Saturday, December 6, 2008

Το αίτημα της Αξιοπρέπειας

What defines this historically new era?

The fact that the world is now politically awakened is a totally new reality. It means that we're dealing with a humanity worldwide that is politically activated and interactive, responding to stimuli from all sorts of places, imitating each other's upheavals or revolutions, watching the U.S. on television and both admiring and resenting it. As a consequence, traditional power, which was often applied to politically passive societies, is no longer omnipotent. On top of that, for the first time there are global challenges that transcend national traditional state boundaries and don't fit into traditional interstate politics. I have in mind of course climate, environment, ecology, plus such things as the quest for human dignity derived from a rejection of injustice and inequality in the human condition.

Zbigniew Brzezinski


Ο πόλεμος κατα της τρομοκρατίας θα είναι το κύριο χαρακτηριστικό του νέου αιώνα, δήλωσε σε πάμπολλες περιπτώσεις ο απερχόμενος πρόεδρος των Ηνωμένων Πολιτειών George W. Και χώρισε κατόπιν τον κόσμο σε καλούς και κακούς, σε κείνους που καταλαβαίνουν και ακολουθούν, και στους άλλους, που εφόσον δεν ακολουθούν την υπερδύναμη, είναι εξ ορισμού εναντίον της. Εναντίον των αξιών της, του τρόπου ζωής της, της δικής της θεώρησης του κόσμου. Η ιδεολογία γνωστοποιήθηκε στον κόσμο και επίσημα. Αρχισαν κατόπιν, οι δύο πόλεμοι του Αφγανιστάν και Ιράκ.

Είναι ίσως νωρίς να διακρίνουμε τα κύρια χαρακτηριστικά του αιώνα που διανύουμε, πολύ νωρίς να διαγνώσουμε τα μεγάλα γεγονότα που θα σημαδέψουν τις επόμενες γενιές. Σίγουρα, η Ιστορία δεν προβλέπεται. Καμμία υπηρεσία πληροφοριών δεν διέγνωσε την πτώση του Κομμουνισμού. Οταν το Τοίχος έπεσε, απο τα παθιασμένα πλήθη, κανένας αναλυτής δεν μίλησε, ούτε και τότε, για την πλήρη κατάρρευση ενός κοινωνικοοικονομικού συστήματος. Κανείς δεν μίλησε για κάποιο λαικό κίνημα, και τί ακριβώς αντιπροσώπευε. Τι ήθελαν όλοι αυτοί οι άνθρωποι;

Καμμία κυβέρνηση δεν διέγνωσε επίσης σωστά την άνοδο των φανατικών ισλαμιστών. Η προσοχή επικεντρώθηκε απο την αρχή στις στρατιωτικές πράξεις των κορυφαίων φανατικών, και το μίσος των λίγων. Κανείς δεν έδωσε ,γιατί δεν ήθελε, σημασία στις διαστάσεις ενός κινήματος που ξεκινούσε απο τη λαική βάση, και σταδιακά κάλυπτε τον μουσουλμανικό κόσμο. Τι ήθελαν όλοι αυτοί οι άνθρωποι;

Κανείς δεν έδωσε σημασία στον Hugo Chavez. Τα επίσημα συστήματα τον χαρακτήρισαν αμέσως ως γραφικό δικτάτορα, έναν περιθωριακό γραφικό δικτατορίσκο, που εξέγειρε τα πλήθη, που μισεί τη δημοκρατία, που θέλει να καταλύσει τον κόσμο. Κανείς δεν διέγνωσε το κίνημα που δημιούργήθηκε στη λαική βάση, αυτό που σήμερα ενώνει για πρώτη φορά, μεγάλο μέρος του λαού της Λατινικής Αμερικής. Τι ήθελαν όλοι αυτοί οι άνθρωποι;

Ποιό λοιπόν, θα είναι το κύριο χαρακτηριστικό του αιώνα που ακολουθεί; Ο πόλεμος κατα της Τρομοκρατίας; Κάποια διαμάχη μεταξύ Καπιταλισμού – Σοσιαλισμού; Τί θα καθορίσει ως επι το πλείστον τις λαικές απαιτήσεις ανα τόν κόσμο; Ενα καλύτερο Τραπεζικό σύστημα; Η δυνατότητα της άκρατης κατανάλωσης, ο περισσότερος πλούτος; Τι επιθυμεί ο κόσμος;

