To γνωστό διανοητή Noam Chomsky , τον έχω συναντήσει κάμποσες φορές. Για μια περίοδο περίπου τριών χρόνων, δουλεύαμε σε δύο κολλητά κτίρια στην πλατεία Kendall του Cambridge, και τον έβλεπα να πηγαινοέρχεται στη δουλειά του. Επαιρνε τη κόκκινη γραμμή απο το σπίτι του, βόρεια της πόλης, και περπατούσε τη μικρή απόσταση απο το σταθμό στο γραφείο του. Αλλοτε τον έβλεπα με διάφορες παρέες, σε υπαίθρια καφενεδάκια κοντά στο MIT.Mια φορά, πήγα και χώθηκα στη μεγάλη του φοιτητική παρέα. Ο ασπρομάλλης καθηγητής, με τη μυτερή μύτη, μοιάζει πιά γέρος. Ηρεμος στη συμπεριφορά του, ευγενικός με τη ομήγυρη, συγκεντρωμένος στη σκέψη του, εύθυμος και εύστροφος, συζητάει πάντα επι ίσοις. Δεν διέκρινα στη συμπεριφορά του ούτε υπεροψία, ούτε έπαρση. Τόλμησα και εγώ να του κάνω μιά ερώτηση.
«Εσείς κύριε καθηγητά, έχετε πρόσβαση σε τόσες πληροφορίες. Ανθρωποι επιλέγουν εσάς να στείλουν πληροφορίες και έγγραφα, να σας δώσουν κάποια εμπιστευτική πληροφορία. Είστε λοιπόν σε προνομιακή θέση. Για μας, που δεν ανήκουμε σ αυτή κατηγορία, υπάρχει τρόπος να μένουμε ενημερωμένοι, σε θέματα πολιτικής και στρατηγικής; Είναι δυνατόν ένας απλός άνθρωπος να γνωρίζει όσα συμβαίνουν γύρω του;»
Παραφράζω εκ μνήμης, την απάντησή του.
«Μέχρι ενα σημείο, έχετε δίκιο. Τόσο εγώ όσο και οι συνεργάτες μου είμαστε γνωστοί, και αποτελούμε σημείο έλξης. Και αντίθετα απο ο,τι νομίζουν πολλοί, το επίσημο σύστημα ποτέ δεν μας ενόχλησε, δεν μας παρακολούθησε, δεν μας εκβίασε. Απλά μας αγνοεί. Ούτε κάν φορολογικό έλεγχο δεν μου έχουν έχουν κάνει ποτέ (tax audit). Αλλά για να σας απαντήσω στην ερώτησή σας, θα έλεγα πως ειδικά στη σημερινή εποχή, είστε και εσείς προνομιούχος.
Πολλοί άνθρωποι θεωρούν πως οι περισσότερες στρατηγικές αυτού του κόσμου, δημιουργούνται σε συζητήσεις που γίνονται πίσω απο κλειστές πόρτες. Πως η σκέψη της ελίτ είναι πάντα κρυφή και μυστηριώδης. Μέχρι ένα σημείο, αυτό είναι βέβαια αλήθεια. Αλλά ιστορικά, ξέρουμε πως η ελίτ πάντα κατέγραφε τα σχέδιά της, τις σκέψεις της. Εχουμε και ιστορικά ευρήματα με σημειώσεις κλειστών κύκλων, που μας δίνουν καλή ιδέα για το τί σκεφτόταν, και σχεδίαζε. Στην σημερινή εποχή, τα πράγματα έχουν αλλάξει προς το καλύτερο. Ας πάρουμε για παράδειγμα τις Ηνωμένες Πολιτείες.
Είναι μια ανοιχτή κοινωνία, στην οποία πολλοί οργανισμοί, για περισσότερη αποτελεσματικότητα, έχουν υιοθετήσει μια εταιρική κουλτούρα (corporate culture), στρατιωτική πολλές φορές σε δομή, και με μεγάλη δόση νομικισμού. Τα πάντα καταγράφονται. Απο τις συνεδριάσεις των μελών της (minutes), μέχρι και τη στρατηγική τους. Είναι ντοκουμέντα που διανέμονται στα μέλη μιας ομάδας για μελέτη, ή ανακοινώνονται και δημοσιοποιούνται στον Τύπο για να μετρηθεί η κοινωνική αντίδραση. Γιατί στις ελεύθερες κοινωνίες, η ελίτ, έχει αποφασίσει πως δεν μπορεί να αγνοήσει το στοιχείο της κοινωνικής αντίδρασης. Αρθρογραφεί λοιπόν ανοιχτά, καταγράφει τις σκέψεις της λεπτομερώς, και τις δημοσιοποιεί σε διάφορα μέσα.
