Monday, February 25, 2008

Je me souviens

"Acceptez-vous que le Québec devienne souverain, après avoir offert formellement au Canada un nouveau partenariat économique et politique, dans le cadre du projet de loi sur l'avenir du Québec et de l'entente signée le 12 juin 1995?"

"Do you agree that Québec should become sovereign after having made a formal offer to Canada for a new economic and political partnership within the scope of the bill respecting the future of Québec and of the agreement signed on June 12, 1995?"
----------------------------------------------------------------------
Γνωρίζω το πρόβλημα του χωρισμού χωρών. Απο τους πάμπολους έλληνες και γάλλους φίλους που απέκτησα με τα χρόνια, την ευγενικιά ιταλική οικογένεια των γειτόνων, τους μαύρους φίλους απο τη Μαρτινίκ, τα ξαδέλφια μου και τις οικογένειές τους που ζούσαν στο όμορφο Μόντρεαλ. Παιδιά σπίρτα, με τρείς γλώσσες απο κούνια, Ελληνικά, Αγγλικά και Γαλλικά. Με ωραία ζωή στην πανέμορφη γαλλική επαρχία του Κεμπέκ. Σε μια χώρα που υπεραγαπώ. Τον υπέροχο και δημοκρατικό Καναδά.

Η πρώτη μου επίσκεψη εκεί μέ έφερε σε επαφή με το πρόβλημα. Είχα οδηγήσει μέσα απο τα βουνά της Νέας Αγγλίας για 6 ώρες, και στο κέντρο του Μόντρεαλ, χαμένος επισκέπτης που δεν γνώριζε την πόλη, κατευθύνθηκα σε μια πλατεία. Είχε εκεί μια ομάδα ανθρώπων που κρατούσαν κάτι μπλέ σημαίες που δεν ειχα ξαναδεί. Τους ρώτησα πώς βγαίνω απο το κέντρο. Μου απάντησαν στα γαλλικά. Στην προσπάθειά μου να τους καταλάβω, τους ρώτησα άν μιλούσαν αγγλικά. Κάποιος μου είπε πως ναί, όλοι μιλούσαν αγγλικά, αλλά προτιμούσαν τα γαλλικά. Ηταν Κεμπεκουά πολίτες σε διαδήλωση ανεξαρτησίας. «Τι ανεξαρτησία;» θυμάμαι πως ρώτησα, μια ερώτηση που συχνά τη φέρνω στο νού μου, σαν μία απο τις πιό ηλίθιες που ρώτησα ποτέ.

Η ξαδελφή μου Μίνα είναι καθηγήτρια Γαλλικών. Η Αθηνά, δουλεύει σε εκδοτική εταιρία. Στην προηγούμενη δουλειά της, η Αθηνά έχασε τη δουλειά της γιατί η εταιρία της δεν δέχτηκε να προσαρμόσει τα εταιρικά της σύμβολα σε ανάλογα γαλλικά ντιζάιν, και στο τέλος έφυγε απο το Κεμπέκ. Στο γαλλικό σχολείο της, η Μίνα δέχτηκε πιέσεις να παρακολουθεί τα παιδιά στο προαύλιο να δεί τί γλώσσα μιλούσαν. Στους δρόμους, ο νόμος έλεγε πως το σήμα του ΣΤΟΠ έπρεπε τώρα να είναι αναγράφετε στα γαλλικά. Στις αγγλικές περιοχές όμως υπήρχε αντίσταση. Το ΣΤΟΠ παρέμεινε “STOP”. Ακολούθησε μια περίοδος που κάθε Γαλλόφωνος που έβλεπε αγγική πινακίδα, την μουτζούρωνε με σπραίυ, και έγραφε απο κάτω “ARRET”. Στο τέλος αφου το θέμα πήρε έκταση, η πινακίδα έγινε δίγλωσση. Τα μουτζουρώματα, έγιναν τώρα σβησίματα.