Τίποτα απ΄όλα αυτά, τολμώ να θεωρήσω. Το κοινό στοιχείο της λαικής απαίτησης ανα τον κόσμο, απο τη Τριτοκοσμική Ζιμπάμπουε και την Αιτή, μέχρι την πλούσια Ευρώπη και τις Ηνωμένες Πολιτείες, απο τα νεοιδρυθέντα κράτη που ξέφυγαν απο την Αποικιοκρατία, απο τη Μέση Ανατολή, μέχρι τα Βαλκάνια, την Ταυλάνδη και την Κίνα, είναι ένα και μόνον. Το αίτημα της Αξιοπρέπειας. Οχι κάποιο συγκεκριμένο οικονομικό σύστημα, κάποια συγκεκριμένη ιδεολογία. Οχι η δυνατότητα να γίνει κάποιος πλούσιος. Απλά η δυνατότητα να υπάρξει κάποιος, μέσα στα όρια της οντότητας που έχει γεννηθεί (Κράτος, Κοινωνία), με σεβασμό και αξιοπρέπεια. Χωρίς να έχει έναν δικτάτορα να τον καταπιέζει, την αστυνομία να τον κυνηγάει για το παραμικρό, αυθαίρετα και δυναστικά. Χωρίς το σύστημα να περιορίζει την ελευθερία της έκφρασης, να φυλακίζει δημοσιογράφους, να σκοτώνει καλλιτέχνες. Η δυνατότητα να υπάρξει αξιοπρεπώς, με κάποια πνευματική και οικονομική δύναμη, έστω μικρή, που του δίνει συμμετοχή στον Κόσμο και κάποιο μερτικό στην Υγεία, Παιδεία και Ελευθερία Λόγου. Μια αξιοπρεπή δηλαδή συμμετοχή στα κοινά.

Ολοι οι λαοί του κόσμου, θέλουν πλέον τα ίδια πράγματα. Δεν μάχονται για τον Καπιταλισμό, τον Σοσιαλισμό. Δεν μάχονται για θρησκευτικές ιδεολογίες. Μάχονται για την Aξιοπρέπεια. Για μια στοιχειώδη κοινωνική αξιοπρέπεια μάχονται οι πολίτες της Μέσης Ανατολής και του Ιράν. Απλά οι κυβερνήσεις τους, και άλλες μικρές και ελιτίστικες ομάδες, τους στέρησαν τα δικαιώματα, και καπηλεύτηκαν στο όνομά τους δικτατορίες και θεοκρατίες. Για τον ίδιο λόγο παλεύουν και οι λατινοαμερικανοί. Για την αξιοπρέπεια να υπάρξουν αυτόνομοι χωρίς κάποιες εταιρείες να τους κατακλέβουν το εθνικό τους πλούτο. Για τον ίδιο λόγο παλεύουν και οι Δυτικοί. Τη δυνατότητα να μορφώσουν το παιδί τους, να έχουν έναν καλό γιατρό, κάποια αξιοπρεπή σύνταξη. Χωρίς μια ομάδα κατόχων ΜΒΑ να τους καταστρέφει το σύστημα.

Το αίτημα της αξιοπρέπειας είναι σήμερα παγκόσμιο. Δεν γνωρίζω τί θα αποφασίσουν οι μεγάλες κυβερνήσεις αυτού το κόσμου, τί πολιτικές θα ακολουθήσουν. Αλλά ό,τι και να κάνουν, δεν θα μπορέσουν πλέον να αγνοήσουν το καθολικό πλέον αίτημα των ανθρώπων να έχουν μια αξιοπρεπή κυβέρνηση, έναν αξιοπρεπή τρόπο ζωής. Το μήνυμα της Αξιοπρέπειας έχει για πρώτη φορά στην Ιστορία, διεθνοποιθεί.

Αν επιλέξουν να δούν τον κόσμο μέσα απο το πρίσμα της Τρομοκρατίας, του Καπιταλισμού, του Σοσιαλισμού, της Θεοκρατίας, ή του Eθνικισμού, θα αποτύχουν οικτρά. Η Τεχνολογία έχει πλέον ενώσει τον Κόσμο πληροφοριακά, και το αίτημα για μια στοιχειωδώς αξιοπρεπή ζωή, βρίσκεται σήμερα real time στο ίντερνετ, απο τη Δαμασκό μέχρι την Ταυλάνδη. Ελπίζω οι ηγέτες αυτού του κόσμου, να τo αντιληφθούν γρήγορα.

15 comments:

mickey said...

Συμφωνώ βεβαίως με το αίτημα της αξιοπρέπειας και την παγκοσμιότητα της πληροφόρησης (αυτονόητα πράγματα για μένα και εκατομμύρια άλλους εδώ και αρκετά χρόνια), αλλά εκείνα τα "κανείς" δεν ανταποκρίνονται στην... πραγματικότητα.

