Κάθε κοινωνία ανθρώπων αισθάνεται την ανάγκη της τέχνης. Κάθε λαός επιθυμεί να καταγράψει τις ιστορικές του καταβολές και τα κοινωνικά του βιώματα μέσα απο το πρίσμα της τέχνης, να αποθανατήσει τη πορεία του μέσα στο χρόνο και τις ιστορικές δυναμικές που τον θέριεψαν και τον έκαναν αυτό που είναι. Γιατί λαός χωρίς παρελθόν και θύμιση είναι λαός χωρίς μέλλον.Ο κινηματογράφος προσφέρεται για μια τέτοια καταγραφή, τέλειο και ισχυρό μέσο έκφρασης. Συνδυάζει ήχο, εικόνα, κίνηση, λόγο. Προσωποποιεί έννοιες, εικονογραφεί ιστορικές στιγμές, δημιουργεί οικειότητα. Η είκόνα παραμένει στο ανθρώπινο μυαλό και διαρκεί πιό πολύ απο το άκουσμα μιας μουσικής, όσο καλή κι’ αν είναι. Δυό ώρες μιας ταινίας μπορούν να μας ταξιδέψουν μέσα απο τα βιώματα πολλών γενιών, να αφηγηθούν ιστορίες λαών, πολιτισμών και πόλεων, να απεικονίσουν με δυναμικότητα και πάθος ιστορικούς περιόδους, έντονα καθημερινά συναισθήματα, να δώσουν μήνυμα διάρκειας ισχυρό.
Αυτή η καταγραφή βιωμάτων μέσα απο την τέχνη είναι ανάγκη δυνατή και πανανθρώπινη. Είναι συνάμα και συλλογικά θεραπευτική. Κάτι σαν εξομολόγηση αμαρτιών. Αν μια κοινωνία δεν ολοκληρώσει την καταγραφή των βιωμάτων της, δεν ολοκληρώνει και την ωριμότητά της. Γιατί τέχνη σημαίνει να μπορείς να κοιτάξεις τον εαυτό σου στον καθρέφτη, και να δείς την ομορφιά και την ασχήμια μαζί, και με συνειδητή ευπρέπεια να κρατήσεις την εικόνα χωρίς να σβήσεις τίποτα, χωρίς να ωραιοποιήσεις απο ντροπή, χωρίς να πείς ψέματα απο ανάγκη.
Στην πατρίδα μας, δεν έχουμε ακόμα ολοκληρώσει την καταγραφή των βιωμάτων μας μέσα απο την τέχνη. Δεν έχουμε αποτυπώσει στον κινηματογράφο μας ακόμα τις εμπειρίες και τους συλλογικούς μας φόβους. Η επιθυμία μας να βιώσουμε το ιστορικό μας γίγνεσθαι μέσα απο τον κινηματογράφο, η ανάγκη μας να δούμε τις τραγικές ιστορικές μας στιγμές, τους πολέμους μας, τους ξεριζωμούς μας, την άμεση καθημερινότητα σε ταινίες, δεν έχει ακόμα κορεσθεί.
Τεράστια η δίψα μας να εκφράσουμε και μείς με τη σειρά μας, όπως και οι πλούσιοι λαοί, τα δικά μας κοινωνικά δράματα, τα δικά μας στραβά και ανάποδα της καθημερινότητάς μας, κάπου σε μιά ταινία, έστω ΜΙΑ, παντοτινό σημείο αναφοράς, απόδειξη πως τουλάχιστον γράφτηκε κάτι για τα θέματα που αγαπήσαμε ή μισήσαμε, πρίν τα συμβάντα μπούν στο χώρο της ιστορίας και χαθούν για πάντα απο τη συλλογική θύμιση.
Παραθέτω μερικά θέματα που θα επιθυμούσα να δώ σε ταινίες. Θέματα που νομίζω πως δεν έχουν ακόμα αποδωθεί σε φίλμ, θέματα που δεν εχουν ακόμα καταγραφεί στην ελληνική κινηματογραφική τέχνη.
Μια ταινία για τον Ελληνισμό της Μαύρης Θάλασσας
Γύρω απο τη μεγάλη θάλασσα του Εύξεινου Πόντου, έζησαν και μεγαλούργησαν Ελληνες. Βίωσαν την καθημερινότητα μέσα απο τις επικράτειες της Τουρκίας, της Ρωσίας, της Ρουμανίας. Μεγάλωσαν τα παιδιά τους με ελληνική παιδεία, εμπορεύτηκαν με τους γύρω λαούς, προσαρμόστηκαν στις εκεί συνθήκες. Κάποια μέρα ξεριζώθηκαν. Αφησαν όμως πίσω μνημεία, γραπτά, εκκλησίες. Θα ήθελα να δώ μια ταινία πάνω σ’ αυτό το θέμα. Θα τιμούσε νομίζω την ίστορία μας, την παγκόσμια διάσταση του Ελληνισμού.
