Wednesday, September 17, 2008

Πάμε Botswana;

Καθόλου δεν πλήττουμε στις Ηνωμένες Πολιτείες. Η ζωή συνεχίζεται με σφρυγιλότητα, χαρά και εργασία. Στην έναρξη του σχολείου των παιδιών, συνάντησα τρία ζευγάρια που έχασαν το σπίτι τους. Στην περιοχή που μένω, τους τελευταίους 4 μήνες, οι Τράπεζες κατέσχεσαν 1.400 σπίτια, και η ανεργία ανέβηκε απειλητικά στο 7%. Πριν φύγω για διακοπές, εν ώρα εργασίας, μία Τράπεζα φοιτητικών δανείων (οπου έβαζα ενα σύστημα), η First Marblehead χρεωκόπησε στις 10 το πρωί, και μέχρι τις 3 το μεσημέρι, είχε κάνει μείωση προσωπικού κατα 70% Την επόμενη, όταν επέστρεψα στη δουλειά, η ηλεκτρονική μου κάρτα εργασίας είχε απενεργοποιηθεί. Εφυγα με τις χρεωκοπίες των Fannie May και Freddie Mac. Γύρισα με την κατάρρευση των Lehman Brothers και της Merill Lynch .

Τις μέχρι τώρα οικονομίες μου, τις διαχειρίζεται η UBS. Τηλεφώνησα και ένα φίλο μου, χρηματιστή. Να μην ανησυχείς, μου λέει, εμείς κρατάμε. Αλλά μην κουνιέσαι. Μείνε ακίνητος, πιές έξτρα καφέδες. Περνάμε συμπληγάδες πέτρες. Και έτσι δεν κουνιέμαι. Ειμαστε σε άμυνα αράπη μου, που λέει και ο Πανούσης. Ολοι ακίνητοι.

Διάβασα και δύο ωραία βιβλία των κυρίων Zbigniew Brzezinski και Robert Reich. O πρώτος είναι γεωπολιτίστας, δυνατό μυαλό, τον θαυμάζω και τον εμπιστεύομαι. Αναλύει στο βιβλίο του την προεδρία του George W., και του δίνει πάτο σε όλα. Καταστροφική προεδρία για τη χώρα, λέει ο Zbig, θα περάσουν χρόνια για να ανακάμψουμε στη διεθνή κλίμακα. Ο άλλος, ο «κοντός», περιγράφει τον τουρμποκαπιταλισμό που βιώνουμε απο το 90 και μετά. Στο σύστημα αυτό, αναφέρει, όλος ο πλούτος πάει στις εταιρείες. Η δημοκρατία πλέον κουτσαίνει αισθητά. Εξοχα.

Δεν μπορώ πλέον να κρύψω τον ενθουσιασμό μου. Απο το 2000 και μετά, βιώνουμε τον απόλυτο εκπασοκισμό των Ηνωμένων Πολιτειών. Απο τη μία ο GW και ο Τσέινι με τους κολλητούς και τα συμβόλαια πάσης φύσεως στο Ιράκ. Απο την άλλη, η οικονομική φούσκα. Το μόνο πράγμα που συμφωνώ με τον ΜακΚέιν είναι με τη δήλωση που έκανε πως η Wall Street μανατζάρει το χρηματιστήριο όπως το καζίνο. Στο τηλέφωνο, καθημερινά, με τηλεφωνούν απίθανοι τυπάδες. Αλλος να να μου αγοράσει το σπίτι μεσοτιμής, άλλος τα έπιπλα. Βγήκαν οι σαρκοβόροι γύπες παγανιά. Θα βρήκαν φαίνεται κάποια λίστα με χρεωκοπημένους, και θάναι και το όνομά μου μέσα (ατυχώς). Και το αυτόματο τηλεφώνημα της κυβέρνησης. Με θυμήθηκε. Αν έχω χρέος, λέει, να πάω στην τάδε ειδική τράπεζα για αναδιάταξη του δανείου.