Αν θέλετε λοιπόν να μάθετε την αλήθεια για τον κόσμο γύρω σας, παρακολουθείτε πως σκέφτεται η ελίτ. Δεν χρειάζεται να πάτε μακριά. Οι ΗΠΑ για παράδειγμα, είναι η χώρα με την μεγαλύτερη εσωτερική καταγραφή (internal documentation), η σκέψη της ελίτ είναι ανοιχτή, στο ίντερνετ, σε βιβλία, σε ειδικά περιοδικά, σε πρακτικά εταιρειών. Εκεί θα πάτε για ενημέρωση. Σας διαβεβαιώ πως το υλικό είναι τεράστιο. Απο το σημείο εκείνο και περα, απαιτείται ιστορική αντίληψη και φυσικά χρόνος για να συνθέσει και να ερμηνεύσει κανείς αυτές τις πληροφορίες.»
Νομίζω πως ο καθηγητής έχει δίκιο. Ακολούθησα πολλές φορές τη προτροπή του, μέ έξοχα αποτελέσματα. Ψάχνω τη σκέψη της ελίτ. Σε περιοδικά που απευθύνονται σε μάνατζμεντ και κέντρα αποφάσεων, σε ιστοσελίδες που δημοσιοποιούν έγγραφα. Δεν τρέχω σε σκοτεινές βιβλιοθήκες, ούτε ανησυχώ ιδιαίτερα για το τί συζητήθηκε στο λέσχη Bilderberg (που λένε πως δεν δημοσιοποιεί τα πρακτικά της). Ο,τι συζητείται εκεί κλειστά, συζητείται και αλλού ανοιχτά. Και διαπίστωσα, πως οι πληροφορίες είναι πολλές, και εύκολες σε πρόσβαση. Βρίσκομαι έτσι να είμαι συνδομητής του περιοδικού Foreign Affairs, που περιέχει ελιτίστικες αρθρογραφίες, διαβάζεται απο κέντρα αποφάσεων, και επηρεάζει πολλούς. Πολλά απο τα άρθρα που περιέχει, καταλήγουν σε συγκεκριμένες στρατηγικές, πολιτικές, και σχέδια δράσης. Είναι η σκέψη της ελίτ. Ακολουθούν βιβλία γνωστών αναλυτών που έχουν πρόσβαση σε κυβερνήσεις και ομάδες σκέψης (think tanks).
Να κλείσω τον συλλογισμό μου, με ένα παράδειγμα. Για την παρούσα πολιτική των ΗΠΑ, τη γενική της θέση στον κόσμο, την παγκόσμια εκτίμησή της για τα προβλήματα του κόσμου, και τη στρατηγική και θεωρητική της για τον κόσμο, αρκεί μια επίσκεψη στην ιστοσελίδα του The Project for the American Century. Υπάρχουν εκεί documents που ο καθένας μπορεί να τα διαβάσει.. Ειναι η σκέψη που επηρέασε τον αμερικανό πρόεδρο τα τελευταία χρόνια, το ιδεολογικό περιτύλιγμα των ενεργειών του. Οι πληροφορίες που αναφέρονται εκεί, μπορεί κατόπιν να συνθεθούν ιδεολογικά με άλλα στοιχεία (ιστορικά, κοινωνιολογικά, επιστημονικά, στρατιωτικά), και να δώσουν, έστω και εκ των υστέρων, ερμηνείες για συγκεκριμένες πολιτικές και σχέδια δράσης που επηρεάζουν την καθημερινότητά μας. Είναι η σκέψη της ελίτ σε λαική έκθεση, η ωμή αλήθεια σε κοινή θέα. Που μας απαλλάσσει, απο ένα σημείο και πέρα, και απο την ανάγκη της συνομωσιολογίας και του λαικισμού.
26 comments:
Ενδιαφέρον post, Locus, αλλά προτιμώ να είμαι πιο επιφυλακτικός ως προς τα... ευρύτερα συμπεράσματα.
Δε νομίζω π.χ. πως "για να μάθουμε την αλήθεια για τον κόσμο γύρω μας" αρκεί να "παρακολουθούμε πώς σκέφτεται η ελίτ" (αν και, φυσικά, θεωρώ πως η παρακολούθηση βοηθά πολύ σε αυτό και έχει πολλά να μας προσφέρει, ανοίγοντας ενδεχομένως νέους ορίζοντες)
Και παρότι ουδεμία εκτίμηση τρέφω σε θεωρίες συνωμοσίας και "σκοτεινές αποφάσεις", σε καμιά περίπτωση δε θα απέκλεια τη διενέργεια συνεδριάσεων σε "κλειστούς κύκλους", χωρίς τη δημοσίευση των πρακτικών τους - ή έστω του συνόλου τους και ειδικά κάποιων "ευαίσθητων" σημείων.
(άσχετα αν στην εποχή μας, με τα μέσα που διαθέτουμε, οι ενδεχόμενες "διαρροές" καθίστανται εξαιρετικά εύκολες και εν δυνάμει προσβάσιμες από οποιονδήποτε μπορεί να συνδεθεί ελεύθερα στο Internet).