Μια ταινία για τη Φιλική Εταιρεία
Στη Μαύρη Θάλασσα και πάλι, το Σεπτέμβριο του 1814, στην Οδησσό της Ρωσίας, τρεις ιδεολόγοι έλληνες έμποροι, ο Εμμανουήλ Ξάνθος από τη Σάμο, ο Νικόλαος Σκουφάς από την Άρτα και ο Αθανάσιος Τσακάλωφ από τα Γιάννενα ίδρυσαν την Εταιρεία των Φιλικών. Η Φιλική Εταιρεία είχε οργάνωση, όραμα και συνοχή. Στόχος της η απελευθέρωση της Ελλάδας απο τους Τούρκους. Οι ωραίοι αυτοί πατριώτες ήρθαν σε επαφή με τον Καποδίστρια και τον Υψηλάντη. Πολύ πρίν αρχίσει ο Αγώνας της Ανεξαρτησίας κατα των Τούρκων, οι τρείς ευγενείς έμποροι οργάνωσαν τη στρατηγική του αγώνα, ήρθαν σε επαφή με τους έλληνες της ομογένειας, διαφήμισαν το μήνυμα του ελεύθερου ελληνισμού. Τους αξίζει τουλάχιστον μια κινηματογραφική ταινία, ωδή στον αγώνα τους. Να δούν και να βιώσουν όλοι οι σημερινοί Ελληνες τι σημαίνει ευγενές όραμα και αυτοθυσία. Οι Φιλικοί είναι οι απόλυτοι ήρωες του Ελληνισμού.
Τρείς ταινίες-βιογραφίες
Να τιμήσουμε μέσα απο ισάριθμες ταινίες, τρείς προσωπικότητες που ανιδιοτελώς αγωνίστηκαν για την Ελλάδα. Τον Ιωάννη Καποδίστρια, πρώτο κυβερνήτη της ελεύθερης Ελλάδας των 700 χιλιάδων κουρελιασμένων και αμόρφωτων ελλήνων, πρώτων πολιτών του νέου ελληνικού κράτους. Να δούμε μέσα απο την ταινία, τη ζωή και συνθήκες της εποχής, την άφιξη του Οθωνα, τη διαμάχη των πολιτικών με τους ντόπιους. Να τιμήσουμε την ιστορική στιγμή της 3ης Σεπτεμβρίου, το πρώτο μας Σύνταγμα. Να βιώσουμε κινηματογραφικά τη σκέψη του Καποδίστρια, τη στρατηγική του, και το μοιραίο θάνατό του.
Μαι ακόμα ταινία για τον υπέροχο Χαρίλαο Τρικούπη, τον αριστοκράτη εκείνο που παρόλο που μας χρεωκόπησε, έκανε τα πρώτα αναπτυξιακά έργα στην Ελλάδα. Τον ακούραστο άνθρωπο που έφτιαξε τους πρώτους δρόμους αυτού του κράτους, έδωσε την πρώτη ηλεκτροδότηση σε πόλεις και χωριά, έφτιαξε τον πρώτο σιδηρόδρομο και τη διώρυγα της Κορίνθου. Να δούμε και να βιώσουμε κινηματογραφικά έναν ανιδιοτελή και άξιο πολιτικό, δημιουργό και οραματιστή μιας ισχυρής Ελλάδας. Μια ταινία βασισμένη στο έργο του, σίγουρα του αξίζει.
Και μια ταινία για τον Ελευθέριο Βενιζέλο, που μέσα απο τη στρατηγική του, την πολιτική, τον πόλεμο και τη διπλωματία, έφτιαξε την Ελλάδα των «Πέντε Ηπείρων και Πέντε Θαλασσών», και ένωσε όσους πιο πολλούς Ελληνες μπορούσε μέσα στην εθνική ελληνική επικράτεια. Να δουμε κινηματογραφικά, με πλήρη αυτογνωσία και ευθύνη, τη ζωή του, τη σκέψη του, τα λάθη του. Να τον τιμήσουμε χωρίς ωραιοποιήσεις, ετσι απλά, με μια ειλικρινή αναφορά στο μεγάλο έργο του.
