Ως πρόεδρος του χωριού, αγαπητή μου Ηγουμένη, σας πληροφορώ επίσημα πως κανένα απο τα ντόπια παιδιά δεν έχουν εξαφανιστεί. Ούτε βεβαίως και ο José. Αυτά τα λένε οι δημοσιογράφοι. Aπ’ o,τι βρίσκομαι σε θέση να ξέρω, ο νεαρός José φιλοξενείται απο μια οικογένεια που του παρέχει τα απαραίτητα, στέγη, φαγητό, ρούχα. Αντιλαμβάνομαι πως ο μικρός έχει δύσκολη ζωή, κανέναν να τον κοιτάξει σ’ αυτό το κόσμο, η μητέρα του τρελλή, ο πατέρας του άγνωστος. Μεγάλωσε εδώ και εκεί, σε διάφορα σπίτια της γειτονιάς, πολλές φορές άστεγος. Παιδί 12 χρόνων στους δρόμους! Σπαράζει η καρδιά μου που το σκέφτομαι. Χωρίς κρεβάτι να κοιμηθεί, χωρίς αγάπη και στοργή.Σωστά αναφέρετε πως ο José δεν έχει πάει ποτέ στο σχολείο. Γι’ αυτό και νομίζω πως εκεί που είναι τώρα είναι καλύτερα. Θα βρεί και άλλους ομοίους του. Θα παίξει μαζί τους, θα χαρεί. Θα νοιώσει πως ανήκει επιτέλους κάπου, πως υπάρχει ελπίδα και γι’ αυτόν. Να τον ευλογεί ο Θεός Ηγουμένη μου, να τον έχει καλά.
Δεν κατανοώ τις ανησυχίες του gringo. Ευγένειά του βέβαια που θέλει να αναλάβει τα εξοδα του José. Αλλά ο señor Norte Americano θα πρέπει να κατανοήσει και αυτός τις ιδιαιτερότητες της Κολομβίας. Υπάρχουν χιλιάδες παιδιά που είναι στο δρόμο. Η κοινωνία δεν τα δέχεται εύκολα, δεν μπορεί άλλωστε να τα βοηθήσει και οικονομικά. Οχι οτι δεν θέλει. Οι Κολομβιανοί είναι καλός κόσμος, άνθρωποι του Θεού. Αλλά η κατάρα της χώρας μας μεγάλη Ηγουμένη μου. Δεν ξέρω τι να πώ. Να μας ευλογεί μονάχα ο Παντοδύναμος.
Σέβομαι και αγαπώ την Εκκλησία. Ακούω το λόγο του Θεού. Γι’αυτό και δέχτηκα την πρόσκλησή σας αγαπητή μου Ηγουμένη, να συναντηθούμε, να ακούσω τι θέλετε να μου πείτε. Ο προσκεκλημένος σας αμερικανός μου είναι συμπαθής. Γνωριστήκαμε στην Εκκλησία. Μετα ήπιαμε καφέ. Εκτιμώ το ενδιαφέρον του για το νεαρό José. Θα πρέπει όμως να ξέρει και αυτός πως η υποχρέωση είναι μεγάλη. Πολλές φορές οι βορειοαμερικανοί φίλοι μας αφήνουν τα συναισθήματά τους να τρέξουν όταν βρίσκονται στην Κολομβία. Φεύγοντας όμως, και ξαναγυρνώντας στην ήρεμη ζωή τους, ξεχνούν. Δεν θα ήθελα ο José να βρεθεί σε δύσκολη θέση στο μέλλον. Αλλωστε 500 δολλάρια το χρόνο δεν είναι και λίγα αγαπητή μου Ηγουμένη. Θα μπορέσει ο gringo να στέλνει ένα τέτοιο ποσό για χρόνια;
Είναι και επιθυμία του Επισκόπου; Γνωρίζει την περίπτωση; Αφου είναι έτσι να το συζητήσουμε. Γνωρίζω τον Επίσκοπο, είναι καλός άνθρωπος, έχει κάνει πολλά καλά. Να τον έχει ο Θεός καλά. Εδώ στην Chiquinquirá είναι πολύ αγαπητός. Ολοι τον σέβονται και τον υποστηρίζουν. Αυτό το μοναστήρι έχει κάνει πολλά καλά, το ξέρω. Εχει μαζέψει πολλά παιδιά του δρόμου, τα τάισε, τα μόρφωσε. Να σας έχει ο Θεός καλά.