Πολλοί και διάφοροι είχαν κάνει σχετικές προβλέψεις για τις αλλαγές που ζούμε τις τελευταίες δεκαετίες, από την κατάρρευση του Κομμουνισμού μέχρι τα... εξωφρενικά τρομοκρατικά χτυπήματα τύπου "9/11". Συχνά αρκετά νωρίτερα και με αξιοθαύμαστη σαφήνεια και ακρίβεια.

Ούτε περίμεναν όλοι τη σημερινή κρίση για να... ξυπνήσουν και να αναθεωρήσουν τις αξίες τους, ενώ και τα "κλασικά" ιδεολογήματα έχουν πεθάνει και αποκαθηλωθεί εδώ και αρκετό καιρό - για τους... νοήμονες τουλάχιστον.

(αν και κάποιοι από αυτούς συχνά "προσποιούνται" για να τσεπώσουν μερικά φράγκα παραπάνω από τα βιβλία που πουλάνε σωρηδόν με τις "σοφές" αναλύσεις τους)


Ας μην κάνουμε σα να ανακαλύψαμε την... Αμερική!

Εδώ ακόμα και τα "εύπεπτα" βιβλία του Toffler (για να μην αναφέρω και... έργα επιστημονικής φαντασίας) έχουν εντοπίσει την παγκοσμιότητα των προβλημάτων, την "δομική" (πέραν των άλλων) αδυναμία των κρατών να τα αντιμετωπίσουν και την τελική κατάρρευση του υπάρχοντος οικονομικοκοινωνικοπολιτικού συστήματος (μέχρι τα μέσα του αιώνα - το πολύ), το οποίο χάρη στις δυνατότητες που προσφέρουν οι νέες τεχνολογίες μπορεί (και πρέπει) να αντικατασταθεί από κάποιο άλλο πιο καλά "προσαρμοσμένο" - πολλοί έχουν μάλιστα κάνει (λιγότερο ή περισσότερο) σοβαρές, πρακτικές και εφαρμόσιμες συγκεκριμένες προτάσεις.

Αλλά, δυστυχώς, πάντα οι πολιτικές, οικονομικές και κοινωνικές εξελίξεις ακολουθούν με (ενίοτε σημαντική) υστέρηση τις τεχνολογικές (οι οποίες είναι και ο μοναδικός παράγοντας που επιφέρει πραγματικές αλλαγές αντί να... ανακυκλώνει το υπάρχον κατεστημένο μέσω των "εντυπώσεων" μιας δήθεν επανάστασης ή "αλλαγής"), με αποτέλεσμα συχνά να συνυπάρχουν (και να αντιμάχονται έντονα μεταξύ τους) το "παλιό" και το "νέο" και κάποιες γενιές να βρίσκονται μέσα στην καταιγίδα μιας "μεταβατικής περιόδου".

Σε μας έλαχε ο... κλήρος. Για καλό και για κακό.

(και για ανθρώπους σαν και μένα αυτό είναι το ωραιότερο πράγμα που θα μπορούσα να ελπίζω να ζήσω ;-))


Πιστεύω άλλωστε ακράδαντα εδώ και 20 χρόνια (τουλάχιστον) πως ζούμε στην πιο συναρπαστική εποχή της ανθρώπινης Ιστορίας. Και, αντί να
"γκρινιάζω" συνεχώς για τα στραβά του παλιού που φεύγει και πεθαίνει, προτιμώ να ασχολούμαι με την κατανόηση του νέου που έρχεται και αλλάζει άρδην τα πάντα.

Και (γιατί όχι;) να βάλω κι εγώ το δικό μου λιθαράκι για το... χτίσιμό του - με σοβαρή και απροκατάληπτη μελέτη όσο περισσότερων μπορώ να μάθω και συνεχή, αλλά έξυπνη και μεθοδική δημιουργική εργασία.

Άλλωστε, ως γνωστόν, με τα λόγια χτίζονται ανώγια και κατώγια...


Υ.Γ. Όπως είχα γράψει και τον Σεπτέμβρη, θα έχουμε (αν μη τι άλλο) ενδιαφέροντα... αιώνα ;-)

mickey said...

Και για να συμπληρώσω το... πανωσέντονο, να τονίσω πως το ζήτημα δεν είναι τι θα αντιληφθούν και τι θα αποφασίσουν οι "ηγέτες" και οι "μεγάλες κυβερνήσεις του κόσμου".

(άλλωστε αυτές αποτελούνται συνήθως από γραφειοκράτες δεινοσαυρικούς καρεκλοκένταυρους που δεν έχουν ούτε καν στοιχειώδεις επιστημονικές γνώσεις και problem-solving abilities - κι εμείς τους έχουμε εμπιστευθεί το περιβάλλον, την οικονομία και τις... τύχες μας :))

Το ζήτημα είναι τι θα αντιληφθούμε, θα κατανοήσουμε και θα αποφασίσουμε ΕΜΕΙΣ!