Μια ταινία για την Ελληνική εκστρατεία στη Μικρά Ασία
Ας πάψουμε πια να απομονώνουμε την Μικρασιατική Καταστροφή απο τα υπόλοιπα ιστορικά γεγονότα, και ας φτιάξουμε μια ωραία και ειλικρινή ταινία που να απεικονίζει κινηματογραφικά την εποχή και τα πρόσωπα που αποφάσισαν γιατί η Ελλάδα έπρεπε να επιτεθεί στην Τουρκία, και να φτάσει μέχρι τον Σαγγάριο. Να δούμε την πολιτική της εποχής, τη ζωή των Ελλήνων στην Τουρκία, να κάνουμε αναφορά στην άνοδο του Τουρκικού εθνικισμού, στον Κεμάλ, στον άτυχο εκείνο πόλεμο, στην τελική καταστροφή, στη δίκη των έξι. Να εξιλεωθούμε απο το ιστορικό μύασμα που μας έχει γίνει στίγμα. Μια ταινία πάνω σ’ αυτό το θέμα θα ήταν νομίζω συγκλονιστική.
Μια ταινία για την Γερμανική Κατοχή και τον Ελληνικό Εμφύλιο Πόλεμο
Πάνω σ’ αυτό το θέμα, θα ήθελα να δώ πολλές ταινίες. Να δώ την ελληνική διανόηση, ακαδημαικούς, ιστορικούς, και καλλιτέχνες να ενώνουν δυνάμεις για να απεικονίσουν κινηματογραφικά, με πλήρη συναίσθηση της αλήθειας, τον πραγματικό αντίκτυπο της γερμανικής κατοχής στη χώρα μας, τις θλιβερές καθημερινές συνθήκες της επιβίωσης, αλλά και την αντίσταση, νοητή, πραγματική και φανταστική, κατά των κατακτητών. Ο Θόδωρος Αγγελόπουλος, έβγαλε ήδη ένα αριστούργημα στο χώρο, τον «Θίασο». Ας τον μιμηθούν και άλλοι. Να καταγράψουμε επιτέλους όλα εκείνα που μας δίχασαν, να ξετινάξουμε απο πάνω μας αυτά που πρέπει, να ζυγιστούμε ίσα κι’ όμοια με την Ιστορία.
Μια ταινια για τη δικτατορία της 21ης Απριλίου και τα γεγονότα της Κύπρου
Να δούμε μέσα απο την τέχνη τις συνθήκες που επέτρεψαν το μεγάλο εκείνο δημοκρατικό εκτροχιασμό. Να απεικονίσουμε τις συνθήκες της εποχής, τους πρωταγωνιστές, το βασιλιά, τους στρατιωτικούς, τους ξένους. Να επιχειρήσουμε επιτέλους και εκεί, μια καταγραφή μέσα απο την τέχνη, και να ξεκαθαρίσουμε τον πραγματικό ρόλο του καθενός στο μεγάλο μας ιστορικό δράμα. Η δικτατορία εκείνη έφερε τη διχοτόμηση της Κύπρου. Ας αναλάβουμε τις ευθύνες μας απέναντι στην ιστορία, και ας φτιάξουμε τουλάχιστον μια σωστή ταινία με θέμα τη δικτατορία και τα γεγονότα της Κύπρου. Καλλιτεχνικά θα την απολαύσουμε. Ιστορικά θα ξαλαφρώσουμε απο τα μεγάλα κρίματα που μας βαραίνουν.
Σταματώ εδώ. Δεν επιθυμώ να σας κουράσω. Η λίστα είναι αυθαίρετη. Συμπληρώστε και εσείς νοητά κάτι στη λίστα των ελληνικών βιωμάτων (ιστορικών, πολιτικών, κοινωνικών) που περιμένουν σκηνοθέτη, όσο και στο μήνυμα αυτού του πόστ.
---------------------------------------------
Γνωρίζω πως τα τελευταία χρόνια υπάρχει στη χώρα μας μεγάλη παραγωγή βιβλίων, ακόμα και ταινιών με ανάλογα θέματα. Νέοι συγγραφείς ξεκινούν τεράστιες μελέτες για θέματα παντός είδους, πολίτες καταγράφουν με μεράκι στιγμές τις ιστορίας μας. Η τάση αυτή με χαροποιεί. Στο πόστ αυτό επέλεξα να δώσω έμφαση στον κινηματογράφο.
Εμπνεύστηκα αυτές τις σκέψεις με αφορμή ενα πόστ του Βασικού Μέτοχου για τη Μαύρη Θάλασσα, Πίσω από τις Συμπληγάδες.