Αφου το ζητάτε και εσείς αγαπητή μου Ηγουμένη, τότε τι να πώ. Σεβαστή η επιθυμία σας. Να μεσολαβήσω τότε να έρθει ο José στο μοναστήρι, να γίνει μαθητής, να μάθει να γράφει και να διαβάζει, να μάθει μία τέχνη. Να πείτε μονάχα στον norteamericano φίλο μας να μην ξεχάσει πως ο José θα χρειαστεί λεφτά. Τουλάχιστον 500 δολλάρια το χρόνο. Κάθε χρόνο.
Σας ευχαριστώ για την πρόσκληση, και τον καφέ. Να σας έχει ο Θεός καλά. Θα επικοινωνήσω με την οικογένεια που φιλοξενεί τον Χοσέ, θα τους δώσω τα καλά νέα, θα τους μεταδώσω την επιθυμία σας, την επιθυμία του επισκόπου. Είμαι σίγουρος πως θα δεχτούν. Με το καλό σε λίγες μέρες, ο José θα βρίσκεται στο μοναστήρι. Και θα αρχίσει εδώ μια καινούργια ζωή.
Señor Norte Americano, χάρηκα για τη γνωριμία. Σας συγχαίρω για την πρωτοβουλία σας. Μην παρεξηγείται την Κολομβία, είναι μια χώρα δύσκολη, έχει πολλά προβλήματα. Κάνουμε ξέρετε ό,τι μπορούμε. Με το καλό να επιστρέψετε στην Αμερική, στο σπίτι σας. Και μην ξεχνάτε τον José. Σας χρειάζεται. Να σας έχει ο Θεός καλά.
-------------------------------------------------------------
O Χοσέ ηταν το προιόν του βιασμού μιας τρελλής γυναίκας απο ενα μεθυσμένο campesino. Η γέννησή του δεν σήμαινε τίποτε σε κανέναν. Στη μικρή κοινωνία της Chiquinquirá, ο Χοσέ θεωρούνταν ένα μύασμα, μια προσωποποίηση της ανθρώπινης αμαρτίας, ένα κοινωνικό απόβρασμα χωρίς υπόληψη και μέλλον.
Κάποιος gringo περαστικός τον γνώρισε, έμεινε μαζί του λίγες μέρες, τον συμπάθησε. Τον πήρε μαζί του για καφέ, για βόλτα στο πάρκο, στο λούνα πάρκ. Ο μικρός ήταν σοβαρά υποσιτισμένος, σωματικά και πνευματικά. Μιλούσε αλλά δεν έγραφε ισπανικά. Και κέρδιζε το ψωμί του, παιδί 12 χρόνων απο σκληρά θελήματα που πολλές φορές περιείχαν βία.
Μια μέρα ο gringo έμαθε πως ο Χοσέ “εξαφανίστηκε”. Κάποιο φορτηγό τον μάζεψε μαζι με άλλα παιδιά του χωριού, για να βοηθήσει στις “καλλιέργειες”. Προφανώς χωρίς πληρωμή. Και ό,τι ήθελε προκύψει. Η πορεία οδηγούσε σε στρατολόγηση σε κάποιον απο τους ιδιωτικούς στρατούς της Κολομβίας. Ο gringo όμως το πήρε προσωπικά. Ζήτησε να μάθει τι γίνονται οι Χοσέδες της Κολομβίας. Και όταν άκουσε τα νέα, ετρεξε στο μοναστήρι της Σαντα Σοφίας, και ζήτησε ακρόαση απο την Ηγουμένη.
Η ευγενικιά κυρία τον δεχτηκε στο βαρύ και σκοτεινό γραφείο της, τον άκουσε προσεχτικά, και του μίλησε ανοιχτά και καθαρά. Τον ρώτησε αν ήταν διαθετιμένος να αναλάβει τα ετήσια έξοδα του Χοσέ, για τη διαμονή του στο σχολείο του μοναστηριού. Φιλοξενούνταν εκεί δεκάδες άλλα “κοινωνικά αποβράσματα” που η Εκκλησία είχε μαζέψει. Πίσω απο κάθε παιδί υπήρχε και ένας ανώνυμος συνήθως δωρητής, άλλοι ντόπιοι, αλλοι απο πόλεις μακρινές.