Η ύπαρξη σημείων δημόσιας πρόσβασης στις σχετικές πληροφορίες (όπως το ενδιαφέρον web site που παραθέτεις) επ' ουδενί εξασφαλίζει την ακρίβεια, την ακεραιότητα και (κυρίως) την πληρότητα του περιεχομένου τους. Ούτε αποκλείει την πιθανότητα σκόπιμης χρήσης τους ως μεθόδους αποπροσανατολισμού.
(προς αποφυγήν παρεξηγήσεων, δεν υπονοώ τίποτα συγκεκριμένο - απλώς το εκθέτω ως "θεωρητικό" ενδεχόμενο που δεν μπορεί να αποκλειστεί με βάση τη λογική σκέψη)
Ακόμα και αν οι συνεδριάσεις της (όποιας) ελίτ καταγράφονταν και μεταδίδονταν χωρίς περικοπές σε πραγματικό χρόνο, κανείς δε θα μπορούσε να αποκλείσει τη διενέργεια άλλων συνεδριάσεων σε άλλους χώρους, χωρίς δημόσια προβολή και με "κρυφή ατζέντα". Απλώς κάτι τέτοιο καθίσταται ολοένα και πιο δύσκολο, καθώς ακόμα και οι πλέον advanced τεχνολογίες παρακολούθησης και καταγραφής, χάρη κυρίως στην ψηφιοποίηση των πάντων, καθίστανται προσιτές σχεδόν σε όλους (ή έστω σε λιγότερο "ισχυρούς"), ενώ και οι κοινωνίες (έτσι θέλω να... πιστεύω τουλάχιστον) γίνονται όλο και πιο δημοκρατικές και ελεύθερες.
(BTW θαρρώ πως ο όρος "ελίτ" έχει κάπως χάσει τη σημασία και, κυρίως, την αίγλη του στη σύγχρονη εποχή και χρήζει διευκρινίσεων)
Εν κατακλείδι, θεωρώ κι εγώ πως ζούμε (στον Δυτικό Κόσμο τουλάχιστον) σε ανοιχτές κοινωνίες με δυνατότητες πληροφόρησης και ελέγχου μάλλον πρωτόγνωρες στην Ιστορία της ανθρωπότητας.
Το να πιστεύουμε όμως πως μπορούμε να έχουμε πρόσβαση στα πάντα και ειδικά σε μεγαλόπνοα σχέδια στρατηγικής σημασίας (έστω και μετά από ενδελεχείς έρευνες), θαρρώ πως είναι κάπως... αφελές.
Νομίζω πως σε κάθε εποχή συνυπήρχαν και θα συνυπάρχουν τα "εν οίκω" με τα "εν δήμω" και αυτό που θα διαφέρει είναι τα σχετικά τους ποσοστά και ο χρόνος που απαιτείται ώστε τα πρώτα να περάσουν στη... δεύτερη κατηγορία.
Of course, I might be wrong ;-)
Υ.Γ. 1: Εκτιμώ τον Τσόμσκι περισσότερο ως επιστήμονα/γλωσσολόγο (ως ασχολούμενος με computation linguistics έχω κάποια γνώση του μνημειώδους επιστημονικού του έργου), παρά ως... διανοητή (μια και τα συγγράμματά του δε θα έλεγα πως διακρίνονται από... αντικειμενικότητα - θα έλεγα μάλιστα πως συχνά επιδεικνύει σκανδαλώδη μεροληψία στις κριτικές του). Φυσικά θα ήθελα πολύ να είχα κι εγώ την ευκαιρία να συζητήσω μαζί με μια από τις πλέον γνωστές φυσιογνωμίες της εποχής μας και δεν κρύβω πως σε... ζήλεψα λιγάκι ;-)
Υ.Γ. 2: Έχω πολύ δουλειά, αλλά ο... πειρασμός να κάνω "σεφτέ" μεγάλωνε όσο έβλεπα το νέο post ασχολίαστο. Ελπίζω να μην... υποκύψω ξανά :-))
[500 λέξεις]
Ωχ, μόλις τώρα το είδα στο προηγούμενο σχόλιο.
"Computational linguistics" εννοούσα, φυσικά.
Sorry, αλλά στη βιασύνη μου για τον "σεφτέ" το... πετσόκοψα λιγάκι.
Εκτός κι αν έπεσα φαίνεται κι εγώ θύμα... συνωμοσίας του γνωστού δαίμονα ;-)
(Ή έπρεπε να γίνει κάτι για να προσθέσω τελικά στο προηγούμενο σχόλιο τις απαραίτητες... 55 λέξεις που έλειπαν :-))
Αν και θεμιτές οι ενστάσεις του Μίκυ
ως προς την πληρότητα των ελεύθερης πρόσβασης πληροφοριών σχετικά με τις σκέψεις και τα σχέδια των ελίτ,νομίζω οτι ο Λόκους θέλει να δείξει-κυρίως σε μας τους εξ Ελλάδος αναγνώστες του-έναν δρόμο πληροφόρησης μακριά απ τις φιλτραρισμένες ιδεοληψίες του ελλην.Τύπου.