Σκέφτηκα πως δεν υπάρχει ούτε μια ταινία πάνω σ' αυτό το θέμα.
Το έβαλα λοιπόν πρώτο στη λίστα.
LocusPublicus
---------------------------------------------
28 comments:
Ωραία τα θέματα αυτά που θες να δεις στο σινεμά αγαπητέ Λόκους, αλλά λυπάμαι δεν πρόκειται να τα δεις. Μάταια ελπίζεις.
Το πιο πιθανό είναι να δεις τη ζωή του Ζαχόπουλου. Αυτά "πουλάνε" δυστυχώς και γι αυτά σφάζονται.
Καλημέρα Locus
Θα συμφωνήσω κι εγώ με τον παράξενο ελκυστή.
Δεν πρόκειται να δεις τίποτα από όλα αυτά στο
σινεμά, όπως και όλοι εμείς οι υπόλοιποι.
Μάλλον το επόμενο Ελληνικό blockbuster θα είναι
η ιστορία μίας αθώας κοπέλας που στην προσπάθειά της
να βρει δουλειά και μετά από λανθασμένες επιλογές,
μερικοί αλήτες, γενικοί γραμματείς και φαρισαίοι την
ώθησαν στην πορνεία. Η ζωή της δε, έγινε κόλαση
μετά την προφυλακισή της.
Κάποια στιγμή λοιπόν την είδε ο μεγαλοεπιχειρηματίας
Διαπλεκομενόπουλος και την αγάπησε παράφορα.
Της πρόσφερε την καρδιά του, θαλπωρή και τρία
αξιολάτρευτα παιδάκια, που τόσο πολύ τα είχε ανάγκη
η φουκαριάρα.
Στο τέλος του έργου θα δεις όλη την οικογένεια πιασμένη
χέρι χέρι, να τρέχει χαρούμενη προς τον φακό, και ακριβώς
πιο πίσω θα βλέπεις τα σεντόνια στην απλώστρα πεντακάθαρα
και πλυμένα με Tide.
Κάθε ομοιότης με την 34χρονη και τον Ζαχό, είναι απλώς:
My vivid imagination.
Μακάρι να υπάρξουν οι ταινίες που λες.
Βέβαια υπάρχουν μέχρι στιγμής το 1922 του Κούνδουρου και η Ελλάδα του Ελευθερίου Βενιζέλου του Βασίλη Μάρου.
Ωραία σύνδεση φίλε locus publicus.
Ο Γιάννης Σμαραγδής μετά τον "Ελ Γκρέκο" η νέα του ταινία θα έχει ως θέμα τον Βαρβάκη και κατά συνέπεια την Μαύρη Θάλασσα.
"Το βλέμμα του Οδυσσέα" του Θ. Αγγελόπουλου αναφέρεται και στη Μαύρη Θάλασσα. Επίσης οι ταινίες του "Ο Μεγαλέξανδρος", "Ταξίδι στα Κύθηρα", "Το λιβάδι που δακρύζει", όπως και "ο θίασος" καλύπτουν την περίοδο κατοχή - εμφύλιος.
Συμπληρώνω τον "αθεόφοβο" ότι για τον Βενιζέλο έχει κάνει ταινία ο Π. Βούλγαρης.
Για τον Καποδίστρια και την φιλική εταιρεία ο ελληνικός κινηματογράφος έχει γράψει στιγμές δόξας με τις ταινίες του Τζαίημς Πάρρις!!!
Σε ευχαριστώ για την αναφορά.
ΒΜ
Καλησπέρα και καλό μήνα, αγαπητέ Λόκους. Θα συμφωνήσω με τους προλαλήσαντες ότι δυστυχώς δεν πρόκειται να δούμε τις ταινίες που ονειρεύεσαι. Προσωπικά απόρησα πώς γυρίστηκαν η "Πολίτικη κουζίνα", ο "Ελ Γκρέκο" και οι "Νύφες"! Μάλλον επειδή ενισχύθηκαν με ξένα κεφάλαια. Γιατί ο Βενιζέλος ως ΥΠΠΟ δεν δέχτηκε να διευκολύνει ούτε καν τον Όλιβερ Στόουν για να γυρίσει στην Ελλάδα τον "Αλέξανδρό"του!
Να συμπληρώσω με μία αξιόλογη ταινία, την "Κάθοδο των 9" για τον Εμφύλιο. Δυσεύρετη πια. Δεν ξέρω ούτε αν υπάρχει σε dvd.