Anonymous said...

Νομίζω πως η αξιοπρέπεια και ο σεβασμός στον πολίτη έχει να κάνει και με το ποιο είναι το σύστημα που μπορεί να τα προσφέρει αυτά.
Ο σοσιαλισμός είναι σίγουρα αυτός που τα υπόσχεται και ακόμα πιο σίγουρα, αυτός που μπορεί να τα προσφέρει.
Το ζήτημα βέβαια είναι ποιος ακριβώς σοσιαλισμός, γιατί αν είναι σαν τον άλλον τον ¨υπαρκτό¨ που κατέρρευσε χωρίς να χυθεί σταγόνα αίμα, άστα να πάνε…
Ο καπιταλισμός, Locus, από τη φύση του είναι ανίκανος να προσφέρει την αξιοπρέπεια σε κάθε πολίτη αφού σαν κύριο συστατικό του έχει τη δύναμη του ισχυρού. Ο ανίσχυρος αν δεν πεθάνει από το ποδοπάτημα των ισχυρών θα ζει με τα ψίχουλα της ελεημοσύνης τους.
Η μάχη λοιπόν και ο αγώνας για την αξιοπρέπεια θα συνεχίζεται αδιάκοπα κι εμείς, μέχρι να κουραστούμε, θα υπερασπιζόμαστε ο καθένας από τη σκοπιά του για την επικράτηση της δικιάς του αλήθειας-έστω κι αν αυτή μοιάζει καμιά φορά με χίμαιρα…
Α, το κείμενό σου, όπως πάντα, γραμμένο με τρόπο που προκαλεί το ενδιαφέρον-περιττό που στο λέω αλλά νιώθω την ανάγκη να το πω.

Locus Publicus said...

Φίλτατε Mickey, ωραίο το σχόλιό σου, ίσως μου δώσει και την αφορμή να γράψω ένα ακόμα πόστ! Για την ιστορικότητα της στιγμής, τους γραφειοκράτες, και τους αναλυτές που πουλούν θεωρία και γνώσεις δεν θα διαφωνήσω.

Θα υπερασπιστώ όμως τον ορο "κανείς". Αναφέρομαι στις υπηρεσίες πληροφοριών των Ηνωμένων Πολιτειών, οι οποίες όχι μόνον δεν προέβλεψαν την πτώση του Κομμουνισμού και την τρομοκρατική επίθεση της 11ης Σεπτεμβρίου, αλλά άρχισαν και καταπληκτικές γραφικότητες την ίδια εποχή.

Παρακολουθούσα τα γεγονότα στην Αμερικανική τηλεόραση εκείνη την εποχή, όπου μια παρέλαση ειδικών όχι μόνον παραδεχόταν την άγνοια των αμερικανικών υπηρεσιών, αλλά προσπαθούσαν εκ των υστέρων να συνδέσουν τα ασύνδετα. Καθώς ο κόσμος έφευγε σωρηδόν προς τη Δύση, οι αμερικανοί δεν είχαν ιδέα αν οι Σοβιετικοί θα εισέβαλαν στο Βερολίνο. Θυμάμαι πολύ έντονα, τους διάφορους αναλυτές και κυβερνητικούς εκπροσώπουν που δεν ήξεραν τις επερχόμενες αντιδράσεις του Γκορμπατσώφ.

Μετά την πτώση, ακολούθησε η περίοδος Γέλτσιν, όπου ή πληροφόρηση των υπηρεσιών ήταν ακόμα πιο γελοία. Ηταν η περίοδος που οι διάφοροι αναλυτές, ενθουσιώδεις πιά για την νεογέννητη Ρωσική Δημοκρατία, δεν έβρισκαν τίποτα να κατηγορήσουν τον Γέλτσιν. Ολα ήταν τέλεια.

Στο θέμα του 9-11, η γνώση και αποτελεσματικότητα των υπηρεσιών, ήταν ακόμα ρηχότερη. Την επομένη του τρομοκρατικού συστήματος, και για μέρες, η αμερικανική τηλεόραση κατέκλυσε τον τόπο με διαφημίσεις, ψάχνοντας για ανθρώπους που ήξεραν αραβικά. Το τμήμα τρομοκρατίας της Μέσης Ανατολής, απαριθμούσε την εποχή εκείνη 6 άτομα, και σχεδόν κανέναν αραβόφωνο.

Είμαι της γνώμης, πως απο την εποχή του 1989, οι υπηρεσίες πληροφοριών των ΗΠΑ τελούν υπό πλήρη διάλυση. Το ίδιο και η CIA.