Και το κάνει χαμηλόφωνα και σεμνά,μέσα απ την ιστορία με τον ιδιαίτερα δημοφιλή στην Ελλάδα Τσόμσκυ...
Δική μου αίσθηση είναι οτι αν και οι προβληματισμοί και κάποια πιθανά σχέδια των αμερικανικών ελίτ μπορεί να δημοσιοποιούνται,απαιτείται αρκετή εμπειρία ζωής για να πιθανολογήσει κανείς τους τρόπους με τους οποίους αυτά θα υλοποιηθούν.
Thanks locus!
Απόλυτη πληροφόρηση δεν θα έχουμέ βέβαια ποτέ Mickey, αλλά σε εμένα τουλάχιστον άρεσε η μεθοδολογία - πρόταση του κ. Τσόμσκυ πως πολλές πληροφορίες είναι μπροστά στα μάτια μας, τουλάχιστον το ιδεολογικό πλαίσιό τους. Με πείθει το επιχείρημα πως πριν γίνει κάτι, οτιδήποτε, πρώτα θα δημιουργηθεί το ιδεολογικό πλαίσιο, θα τεστάρουν την κοινή γνώμη, και κατόπιν θα δράσουν. Το πρώτο σκέλος, βρίσκεται σε σκόπιες ίσως πληροφορίες. Το δεύτερο μάλλον το παρατηρεί κανείς εμπειρικά. Βλέπω ας πούμε αμερικανική τηλεόραση, και τώρα τεστάρουν τις αντιδράσεις του κόσμου για πιθανή επίθεση στο Ιράν. Ισως να είμαι καχύποπτος, αλλά βλέπω αναλυτές να βγαίνουν με διάφορες θεωρίες στην τηλεόραση. Το τρίτο μέρος (η υλοποίηση), σίγουρα είναι κρατικό μυστικό.
Μίκυ, δεν είμαι ιδιαίτερος υποστηρικτής του κ. Τσόμσκυ, τον σέβομαι απλά ως γνώμη.
Ευχαριστώ για την υποστήριξη squarelogic. Ναί, θα δεχτώ το επιχείρημά σου. Ας εξαντλήσουμε τις πηγές των πληροφοριών που είναι μπροστά μας πρώτα (ίσως να είναι πιο πολλές απ' ο,τι πιστεύουμε), και ας διαμορφόσουμε απο κεί γνώμη.
Ετσι δεν κάνουν και οι πραγματικά καλοί δημοσιογράφοι?(για παράδειγμα). Πρώτα προσπαθοήν να κατανοήσουν τις ιδεολογίες και τις δυναμικές.
Μέσα απο τα κείμενα του The New American Century, φαίνεται, αν μη τί αλλο, οτι η Αμερική ετοίμαζε ιδεολογικά, μια εκστρατεία για τη δημιουργία αυτοκρατορίας.
Τουλάχιστον, αν μή τι άλλο, να μην περιμένουμε τον κάθε ένα να μας εξηγεί τί κατα τη γνώμη του έγινε.
Σας ευχαριστώ και τους δύο. Θα επανέλθω με λίγα σχόλια για το συγκεκριμένο πόστ.
Μπορεί να κάνω λάθος σε όλα όσα λέω φίλοι μου. Μια γνώμη εκφράζω που μου άρεσε, μια ίσως αφορμή για συζήτηση.
Οσο για τον ελληνικό τύπο, προτιμώ τη γεωπολιτική ανάλυση του κ. Ανδριανόπουλου, απο τις αντίστοιχες του κ. Δελαστίκ. Πώς δύο άνθρωποι με την ίδια θεωρητικά δυνατότητα πληροφόρησης φτάνουν σε τόσο διαφορετικά συμπεράσματα? Τι διαφοροποιεί τους δύο αναλυτές? Είναι η πείρα, η ατομική και πολιτική προκατάληψη, η εξυπνάδα?
Μια μεθοδολογία σκέψης αναζητώ. Στο σημείο που είναι για μένα εφικτό.
Δε νομίζω πως κάνεις κανένα "λάθος" Locus.
Και σίγουρα το (ακόμα μια φορά) καλογραμμένο νέο σου post μπορεί να αποτελέσει μια εξαιρετική ευκαιρία για συζήτηση (και μάλιστα σε πολλαπλά επίπεδα).