Ενας έλληνας ελαιοχρωματιστής, ειδοποιήθηκε απο το Υπουργείο Εργασίας να περάσει την εξέταση των Γαλλικών. Στο Κεμπέκ για να γίνεις ελαιοχρωματιστής έπρεπε να ξέρεις αγγλικά και κυρίως γαλλικά. «Αν ήξερα δύο ξένες γλώσσες» απάντησε γελώντας ο ελληνάρας, «τώρα θα ήμουνα καθηγητής πανεπιστημίου!». Ο βλοσυρός υπάλληλος δεν κατανόησε το χιούμορ του. Ο φίλος Νίκος που δεν μπόρεσε να πάρει άδεια εργασίας λόγω γαλλικών στο Μόντρεαλ, τώρα ζεί (και βάφει άνετα) στο Τορόντο.

Στα πολλά ευτράπελα της γλωσσικής και κοινωνικής διαμάχης, προστέθηκε και το ανέκδοτο του παπαγάλου. Μπήκε λέει η γλωσσική αστυνομία (ναί, υπηρχε τέτοιο πράγμα – τσέκαρε τα εστιατόρια), να δεί αν οι πινακίδες του εστιατορίου έγραφαν τα φαγητά στα μενού πρώτα στα γαλλικά, και απο κάτω σε μικρότερα γράμματα, στα αγγλικά. Βλέπουν ξαφνικά εναν παπαγάλο. “Fuck You” λέει ο παπαγάλος. Τρελλαίνεται ο γάλλος. Καλεί τον εστιατόρα, διαμαρτύρεται. Τι να κάνω κύριοι, λέει ο εστιάτορας. Ετσι μιλάει ο παπαγάλος. Τον πήρα απο αγγλόφωνο. 100 δολλάρια πρόστιμο, λέει ο αστυνομικός, την επόμενη φορά που θάρθω, ο παπαγάλος πρέπει να βρίζει γαλλικά!

Αλλά το θέμα δεν ηταν καθόλου κωμικό. Ξεκίνησε με μια επίσκεψη του Ντε Γκώλ πριν πολλά χρόνια, και μιά ομιλία του στο Κεμπέκ κατα την οποία ο γάλλος πρόεδρος φώναξε ηχηρά συνθήματα περι «ελευθερίας» και «ανεξαρτητοποίησης» των γαλλόφωνων του Νέου Κόσμου. Η Γαλλία μαζί σας. Ακολούθησε καταιγίδα. Η δημιουργία του εθνικιστικού Κόμματος των Κεμπεκουά (Parti Québécois), υπέρμαχου της ανεξαρτησίας και αποσχισμού απο τον υπόλοιπο Καναδά. Διαδηλώσεις, δημοψηφίσματα, γλωσσικός πόλεμος. Στη αγορά εργασίας πολύ άνθρωποι έχασαν τη δουλειά τους απλά και μόνον γιατί δεν ήταν γάλλοι. Τα σχολεία χωρίστηκαν στη μέση.

Οι Γάλλοι αισθανθηκαν πως χάνουν την πολιτιστική τους ταυτότητα, πνιγμένοι σε μια θάλασσα απο Αγγλοσάξωνες. Το μικρό πληθυσμιακα Κεμπέκ (7 εκατ.) μπήκε στην καραντίνα του προστατευτισμού και της «πολιτιστικής ιδιαιτερότητας». Η διαμάχη κράτησε (και κρατάει ακόμα για πολλούς) χρόνια. Στο τέλος, έγινε ένα ακόμη (τελικό πιθανόν) δημοψήφισμα.

Οι πολίτες του Κεμπέκ έλαβαν μέσω ταχυδρομίου ένα γράμμα που τους ανήγγειλε την απόφαση των πολιτικών κομμάτων του Κεμπέκ (agreement signed on June 12, 1995), να διεξάγουν δημοψήφισμα για την ανεξαρτησία της επαρχίας. Στις 30 Οκτωβρίου 1995, ο λαός του Κεμπέκ ρωτήθηκε στις κάλπες αν θέλει διαζύγιο απο τον υπόλοιπο Καναδά. Η ψήφος είχε απλουστευμένη μορφή. «Qui» και «Non». Το αποτέλεσμα του δημοψηφίσματος ήταν 50.58% "Non" έναντι 49.42% "Qui".Το Κεμπέκ παρέμεινε μέρος του Καναδά με διαφορά ψήφου 1%.

