Kάπου στην όμορφη πατρίδα, έχω ένα σπίτι μαγικό. Βλέπει τη θάλασσα και το ηλιοβασίλεμα του Ιονίου. Το ίδιο ηλιοβασίλεμα που έβλεπε ο Σολωμός όταν έγραφε τον Υμνο. Βλέπει τις βάρκες και μυρίζεται την αύρα της αρμυρής θάλασσας. Τους χειμερινούς αέρηδες, τους δροσερούς μαίστρους και τα καυτά λιβόρια της Αφρικής. Και έχει πιάσει πάνω του τη γλίτσα της θάλασσας, κρούστα κρυστάλλινη και προιστορική, που το μοσχοβολίζει τις μέρες του καλοκαιριού.Σ’ αυτό τον τόπο, έχω κατάθεση αναμνήσεων. Μεγάλη και βαριά. Εκεί έμαθα το πρώτο μου ποδήλατο, εκεί πρωτοένοιωσα την εφηβεία. Εκεί, στην αντίκρυα της ανοιχτής θάλασσας, αγνάντεψα τα ωραιότερα ηλιοβασιλέματα και ονειρεύτηκα τόπους μακρινούς, ταξίδια και αποδράσεις. Εκεί πρωτοοργάνωσα νοητικά τη φυγή μου.
Τις νύχτες του καλοκαιριού, με παίρναν οι βαρκάρηδες μαζί τους στα παραγάδια και τα βραδινά ψαρέματα με τα καμάκια και τα πυροφάνια. Το μεγάλο καίκι έσερνε στη σειρά τις μικρές βάρκες. Το γρι-γρί. Ετρωγε η αρμύρα το δέρμα, και σάρωνε το ιώδιο αρρώστιες, χτυπήματα και πόνους. Και εκεί, τις ατέλειωτες νύχτες του καλοκαιριού, μαζεύοταν φίλοι και γνωστοί για φαγητό, σκιστά χέλια, ντόπιο κρασί και μουσική. Αντηχούσαν οι κιθάρες στο πέλαγος.
Εκεί θα πάω φέτος. Και πάλι. Και του χρόνου, αν μπορέσω. Και θα καθήσω στο μπαλκόνι που αγναντεύει το πέλαγος, θα στεριώσω χαρτιά και αντικείμενα στο τραπέζι να μην τα θερίσει ο αέρας, και θα γράψω το ιστορικό του. Είναι ένας μικρός οικισμός. Πολύ μικρός. Που κάποτε, χτίστηκε πάνω στις θαλάσσιες ξέρες που δημιουργήθηκαν. Παράνομα. Πάνω στα αρμυρίκια της θάλασσας, δίπλα στις καλαμιές, τα βούρλα και τις πικροδάφνες. Παρέα με τις Τουρλίδες, τα περαστικά πουλιά. Πάνω στο σάλτσινο θαλάσσιο υπέδαφος. Στο ανοιχτό τοπίο, να αγναντεύει το πέλαγος.Και σαν τελειώσω το ιστορικό του, θα το μοιραστώ μαζί σας. Και με τους ντόπιους φίλους μου. Που κάθε καλοκαίρι, με περιμένουν να φανώ. Και στην άφιξή μου στρώνουν τεράστια τραπέζια, με τις καλύτερες ντόπιες λιχουδιές, φρέσκα ψάρια, και χταπόδια. Και κατεβάζουν τις βάρκες τους και τα ταχύπλοα σκάφη τους για να τρέξουμε το πέλαγος. Που με τιμούν μόνον και μόνον με τη σκέψη πως με περιμένουν. Και αυτό με αγγίζει αφάνταστα.
Εκεί, θαρρώ, θάθελα πολύ να γυρίσω...
--------------------------------------------------------
All pictures by Locus Publicus, free for public use
--------------------------------------------------------
26 comments:
Tυχερέ!
καλά να περάσεις.
"writing is the best fun one can have by themselves"
όπως είπε και ο Pratchett
Νόστιμον ήμαρ
Ομηρική φράση. Η ημέρα που ο ξενιτεμένος ξαναγυρίζει στην γενέθλια γη.
