Tuesday, April 7, 2009

Cartagena

Μια πανέμορφη πόλη, ένα αρχιτεκτονικό θαύμα με χρώματα της Καραϊβικής, υπέροχους κήπους, παλιά ισπανικά συντριβάνια και μια φρέσκια αγορά φρούτων. Οι παλιοί καθεδρικοί ναοί της έσταζαν υγρασία, υπόγεια δέντρα είχαν εισχωρήσει απο τους τοίχους. Η λειτουργία της Κυριακής έγινε όμως κανονικά και η παλιά καμπάνα, δώρο μιας γενοβέζικιας οικογένειας προς τη μακρινή ευρωπαϊκή πόλη του Bolivar, διατηρούσε ακόμα τη δύναμή της. Τα παλιά ψηλοτάβανα σπίτια είχαν ανακαινιστεί σε όλες τις αποχρώσεις απο τους νέους κατοίκους, νεαρούς έποικους με γούστο και ύψηλή αισθητική. Το ίδιο και τα εστιατόρια. Στα στενά πλακόστρωτα σοκάκια, μια πανδαισία απο παριζιάνικες μπουτίκ.

Οι φτωχοί της πόλης είχαν τραβηχτεί στα γύρω βουνά, σε παράγκες κάθε λογής, χωρίς βάσεις, χωρίς τοίχους, χωρίς νερό. Κουρέλια κρέμονταν στα αυτοσχέδια τούβλινα παράθυρα των σπιτιών, τσίγκοι στις οροφές, ανύπαρκτες πόρτες. Στο παλιό κάστρο της πόλης τα κανόνια είχαν πια σκουριάσει, αλλά οι παλιές ισπανικές φυλακές διατηρούσαν ακόμα τη μεγαλοπρεπή φρίκη τους.Οι σκοτεινές στοές που οδηγούσαν στα κελιά, μέρος που φυλάγονταν οι μαύροι σκλάβοι με αλυσίδες στα χέρια, τα ποδια και στο λαιμό, έπνιγαν μέσα σε λίγα λεπτά εκείνους που τολμούσαν το τουριστικό tour. Και λίγα μέτρα πιο πέρα, ένας νευρικός ταύρος θυσιάζονταν κάθε Κυριακή απόγευμα στον καθιερωμένο αγώνα ταυρομαχίας που κρατούσε απο την εποχή του Κολόμβου.

Ηταν μια απο τις πιό όμορφες πόλεις που είχα δεί ποτέ μου. Ενας παράδεισος σε παρακμή. Ο αφελής ταξιδευτής του Τρίτου Κόσμου, φρέσκος και άμαθος απο ανάγκη και περιθώριο, χορτάτος απο φαγητό και νερό, θαύμασε τον παπαγάλο που ο πιτσιρικάς του έβαλε στον ώμο, και στάθηκε να χαιδέψει το όμορφο πράσινο πουλί. Ανάμεσα στη μυθική αρχιτεκτονική του χώρου, τους παρακμιακούς καθεδρικούς ναούς με τα αναγεννησιακά αετώματα, τα φωτεινά χρώματα, τα λουλούδια και τα παλιά γλυπτά των δρόμων, δεν πρόσεξε τον πιτσιρικά που με μια ξαφνική κίνηση του αφαίρεσε το πορτοφόλι της μέσης και χάθηκε γρήγορα στη βρώμικη χωματένια ανηφοριά...

Η χώρα του Simon Bolivar χρειαζόνταν επανίδρυση...