Ο οδοντίατρός μου είναι νοτιοαφρικανός, λευκός. «Μετακομίζω Μποτσουάνα», με πληροφορεί. «Αγόρασα φάρμα». Δεν ειμαστε καλά, απαντώ. Είσαι καλά, είναι καλά στην Μποτσουάνα; Τέλεια, μου απαντάει, ωραία φύση, άγρια θηρία, καθαρά σπίτια, το μέρος το ξέρουν λίγοι. Και δεν έχεις κανέναν πάνω απ’ το κεφάλι σου. Ούτε υπηρεσίες, ούτε νόμους, ούτε κομπιούτερς. Πήγαν εκεί πολλοί νοτιοαφρικανοί απο τότε που βγήκε ο Μαντέλα. Αφρικανική Ελβετία, φίλε μου.

Γράφω το πόστ καθώς σερφάρω πληροφορίες για Μποτσουάνα. Συγχρόνως πληροφορούμαι παραίτηση Βουλγαράκη, με 4 εκατομμύρια ευρώ οικονομίες και επενδύσεις, και 50 ακίνητα. Εξοχα.

Φίλοι δυσαρεστημένοι, κάτι τρέχει. Πάμε Μποτσουάνα;

21 comments:

xasodikis said...

Φίλε Locus, αυτά να μην τα γράφεις δημοσίως, ούτε γι' αστείο. Πού ξέρεις ποιος σε διαβάζει; Για φαντάσου να δει το ποστ κανένας ηγούμενος, να του βάλεις την ιδέα και να ανακαλύψει στα κιτάπια της μονής τίποτα φιρμάνια του Μωάμεθ του Πορθητή, που να αποδεικνύουν ότι η Μποτσουάνα αποτελεί μετόχι της Ιεράς Μονής Κωλοσφιγμένου. Γιατί να τους κάνεις τέτοια ζημιά των ανθρώπων;

gerasimos said...

Πριν πολλά χρόνια ο Καστοριάδης προειδοποιούσε για την παγκόσμια οικονομία η οποία μεταμορφώνεται σε πλανητικό καζίνο. Σήμερα το ζούμε αυτό το πράγμα και αναρωτιέται κανείς πως μπήκαμε και πως θα βγούμε απ' αυτό.

Πάντως βρίσκω την πρόταση του ποστ πολύ δελεαστική...

mtryfo said...

Μέσα!...απορώ γιατί καθόμαστε...αν και έχω εναν μικρό ενδοιασμό... θα τους καταστρέψουμε κι εκεί τους ανθρώπους, μήπως να το ξανασκεφτούμε?

Sarah said...

Γεια σου Λοκους. Εδω Αλεκα Παπαρηγα. Αλλαξα νικ προσωρινα λογω προεκλογικης «ημικαθαρης» εκστρατειας εναντιον ξερεις ποιας...

Δεν νομιζω οτι βλεπουμε ολη την εικονα. (Αν και χειροτερα τα παρουσιαζω εγω σε ολους στην προσπαθεια μου να βγει ο Ομπαμα... βλεπετε σε τετοιες ωρες δεν παει στο διαολο και η εντιμοτητα; Θα ξαναανεβουμε στο high horse μετα τις εκλογες).

Αυτη τη στιγμη η αγορα ακινητων και το πιστωτικο συστημα στην Αμερικη περνα μια κριση που πιθανον να ειναι χειροτερη απο αυτη που περασε τη δεκαετια του 80 και 90. (Πιθανον, λεω... ο χρονος θα δειξει ποια ειναι η χειροτερη). Οχι ομως η οικονομια. Εξηγουμαι:

Στη δεκατεια που περναμε ζησαμε το επιτοκιο του 1%. Η κεντρικη τραπεζα ενθαρρυνε απειρες επενδυτικες να δανειζονται βραχυπροθεσμα και να δανειζουν μακροπροθεσμα. Ο πλεον ελκυστικος αποδεκτης τετοιας συνηθειας ειναι παντα ο υποψηφιος αγοραστης σπιτιου. Υπηρξαν βραχυπροθεσμα κερδη, υπηρξε παιδικος ενθουσιασμος, και οπως ολοι γνωριζουμε τιποτα πιο μεταδοτικο στην αγορα απο τον ενθουσιασμο ή την απαισιοδοξια. Ουδεις ειδε το προφανες;
Ως ποτε θα κτιζουμε;
Ως ποτε –εδω περα στη Φλοριδα πχ- θα αυξανεται ο πληθυσμος κατακορυφα ωστε να συνεχισουμε το παρτυ της επεκτασης;
Αυτα τα «κακα» δανεια οδηγησαν και στη εκρηξη του ελλειμματος εμπορικων συναλλαγων. Ενα τετοιο δανειο επιτρεπει στον αγοραστη να ξοδεψει περισσοτερα απο οσα κερδιζει. Και οταν ο δανεισμος ερχεται απο το εξωτερικο, ο δανειστης εχει λιγοτερα χρηματα για να αγορασει Αμερικανικα προϊοντα. Τωρα που σταματησε το παρτυ του δανεισμου, το ελλειμμα αρχισε να μειωνεται με γοργους ρυθμους.