Ο προαιώνιος θρύλος του Οδυσσέα. Με ρόδα ή με το καράβι, με το αεροπλάνο της γραμμής ή με ιδιωτικό τζετ, κάποτε και με τα πόδια, η συγκίνηση είναι το ίδιο πηγαία, η στιγμή το ίδιο απλή και όμως μαγική, ανεξήγητη, μεταφυσική.
Σε σκέφτομαι φίλε μου κάτω απ το αρμυρίκι να ανασαίνεις αρμύρα και νοτιάδες θαλασσινούς. Να γράφεις και να βουτάς σε εκείνα τα εφηβικά όνειρα που δεν ξέρεις αν τα έκανες ή αν σε έκαναν. καλώς να μας έρθεις και καλώς να γράψεις
"Εκεί πρωτοοργάνωσα νοητικά τη φυγή μου."
Λόκους, έχω και εγώ ένα τέτοιο τόπο!!!
Τιποτα δεν είναι τυχαίο my friend!
Σαν την γλύκα της προσμονής....τίποτε άλλο!!!
Καλώς να ορίσεις.
Αλλο πάλι και τούτο.Ο locus αντί να ονειρεύεται να γίνει ο..νέος πωλ σαρμπάνης και να τον βραβεύουν οι ιθαγενείς για την προσφορά του στο έθνος θέλει να γυρίσει πίσω στα..αρμυρίκια.
Locus αυτός ο νόστος είναι επικίνδυνος.Ισως πρέπει να σε αναλάβει η πανάσχημη (aka αλέκα) που έχει ρίξει μαύρη πέτρα πίσω της και μας αμολάει μούτζες απο την καλιφόρνια.
Καλή επάνοδο στην αρμύρα και στις μυρωδιές του Ιονίου. Σε καταλαβαίνω απόλυτα έχοντας ίδιες παιδικές μνήμες από την άλλη άκρη, αυτή του Μωριά απέναντι από την Μαύρη Μύτη.
αχ μωρε Locus, όσο πλησιάζει ο Αύγουστος σ έχει πιάσει νοσταλγία και με συγκινείς τόσο πολύ...
έλα, κοντεύει ο καιρός...τι έμεινε, ενας μήνας και κάτι, ώσπου να γυρίσεις να δεις...έφτασε!!!
Το μέρος της καρδιάς...
Το κομμάτι της μνήμης...
Το σημείο αναφοράς κάθε ανθρώπου.
Το ιώδιο της ζωής.
γμτ, εγώ δεν έχω κανένα τέτοιο τόπο (ακόμη).
Ax Locus Publicus μου,
δεν πιστεύω τη σύμπτωση. Σήμερα σκεφτόμουνα ότι περίπου αυτές τις μέρες του Ιουνίου το 2004 ξαναγύρισα, μετά από 30 ολόκληρα χρόνια, στη γενέθλια γη, στη Κερύνεια, απ' όπου φύγαμε εκείνο το καταραμένο καλοκαίρι του 74. Αναπολώ τα συναισθήματα που βίωσα τότε και σκέφτηκα ότι ίσως ήρθε ο καιρός να ανεβάσω μια ανάρτηση περιγράφοντας πώς ένιωσα βλέποντας το σπίτι των παιδικών μου χρόνων, μετά από 30 χρόνια.
Διάβασα τώρα τη δική σου ανάρτηση και μου ήρθαν δάκρυα στα μάτια....
Ήδη μυρίζω την θάλασσα, αισθάνομαι τον ήλιο να χαιδεύει ευγενικά την επιδερμίδα σου, βλέπω το βλέμα σου να χάνεται στο γαλάζιο και το μυαλό σου να ταξιδεύει στις αναμνήσεις...
καλό ταξίδι!!
σε περιμένουμε και στην αθήνα,
μη μας ξεχάσεις γιατί οι σειρήνες του τόπου σου είναι μαγευτικές!
Φίλη athinovio καλωσήρθες. Ευχαριστώ για την ευχή. Ευκαιρία να μαθω και τον Pratchett:) Nάσαι καλά.
--------------------
Σωστά με διέγνωσες φίλε univers. Yπάρχει μια νοσταλγικότητα. Απόρεια καιρού απουσίας. Ο προαιώνιος θρύλος του Οδυσσέα. Ομορφες λέξεις.
--------------------
Το μέρος που νοσταλγώ πολύ φίλε άλλε. Είναι για μένα και μέρος έμπνευσης. Σ΄ευχαριστώ για τις ευχές.