Η περίοδος αβεβαιότητας όμως είχε ήδη κάνει το ζημιά. Η αβεβαιότητα οδήγησε εκατοντάδες εταιρίες σε άλλες πολιτείες του Καναδά. Το Κεμπέκ έπεσε σε τεράστια οικονομική ύφεση. Το μητροπολιτικό και αριστοκρατικό Μοντρεάλ, άρχισε να χάνει τεράστιο ανθρώπινο δυναμικό. Χιλιάδες παιδιά , που είχαν βαρεθεί τους ανούσιους γλωσσικούς και πολιτιστικούς πολέμους, έφυγαν για άλλες περιοχές του Καναδά. Το Τορόντο, που μέχρι τότε ήταν μια σχετικά μικρή πόλη, έγινε ξαφνικά ένα τεράστιο κέντρο εργασίας και υποδοχής μεταναστών. Καθαρά αγγλοσαξωνικό στο ήθος και την αρχιτεκτονική του, το ονταριανό Τορόντο, μάζεψε στους κόλπους του και αποκατέστησε χιλιάδες «πρόσφυγες» απο το Κεμπέκ. Η Μίνα και η Αθηνά, μετακόμισαν κι’ αυτές.

Σήμερα το θέμα έχει ηρεμήσει αισθητά. Ο ρεαλισμός επικράτησε και στις δύο πλευρές. Το Κεμπέκ απολαμβάνει τα προνόμια που ζήτησε για γλώσσα, πολιτιστικές ιδιαιτερότητες, και ειδικές ομοσπονδιακές χρηματικές εισφορές. Είναι ακόμα ένα μέρος μαγικό, με μια υπέροχη φύση, πανέμορφα χωριαδάκια σκαρφαλωμένα στα βουνά, χειμαρώδεις ποταμούς και ατέλειωτα δάση. Το γαλλικό του στοιχείο το χρωματίζει έντονα, στην αρχιτεκτονική, στη καθημερινή ζωή, στη σκέψη. Είναι και παραμένει ένα φιλελεύθερο μέρος, γεμάτο τσαχπινιά, μια αντιπρόταση ζωής και συμπεριφοράς στο αγγλικό σχολείο σκέψης.

Τα σκέφτηκα όλα αυτά, καθώς άκουσα τα νέα για την ανακύρηξη της ανεξαρτησίας στο Κόσσoβο, και είδα τις οργισμένες και βίαιες διαδηλώσεις στο Βελιγράδι, τον φόβο και τον πανικό των Σέρβων. Γιατί, αναρωτήθηκα, να μην μπορούν κι’ αυτοί να μιμηθούν τον Καναδα;
----------------------------------------------------------

Και μερικά βίντεο (δείτε τα, είναι υπέροχα), απο την τελική βραδιά των αποτελεσμάτων του Δημοψηφίσματος. Παρακολούθησα τα νέα με τα ξαδέλφια μου, στο σπίτι τους στο Montréal. Τους είχα υποσχεθεί να είμαι εκεί. Μια περίεργη σιωπή είχε πέσει στο σπίτι. Μια πρωτόγνωρη αγωνία, που έσπαζε νεύρα και αντοχές. Σαν τα τελευταία λεπτά ενος ισόπαλου ποδοσφαιρικού τελικού. Η Μίνα έκλαψε. Εγώ ένοιωσα τα νεύρα μου τεντωμένα, εκνευρισμένος. Δεν ήθελα να χωρίσει ο Καναδάς. Κανείς απο τους ανθρώπους που γνώριζα δεν ψήφισε "Qui".



----------------------------------------------------------
Το όνομα του πόστ οφείλεται στη φράση
Je me souviens που σημαίνει Θυμάμαι.

Αναγράφεται στις πινακίδες αυτοκινήτων του Κεμπέκ.
----------------------------------------------------------

Χρήσιμες Πληροφορίες

Αgreement signed on June 12, 1995
Quebec Referendum, 1980
Quebec Referendum, 1995
The Victory Speech that Never Was
History of Quebec Nationalism
History of Quebec

15 comments:

Βάσσια said...

Καλησπέρα Locus :-)

Θυμάμαι που τα διαβάζαμε στις εφημερίδες αυτά που πολύ εμπεριστατωμένα αναφέρεις.

Θα κρατήσω μία πρότασή σου, την οποία έχω ακούσει από Καναδούς αλλά κι από τη φίλη μου , που έχει ταξεδέψει εκεί κι έχει και φίλους στον Καναδά.

