Ενας βραζιλιάνος παίζει μουσική στη Πλατεία της Πείνας, ενα μικρό κομμάτι γής που στόλισαν καλλιτέχνες, καπου στο κέντρο της Βοστώνης. Τα αγάλματα αντιπροσωπεύουν τους πεινασμένους αυτού το κόσμου. Ο δήμος έβαλε τα έξοδα για τη διακόσμηση του χώρου. Οι καλλιτέχνες δώρισαν τα έργα.Αντί για τεράστια κτιριακά συγκροτήματα που απαιτούν δισεκατομμύρια, δεν θά ήταν καλύτερα αν ο Δήμος Αθηναίων, έδινε 1000 κομμάτια μικρής γής σε καλλιτέχνες, γλύπτες και μουσικούς; Να γεμίσει η πόλη με δεκάδες χώρους έκφρασης, ξεκούρασης και τέχνης; Με μουσική, ζωγραφική και βιβλία;
Κάτι τέτοιο θα δημιουργούσε ένα λαικό κίνημα συμμετοχής, με εθελοντική εργασία και μεράκι. Κάτι τέτοιο δεν έχουμε ανάγκη;
---------------------------------------------------------
Picture by Locus Publicus, free for public use
---------------------------------------------------------
15 comments:
Μα τι λέτε αγαπητέ μου; Λείπετε χρόνια από τη χώρα φαίνεται και έχετε ξεχάσει. Εδώ στη χώρα της φαιδράς πορτοκαλέας τα δημόσια έργα δεν μπορεί να είναι μικρά, απλά και λειτουργικά. Πρέπει να είναι κολοσσιαία, τιτάνια, μεγαλεπήβολα. Με προϋπολογισμούς δισεκατομμυρίων, με διαγωνισμούς, προσφυγές, ενστάσεις, Συμβούλιο Επικρατείας, με σασπένς που λέμε. Ποιο λαϊκό κίνημα συμμετοχής και ποιο μεράκι -το ζητούμενο είναι να κοπεί η κορδέλα στα εγκαίνια παρουσία της τηλεόρασης και να είναι ευχαριστημένοι οι εργολάβοι.
Αυτά τα έργα που λέτε είναι για τους κουτόφραγκους και τα αμερικανάκια...
Αυτό βλέπω και εγώ φίλε Χασοδίκη. Μια απίθανη πολυπλοκότητα, τηλε-εμφανίσεις, έπαρση και πακτωλό χρημάτων για διαφήμιση. Ενώ η λύση, βρίσκεται στα μικρά, τα απτά πράγματα που αγγίζουν την καθημερινότητά μας. Στη λειτουργικότητα των χώρων, στη συμμετοχή. Ζούμε ίσως μια εποχή απαξίωσης και απάθειας. Αλλά προσωπικά, στη συμμετοχή έχω βρεί την ευτυχία. Και δεν είμαι ο μόνος. Ευχαριστώ για το ωραίο σχόλιο.
Ναι,Λόκους,απλή και λαμπρή ιδέα,brilliant,που λέτε εκεί.
Και το αστείο είναι οτι η εμπειρία υπάρχει ήδη κι εδώ απ το μαγικό μήνα των Ολυμπιακών Αγώνων,οταν όλη η πόλη ήταν μια γιορτή,με μουσικούς και παραστάσεις σε κάθε περιοχή.
Και,εντάξει,να δεχτώ οτι χρήματα δεν περισσεύουν για να πληρωθούν όλοι αυτοί απ τον κρατικό κορβανά.Δεν κοστίζει όμως τίποτε να δημιουργήσεις πολλές τέτοιες μικρές εστίες πολιτισμού όπου διαφοροι αυθόρμητοι ή αυτοαπασχολούμενοι καλλιτέχνες θα βρούν βήμα έκφρασης και επικοινωνίας με τον κόσμο,δίνοντας στην Πόλη ένα διαρκες αίσθημα γιορτής.
Και δεν χρειάζεται να επιχειρηματολογήσω επι μακρόν για το πόσο καλό θα κάνει αυτό και στην "βαριά βιομηχανια" του Τουρισμού,αλλά και το πως θα βελτιώσει και την διάθεση των Αθηναίων(ή κατοίκων όποιας αλλης πόλης υιοθετήσει κατι τετοιο)με άμεση αντανάκλαση στην αφόρητη εργασιακή και οδική καθημερινότητα μας...