Ελπίζω και το σχόλιό μου να έθιξε "συμπληρωματικά" κάποιες πτυχές του θέματος και να βοηθήσει δημιουργικά προς αυτή την κατεύθυνση (δε γνωρίζω αν θα μπορέσω να συμμετάσχω στη συνέχεια - οι υποχρεώσεις μου είναι αρκετά πιεστικές)
Συμπτωματικά πάντως, σήμερα το απόγευμα διάβασα πάνω από 20 ενδιαφέροντα άρθρα του Ανδριανόπουλου(!), καθώς είχα καιρό να μπω στο site του και θα ήθελα πολύ να βρω χρόνο για να διατυπώσω κάποιες σκέψεις πάνω σε αυτά. Σε κάθε περίπτωση, συνιστώ ανεπιφύλακτα την ανάγνωσή τους, ακόμα κι αν διαφωνώ σε κάποια σημεία.
Καλή συνέχεια με... 123 λέξεις.
Καλύτερα έτσι
Cheney must keep records, judge orders
Ακριβώς έτσι είναι, Locus.
Γι' αυτό κι έγραψα στο πρώτο σχόλιο πως "οι κοινωνίες (έτσι θέλω να... πιστεύω τουλάχιστον) γίνονται όλο και πιο δημοκρατικές και ελεύθερες".
Αυτά ας τα βλέπουν και διάφοροι (εγχώριοι και μη) "καταστροφολόγοι" που θεώρησαν πως οι ΗΠΑ άρχισαν να μετασχηματίζονται σε... φασιστική χώρα(!)
(τίποτα φυσικά δε μπορεί κανείς να αποκλείσει για το μέλλον, αλλά όταν βλέπω να βγαίνουν τόσο βαρύγδουπα "συμπεράσματα" μετά από μάλλον πρόχειρες και βιαστικές αναλύσεις μεμονωμένων "αρνητικών" περιστατικών με πιάνουν τα... γέλια - όπως πρόσφατα που κάποιοι, με αφορμή τη γνωστή κρίση του χρηματοπιστωτικού συστήματος, πρόβλεψαν την άμεση κατάρρευση του... "υπαρκτού καπιταλισμού" :-))
[101]
Mickey ευχαριστώ. Θα έχουμε ενδιαφέροντα χειμώνα:)
Η σκέψη της ελίτ ακούγεται τουλάχιστον ως παραφωνία στην κοινωνία της άμεσης ενημέρωσης. Η σκέψη των ισχυρών που λέει ο Μίκυ είναι πιο δόκιμος όρος, κατά τη γνώμη μου.
Τα παραδείγματα βέβαια για την αποτελεσματικότητα αυτής της σκέψης είναι μάλλον απογοητευτικά. Γνωρίζουμε με βεβαιότητα πλέον ότι η αμερικανική κοινή γνώμη εξαπατήθηκε για τον πόλεμο στο Ιράκ και ότι σήμερα αυτή η κοινή γνώμη σε μία άλλη περίπτωση, βιώνει την οικονομική κρίση την οποία θα κληθεί να πληρώσει.
Καμία δεξαμενή σκέψης δεν πρόβλεψε το αυτονόητο για την κρίση: ότι οι επισφαλείς δανεισμοί των τραπεζών θα γίνουν δούρειος ίππος.
Έχω λοιπόν τις αμφιβολίες μου για την αποτελεσματικότητα της "σκέψης της ελίτ" έτσι όπως μας κοινοποιείται.
Αντίθετα πιστεύω σταθερά ότι οι ενεργοί πολίτες σε μία στοιχειωδώς δημοκρατική κοινωνία μπορούν να επηρεάσουν την εντροπία του συστήματος με θετικές συνέπειες για την κοινωνία σε όλα της τα επίπεδα.
Να παρακολουθούμε την σκέψη των ισχυρών, δε λέω. Αλλά φιλτράροντας τα δεδομένα της στο μεγάλο χωνευτήρι της πολιτικής επιστήμης , την ιστορία.
@Yποθέτω (αν και δεν είναι ξεκαθαρισμένο), πως "ελίτ" μπορεί να είναι οτιδήποτε με ισχύ, Βασικέ. Ανθρωποι, οργανισμοί, κράτη, κυβερνήσεις. Οντότητες που συνεχώς παράγουν ιδεολογικά και άλλα σενάρια. Για την αμφιβολία της αποτελεσματικότητάς τους, καμμία αντίρρηση. Εχω πολλούς λόγους να πιστεύω πως τουλάχιστον οι υπηρεσίες πληροφοριών των ΗΠΑ, η "ελίτ" δηλαδή των πληροφοριών, είχε εξασθενίσει αρκετά μετά την πτώση του Κομμουνισμού. Δεν προέβλεψε έτσι πολλά πράγματα, και συνεχίζει να κουτσαίνει. Τα ιδεολογήματα τύπου Wolfowitz για "παράλληλη δράση κατα εστιών κρίσης", δηλαδή πολλαπλών πολέμων, είναι κατα τη γνώμη μου πολύ μπροστά απο τις πραγματικές δυνατότητες της χώρας.
Για την χρηματοοικονομική κρίση και τη φούσκα, μίλησε και προειδοποίησε μεταξύ των άλλων και ο πρέδρος του Federal Reserve Alan Greenspan. Αλλά δεν έκανε τίποτα. Την καλή εποχή, όλοι έκαναn κέρδος.
