικρός, εύκολα μπορεί κανείς να πάει μακριά. Το τί "βλέπει" όμως ο καθένας μας απο αυτές τις περιηγήσεις, είναι καθαρά προσωπικό θέμα.
@ locus publicus
"Χωρίς καμμία προσπάθεια χλεύης, διατηρώ προσωπικά το ρόλο του παρατηρητή κύριε Βαρδάκα. Αντιλαμβάνομαι την ανάγκη της κάθες ομάδας να διατηρήσει τη ταυτότητά της, σε οποιοδήποτε περιβάλλον. Και η εν λόγω ομάδα τα κατάφερε σχετικά καλά για πολλές γενιές. Αλλά η ιστορία είναι πιο δυνατή απ' όλους μας. Κανείς δεν μπορεί τελικά να υπάρξει εντελώς αποκομμένος απο το περιβάλλον του. Η φυσική εξέλιξη των ανθρώπινων σχέσεων έφερε και στην παρούσα περίπτωση το άνοιγμα της μικρής κοινωνίας των μεταναστών"
Συμφωνώ ότι το ποσοτικό στοιχείο στην φύση επικρατεί του ποιοτικού. Οι μεγάλοι αριθμοί πάντα υπερισχύουν..Το ίδιο θα συμβεί και με τις Κίνα και Ινδίες..
Εκπληκτικό! Μου θύμισες εκείνη την πρόσφατη ταινία με το απομονωμένο χωριό όπου οι κάτοικοί του είχαν μάθει να πιστεύουν ότι πέρα από το δάσος καραδοκούν φριχτά τέρατα!
Η Colonia Trovar είναι βέβαια εξτρεμιστική περίπτωση, αλλά όπου υπήρχαν έλληνες ή ιταλοί μετανάστες πριν από μισό αιώνα δεν έκαναν απεγνωσμένες προσπάθειες να κρατήσουν την ταυτότητά τους;
"Οι λατινογερμανόμαγκες δεν υπάρχουν πια, τους πάτησε ο Τσάβες": χα!χα! πολύ καλό, φίλε μου! Συνέχισε να μας ταξιδεύεις, σε παρακαλώ!
λωτοφάγε χαίρομαι που σου άρεσε η ιστορία του χωριού. Εχεις δίκιο και με τους Ιταλούς και Ελληνες. Θυμάμαι το χωριό Μπελογιάννης της Ουγγαρίας, πρίν πολλά χρόνια, και την εντύπωση που μου είχε κάνει. Μόνον που η Ελληνες και Ιταλοί δεν το ρίξαν στις ενδοοικογενεικές επιμιξίες!
Post a Comment