Όσο για τον Καποδίστρια, κάποιοι ιστορικοί προσπάθησαν να τον απαλλάξουν από τον χαρακτηρισμό του "δικτάτορα" (π.χ. Ελένη Κούκου). Όμως, για να γυρίσει κανείς τη ζωή του σε ταινία χρειάζεται πολλά χρήματα και κυρίως πολλή μελέτη.
Bostonsailor, το σενάριό σου μού θύμισε το σατιρικό τραγούδι "Η ιστορία της Μαρίας"!
Καταπληκτικό θέμα!
Πολύ όμορφο αφιέρωμα..ναι έχουμε τη δίψα αυτή που λες..και δεν νομίζω να χαθεί..αλλά καιρός να δημιουργήσουμε και εμείς κάτι!
Ως σύγχρονοι έλληνες..ως πότε θα ζούμε με τις αναμνήσεις της ένδοξης και πολύπαθης ιστορίας μας?
Τη γλυκιά μου καλημέρα :)
Locus !!! :-)
Ταινίες έχουν γυριστεί (όπως σωστά αναφέονται εδώ) χωρίς όμως, κατά την άποψή μου να είναι τα θέματα που αναφέρεις, σε πρώτο πλάνο.
Αν ποτέ, που δεν το πολύ πιστεύω- γυρίσουν ταινίες με θέματα όπως εμφύλιος, Κύπρος, Βασιλιάς , Έλληνες της Ασίας, θα πρέπει να το κάνουν σωστά.
Κάτι που δεν το συνηθίζουμε σ' αυτό το τόπο.
Φίλοι μου καλημέρα και καλή Κυριακή!
Φίλε Παράξενε Ελκυστή, ελπίζω η τηλεκουλτούρα μας να πάρει κάποτε τέλος, γιατί το μυαλό μας έχει θολώσει επικίνδυνα.
Βέβαια όλες μου οι ελπίδες είναι εναποθημένες στις μεμονωμένες προσπάθειες ανθρώπων που απο μεράκι και αγάπη, πάντα παράγουν κάτι όμορφο.
Φίλε boston sailor, ωραίο το σενάριο. Για την Τσέκου δεν ανησυχώ ιδιαίτερα. Μετα την αποφυλάκιση θα πέσουν οι προτάσεις βροχή. Με εννοείς. Τα 200 χιλιάρικα θα τα κάνει στο νερό. Πιστεύω και εγώ πως το δράμα της θα έχει αίσιο τέλος. Αλλά πρέπει και αυτή να δράσει γρήγορα. Στη γρήγορη τηλεκουλτούρα μας, η αγορά και ζήτηση είναι αιμοβόρα πράγματα.
Τελικώς ο μόνος χαμένος θα είναι ο δυστυχής Ζαχόπουλος. Κατατσακίστηκε για το τίποτα.
Φίλε αθεόφοβε χαιρετώ.
Εύχομαι και εγώ το ίδιο. Ευχαριστώ για την αναφορά στις ταινίες. Τέτοια χρειαζόμαστε. Δεν έχω δεί τις ταινίες που αναφέρεις, αναρωτιέμαι αν είχαν πράγματι λαική απήχηση.
Φίλε βασικέ μέτοχε, σε ευχαριστώ και σένα για τις αναφορές σου.
"Η Ελλάδα θα προχωρήσει, όπως πάντα, με τις εξαιρέσεις της", είχε πεί κάποτε ο Μάνος Χατζιδάκης. Με αυτούς που απο αγάπη για την τέχνη και ιστορική ευαισθησία κατάφερα (μέσα σε χίλιες δυσκολίες) να φτιάξουν μια ταινία-αναφορά.
Φίλε λωτοφάγε, την "Κάθοδο των 9" ομολογώ πως δεν την γνώριζα. Δυσεύρετη ταινία, αναφέρεις. Αλλο πρόβλημα και τούτο, το πρόβλημα του μάρκετινγκ. Να μαζευτούν οι ταινίες αυτές σε κάποια όμορφη κασετίνα, να πουληθούν σ' αυτούς που ενδιαφέρονται.
Το θέμα της χρηματοδότησης το έχεις θίξει εσύ και ο Βασικός όμορφα στο παρελθόν, αν και η συζήτηση είναι ατέλειωτη. Η ταινία "Νύφες" ακουσα πως κόστισε 8 εκατ. ευρώ, και άλλα τόσα χρόνια παραγωγής. Μεγάλα τα ποσά αυτά για την Ελληνική αγορά.