Οσο πιο πληροφορημένοι οι πολίτες, τόσο καλύτερα.
Έξοχη ανάρτηση, αφορμή για πολύ κουβέντα. Και βέβαια και εγώ ζήλεψα για τη δυνατότητά σου να μιλήσεις από κοντά με ένα από τα πιο φωτισμένα μυαλά της εποχής μας. Σωστά νομίζω ο Τσόμσκι τοπεθετεί το θέμα της πληροφόρησης στον αιώνα μας. Αλλά από τη πληροφόρηση μέχρι την απόφαση οποιουδήποτε κυρίαρχου κέντρου εξουσίας, υπάρχει μια απόσταση. Είναι η απόσταση που χωρίζει τον οπαδό από τον πρόεδρο. Και εν πάσει περιπτώσσει σε τίποτα δεν αλλάζει τη ροή της ιστορίας οποιαδήποτε γνώση, παρά μόνο όταν αυτή χρησιμοποιηθεί στον αγώνα των ενδιαφερομένων. Για παράδειγμα Ο λαός των ΗΠΑ αντικειμενικά έχει την περισσότερη πληροφόρηση. Ε, και; Όταν αυτό το λαό ακόμα δεν τον είχαν κάνει πλήρως ελεγχόμενο η δημοκρατία περνούσε μέσα από τις επιτροπές Μακάρθι. Το θέμα είναι καθαρά ιδεολογικό. Για το τί είδους κοινωνία ενδιαφέρεσαι. Στις ΗΠΑ επίσης έχουν την περισσότερη και τη καλύτερη πληροφόρηση για την κατάσταση του πλανήτη και τις περισσότερες αναλύσεις για το που θα οδηγηθεί. Και την μεγαλύτερη ρύπναση επίσης. Γιατί σε τελική ανάλυση δεν αρκεί να γνωρίζεις για την ρύπανση αλλά και να αγωνίζεσαι εναντίον των πολυεθνικών που τη δημιουργεί και εναντίων των κυβερνήσεων που ασύστολα και ξεδιάντροπα τις υποστηρίζουν.
Aπο το κείμενο "Rebuilding America's Defenses" - Project for the American Century.
ESTABLISH FOUR CORE MISSIONS for U.S. military forces:
• defend the American homeland;
• fight and decisively win multiple, simultaneous major theater wars;
• perform the “constabulary” duties associated with shaping the security environment in
critical regions;
• transform U.S. forces to exploit the “revolution in military affairs;”
Περί Αμερικανοευρωπαικής συμμαχίας - Project for the American Century.
The United States is different. The "distinctly American internationalism" the president has articulated in speeches and in the White House's National Security Strategy-and with which I am in basic agreement-is quite far removed from the "European" view of the world in both the nature of the threats we face and certainly what strategies to employ to deal with them. How do we bridge the gap?
We won't entirely. Washington and the capitals of Europe cannot help but have some differences of perspective on interests and threats for the simple reason that the U.S.'s role in the world is far different from theirs. America has global responsibilities no other nation has, or will have, and that is bound to create differences in strategic outlook. That said, we cannot abandon our basic convictions because they make some Europeans uneasy. We cannot fail to confront the threats we face, and we cannot fail to carry out our historic purposes in defending and expanding freedom, because some Europeans balk.
Εδώ να προσθέσουμε πως εκτός από τη σκέψη της όποιας ελίτ, είναι σημαντικό επίσης να γνωρίζουμε και τι συμβαίνει στον κόσμο. Και σε αυτό είμαστε τυχεροί σήμερα γιατί η ενημέρωση είναι πολύ πιο εύκολη σε σχέση με άλλες εποχές.
Και για αυτή την ενημέρωση βέβαια χρειάζονται καλές πηγές, όπως π.χ. κάποιες καλές εφημερίδες/περιοδικά που ασχολούνται με το τι γίνεται και αλλού και όχι μόνο μέσα στο σπίτι μας. Τι εννοώ? Ότι σε μεγάλο βαθμό στην Ελλάδα ασχολούμαστε μόνο με τα δικά μας, όποτε ο μόνος τρόπος να εξηγήσουμε αυτά που δε γνωρίζουμε είναι οι αγαπημένες μας θεωρίες συνωμοσίας...
Hello Locus! Είμαι συνδρομητής στο Harvard review. Με βρίσκεις απόλυτα σύμφωνο. Τα πράγματα μπορείς να τα δεις, τα ντοκουμέντα υπάρχουν και δημοσιεύονται. Και μάλιστα χωρίς ιδιαίτερη προσπάθεια. Αγγλικά να ξέρεις και να διαβάζεις αργά και συνδυάζοντας.