"Τον υπέροχο και δημοκρατικό Καναδά".

Με καλή θέληση και προαίρεση, και από τις δύο πλευρές πάντα, μόνο μία σωστή και δίκαιη λύση μπορεί να προκύψει, σε αυτό συμφωνούμε.

Unknown said...

Πιστεύετε ότι αυτά που ενώνουν και αυτά που χωρίζουν τους Γαλλόφωνους και τους Αγγλόφωνους του Καναδά ενώνουν και χωρίζουν τους Χριστιανούς Σέρβους και τους Μουσουλμάνους Αλβανούς στο Κοσσυφοπέδιο;
Μακάρι να συνέβαινε..

Anonymous said...

Ωραίο κείμενο, γραμμένο με πνεύμα νηφάλιο, απαλλαγμένο από εγχώριες αγκυλώσεις και φανατισμούς...
Πόσο μακρυά όμως βρίσκεται ''ο δημοκρατικός Καναδάς'' από τα μπαρουτοκαπνισμένα Βαλκάνια...Μακρύς ο δρόμος που πρέπει να διανύσουν για να σβήσουν οι νωπές μνήμες των εθνοτικών συρράξεων με τις μοιραίες εθνικιστικές εξάρσεις. Ακόμη και ο Καναδάς, της ευμάρειας και της ευημερίας, που κανονικά λειτουργούν αντίρροπα προς κάθε είδους αποσχιστικές τάσεις, στο παρά 5' απέφυγε την απόσχιση του Κεμπέκ.
Αγαπητέ Locus, φαίνεται πως υπάρχει δρόμος ακόμα....

squarelogic said...

Που να γίνει δημοψήφισμα στα Ζωνιανά να δείτε τι έχει να γίνει...

Locus εχουν δικιο Χ.Β και Τριστάν.
Αλλο Καναδας κι άλλο Βαλκάνια...
Κι άλλα και τα γεωπολιτικα παιχνιδια της χωρας που σε φιλοξενει...

Locus Publicus said...

Φίλοι μου καλημέρα σας!

Επιθυμούσα να γράψω αυτή την ιστορία, γιατί την κουβαλάω μέσα μου με χίλιες αναμνήσεις. Δεν θα ξεχάσω ποτέ μου, μερικές συζητήσεις που έγιναν μεταξύ ανθρώπων που αγαπώ, πάνω σ' αυτό το θέμα. Πάνω στο καφέ, σε βόλτες στην εξοχή, σε εστιατόρια.

Συμπαθώ τους Γάλλους του Καναδά, άργησα να τους κατανοήσω. Δεν ασπάζομαι τους φόβους τους, αλλά αξίζουν και αυτοί το χώρο τους. Πέρα απο το μητροπολιτικό Μόντρεαλ, η επαρχία του Κεμπέκ μιλάει ελάχιστα αγγλικά. Αυτό άργησα να το κατανοήσω. Ολη τους η κουλτούρα δεν έχει καμμία σχέση με την υπόλοιπη του Καναδά, ή της Αμερικής.

Αλλά ο φόβος τους ήρθε απο την πολιτική. Οι πολιτικοί τον κατασκεύασαν, τον καλλιέργησαν, τον ζύμωσαν. Με τους πύρινους λόγους τους και τις στρατηγικές τους. Πότε - κατα τη γνώμη μου, το Κεμπέκ δεν καταπιέστηκε απο τον υπόλοιπο Καναδά. Το αντίθετο θα έλεγα. Ηταν και είναι το χαιδεμένο παιδί..


Αγαπητή vassia,
Θεωρώ τον Καναδά μία απο τις καλύτερες χώρες του κόσμου. Δημοκρατική και ανοιχτόμυαλη χώρα, με σχέδιο να αποροφήσει 25 εκατ. μετανάστες μέσα στα επόμενα 30 χρόνια. Και όλοι συνυπάρχουν όμορφα.

Στη παρούσα περίπτωση του χωρισμού, αυτοί που δεν είχαν τον συναισθηματισμό των γεννημένων εκεί γάλλων, ένοιωσαν πως έφευγε η γή κάτω απο το πόδια τους. Οπως αναφέρει και το τέταρτο άρθρο στα λίνκς που παραθέτω (The Victory that Never Was), η νίκη του "Οχι" χρεώθηκε σε μεγάλο βαθμό στους "εθνικού ψήφους". Οι μετανάστες κράτησαν το Κεμπέκ στον Καναδά.