Αλλά όπως λεει κι ο Χασοδίκης,οι Αρχοντες μας ενδιαφέρονται μονο για εργα με μεγαλους προυπολογισμούς και χιλιάδες κυβικά μπετόν,γιατί αυτά αφήνουν τις μίζες...
Το μυστικό της Ευτυχίας 'ομως είναι στη συμμετοχή όπως πολύ σωστά λες.Γιατί άλλωστε ασχολούμαστε με τα blogs?
Φίλε μου, αυτό προϋποθέτει κουλτούρα και κάποιο επίπεδο πρώτα πρώτα από τους δημάρχους. Να αγνοήσουν τα μεγάλα συμφέρονται και να εκπαιδεύσουν τους δημότες. Πού να βρούμε εμείς τέτοιους ανθρώπους; Και ποιος άνθρωπος αυτού του επιπέδου θα έβαζε το κεφάλι του στον ντορβά;
Μας κάνεις και ονειρευόμαστε, Λόκους και μετά, κοιτάμε γύρω μας και παθαίνουμε κατάθλιψη!
Αλλά ο Χασοδίκης τα είπε περίφημα.
Προσυπογράφω.
Αντί περαιτέρω σχολιασμού, μια μικρή παλιά μου ανάρτηση, για όσα επεσήμανε ο χασοδίκης.
Αυτό ακριβώς εννοώ squarelogic. Εθελοντισμός, και δωρεάν προσφορά, για να ομορφήνει η Αθήνα. Τα έξοδα έτσι είναι λίγα. Μερική περιποίηση του χώρου, λιγα δέντρα, το μέρος θα έλκει απο μόνο του. Υπάρχουν χιλιάδες καλλιτέχνες που θα έδιναν ενα έργο τους για δημόσια έκθεση. Θα χαιρόταν και οι τουρίστες. Θα υπάρχει μια χαρά στο δρόμο, η βόλτα θα αξίζει.
Ας ξεκινήσουν απο το καλλιτεχνικό κόσμο λωτοφάγε. Ας ορίσουν άς πούμε μερικές εκατοντάδες χώρους σε κάποιες γωνίες, υπάρχουν μέρη, και ας καλέσουν καλλιτέχνες να εκθέσουν στο χώρο. Ο δήμος να συνεισφέρει την ευπρέπεια του χώρου. Μιά τέτοια έκκληση έχει γίνει επανειλημένως στο Παρίσι νομίζω, όπου η δημόσια έκθεση είναι χρόνια. Και όχι χρηματοδοτήσεις. Δωρεάν. Ολες οι συνεισφορές δωρεάν. Για την Αθήνα.
Γεράσιμε με γονάτισες. Μετά την εισαγωγή του Χασοδίκη, και τα support σχόλια, έβαλες το κερασάκι. Τί πράγμα είναι αυτό, το utilitarian box? Διάβασα το πόστ που παραθέτεις. Πρός θεού αδερφοί. Ακόμα και ο Μαρινόπουλος έχει πιό πολύ σπιρτάδα, δέσιμο με το περιβάλλον! Και στη φωτογραφία (τι φωτογραφία!), στα εγκαίνια, τί κοκόρεμα, τι έπαρση! Και τελικά έγινε ωραίος χώρος για λαική. Αναπανάληπτο!
Bέβαια, σύντομα θα χτυπήσουν και οι "αλλοι". Οι έτσι, με τις "ιδιαιτερότητες". Θα πεί ο Ζορρό, για παράδειγμα, τί έργο είναι αυτό, Σκοπιανό μοιάζει, τούρκικο, αλβανικό, τι σχέση έχει αυτό με τον Αριστοτέλη, τον Παλαιολόγο, κλπ, με αντιλαμβάνεστε.
Δυστυχώς, σε τέτοια 'μικρά' αλλά ωραία δεν υπάρχει 'μάσα'. Επιπλέον, δεν υπάρχει η διάθεση για πραγματικό πολιτισμό. Δες τι γίνεται -ή μάλλον τι δε γίνεται- στα σχολεία. Καμμιά πολιτιστική δραστηριότητα ή ανάπτυξη αισθητικής αντίληψης.
Όπως λέει και ο Γεράσιμος στην ανάρτησή του όλα γίνονται για το θεαθήναι και τη προβολή.
Βέβαια, κατά τη γνώμη μου, νομίζω ότι μερίδιο ευθύνης έχουν και οι πνευματικοί άνθρωποι της χώρας που φαίνεται να έχουν πέσει στη λούμπα του ατομικισμού. Η τέχνη τείνει να γίνει μέσο προβολής αντί να είναι αγωγός επικοινωνίας.