Ο δανεισμος απο μονος του δεν ισοδυναμει με την εκτυπωση χρηματος. Απλα ειναι υπαρχον χρημα που μετακινειται. Recession μπορει να προκληθει μονο οταν κυβερνητικες πολιτικες επηρεασουν τις διαστολες/συστολες του πιστωτικου συστηματος. Πραγμα που δεν εγινε τωρα. Ως τωρα δεν ειχαμε αυξηση φορων, δεν ειχαμε προστατευτισμο, καμια μακροπροθεσμη σφιχτη νομισματικη πολιτικη, και αν αποφευχουν τετοια μετρα πανικου, δε βλεπω κανενα recession. Μεταξυ 1983-1994 εβαλαν λουκετο 2,747 τραπεζες. Ο ρυθμος αναπτυξης του ΑΕΠ ειχε τοτε παρεμεινει στο 3,5%. Αρα δυσκολα δικαιολογουνται οι απαισιοδοξες προβλεψεις.


Η φουσκα των ακινητων εσπασε με εξαιρετικα αρνητικες επιδρασεις στα επαγγελματα που εχουν σχεση με αυτον τον τομεα. Τα υπολοιπα oχι. Διοτι το τμημα της οικονομιας που βασιζεται στα ακινητα αποτελει το 5% μονο της ολης οικονομιας εδω περα. Το υπολοιπο 95% εχει παραμεινει εντυπωσιακα σταθερο. Συγκεκριμενα. Το πραγματικο ΑΕΠ αυξηθηκε κατα 2.2% την περασμενη χρονια ενω η αυξηση του επιταγχυνθηκε στο 3.3% το δευτερο τετραμηνο.Το δε τμημα του ΑΕΠ που δεν περιλαμβανει αυτο το 5% της αγορας ακινητων εχει αυξηθει με 3.2% τα τελευταια 3 χρονια.



Τι σπρωχνει την εδω οικονομια μπροστα; Ο Joseph Schumpeter το ονομασε «ανεμοι δημιουργικης καταστροφης.» Εννοουσε την εφαρμογη της νεας τεχνολογιας στη δημιουργια νεων θεσεων εργασιας. Υπολογιζεται οτι το 50% των νεων τομεων εργασιας που θα υπαρχουν το 2010 στις ΗΠΑ δεν υπηρχαν το 2002.

Παντως παω Μποτσουανα ευχαριστως για σαφαρι. Αλλα μετα, εδω ξαναεπιστρεφω.

Διοτι ειναι η μονη χωρα που καινοτομει ασταματητα.

Περαστικός said...

Μποτσουάνα με χίλια, στη χειρότερη περίπτωση, θα μας φάνε τα άγρια θηρία και όχι τίποτα τράπεζες και "γύπες".

Locus Publicus said...

Να τους προλάβουμε φίλε Χασοδίκη. Αυτή είναι η ιδέα. Πριν προλάβουν να κινηθούν οι Εσφιγμένοι, ο Εφραίμ και ο Πορθητής, να πάρουμε εμείς τουλάχιστον τη Μποτσουάνα. Αλλωστε, αυτό δεν γίνεται απο μεγάλες ομάδες; Πάνε αριστερά και δεξιά και φτιάχνουν φορολογικούς παράδεισους. Ποιός ήξερε τα Cayman Islands; Σήμερα το Grand Cayman έχει 400 τράπεζες σε έκταση 3 τετραγωνικών χιλιομέτρων.
Οποιος πάει πρώτος κέρδισε. Προσωπικά πάντα μου άρεσαν οι χιπέ καταστάσεις.