Aυτό είναι αλήθεια.


Φίλε Χρίστο Βαρδάκα,
Βεβαίως και δεν υποννοώ πως τα Βαλκάνια μοιάζουν με τον Καναδά. Η αναφορά μου ήταν συναισθηματική.

Αν κατάφερναν όμως οι ηγεσίες Σέρβων και Αλβανών να δούν το κοινό τους μέλλον, τι χάνουν και τι κερδίζουν, λέω αν, ίσως τα πράγματα να ήταν λίγο διαφορετικά.

Αλλά στα Βαλκάνια υπήρχε και το προηγούμενο της ωμής βίας. Μεγάλη διαφορά.


Φίλε tristan καλωσήρθες.
Εχει μεγάλο δίκιο, είσαι στην ουσία. Ακόμα και μια μεγάλη χώρα, χωρίς προηγούμενο βίας, με πλούτο, με τεράστιο χώρο να χωρέσει εκατομμύρια, με οργάνωση, με μόρφωση, κόντεψε να κοπεί στα δύο με διαφορά 1%.

Την επομένη του δημοψηφίσματος, στο κέντρο του Μοντρεάλ, μαζεύτηκαν δεκάδες χιλιάδες Καναδοί, απο όλα τα μέρη της χώρας, σε μια πορεία ενότητας. Εκεί είδα τον υπέροχο πολιτισμό του Καναδά. Τhe Day After..

Locus Publicus said...

Φίλε squarelogic καλημέρα,
Βρίσκω όλα τα σχόλια σωστά. Αλλο Καναδάς, άλλο Βαλκάνια. Αλλα που έγγειται η διαφορά;

Κατά τη γνώμη μου -
(1)Σέρβοι και Αλβανοί έχουν ενα προηγούμενο βίας που δεν υπήρχε στον Καναδά. Η συνομιλία μεταξύ τους έγινε αδύνατη.

(2)Καμμία μεινότητα στη Σερβία δεν μπορούσε να εγγυηθεί σεβασμό στους άλλους. Ούτε οι Σέρβοι στους Αλβανούς, ούτε το αντίθετο. Στον Καναδά οι μειονότητες παρόλες τις διαφορές τους είχαν ήδη κατοχυρώσει όλα τους τα δικαιώματα.

(3)Σέρβοι και Αλβανοί αποτελούν δύο διαφορετικούς πολιτισμούς. Με διαφορετικούς κώδικες συμπεριφοράς και αξιών, με διαφορετικές θρησκείες. Ο Καναδάς δέν είχε τέτοιο προηγούμενο.

(4)Ο Καναδάς είχε τεράστιο χώρο, πλούτο, δουλειές, οργανωμένη οικονομία, νομοθετικό σύστημα, παιδεία. Κανέναν δεν συνέφερε ο χωρισμός. Τίποτα απ' όλα αυτά δεν υπάρχουν στη Σερβία. Εκεί που η ανεργία φτάνει τα 60%, και όλα είναι κατεστραμμένα, η βία εμφανίζεται απο μόνη της. Η Σερβία δεν έχει κάν πρόσβαση στη θάλασσα.

Οσο για την Αμερική, θα επανέλθω άλλη φορά. Ο ρόλος της είναι αυτός της υπερδύναμης. Η μοίρα της. Συμπεριφέρεται όπως όλες οι υπερδυνάμεις της Ιστορίας. Ο Καναδάς πάντα παρακολουθούσε το γίγαντα απο το Νότια.

Οσο για τους Ζωνιανούς, αυτοί είναι μουλωχτοί και υπόγειοι. Μόνον δημοσιότητα δεν ήθελαν.
Αν βέβαια επιθυμούν να φύγουν, εγώ θα ρίξω "Qui":)

Βάσσια said...

Κανείς δεν μπορεί να πει ότι οι διαφορές μεταξύ μας είναι ίδιες με του Καναδά ή οποιουδήποτε άλλου κράτους.

Υπάρχουν διαφορές βασικές, οικονομίας, βιοτικού επιπέδου, ποιότητας αντιμαχόμενων μερών, παιδείας, θρησκευτικού φανατισμού, ενδιάμεσων και παρεμβάσεων.