Αν γυρίσει κανείς λιγάκι στην Αθήνα και τους γειτονικούς δήμους, θα δει ότι υπάρχουν μικρά οικόπεδα που δεν μπορούν να χτιστούν (δεν πληρούν τους όρους αρτιότητας) και παραμένουν ακάλυπτοι χώροι. Σε πολλές περιπτώσεις έχει πάει ο Δήμος, έχει βάλει μια ταμπέλα ότι ο χώρος είναι δημοτικός, και τέρμα. Τον αφήνουν να χορταριάζει και να γεμίζει σκουπίδια.
Αναρωτιέμαι πόσο δύσκολο είναι, βρε διάολε, να φυτέψεις δυο-τρία δεντράκια, να βάλεις ένα-δυο παγκάκια, ίσως κι ένα γλυπτό κάποιου νέου καλλιτέχνη, ή έστω έναν τοίχο με γκράφιτι, και να φτιάξεις από το τίποτα μια μικρή δημόσια γωνία;
Αλλά είπαμε. Εδώ είμαστε για τα μεγάλα: ή θα κάνουμε το μητροπολιτικό πάρκο των 6.000 στρεμμάτων, ή τίποτα. Με τα 100 και τα 200 τετραγωνικά θα ασχολούμαστε;
Αχ τι πληγές ξύνεις Locus μου!! Άσε που σπανίζουν οι ελεύθεροι χώροι πια στην Αθήνα.
ναι, γιατί όχι...σε έναν υπέροχο, παράλληλο κόσμο, νομίζω ότι είναι εφικτό. Προς το παρών συνεχίζουμε στο στυλ "μπάζα παντού".
ΥΓ. Μια απορία...
ο δήμος έβαλε τα λεφτά...
οι καλλιτέχνες δώρισαν τα έργα...
τα λεφτά που πήγαν?
(εξυπνάδες)...:))
Απίθανη έχει γίνει η Αθήνα Μερώπη. Αδιαχώρητο τοπίο. Τουλάχιστον όπως προτείνει και ο Χασοδίκης, ας καλλωπίσουμε τους μικρούς χώρους της καθημερινότητάς μας.
Ο δήμος Βοστώνης βρίσκεται σε πλήρη εξέλιξη φίλε Tuco.. Η πιο παλιά πόλη της Αμερικής έχει ανακαινιστεί αρκετά τα τελευταία χρόνια. Ο δήμαρχος της πόλης κ. Menino είναι απλός, αγαπητός, και εργατικός. Σε κάποια φάση κατάργησε το email στο δημαρχείο, γιατί όπως είπε όλοι ηταν στο email και το διαδίκτυο, και δεν δούλευαν καθόλου. Εστειλε κατόπιν το δυναμικό στο δρόμο. Ωραίος.
Η ομορφιά θα σώσει τον κόσμο έγραψε ο Ντοστογιέφκσκι. Εμάς ποιός θα μας σώσει από τους κάφρους που κανιβαλίζουν την καθημερινότητά μας και μαυρίζουν την ψυχή μας?
Ποσό απλό και όμορφο είναι αυτό που προτείνεις αγαπητέ για να είναι συνάμα αδύνατο για τις κεφαλές...Η βλακεία βλέπεις περισσεύει.
Το Αυτονόητο είναι Επαναστατικό!
Γι' αυτό στην Ελλάδα δεν συμμεριζόμαστε το αυτονόητο,
φοβόμαστε μην γίνει κάποιο λάθος και αλλάξει ο υπάρχων συσχετισμός δυνάμεων.
υγ.εδώ μια Μεγάλη ομάδα βουλευτών ήθελε να πάει να δει το ευρωπρωτάθλημα και την Εθνική στην Αυστρία με έξοδα πληρωμένα απο την πολιτεία.
και ο Ιωαννίδης το έβρισκε εξαιρετική ιδέα!
ο ίδιος βέβαια είχε δηλώσει πως αν δεν πάρουν αύξηση οι βουλευτές
"θ' αναγκαστεί να κοιμάται σε σκηνή έξω από την βουλή".
Καλημέρα
Απλά ένα μπράβο locus για αυτό το ποστ και για τις σκεψεις που μολις διαβασα. Να εισαι καλα! Καλη Κυριακη!
Post a Comment