Δεν έχω προσωπικά υπ' όψιν μου κανέναν που να προέβλεψε την πτώση του Κομμουνισμού και την 11η Σεπτεμβρίου. Στο μέλλον, θα προσπαθήσω να παραθέσω και τις πηγές μου, τουλάχιστον εκείνες που με έπεισαν πως κανείς δεν γνώριζε τίποτα. Αν υπήρχαν τέτοιοι, ευχαρίστως να τους πληροφορηθώ.

mickey said...

Να διευκρινίσουμε τότε πως το "κανείς" αναφέρεται στους... καθ' ύλην αρμόδιους;

(επιβεβαιώνει και όσα έγραψα πριν για τα problem-solving abilities και την... αντιληπτική τους δεινότητα)

Επειδή από άλλους υπήρξαν προβλέψεις, προειδοποιήσεις και... φωνές.

(βοώντος εν τη ερήμω της γραφειοκρατίας μάλλον)


Αποχαιρετώ με... 44 λέξεις.

Locus Publicus said...

Οι περιοδικές αναφορές μου στον Zbigniew Brzezinski, οφείλονται στο γεγονός πως είναι ίσως ο μόνος αναλυτής που παραδέχομαι. Τρέφω απέναντί του ένα μεγάλο θαυμασμό, έχω διαβάσει όλα του σχεδόν τα βιβλία, και τον έχω αναζητήσει σε διάφορες πανεπιστημιακές του ομιλίες. Είναι για μένα ένας σοβαρός γνώστης της παγκόσμιας πραγματικότητας, σε εγκυκλοπαιδικό, φιλοσοφικό και στρατηγικό επίπεδο. Η ικανότητά του να συνθέτει γεγονότα και δυναμικές καταπληκτική. Η ικανότητά του να ερμηνεύει γεγονότα απαράμιλλη. Είναι για μένα, ο απόλυτος σύμβουλος. Θα συνέστηνα το είδος του, στον οποιοδήποτε Πρόεδρο και Πρωθυπουργό (αντί ας πούμε του Κεφαλογιάννη).

Locus Publicus said...

Ναι, Μίκυ, στους ειδικούς αναφέρομαι. Την πτώση του Κομμουνισμού την προέβλεψα και ο ίδιος:) Στην πτώση του φιλελευθερισμού, έπεσα έξω.

Λωτοφάγος said...

Ένα από τα καλύτερα κείμενά σου!
Θα αδιαφορήσω για το αν υπήρξε η οποιαδήποτε πρόβλεψη, για να μελαγχολήσω που στη γλυκιά πατρίδα μας είμαστε ακόμη βαθιά νυχτωμένοι!
Το αίτημα για αξιοπρέπεια θα αργήσει να έρθει, όπως και η κρίση -εννοώ την πραγματική και όχι αυτή που μας χώνουν στον εγκέφαλο οι διάφοροι δημοσιογραφίσκοι, προκειμένου να θεωρήσουμε τις απολύσεις και τις εβδομάδες 3 ημερών φυσιολογικές συνέπειες!
Σε εμάς θα ταίριαζε (κατάλληλα προσαρμοσμένος) ο στίχος του Βάρναλη, "Κοίτα, οι άλλοι έχουν κινήσει/έχει η πλάση κοκκινήσει"...
Και θα συμφωνήσω απόλυτα με τον Μίκυ ότι ο 21ος αιώνας προβλέπεται εξαιρετικά ενδιαφέρων! Αλλά και επώδυνος!

Locus Publicus said...

Αγαπητέ μου syneas. Διάβασα προσεκτικά το σχόλιό σου, και κατόπιν, έγραψα και έσβησα τρεις διαφορετικές απαντήσεις.

Τελικά αποφάσισα να απαντήσω όσο πιό απλά μπορώ. Η δύναμη του ισχυρού, εμπεριέχεται σε κάθε κοινωνικό σύστημα. Δεν είναι ίδιον του Καπιταλισμού και μόνον. Αλλωστε, ο νόμος του ισχυρού, έχει νομίζω περιοριστεί αρκετά (θεσμοθετηθεί ίσως είναι η καταλληλότερη λέξη), με ισχυρές νομοθεσίες. Αυτό ισχύει σε όλη τη Δύση. Είναι η Magna Carta του Δυτικού κόσμου. Δεν υπάρχει σήμερα κανένα δυτικό κράτος χωρίς προστατευτικούς νόμους σε υγεία, παιδεία, εργασία. Σε μάς τους Δυτικούς, αρέσουν οι νομοθεσίες, θέλουμε να ξέρουμε τα δικαιώματά μας, έτσι αισθανόμαστε άνετοι και αξιοπρεπείς.