Εν ολίγοις, εμείς την έχουμε πατήσει, μιας και η λεγόμενη υπερδύναμη, μας έχει βάλει στο στόχαστρο.

Κι εμείς, αντί να αγωνιζόμαστε ενωμένοι ενάντια στον υπέυθυνο, τρωγόμαστε μεταξύ μας.

Αυτή είναι η αλήθεια.

Locus Publicus said...

Μια ακόμα διαφορά μεταξύ Σερβίας και Καναδά που ξέχασα -

Καθ΄ όλη τη διάρκεια της κρίσης, η Ομοσπονδιακή Κυβέρνηση του Καναδά, έκανε τα πάντα για να μειώσει την ένταση των δύο πλευρών. Συζήτησε με τους Κεμπεκουά όλα τα πιθανά σενάρια χωρισμού και τις επιπλοκές του, τη συνταγματική θέση των μειονοτήτων, ακόμα και πόσο εξωτερικό χρέος θα αντιστοιχούσε στο Κεμπέκ.

Η κεντρική κυβέρνηση της Σερβίας έκανε το ακριβώς αντίθετο. Υποδαύλισε τις διαφορές των μειονοτήτων, και άφησε τις σερβικές παρακρατικές οργανώσεις να προβούν σε εθνοκάθαρση της Αλβανικής μεινότητας στη Βοσνία.

Επι δύο και πλέον χρόνια, γίναμε μάρτυρες μιας αδιανόητης γενοκτονίας, με αποκορύφωμα τον αποκλεισμό του Σεράγεβο, και την καθημερινή σφαγή των κατοίκων του απο τους παρακρατικούς . Αυτά, όλοι τα γνωρίζουν.

Κατα τη διάρκεια της κρίσης, η ΕΕ δεν έκανε απολύτως τίποτα. Σφύριζε αδιάφορα και φιλοσοφούσε. Ανύμπορη να επιλύσει την κρίση που είχε αναπτυχθεί στο έδαφός της, η ΕΕ κάλεσε τις ΗΠΑ να λύσουν το πρόβλημα. Η ανάμειξη των ΗΠΑ στη περιοχή ήταν χάρη προς την ΕΕ, και ειδικά προς τη Γερμανία.

Σήμερα οι Σέρβοι πληρώνουν ακόμα ένα βαρύ τίμημα του παράλογου εθνικισμού τους. Αν και δεν συμφωνώ με τον τρόπο απόσχισης του Κόσοβου και το γενικό μάνατζμεντ της κρίσης, διατηρώ την εντύπωση πως πίσω απο τα τελευταία γεγονότα βρίσκεται η σφραγγίδα της ΕΕ. Η ΕΕ φοβάται μήπως το Κόσοβο εξελιχθεί σε μιά νέα Βοσνία, και επεμβαίνει προληπτικά. Οι ΗΠΑ απλά ακολούθησαν όσα ήδη έχουν συζητηθεί με τους Ευρωπαίους εταίρους.

Στο πρόβλημα του Καναδά, οι ΗΠΑ δεν είχαν καμμία απολύτως ανάμειξη.

Ο άλλος said...

Οι ιδέες αναπτύσσονται όταν υπάρχει ελευθερία και αρχίζουν να απειλούνται όταν ξαφνικά η κυβέρνηση έχει μια ιδέα για το τι είναι ελευθερία. Το διαδύκτιο δεν χρειάζεται ούτε μπάτσους, ούτε κουκουλοφόρους. Διαδώστε το

Unknown said...

@άλλος.
Η ελευθερία δεν σημαίνει ασυδοσία και ανευθυνότητα. Η ασυδοσία, η ανευθυνότης, η αναίδεια του λόγου καταλύουν την ελευθερία. Η αρχή της ελευθερίας των ιδεών δεν προστατεύει την ανώνυμη συκοφαντική δυσφήμηση. Δεν είμαι βεβαίως υπέρ οιασδήποτε προληπτικής λογοκρισίας στο διαδίκτυο. Πλην όμως η δια του διαδικτύου ελεύθερη –και ανώνυμη- έκφραση (όπως και κάθε άλλη έκφραση, επώνυμη ή/και ανώνυμη) δεν επιτρέπεται να βλάπτει τα έννομα αγαθά τρίτων. Επομένως ορθώς επιβάλλονται κυρώσεις σε εκβιαστές, συκοφάντες κλπ δια του διαδικτύου. Η προστατευτική της τιμής, της υπολήψεως κλπ νομοθεσία ισχύει και για την έκφραση στο διαδίκτυο. Η συκοφαντική δυσφήμιση ισοδυναμεί με την ανθρωποκτονία. Η ανθρωποκτονία αναιρεί από το θύμα το βιολογικό στοιχείο της υπάρξεως του. Η συκοφαντική δυσφήμηση τού αναιρεί το ηθικό στοιχείο. Την τιμή και την υπόληψη του θύματος.