Προσωπικά εκτιμώ όλους εκείνους που προσπαθούν να κάνουν κινηματογράφο. Είναι μια πολύ δύσκολή μορφή τέχνης. Το κέντρο κινηματογράφου όμως,θα μπορούσε να κάνει μια λίστα με 20 θέματα για ταινίες, και να τις χρηματοδοτήσει. Θα έμεναν για πάντα κληρονομική μας παρακαταθήκη.
Aγαπητή μου roadartist καλημέρα και απο μένα!
Δίψα έχουμε, ένδοξο παρελθόν επίσης, να δούμε τι θα γίνει. Αυτη την περίοδο βέβαια η πνευματικότητα έχει πάθει λάστιχο, τα θέματα είναι ο Θέμος με το Θέμα.
Αγαπητη μου vassia καλημέρα!
Ναι, στον τόπο μας έχουμε βουλιάξει απο τα διαπλεκόμενα. Οταν για το βιβλίο τη ΣΤ' δημοτικού σκοτωθήκαμε, φαντάσου τι θα μπορούσε να γίνει με μια σειρα απο ταινίες με θέμα τη δικτατορία, την Τουρκία και τη Κύπρο. Ωιμέ!!
Αλλά είμαι αισιόδοξος. Πάντα βγαίνουν όμορφα πράγματα. Απο τους λίγους βέβαια.
Συνοψίζω απο τα διάφορα σχόλια, τις αναφορές σε ταινίες (όπως έγιναν, χωρίς συμπληρωματικές πληροφορίες).
-1922 του Κούνδουρου
-Η Ελλάδα του Ελευθερίου Βενιζέλου του Βασίλη Μάρου
(αθεόφοβος)
-"Ελ Γκρέκο" του Γιάννη Σμαραγδή
-"Το βλέμμα του Οδυσσέα"
-"Ο Μεγαλέξανδρος",
-"Ταξίδι στα Κύθηρα",
-"Το λιβάδι που δακρύζει"
-"ο Θίασος" του Θ. Αγγελόπουλου
(βασικός μέτοχος)
-"Κάθοδος των 9" για τον Εμφύλιο
(λωτοφάγος)
Κάποια γεγονότα, έχουν , με τα χρόνια, "ακουστεί" , δεν έχουν διαψευστεί, έχουν γίνει ίσως συνείδηση στους πολίτες, όπως το Κυπριακό και η εμπλοκή μας, ο Ελληνισμός της Πόλης και η εμπλοκή μας, αλλά δεν έχουν ποτέ αποδειχθεί επίσημα, πως αυτά δεν έχουν σταθεί εμπόδιο στην άνοδο ιδίου χαρακτήρα και νοοτροπίας ανθρώπων;
Ξεχνάμε εύκολα;
Κι εδώ, υπάρχει το κωμικό στοιχείο, που αφορά τον τόπο μου.
Όταν παίχτηκαν στην τηλεόραση το 1981-82 (αν θυμάμαι καλά) τα "ΛΑΥΡΕΩΤΙΚΑ" του Μιχαηλίδη, και έδειξαν τηλεοπτικά και ιστορικά αν θέλεις, τι συνέβαινε στη ζωή των εργατών, και ως σαν να μην ήξερε ποτέ κανείς όλες αυτές τις δεκαετίες, ξεσηκώθηκαν (την πλήρωσε το άγαλμα τότε του J.B. Serpieri).
Έκανε όμως κι ένα καλό, θύμησε στους άλλους ότι υπήρχε και η άλλη πλευρά.
Μία από τις δύο είναι αλήθεια, σε όλα τα γεγονότα.
:-)
locus
με το πρακτικό και αμερικανοσπουδαγμένο πνεύμα σου κατεγραψες και συνοψισες πολυ ωραία μερικα εξαιρετικα ενδιαφεροντα θεματα που θα μπορουσαν να γινουν ταινιες.Περα απ την πιθανη αξια τους σαν κινηματογρ.ταινιες,καθεμία απ'αυτες θα αποτελουσε σιγουρα εναυσμα για αναζητηση πληροφοριων σχετικά με το θεμα για ενα ευρυτερο κοινό,που αλλιως ουδεποτε θα ασχολείτο με το θεμα.Θα ηταν δηλ.ενας καταλυτης για ν'ανοιξει μια δημοσια συζητηση για θεματα στην ουσία αγνωστα στους μη επαϊοντες,που μονο οφελος θα εφερνε σ'ενα ικανό τμημα του πληθυσμού.