Ολα τα συστήματα του κόσμου σήμερα, είναι τόσο συγκεχυμένα, τόσο μικτά, που είναι αδύνατον να ξεχωρίσει κανείς ποιά είναι η διαφορά ανάμεσα στα δύο συστήματα, καθότι καμμία δυτική χώρα δεν είναι αμιγώς Καπιταλιστική ή Σοσιαλιστική. Ολες οι ανεπτυγμένες χώρες, έχουν έναν πυρήνα υγειών επιχειρήσεων που παράγουν πλούτο (καπιταλιστική ανταγωνιστική δομή), και ένα κοινωνικό σύστημα ελαφρώς ή βαρέως σοσιαλιστικό. Χωρίς παραγωγή πλούτου, σοσιαλισμός δεν μπορεί να υπάρχει. Και η παραγωγή πλούτου είναι αμιγώς καπιταλιστική υπόθεση. Επομένως, κατα τη γνώμη μου, Καπιταλισμός και Σοσιαλισμός συνυπάρχουν, ο ένας σαν οικονομικό σύστημα παραγωγής,ο άλλος σαν κοινωνικό σύστημα.

Σε άλλους πολιτισμούς (μουσουλμανικό, Γιαπωνέζικο, Κινεζικό, κλπ), η ευρωκεντρικές θεωρίες του Καπιταλισμού και Σοσιαλισμού, έχουν ελάχιστη σημασία. Στον υπόλοιπο κόσμο, θα πρέπει να πάρουμε υπόψιν μας και την έννοια της Παράδοσης. Οι Γιαπωνέζοι, για παράδειγμα, έχουν μια απόλυτα καπιταλιστίκή παραγωγική βάση, και μιά επίσης απόλυτη σοσιαλιστική βάση, βασισμένη όχι τόσο στους νόμους (που εμείς οι Δυτικοί δίνουμε τόση σημασία), αλλά στην Παράδοση. Η αξιοπρέπειά τους, έρχεται μέσα απο άλλο αξιακό σύστημα, το οποίο εμείς οι Δυτικοί δεν κατανοούμε. Το ίδιο κοι Μουσουλμάνοι, που αδιαφορούν εντελώς για δυτικού τύπου σχήματα διακυβέρνησης και νομοθεσίες. Η αξιόπρέπειά τους λοιπόν, θα έρθει μέσα απο το σύστημα που αυτοί θεωρούν σωστό, και με το οποίο αισθάνονται άνετα.

Συνεπώς, νομίζω, το να αγωνιστέι κάποιος για ενα συγκεκριμένο σύστημα, δεν έχει πλέον σημασία, δεν εχει νόημα. Νόημα έχει να αγωνιστεί για κάτι συγκεκριμένο (π.χ Παιδεία, Υγεία). Αυτό δεν απαιτεί ιδεολογικό πλαίσιο.

Locus Publicus said...

Mickey μου,
Ο Zbig είναι γάτα μέ πέταλα, μέγιστος διανοητής. Την εποχή όμως της πτώσης του Υπαρκτού, ήταν άνεργος, και οι δημόσιοι υπάλληλοι της CIA δούλευαν μέ άλλους, φτηνότερους. Ετσι, ξέμειναν απο πληροφόρηση.

Λοιπόν, μια χαρά σκέφτεσαι, και να συνεχίσεις. Η γνώμη σου είναι δυνατή, και πολύ σεβαστή.

Αν δε, πρόβλεψες και την πτώση του φιλελεύθερου συστήματος που βιώνουμε σήμερα, τότε κερδίζεις απο μένα το Κόκκινο Βιβλιαράκι του Μεγάλου Τιμονιέρη (στα κινεζικά), έπαθλο που το επιφυλάσσω για λίγους και εκλεκτούς μπλόγγερς. Εκτός απο την τεράστια ιστορική και μουσειακή του αξία, το Μαοσέντονο, ήταν και φτηνό. Το πήρα μαζί με καμμιά εικοσαριά άλλα, σε ειδικό special σε κάποιο κινέζικο Jumbo:)

Που να τ' ακούσει και ο Λωτοφάγος...

Locus Publicus said...

Καλέ μου Λωτοφάγε, μέρος του κόσμου είναι και η Ελλάδα μας, και θα αφυπνιστεί συντόμως. Περάσαμε μια λαμπρότατη περίοδο ευρωχάριτος, με έναν τρομερό πλούτο, που μας ανέπτυξε μέν οικονομικά, μας εξασθένησε εντούτοις λίγο τα ιστορικά και κοινωνικά μας αντανακλαστικά.