Τι κατάλαβα απ' όλα αυτά; Και στην οικονομία, και στη γεωπολιτική επανασυνειδητοποιούν τακτικές και πρακτικές που ήδη είχαν φανεί από τη Ρώμη. Μάλιστα εκείνες τις εποχές τα παιγνίδια ήταν πολύ πιο άγρια και πλούσια σε σχέση με σήμερα. Τα είχα γράψει στη "Ρώμη και το Απόλυτο".
Να πεις του απολυμένου του γαμπρού σου το εξής, έτσι ακριβώς όπως θα στο πω: "Παράτα τη κλάψα, χαλάρωσε και βγες έξω να δεις κόσμο σαν πρώτο βήμα. Όχι για δουλειά. Απλά να δεις κόσμο." Αν όντως έχει κατάθλιψη θα κρατήσει min 8 μήνες και θα χρειαστεί βοήθεια. Και δυστυχώς δεν θα βγει πιο δυνατός.
You can also just speculate -in the good ol' american sense/meaning of the word- on things, eh Locus?
(Meletw, meletw mi nomizeis, alla exw meinei kana 2-3 posts pio pisw kai prospathw to catch up. Siga siga, den eimaste gia polla. Kai egw san ton pontika apo peirasmo mpainw se blogs autes tis meres k oxi apo afthonia xronou -pou einai my usual-. Estw gia ena geia. Kai stous 2.)
Φίλε Οδυσσέα, τά μόνα δελτία ειδήσεων που βλέπω απο την Ελλάδα, είναι το ΑΝΤ1 και το ΜΕGA, και αυτά μέσω ίντερνετ. Απο τα 60 λεπτά ειδήσεων, τα 45 είναι αφιερωμένα στα εσωκομματικά της ΝΔ, το γεγονός πως ο Γιώργος είναι μπροστά μία μονάδα, βάλε ποδοσφαιρικά και λίγα τοπικά, πάει η ώρα. Δεν είδα μέχρι τώρα κανέναν σοβαρό αναλυτή οικονομικών, για την τεράστια οικονομική κρίση, ούτε αναλυτές σε θέματα γεωπολιτικής, εξωτερικών θεμάτων. Για όλα είναι ειδήμονες οι 5 Πρετεντέρηδες του καναλιού. Ειδήσεις δηλαδη μηδέν. Επομένως ο κόσμος της Ελλάδας, θα πρέπει επειγόντως να στραφεί (οσοι ενδιαφέρονται) σε άλλες πηγές πληροφόρησης. Δεν ξέρω τί ειδικά περιοδικά κυκλοφορούν στη χώρα, μόνον λίγες Κυριακάτικες εφημερίδες κάτι κάνουν (ΒΗΜΑ, Καθημερινή). Υπάρχει έτσι, μεγάλος σκοταδισμός πληροφόρησης, και πολύς χώρος για συνωμοσία. Το ιντερνετ βοηθάει, αλλά απ' οτι είδα στην επαρχία, πολλοί δεν το ξέρουν, ή δεν ενδιαφέρονται.
Χαίρομαι που συμφωνούμε glenn. Ολες οι ιδέες παιρνούν απο τον Τύπο. Ο Huntington για παράδειγμα, έγραψε το βιβλίο The Clash of Civilizatios μετά απο την απήχηση που είχε με ένα ανάλογο άρθρο του στο Foreign Affairs. H δουλειά των think tanks ειναι να αναλύουν και να σεναριολογούν. Γι αυτό, οι ειδικές εκδόσεις είναι πολύ πληροφοριακές.
Η σκέψη της ελίτ, είναι τίμια και καθαρή σκέψη. Δεν έχει προκαταλήψεις με έννοιες και όρους. Καταβαίνουν νούμερα, πολιτικές, δυναμικές. Γνωρίζουν ας πούμε, και το λένε ανοιχτά, οτι ο Κάστρο και ο Τσάβες, εχουν τεράστια λαική υποστήριξη στην Λατινική Αμερική, δεν εθελοτυφλούν. Μπορεί να προτείνουν κάτι άλλο, αλλα είναι ανοιχτοί στις εκτιμήσεις τους.
Ο γαμπρός μου ήταν ένα είδος Βουλγαράκη εν εξελίξει. Λες και του είχε κάνει η Merill Lynch ενδοφλέβια ένεση. Τώρα έμεινε απο λάστιχο. Αν η κατάθλιψή του πάρει 8 μήνες, θα ησυχάσω και εγώ άλλο τόσο. Η γκρίνια του είναι 24 χ 7.
Η σύγκριση με τη Ρωμαική Αυτοκρατορία που αναφέρει ο glenn, είναι ορατή στην αρθρογραφία των κορυφαίων αναλυτών της Αμερικής, και τηρουμένων των αναλογιών, έχει και μια χρησιμότητα.