Πολυ ευστοχη και η προταση σου για καταρτιση μιας λιστας με 20 θεματα-ταινιες που θα μπορουσαν σταδιακα να συν-χρηματοδοτηθούν απ την Πολιτεια.Ετσι σκεφτονται στις οργανωμένες χώρες.Μονο που εδω συνηθως είναι άλλα τα κριτήρια και εχουν να κανουν με διατηρηση ισορροπιών και "παρέες",στις οποιες "πρεπει" να μοιραστουν τα κονδύλια.
Αλλωστε αν σκεφτεις οτι στον κινηματογραφο αυτη τη στιγμη προϊσταται ο φιλος του Ζαχοπουλου,Γ.Μυλωνάς των αληστου μνημης τιτλων που σιγουρα εχεις διαβασει αυτες τις μερες,δεν επιτρεπει και πολλη αισιοδοξια.
ΥΓ.εχοντας δει χθες την εξαιρετικη "Εξιλεωση" με αναφορα στην καταστροφη της Δουνκερκης,δεν μπορω να μην μελαγχολησω διαβαζοντας το ποστ σου...(δες στο μπλογκ μου)
Καλημερες!
Πρώτη φορά επισκέπτομαι το Blog. Μου αρέσει πολύ. Συγχωρέστε μου λοιπόν το σχόλιο.
Δυστυχώς στην Ελλάδα, όποιος βγαίνει από το μαντρί τον τρώει ο λύκος. Εγώ φοβάμαι τί θα δείχνουν οι ταινίες αυτές. Φοβάμαι τί θα γίνει αν δείχνουν τα πράγματα όπως ήταν.
Δεν είναι η Ελλάδα τόπος για αυτογνωσία και βιώματα. Είναι για μυθοπλασία.
So sorry for the Patriots!!!
(New Yorkers made me watch the game...)
θα επανέρθω με πιο σοβαρό σχόλιο!
:)
Ανάλογα με τα κριτήρια που επιλέγει κανείς, βγαίνει και το αποτέλεσμα vassia. Το πρέπον είναι να αναγνωρίζει κανείς ότι υπάρχουν πολλά κριτήρια. Τουλάχιστον στην τέχνη αυτό αποτελεί υποχρέωση.
Φίλε squarelogic, το μοίρασμα κονδυλίων στις παρέες για "ισορροπία", έχει γίνει πλέον μέρος της κουλτούρας μας. Είναι μια πολιτιστική ιδιότητα που σήμερα την πληρώνουμε όλοι μαζί συλλογικά.
Το πρακτικό μυαλό (σ' ευχαριστώ για τη θετική σου αναφορά), υπάρχει σε εκατομμύρια ανθρώπους. Πρέπει όμως να βοηθάει και η κουλτούρα της ηγεσίας που μανατζάρει της δυναμικές στο χώρο. Ναι, διάβασα και εγώ για τη "συνεισφορά" του κ. Μυλωνά στο χώρο της τέχνης. Δικαιωμά του να κάνει ό,τι κάνει, αλλά ποιός του όρισε θέση επιτελεική στο χώρο του κινηματογράφου; Ελεος!
Πάντα παρακολουθώ τα ωραία και καλογραμμένα πόστ σου. Γνωρίζω πως ξέρεις πολλά για κινηματογράφο. Γι'αυτό έβαλα αυτό το πόστ. Για να συλλέξω γνώμες ανθρώπων που έχουν γνώση και ευαισθησία.
Aγαπητέ hypocritelecteur καλωσήρθες στο μπλόγκ μου. Ειλικρινά χαίρομαι που βρίσκεις εδώ πράγματα που σου αρέσουν.
Η μυθοπλασία που αναφέρεις έχει γίνει κουλτούρα στην Ελλάδα για το λόγο που αναφέρει ο squarelogic. Για τις πελατειακές σχέσεις καλλιτεχνών και πολιτείας. Οταν κάθε θέατρο στην Ελλάδα περιμένει να συντηρηθεί απο ένα μικρό κονδύλιο του υπουργείου (χωρίς να ταράξει τα νερά), απο που θα έρθει η πρωτοποριακή τέχνη; Πώς θα δημιουργηθεί αντίδραση στον καλλιτέχνη, όταν οι δυναμικές του χώρου του τον κάνουν "δημόσιο υπάλληλο"?
Θα περάσω -όπως συνηθίζω με όλους που με επισκέπτονται, και απο το μπλόγκ σου. Στο επανιδείν!
Tραγική μέρα χθές, φίλοι μπλόγκερς για τη Βοστώνη στο χώρο του αμερικανικού football. Μετά απο μία αήττητη σαιζόν, η ομάδα της Βοστώνης (Boston Patriots) έχασε στον τελικό απο τους παραδοσιακούς αντιπάλους της (NY Giants). Μέρα πένθους σήμερα για την πόλη της Βοστώνης. Super Bowl XLII
Η rallou μου έστειλε ήδη τα συλληπητήρια.