Η αίτηση της αξιοπρέπειας στη χώρα μας, όπως και παντού, θα πάρει τη τοπική της μορφή, και μέσα απο θέματα αμιγώς τοπικά, όπως το θέμα των αναπήρων που ζητούν αξιοπρεπή ύπαρξη, και εκείνο των μεταναστών που σήμερα είτε το θέλουμε είτε όχι, αγγίζει τουλάχιστον το ένα εκαττομύριο. Η ώρα της αφύπνισης, θα έρθει όταν η πρώτη γενιά μεταναστών, μεγαλώσει, μορφωθεί και αποκτήσει τη δικιά της διανόηση, και πολιτική εκπροσώπηση.

Για τα καλά σου λόγια, ειλικρινά σ' ευχαριστώ. Με τιμούν ιδιαιτέρως.

Anonymous said...

Γειά σου και πάλι Locus Publicus, με το νέο εξαιρετικό ποστ σου, που μας κάνει να νιώθουμε "αξιοπρεπείς ", η ακόμα καλύτερα, ότι κάποιος συνάνθρωπος μας (εσύ) μας αγαπάει και μας προάγει με την ωραία σκέψη και το εκλεπτυσμένο ύφος του.

Πιό πολύ και από το πόστ απήλαυσα την απάντηση στον syneas .

Η αγαστή συνύπαρξη καπιταλισμού και σοσιαλισμού, είναι ότι καλύτερο μπορεί να ονειρευτεί η Δυση , έτσι ακριβώς όπως το έθεσες - ένας συγκερασμός οικονομίας και πρόνοιας.
Δεν είναι ουτοπία - οι σκανδιναυικές χώρες το πέτυχαν σε μεγάλο βαθμό και, μπορεί σήμερα να δείχνουν σημεία υποχώρησης, γιά λόγους που κανείς μπορεί να συζητήσει, παραμένουν όμως χώρες όπου πάντα στα ανθρώπινα μέτρα , η έννοια της αξιοπρέπειας υπάρχει και αναγνωρίζεται .
Στον τομέα της ιατρικής, που με αφορά ,κρατούν πολύ υψηλά, ακόμα και σήμερα, τα στανταρ της παροχής υγείας (παρά τον ανηλεή βομβαρδισμό της φαρμακοβιομηχανίας) , έχουν εξαιρετικές επιδημιολογικές έρευνες , οι κλινικές τους μελέτες είναι από τις πλέον αξιόπιστες ,η φροντίδα των ηλικιωμένων και αναπήρων πλήρης και η λίστα μπορεί να συνεχίζεται επί μακρόν.
Οσο αφορά τις μη δυτικές κοινωνίες που αναφέρεις , το έθεσες άριστα και επέτρεψε μου να πω πολύ ...μαρξιστικά !!!

Θα διαφωνήσω κι εγώ μαζί σου, όπως άλλοι συνομιλητές σου ότι η πτώση του κομμουνισμού δεν είχε προβλεφθεί.Ισως δεν είχε προβλεφθεί ο τρόπος αλλά ήδη από τις αρχές της δεκαετίας του '80 ,ισως και πιο νωρίς, το μέλλον του ήταν προδιαγεγραμμένο και επισημαίνετο.

Και δυο λόγια γιά την ταλαίπωρη χώρα μας , να τελειώνω και να μην καταχρώμαι το φιλόξενο site σου.

Δυστυχώς τα αντανακλαστικά μας δεν έχουν αμβλυνθεί λίγο, αλλά ιδιαιτέρως πολύ και δεν ξέρω αν είναι μόνο ο γρήγορος πλουτισμός που το επέτρεψε.
Το να είσαι στην ελλάδα άρρωστος- ακόμα και πλούσιος(!), ανάπηρος η απλώς ένας εξεγερμένος έφηβος ισοδυναμεί συχνά, όχι μόνο με άγρια προσβολή της αξιοπρέπειας σου, αλλά κάποτε και με καταδίκη. Ηθική και αξίες έχουν απεμποληθεί, ακόμα και σε ευαίσθητα κοινωνικά επαγγέλματα και αναρωτιέμαι , που θα πατήσουμε εμείς σαν ελληνική ιδιαιτερότητα μέσα στην δυτική οικογένεια γιά να αιτήσουμε την αξιοπρέπεια μας .

squarelogic said...

Δεν ξερω αν πρέπει ν'αποδώσω τα εύσημα και στον Μπρεζίνσκι ή μόνο σε σένα που ανέσυρες αυτό που-πολύ εύστοχα-έκρινες οτι αποτελεί πλέον το ουσιώδες αίτημα όλων των λαών,έστω κι αν δεν το έχουν συνειδητοποιήσει ακόμα και μάχονται υπερ χρεωκοπημένων "-ισμών".
Ισως πρέπει να συστήσουμε να διαβαζουν Locus Publicus!
-)
Ενα αφυπνιστικό για όλους μας κείμενο που ξεκαθαρίζει τι πραγματικά ζητά ο πολύς κόσμος απ την ζωή του.
Για μας τους παροικούντες στη νοσηρή νεοελλην.πραγματικότητα η παγκόσμια ματιά σου είναι ανεκτίμητη.