Ο γκρίνγκο δέχτηκε. Και έτσι η ευγενικιά Ηγουμένη, με εντολή του επισκόπου της Chiquinquirá, κάλεσε σε συνάντηση τον γκρινγκο και τον πρόεδρο του χωριού που θα γινόταν ο πληροφοριοδότης του μηνύματος. Η συνάντηση έγινε στον όμορφο χώρο του μοναστηριού της Σαντα Σοφίας, χώρος ευλάβειας διακοσμημένος με όμορφα λουλούδια, αγάλματα και πορτραίτα καθολικών επισκόπων (και του Πάπα που κάποτε είχε επισκεφτεί τον καθεδρικό ναό της Chiquinquirá). Η συμφωνία επετεύχθει. Λίγες μέρες αργότερα, ένα φορτηγό άφησε τον Χοσέ στην είσοδο του μοναστηριού. Ο γκρίνγκο κράτησε το λόγο του. Χρηματοδότησε τον νεαρό για κάμποσα χρόνια, τον παρακολούθησε απο κοντά, κράτησε επαφή με την Επισκοπή της Chiquinquirá και το μοναστηρι της Σάντα Σοφίας.
Σήμερα ο Χοσέ είναι επιπλοποιός. Στις ελεύθερες ώρες του ασχολείται και με μια ιδιαίτερη αγάπη του, τη ξυλογλυπτική. Ξέρει να διαβάζει και να γραφει καλά Ισπανικά. Είναι παντρεμένος και έχει ενα παιδί. Ζεί σε δικό του σπίτι στη Bogota της Κολομβίας, και δεν κινδυνεύει απο εξαφάνιση.
-------------------------------------------------------------
Basilica Nuestra Señora de Chiquinquira - Colombia
Santa Sophia
Madonna - Woodwork by Artist Jose H.
------------------------------------------------------------
Pictures 2,3 & 4 by Locus Publicus, free for public use.
Chiquinquirá, Boyaca Colombia
CNN News -War without End
Colombian Ministry of Defense - Children victim of kidnaps
Ejercito National – Children at war
McGill Reporter – Children at war (Uganda)
BBC News – Kidnapped Children to be returned
15 comments:
locus
πολύ συγκινητική ιστορία, με καλό τέλος βέβαια.
Αναρωτιέμαι όμως, πόσα παιδιά σαν τον Χοσέ, βρήκαν κάποιο gringo να ενδιαφερθεί για τη ζωή τους, για τη μόρφωσή τους, για να μην αναγκάζονται να "στρατολογούνται" από επικίνδυνους ανθρώπους. Νοιώθεις ότι αυτά τα παιδιά είναι "αναλώσιμα" και πονάει η καρδιά σου...
Τι κρίμα να υπάρχουν τόσοι Χοσέ σε αυτό τον κόσμο! Και πολλές Κάρμεν επίσης. Που χάνονται προτού ζήσουν. Κανείς δεν τα γνώρισε και κανείς δεν θα κλάψει ποτέ για αυτά τα παιδιά. Θύματα της απληστίας και της μισαλλοδοξίας των ανθρώπων!
Πολύ ωραίο κείμενο, φίλε Λόκους. Για μια ακόμα φορά χαίρομαι που σε συνάντησα!
Αν κάτι είναι που αξίζει σε αυτό το κόσμο, είναι τα ΠΑΙΔΙΑ.
Αν κάτι έχει πληρώσει τον μεγαλύτερο "φόρο" σε αίμα είναι τα ΠΑΙΔΙΑ.
Σαν να σκοτώνεις το μέλλον σου.
Locus, μία φορά ακόμη σε συναντώ σε ένα θέμα πολύ δυνατό.
Καλημέρα :-)
Πολύ ωραίο ποστ φίλε Locus Publicus. Και μόνο η αναφορά σε τέτοια θέματα αξίζει τον χρόνο που ασχολούμαστε για μπλογκιν.
Η ζωή και τα παιχνίδια της σοκάρουν. Τουλάχιστον αυτή σου η αναφορά είχε καλό τέλος. Πάντα τέτοια πόστ φίλε.
Καλησπέρα στη χιονισμένη Ελλάδα, απο την τροπική Βοστώνη!
Σας ευχαριστώ όλους για τα σχόλια.
Αγαπητή mtryfo,
Η δυστυχία του Τρίτου Κόσμου έχει τεράστιες διαστάσεις, σε κάθε έκφανση της ζωής, σε κάθε στιγμή, κάθε ώρα. Η θεματολογία αυτή με έλκει ιδιαίτερα.