Και μία απαραίτητη υποσημείωση - Δεν γίνεται κανείς εύκολα Τσόμσκυ. Οποιος και να είναι, έχει τεράστια αξιοπιστία, έστω και ως αντιδραστικός. Είναι η ιστορική του γνώση, η σκληρή δουλειά του, η ικανότητα να θυμάται, να ταξινομεί πληροφορίες, να συνθέτει. Αφησα κάποτε στη γραμματέα του ενα σημείωμα - αίτηση, για να του πάρω συνέντευξη. Εκείνη μου είπε πως ο καθηγητής ήταν κλειστός για τουλάχιστον δύο χρόνια.
Kαλώς τη φίλη trol. Καλοδεχούμενη. Αυτη την εβδομάδα, είχα χρόνο, και έτσι έκανα πιο πολύ μπλόγγιγκ. Δεν εχω την προσωπικότητα του speculator, αλλά ακολουθώ μερικές αρχές, που βέβαια τις έχω πάρει απο παντού. Με τον καιρό, θα τις αποκαλύψω:) Kαλό Φθινόπωρο (και να διαβάζεις!).
Κατά την ταπεινή μου γνώμη, μαθαίνουμε ό,τι θέλουν να μάθουμε. Στα υπόλοιπα μάς αποπροσανατολίζουν ή μας ταΐζουν αυτό που τους συμφέρει.
Σχεδόν κάθε εφημερίδα έχει ενδιαφέρονται άρθρα που ξεχωρίζουν από τα σκουπίδια.
Αλλά κανείς δεν λέει όλη την αλήθεια/
Θα πω ένα παράδειγμα από την πατρίδα των tabloids, τη Βρετανία: όταν ξέσπασε η κρίση με τις τρελές αγελάδες εκεί, πήρα τη θεία μου να τη ρωτήσω τι τρώει. "Κρέας", μου λέει, "Γιατί, έγινε κάτι;" Όταν της περιέγραψα τι είχε γίνει, απάντησε: "Α, γι' αυτό όλη την προηγούμενη εβδομάδα το αγγλικό κρέας πουλιόταν στη μισή τιμή;"
Μάλιστα. Όλη η Ευρώπη βοούσε, κι η βρετανική κυβέρνηση επέτρεψε στους επιχειρηματίες να ταΐσουν ύποπτο κρέας τον κόσμο για να μην μειωθούν τα κέρδη τους!
Όλα αυτά στις αρχές του 21ου αιώνα.
Όταν κατάφεραν να αποκρύψουν αυτό το πράγμα, πιστεύετε στ' αλήθεια ότι λένε την αλήθεια στα υπόλοιπα που είναι και πιο κρίσιμα γι'αυτούς;
Έχεις απόλυτο δίκιο. Ο Μπρεζίνσκι για παράδειγμα έχει πει πολλές φορές ποιες είναι οι βλέψεις της αμερικανικής εξωτερικής πολιτικής πριν αυτή υλοποιηθεί. Χρόνια πριν. Σε ζηλεύω για την σχέση με τον Τσόμσκι. Όσο ποιό σπουδαίοι είναι οι άνθρωποι τόσο πιο απλοί είναι. Κάποτε σε ένα ερευνητικό κέντρο στη Γενεύη, έτρωγα με κάποιον τύπο με τριμένο κουστούμι με τον οποίο συζητήσαμε επί ώρες. Νόμιζα πως ήταν κάποιος θυρωρός. ¨ηταν ένα Νόμπελ Φυσικής
Λοιπόν "άλλε" θα σου πω κάτι. Οι μεγάλοι γίνονται απλοί, αφού γίνουν μεγάλοι. Μέχρι να γίνουν μεγάλοι είναι τα χειρότερα τσογλάνια.
Bεβαίως φίλε Λωτοφάγε,και σε πολλά μας αφήνουν στο σκοτάδι. Το παράδειγμα όμως με το κρέας, δεν έχει "ιδεολογικό υπόβαθρο" που θα μπορούσε να αρθρογραφηθεί. Είναι απόφαση (σίγουρα μαλαγανιά), της στιγμής, βγαλμένη απο την ανάγκη. Αλλωστε οι αγελάδες της Αγγλίας δεν είναι δυνατόν να αρρωστήσουν:) Κυρίως αναφέρομαι σε πολύ μεγάλα κόλπα, που απαιτούν και λαική "προετοιμασία". Νάσαι καλά.
Aλλε, ο Μπρεζίνσκι είναι Α εθνική κατηγορία. Αριστοκρατικός, με υπέροχη δομή σκέψης και γνώση, σε καθηλώνει. Συνήθως τέτοιοι άνθρωποι βρίσκονται στο δικό τους κόσμο, γι΄αυτό και αναδύουν άνεση και απλότητα. Είπαμε, ελίτ.
Σωστό και αυτό που λέει ο glenn. Μεγαλύτερη όμως πιθανότητα να βρείς κόσμο άνετο στην ελίτ, παρά στον ψαγμένο μάγκα με το μπαράκι στη Μύκονο. Ειναι και διαφορά επιπέδου. Ο δεύτερος, όσο και να ανεβεί, πάλι βλάχος θάναι.
Post a Comment