Locus Publicus said...

«Oικονομική ορθολογικότητα»! Καλός ο Κορνήλιος. Πάνε αυτά Γεράσιμε. Σήμερα υπάρχουν στοιχήματα τύπου Derivatives, Hedge Funds υψηλού ρίσκου, International funds με ROI (return on investment)30%.

Μέρος του λόγου για την κατάρρευση, είναι το γεγονός ότι δεν υπάρχει πλέον έλεγχος στο πώς μετακινούνται τα επενδυτικά κεφάλαια. Ο πήχυς των standards είναι πλέον χαμηλός.

Locus Publicus said...

Λες να ρίξουμε και τους Μποτσουανούς στη κατανάλωση Μαρία; Μέσα σε λίγα χρόνια θα τους δημιουργήσουμε καινούργιες ανάγκες, που θα χάσουν τα μυαλά τους. Τέτοια μέρη ψάχνουν πάντως οι Pioneers. Bλέπε τύπους σαν τον Cecil Rhodes. Αυτόν θα σπούδασε ο Εφραίμ, είναι στο κόλπο.

http://en.wikipedia.org/wiki/Cecil_Rhodes

Locus Publicus said...

Φίλε Περαστικέ είδα και το πόστ σου (θα επανέλθω) με τα μοντέλα Τραπεζών. Τι να σου κάνουν οι μουσουλμάνοι με το Ισλαμικό μοντέλο; Πως να γίνει κάποιος γιάπης γκλαμουράτος με τέτοιο μοντέλο; Κάποτε που δούλευα στο Silicon Valley, την εποχή της μεγάλης μπάζας με τις εταιρείες πληροφορικής, ακόμα και η γραμματέα που σήκωνε τα τηλέφωνα, είχε 5 χιλ. εταιρικές μετοχές, και ξημεροβράδιαζε στο monitor να δεί τις τιμές των stocks. Και οι επενδυτικές εταιρείες έκαναν ό,τι μπορούσαν. Ρίσκο επι ρίσκου. Kαι το ρίσκο έχει και χασούρα.

Locus Publicus said...

Αλέκα Παπαρήγα of Assisi καλως ήρθες. Με επαναφέρεις σε σοβαρό τόνο, το σχόλιό σου είναι πολύ περιεκτικό, ευκαιρία να τονίσω λοιπόν και εγώ μερικά πράγματα.

Μία απο τις ιδιαιτερότητες που διαφοροποιεί την Αμερική απο τον υπόλοιπο κόσμο -θα συμφωνήσεις νομίζω, είναι η κουλτούρα του speculation , στο οποίο η χώρα έχει και ιστορική παράδοση. Το οποίο σημαίνει πως η νοοτροπία του μεγάλου ρίσκου για μεγάλο κέρδος, είναι στοιχείο κουλτούρας, και φυσικά οικονομικής συμπεριφοράς. Αυτό δεν είναι κακό, αλλά απο ένα σημείο και πέρα, ειδικά το τελευταία χρόνια, όλοι οι ηθικοί, νομικοί και λογιστικοί φραγμοί στον τομέα των επενδύσεων, έχουν πιά καταργηθεί. Το είδαμε με τις λογιστικές πρακτικές της World Comm, και τις διάτρητες πρακτικές Auditing της Andersen Consulting, με τον Εγγλέζο που βούλιαξε την Bearing, κλπ. Οι εσωτερικοί έλεγχοι, έχουν σαφώς εξασθενίσει. Τα στάνταρντ ελέγχου, επενδύσεων, μετακινήσεων κεφαλαίου, έφυγαν πια απο τις συντηρητικές αρχές τύπου εγγλέζικου Berkley. Το κυνήγι του κέρδους, με το οποίο συμφωνώ απόλυτα, παίζει πλέον σε επικίνδυνο τοπίο. Τα τελευταία χρόνια, χρησιποποιούνται οικονομικά εργαλεία παγκόσμιας εμβέλειας, αλλά πολύ υψηλού ρίσκου. Να γνωρίζουν και οι αναγνώστες του μπλόγκ, ότι όλα τα δάνεια (στεγαστικά, φοιτητικά, καταναλωτικά), ξαναπακετάρονται απο τις Τράπεζες, και ξαναμπαίνουν στο Χρηματηστήριο με τη μορφή άλλων μετοχών, ομολόγων, κλπ. Ετσι το ρίσκο αυξάνεται, γιατί τίποτα δεν μπορεί να αυξάνεται συνεχώς.