Φίλε μου λωτοφάγε, νάσαι καλά. Είναι τραγικό να συνειδητοποιείς κάποια στιγμή πως ένα παιδί "περισσεύει". Την εποχή του 1998- 2003, ήρθαν υπόψιν μου μερικά επεισόδια "εκκαθάρισης" παιδιών του δρόμου, στη Βραζιλία. Ντόπιοι μαγαζάτορες συνείσφεραν οικονομικά, και πλήρωσαν ανθρώπους να "ξεκαθαρίσουν" περιοχές του Ρίο απο τα άστεγα παιδιά. "Τα παιδιά των υπονόμων", όπως αναφέρονται σε πολλά άρθρα και βιβλία. Πολλοί μιλάνε για 1000 - 1300 παιδιά θύματα μέσα σε λίγα χρόνια.
Φίλη μου vassia γειά σου.
Το θέμα είναι τεράστιο, και μας αγγίζει όλους. Στην Λατινική Αμερική, αυτοί που ψάχνουν και ασχολούνται με τέτοια θέματα, κινδυνεύουν. Η Κολομβία είναι μία απο τις πιό επικίνδυνες χώρες του κόσμου για ελεύθερους δημοσιογράφους και αληθινούς συνδικαλιστές.
Φίλε μου Βασικέ καλησπέρα,
Ας μείνουν αυτά τα κείμενα, σαν αναφορά, σαν προσωπική συνεισφορά, για αυτούς που θα συνεχίσουν το μπλόγκιν μετά απο μάς.
Η ιστορία του Χοσέ είχε αίσιο τέλος. Μαζί του όμως ήταν άλλα τουλάχιστον 6 παιδιά των οποίων η τύχη αγνοείται.
Το θυμάμαι, Λόκους. Έίναι αδιανόητο! Είχα πάθει σοκ τότε: ούτε κατσαρίδες να ήταν!
Locus, η ιστορία σου ήταν εκπληκτική. Θυμάμαι τον Σαμαράκη πριν πεθάνει να λέει, σαν παραμύθι, στις κάμερες, με ένα παιδί στην αγκαλία: "Με παιδιά να πεινάνε και να υποφέρουν, το λέτε αυτό που έχουμε πολιτισμό; Ουαί, ισχυροί της Γης..."
Φίλε μου hypocrite lecteur,
θέματα σαν αυτά μας φέρνουν αντιμέτωπους με τους εαυτούς μας και τη συνείδησή μας. Και εμείς τί κάνουμε; Τι μπορούμε να κάνουμε; Ενα φοβερό αίσθημας ενοχής και θλίψης για τον μέσον άνθρωπο. Ιστορικά αν το δούμε, μετά απο τόσους αιώνες εμπειρίας, έχουμε ακόμα πολύ δρόμο.
Μπράβο στον Γκρίνγκο. Well done.
Καλησπερα locus να εισαι καλα..πολυ όμορφο ποστ..γεμάτο μηνύματα..Τη χιονισμενη μου καληνύχτα :)
Τωρα να ρωτησω εγώ αν εσεις ησασταν ο "γκρινκο" που έσωσε τον Χοσέ?
Καλά κάνεις και θυμίζεις πως υπάρχουν και τετοιες ιστορίες στην οχι αναγκαστικά μακρινή μας πραγματικότητα.
Χιονισμένς καλημέρες!
Tους χιονισμένους μου χαιρετισμούς και απο μένα φίλοι dormammu, roadartist και squarelogic! Αντε να δείτε και σείς τι σημαίνει αληθινός χειμώνας!
Σας ευχαριστώ για την παρουσία σας!
Φίλε squarelogic, κρατήστε, που έλεγε και ο μεγάλος Μάνος Χατζιδάκις ό,τι σας ανήκει απο την ιστορία. Εγώ είμαι ο αφηγητής.
locus
ελαβα απάντηση κομψή και διακριτική εναρμονισμένη με το ήθος σου,οπως το διακρίνουμε μεσα απ τα γραπτά σου.
Νομίζω οτι κατάλαβα...και,κατι που καιρό ηθελα να σου πω,όταν σε ξαναβγάλει η τύχη στην πατρίδα θα χαρώ πολύ να τα πούμε κι απο κοντά.
Φίλε μου squarelogic σε ευχαριστώ πολύ. Θα το θεωρούσα μεγάλη μου τιμή να σε γνωρίσω και απο κοντά.
locuspublicus@gmail.com
Αν συναντήσεις καμιά φορά τον "γκρινκο" πες του ένα καλό λόγο και από μένα.
Post a Comment