Big last minute upset rallou. Major league shit, που λένε.
(στο χώρο των παράνομων στοιχημάτων, κάηκε το πελεκούδι)
:-)
Locus, Ψυχραιμία!
(Το αμερικανικό football είναι αυτό το ράγκμπι);
@vassia,
Στο περίπου, με αρκετές παραλλαγές:) To ραγμπι έχει αλλους κανόνες και περιβολή. Το αμερικάνικο φούτμπολ είναι πιο δυναμικό.
Ο Τόϋμπη έλεγε κάπου ότι γνωρίζουμε για τον Αχιλλέα, τον Οδυσσέα κλπ επειδή έγραψε γι' αυτούς ο Όμηρος. Για τους αντίστοιχους πολεμιστές στην Ιλλυρία δεν γνωρίζουμε τίποτε επειδή δεν βρέθηκε εκεί άλλος Όμηρος..
Έτσι λοιπόν σε μερικά (πολλά)χρόνια θα γνωρίζουμε (τουλάχιστον ο μέσος άνθρωπος)για τον 2ο παγκόσμιο πόλεμο, για τον πόλεμο του Βιετνάμ κλπ όχι όσα έγιναν πράγματι αλλά όσα μας είπε το Χόλυγουντ. Όπως γνωρίζουμε για την Σοβιετική επανάσταση του 1917 όχι τι έγινε πράγματι αλλά αυτά που μας είπε ο Σοβιετικός (προπαγανδιστικός) κινηματογράφος..
Aγαπητέ φίλε Xρίστο Βαρδάκα, το σχόλιό σου με έκανε να σκεφτώ πως σε λίγα χρόνια, οι ιστορικοί θα χρησιμοποιούν τα βίντεο το Λιακό για αναφορά. Αφού το είπε η τηλεόραση, έτσι θα είναι.
Θα υπάρχουν όμως πάντα εκείνοι οι "λοξοί" που σε σκοτεινές βιβλιοθήκες παιρνούν τις ώρες τους διαβάζοντας και ερευνώντας. Ισως (και πάλι εδώ αστειεύομαι) να τους άφησε η γυναίκα γι'αυτό και το ρίξανε στο ιστορικό διάβασμα! Τι τους οφείλουμε!
Πάντως ο πλανητάρχης και πρόεδρος της χώρας που ζώ, απαντώντας σοβαρά σε ερώτηση του Βob Woodward για τό πως πιστεύει πως θα τον γράψει η ιστορία, αντέκρουσε με θαυμαστή Τεξανή πρακτικότητα: "who cares about history, the long run, in the long run who all going to be dead and forgotten".
Ο Προεδρος απάντησε έτσι γιατι ειναι η μοναδική του ελπίδα να ξεχαστούν οι απίστευτες κοτσάνες-μνημεία εγκεφαλικης δυσλειτουργίας που με θαυμαστή συχνότητα εκτοξεύει.
Αλλωστε,οπως έλεγε κι ο μεγαλος Douglas Adams,δουλειά του Προέδρου είναι να αποσπά την προσοχή από κείνους που ασκούν πραγματικά την εξουσία!
Μήπως είχε δίκαιο ο Πρόεδρος; Για να το ξανασκεφτούμε!
Απλώς να πω ότι οι ιστορικοί του μέλλοντος ΔΕΝ θα βασιστουν στην τηλεόραση για τη μελέτη της περιόδου όπως και ΔΕΝ μελετάμε τη ρωσική επανάσταση μέσω του ρωσικού κινηματογράφου. Ίσα ίσα, ακριβώς επειδή δεν ταυτίζεται η καλλιτεχνική παραγωγή με τις ιστοριογραφικές πηγές έχει ιστορικό ενδιαφέρον.
Δεχτό το σχόλιο περι τηλεόρασης αγαπητέ Hypocritelecteur . Αστειόμουν βέβαια.
Οσο για τον Πρόεδρο των ΗΠΑ, του αξίζει τουλάχιστον ένα πόστ. Πρόκειται για ενός εντελώς κενού ανθρώπου που αφέθηκε έρμαιο ιδεολόγων τύπου Wolfowitz και καιροσκόπων τύπου Cheney. Η εκλογή του έχει σηματοδοτήσει την αρχή μιάς κατηφόρας που δύσκολα θα ανακαμθεί στο μέλλον.
Post a Comment