Η αποτυχία είναι ντόμινο. Πέφτουν οι αξίες των ακινήτων, και το κέρδος των ξαναπακεταρισμένων δανείων δεν καλύπτει τη χασούρα. Αδύνατον να καταλάβει κανείς πόσα δάνεια πουλάει η μία Τράπεζα στην άλλη, και πόσο κεφάλαια παίζονται σε στοιχήματα τύπου Derivative και Hedge Funds. Εδώ η ευθύνη είναι όλων, της κυβέρνησης, του Federal Reserve και της Wall Street. Αυτοί έριξαν τα λογιστικά, ηθικά, νομικά και άλλα standard, στις στρατηγικές της παγκόσμιας επένδυσης.

Αν το ποσοστό των χαμένων είναι 5% μόνον, δεν το γνωρίζω. Το Ντόμινο όμως μας χτυπάει όλους. Πέφτει ο Dow, πέφτουν και τα ομόλογα, μαζί και τα επενδυμένα χρήματα του κόσμου (που έρχονται απο τα εταιρικά 401k). Το κακό γενικεύεται.

Πόσο μεγάλο θα είναι το στραπάτσο, δεν το ξέρουμε ακόμα. Πάντως οι αναλυτές μιλάνε και για πιθανή κατάρρευση του παγκοσμίου οικονομικού συστήματος. Γι' αυτό νομίζω, η κυβέρνηση προσπαθεί να επέμβει με χρηματοενέσεις.

Για την δυνατότητα της Αμερικής στην καινοτομία, είμαι απολύτως σύμφωνος. Είναι η χώρα με τη μεγαλύτερη δυνατότητα χρηματοδότησης νέων εταιρειών, τεχνολογιών, και δημιουργίας αγορών με χιλιάδες θέσεις εργασίας. Σ' αυτό την υποστηρίζω και την παραδέχομαι.

Προσπαθώ και εγώ να καταλάβω τί ακριβώς σημαίνει η σημερική κρίση, πόσο σοβαρή είναι. Συνήθως η εκλογή νέου Προέδρου, τονώνει την αγορά. Πάντως η κρίση φαίνεται σοβαρή.

Τις ευχές μου.

trol said...

st sarah of assisi

lol lol lol για το nick

please, please για open blog.
i beg.

locus

έχει δίκιο η sarah d' assisi,
και εγώ πιστεύω ότι οι usa είναι η μόνη χώρα που σταθερά καινοτομεί ασταμάτητα και με seemingly no effort,
και επιπλέον να πω,
ότι τελευταία πολλοί αμερικανοί αναλυτές & policy makers have started sounding like Europeans,
and that doesn t sound right (even to my ears) or fair to the real picture, in fact, it feels a bit off (και δεν είμαι και το άτομο που θα έβγαινα με πλακάτ που γράφει 'prosperity now', καμία σχέση)

από οικονομικά δεν ξέρω τίποτα
and it shows
0.5-cent analysis based on intuition and artistic interpretation δηλαδή

ανοιχτό βλογ ΣΑΡΑ Ντ ΑΣΣΙΣΙ τώρα

Athena Smith said...
This comment has been removed by the author.
Sarah said...

Με εκανες και γελασα να εισαι καλα.
Θα σου εγραφα γιατι το μπλογκ παραμενει κλειστο, αλλα το προφιλ σου δεν εχει ιμεϊλ.
Αστο καλυτερα, εδω δωσαμε και την ψυχη μας για να φερουμε σε ισοπαλια τους what's his face /Παλιν με Ομπαμα στη Φλοριδα που ψηφιζε ανεκαθεν Ρεπουμπλικανους... μη χαλασουμε τιποτα τωρα που ο γαμπρος ειναι μερικα μετρα απο την εκκλησια!
Και ξερετε πως ειναι το συστημα εδω...με εκλεκτορες βγαινει. οχι με λαϊκη ψηφο, εναν ψηφο παραπανω χρειαζομαστε απο τον what's his face για να παρουμε και τους 27 εκλεκτορες του Sunshine state.