Anonymous said...

Ωραίο το θέμα σου locus και σχετικό με την επικαιρότητα.
Θα ήθελα ωστόσο να επισημάνω πως η διαφορά του Καναδά με τη γειτονικό μας Κόσσοβο είναι πως στο Κόσσοβο τα νήματα τα κινούν άλλοι και αυτοί αποφασίζουν για το ΑΝ το ΓΙΑΤΙ το ΠΩΣ και το ΠΟΤΕ...
Την καλησπέρα μου.

mtryfo said...

locus
σ ευχαριστούμε ακόμη μια φορά που μοιράστηκες μαζί μας, τις αναμνήσεις σου απ τον Καναδά.

Ξέρεις όμως, όπως καταγράφηκε και πιο πάνω σχεδόν απ όλους, τι διαφορές χωρίζουν αυτη τη μεγάλη χώρα, απ την διαμελισμένη πρώην Γιουγκοσλαβία.

Δεν θα διαφωνήσω στις επισημάνσεις σου για τα δεινά που υπέστησαν οι μουσουλμάνοι απ τους Σέρβους, θα προσθέσω και τη δική μου αγανάκτηση γιατί είναι γνωστό ότι και έλληνες παραστρατιωτικοί με καμάρι και φανατισμό πήραν μέρος σ αυτό το μακέλλεμα. Ελπίζω μια μέρα να τους καθήσουν στο σκαμνί...

Έχω την εντύπωση ότι ο Τίτο ήξερε όταν "ανακάτευε την τράπουλα" ότι αν άλλαζε το καθεστώς σέρβοι, μουσουλμάνοι, κροάτες,κοσσοβάροι, θα έρχονταν αντιμέτωποι, κι έτσι έγινε... δυστυχώς ο φανατισμός οδηγεί πολλές φορές και σε μαζικές δολοφονίες!

Locus Publicus said...

Φίλε Aλλε καλωσήρθες, και συγγνώμη που άργησα να επανέλθω.

Για την ελευθερία του διαδυκτίου δεν ανησυχώ. Κοίτα το επόμενο πόστ. Νάσαι καλά.


Φίλε Χρίστο Βαρδάκα με καλύπτεις. Η συκοφαντία είναι συκοφαντία απ' όπου κι' αν γίνεται. Εγώ γράφω ανώνυμα. Εσείς επώνυμα. Μόνον ο αμοιβαίος σεβασμός βοηθάει τη συζήτηση.

Locus Publicus said...

Μέχρι ένα σημείο φίλε syneas αυτή είναι η μοίρα των μικρών λαών. Χρειάζονται συμμάχους σε κάθε τους βήμα. Κάποτε στην ιστορία μας, χρειαστήκαμε και εμείς. Συμφωνώ πως ο Καναδάς στην ιστορική του αυτή φάση, κατάφερε και όρισε μόνος του τη μοίρα του.
Το Κόσσοβο σίγουρα όχι.

Locus Publicus said...

Μαρία μου χαιρετώ!
Συμφωνώ μαζί σου. Ο Τίτο (Κροάτης), τους κρατούσε ενωμένους. Ο Μιλόσεβιτς όμως δεν έδειξε την ίδια μαεστρία (μάλλον δεν νοιαζόταν).

Η ιστορία με τους Ελληνες που πήραν μέρος σε σφαγές στη Βοσνία, μέ θλίβει. Νομίζω πως κάποιος δημοσιογράφος (Τάκης Μίχας αν δεν κάνω λάθος), είχε ερευνήσει το θέμα. Μιλούσε για 100 τουλάχιστον άτομα.