Locus Publicus said...

Ευχαριστώ φίλε squarelogic. Η προσωπική μου ιδεολογία, είναι αποτέλεσμα μιας προσωπικής μου προσπάθειας να ενημερώνομαι απο ανθρώπους που θεωρώ ειδικούς, και εξυπνότερους απο μένα. Τον κ. Brzezinski τον κατατάσσω σ' αυτούς. Τα παγκόσμια γεγονότα, αν συνθεθούν σωστά, μπορούν να μας δώσουν κάποιες πιθανές εξηγήσεις για το τί συμβαίνει γύρω μας.

Locus Publicus said...

Αγαπητή μου Ελευθερία,
Σπάνια χάνω σχόλιο και δεν απαντώ. Αυτή μάλλον είναι και η πρώτη φορά. Σε διάβασα, αλλά δεν απάντησα. Σου ζητώ συγγνώμη.

Ευχαριστώ για τα καλά σου λόγια, και θα κάνω δύο παρατηρήσεις. Εχω εργαστεί για δύο χρόνια στη Δανία, με μια εταιρεία. Δηλαδή πηγαινοερχόμουνα. Αυτή η παραμονή με δίδαξε πολλά. Οι Δανοί, όπως και οι άλλοι Σκανδιναυοί, έχουν αναπτύξει ένα πολύ ιδιότυπο σύστημα παραγωγής, που τους ταιριάζει, και που είναι αδύνατον να εφαρμοστεί αλλού. Εχει σαν υπόβαθρο, μια ιδεολογία ηθικής, την νοοτροπία πως για να υπάρξει κοινωνικό σύστημα, όλοι πρέπει να συνεισφέρουν. Η φοροδιαφυγή, για παράδειγμα είναι ανύπαρκτη. Οχι γιατί τους κυνηγάει το κράτος, αλλά γιατί τους έχει πραγματικά πείσει συλλογικά, πως αυτό είναι η θεμελιώδης αρχή του συστήματός τους. Η ηθική είναι κουλτούρα, είναι εμπεδωμένη συμπεριφορά, είναι μέρος της καθημερινότητάς τους. Γιατί αν κλέψεις, καποιος χάνει παροχές. Αν κλέψει εκείνος, χάνεις εσύ. Αφου κατάφεραν να εμπεδώσουν την ηθική ιδεολογικά, το σύστημα κυλάει ρολόι. Οχι οτι δεν έχει πρόβλημα, αλλα έχει τεράστια ατομική συμμετοχή. Κάτι παρόμοιο δεν έχω βιώσει πουθενά, δεν υπάρχει πουθενά. Αυτό το σύστημα, δεν μπορεί ας πούμε να εφαρμοστεί στην Ελλάδα, γιατί η ιδεολογική της βάση είναι άλλη.

Για την πρόβλεψη της κατάρρευσης του Κομμουνισμού, αναφέρομαι σε επίπεδο μυστικών υπηρεσιών, να ξέρουν ποιά θα είναι η επόμενη κίνηση, όταν το σύστημα άρχισε να πέφτει. Ενα παράδειγμα. Τηλεφώνησε τότε ο Καγκελάριος της Γερμανίας, Κόλ νομίζω, τον Γκορματσώφ, και τον ρώτησε τί σκοπεύει να κάνει με τον κόσμο που έφευγε μέσα από το σπασμένο Τοίχος. Εκείνος του είπε, τίποτα, ειναι κίνημα μή αντιστρέψιμο, θα το αφήσω να εξελιχθεί. Οι Αμερινικανοί, έμαθα χρόνια αργότερα, δεν είχαν αυτή την πληροφορία για μέρες. Οι Γερμανοί δεν την έδιναν. Δεν ξέρω τους λόγους, αλλά δεν ήξεραν αν υπήρχε διαφωνία μεταξύ των Ρώσων, τί είδους συζητήσεις γινόταν, τέτοια πράγματα εννοώ. Ο Αμερικανός πρόεδρος λοιπόν, αντί να εκδηλώσει χαρα για το Τοίχος που έπεφτε, εμφανίστηκε συγκρατημένος, δεν ήξερε τι δήλωση να κάνει. Είπε κάτι γενικό. Μερικές μέρες αργότερα, όταν ηξερε την απόφαση των Ρώσων, άλλαξε γλώσσα και ύφος.