--------------------
Τιποτα δεν είναι τυχαίο... Ναί, αλλά στην ώρα τους δεν το ξέρουμε φίλη Rallou. Θα ήθελα να μάθαινα για το δικό σου τόπο. Στην προ San Diego εποχή.
--------------------
Είναι μάλλον θέμα ηλικίας φίλε glam. Οσο μεγαλώνω τόσο προσέχω τα πράγματα γύρω μου..
--------------------
Γειά σου Yosemite. Ο δρόμος που διάλεξα δεν πάει Κογκρέσσο. Καλά είναι και αλλιώς. Οσο για το νόστο, και πριν με αναλάβει η κυρία Αλέκα, εχω τις δικές μου δικλύδες επαναφοράς στην πραγματικότητα! Νοbody is perfect after all.
--------------------
Ευχαριστώ Bασικέ. Θα περιμένω να μας πείς και για τον Μωριά. Μην ξεμπροστιάζομαι μόνον εγώ:)
--------------------
Ευχαριστώ glam. Ειλικρινά. Νάσαι καλά.
--------------------
Καλή σου μέρα Μαρία . Είναι η καθιερωμένη μου επίσκεψη στη γενέθλια γή. Εχει μια σημασία που είναι δύσκολο για πολλούς να την καταλάβουν. Σημαντική ψυχοθεραπεία.
--------------------
Hλεκτρολόγε μου, κατάλαβες που είναι το μέρος; Αν όχι θα σας πώ το Σεπτέμβρη. Θα είναι πολυ πιο ενδιαφέρον απο ό,τι φαντάζεστε. Καλό σου καλοκαίρι.
--------------------
Τόπος, άνθρωποι, ιδέες. Δεν μπορεί glenn για όλους κάτι υπάρχει:)
--------------------
Meropi πιστεύω πως σε αντιλαμβάνομαι. Βέβαια εσύ μιλάς για μια τραγικότατη περίπτωση ξεριζώματος. Διάβασα το μπλόγκ σου. Μαζί μου στα φοιτητικά μου χρόνια, υπήρχε ένας άνθρωπος ο οποίος ήταν στην προσωπική φρουρά του Μακαρίου την ημέρα που έγινε το πραξικόπημα. Κάναμε πολύ παρέα. Απ΄αυτόν, έμαθα πολλά για την Κύπρο. Νάσαι καλά. Σου εύχομαι καλή επάνοδο στα παλιά.
--------------------
Κουτί της Πανδώρας ευχαριστώ και καλωσήρθες. Ελπίζω να σου αρέσει η παρέα μας. Θα περάσω και απο το μπλόγκ σου. Χάρηκα:)
--------------------
Ria δεν ξεχνώ. Κρατάω πάντα τις υποσχέσεις μου. Καλό Σ/Κ!
"H μόνη μας πατρίδα είναι η παιδική μας ηλικία". Ρ. Μπαρτ.
Το κείμενο σου είναι άλλη μια επιβεβαίωση της της σπουδαίας αυτής ρήσης.
Καλώς να μας έρθεις και καλά να περάσεις.
Τι κρίμα που αυτό το πανέμορφο νησί το έχω συνδυάσει με θάνατο.
Για δεύτερη φορά βρέθηκα, για κηδεία αγαπημένης μου συναδέλφου, μόλις 32 ετών. Από καρκίνο...
Την προηγούμενη φορά πήγα για γάμο.
Δεν ξέρω πότε κι αν θα πάω ποτέ μου διακοπές.
doctor
σε καταλαβαίνω απόλυτα, γιατί εγώ ζω αυτή την εποχή την ομορφιά της επιστροφής (ή της ψυχοθεραπείας οπως τη λες), βέβαια δεν κρατάει παραπάνω από ένα 15ήμερο, αλλά κι αυτό κάτι είναι...γι αυτό σου είπα ότι με συγκινείς, ταυτίζομαι άθελά μου...
Περιέγραψες πολύ ωραία τον νόστο μαζί με την γοητεία που εξασκεί η πλανεύτρα θάλασσα που χωρίς αυτήν εγώ προσωπικά δεν ζώ.
Koύκε ευχαριστώ. Η Οδύσσεια μοίρα λοιπόν. Σίγουρα μας συνοδεύει. Νάσαι καλά.
Doctor, ειλικρινά λυπάμαι. Τα γεγονότα μας δένουν με τα μέρη. Αν εννοείς πάντως τη Ζάκυνθο, το μέρος δεν είναι εκεί. Απέναντι, στη Στερεά Ελλάδα.
Μαρια μου με το καλό να πάς στο μέρος της καρδιάς σου. Απο μένα τις θερμότερες ευχές για ενα καλό καλοκαίρι.
Ούτε εγώ Αθεόφοβε . Μακριά απο θάλασσα μου είναι αδύνατον. Εζησα κάποτε στο Ντένβερ και πήρα ανάποδες στροφές. Για τα καλά σου λόγια, σ' ευχαριστώ.
Από τις φωτογραφίες προσπάθησα να προσδιορίσω τον τόπο σου, μα στάθηκε αδύνατο. Ας είναι!...
...Νόστος, λοιπόν, e-φίλε μου!...
Σε νιώθω! Είναι τόσο σημαντικό, νομίζω, να έχει κάποιος μια πατρίδα, να επιστρέφει...
Καλή πατρίδα, λοιπόν!...
Η ξενητειά σμιλεύει το νόστο πιό μόνιμα και πιο βαθιά στις ψυχές και το νου των μεταναστών.
Αλλά οι παιδικές μνήμες απ τα μέρη που πρωτογνωρίαμε τον κόσμο,εκεί όπου νιώσαμε να ωριμάζουμε αφήνοντας τη θερινή ραστώνη να παραλύσει γλυκά τα μέλη μας,εκεί όπου ψαρέψαμε με βάρκα ή κιούρτο,με απόχη ή καλάμι,εκεί όπου γεμίζαμε τα καυτά μεσημέρια με σκάκι ή αναπολήσεις κοριτσιών,παραμένουν ανεξίτηλες σε όσους νιώθουν νέοι,ακόμα κι δεν συνδέονται με τη γενέθλια γη,ακόμα κι αν απέχουν μερικές δεκάδες χιλιομετρα απ την γκρίζα Αθήνα.
Καλώς να επιστρέψεις Locus στο ετήσιο προσκύνημα σου και σου εύχομαι να ενσταλλάξεις στις ψυχές των παιδιών σου λίγη απ την αγάπη και την νοσταλγία για την πατρίδα.
Αγαπητέ seagull eυχαριστώ. Οταν με το καλό περάσει το καλοκαίρι, θα βάλω ένα πόστ για το μέρος αυτό. Καλό σου καλοκαίρι.
Φίλε squarelogic είσαι πολύ καλός, και πάντα με ακτινογραφείς σωστά. Θυμάμαι τις στιγμές που αναφέρεις. Μέσα στη κάψα του καλοκαιριού, την ώρα της απόλυτης ησυχίας, μέ τη θάλασσα. Κάτι με στεναχώρησε, και έτσι προχώρησα στο επόμενο πόστ.
Για τα παιδιά μου, η Ελλάδα θα είναι μια γλυκιά ανάμνηση. Καλοκαιρινή στην αρχή, πιο ευρεία αργότερα. Τα αφήνω ελεύθερα να νοιώσουν αυτά που τους ανήκουν. Τα δικά τους πράγματα.
Πολύ σε ευχαριστώ:)
Με κατασυγκίνησες..
Να περασεις πολύ όμορφα!! :)
Στην ίδια ηλικία ονειρευόμουν ταξίδια στα άστρα! Έχουμε και κάποια διαφορά ηλικίας.
Σου εύχομαι να περάσεις θαυμάσια όπως κάθε φορά. Είναι πάντα ωραίο να ξαναγυρίζεις.
Όταν βέβαια έχεις πού να ξαναγυρίσεις...
roadartist ευχαριστώ. Καλό σου καλοκαίρι.
λωτοφάγε μου ευχαριστώ. Δεν ξέρω τί διαφορα ηλικία έχουμε, αλλά δεν έχει σημασία. Και μέρη και ανθρώπους έχω. Το πρώτο μου δώθηκε τυχαία. Το δεύτερο το απέκτησα μόνος μου. Και χαίρομαι γιαυτό. Νάσαι καλά.
Post a Comment