Anonymous said...

αν αλλάξεις γνώμη

mycketrol@gmail.com

ΦΥΡΔΗΝ-ΜΙΓΔΗΝ said...

Μη μου μιλάς για Μποτσουάνα (έζησα Ν. Αφρική), τα γνωρίζω από πρώτο χέρι...
Εκεί ζουν φυσιολογικά οι άνθρωποι.
Τώρα θα μου πεις γιατί ξέπεσα Ελλάδα....
Με πέντε παιδιά... δε ρισκάρω...

Τυχαία περνούσα και με φρεναρησαν ο...λιοντάρης και η Μποτσουάνα...
Να είσαι ΠΑΝΤΑ καλά!

Φιλί και Γλαρένιες αγκαλιές

Locus Publicus said...

H αγωνία τώρα είναι να μην αγγιξει η κρίση τα consumer markets trol. Κατα τη γνώμη μου, αν και πολλοί δεν το ήθελαν, η απόφαση να κρατικοποιηθούν μερικοί οργανισμοί, ήταν σωστή. Βέβαια είναι λεφτά που θα πληρωθούν απο τον κόσμο, σίγουρα θα ανεβεί ο πληρωθισμός, και οσο ο κατεβαίνει ο Dow, πέφτουν και τα πακέτα επενδύσεων του κόσμου. Και αυτή τη στιγμή η χώρα χρωστάει παντού.

Κανείς δεν γνωρίζει το μέγεθος που θα μπορούσε να πάρει η κρίση. Κατηγορεί ο ένας τον άλλον, και ακόμα και ο Warren Buffet είπε σε συνέντευξή του πως δεν καταλαβαίνει το πρόβλημα απόλυτα. Αντιλαμβάνεστε λοιπόν περί τίνος πρόκειται.

Οσο για τις εκλογές, προσωπικά και μόνον, εύχομαι να εκλεγεί ο Ομπάμα. Δεν ξέρω τις ικανότητες του κυρίου, αλλά ας του δώσουμε μια ευκαιρία. Η κοινωνία της Αμερικής χρειάζεται αυτή τη στιγμή μια νίκη.

Locus Publicus said...

Φιρδην-Μιγδην καλωσήρθες:)
Πάντα ήθελα να επισκεφτώ τη Ν. Αφρική, εχω συναντήσει πολλούς απο εκεί, και μου έχουν πεί πολλές ιστορίες. Μετά την ανεξαρτησία και τον Μαντέλα, πολλοί μου περιέγραψαν την κατάσταση ως πολύ δύσκολη, άλλοι φοβήθηκαν, πολλοί ίσως έφυγαν. Δεν γνωρίζω παραπάνω. Για την Μποτσουάνα, δεν κάνω πλάκα, μια ομάδα νοτιοαφρικανών που ξέρω στην Αμερική, αγόρασε μεγάλα κομμάτια γής εκεί.

Θα χαρώ να μάθω περισσότερα.
Τις ευχές μου -

Anonymous said...

Βλέποντας τον τίτλο του ποστ και το λιοντάρι από κάτω, φαντάστηκα πως θα μας προσκαλούσες για σαφάρι στη Μποτσουάνα. Δεν ήταν έτσι, αλλά με όσα περιέγραψες…ήταν ακόμα καλύτερα! Να μη σχολιάσω τα ασχολίαστα αλλά να επαναλάβω, επειδή πολύ μου άρεσε: ¨…Είσαι καλά, είναι καλά στην Μποτσουάνα;…¨.

mickey said...

Εγώ, πάντως, από Αφρική μεριά, προτιμώ... Μαδαγασκάρη ;-)

(και δεκάρα δε δίνω για τις κοινωνικές, οικονομικές, πολιτικές ή όποιες άλλες συνθήκες που επικρατούν)

Έχει απίστευτες φυσικές ομορφιές, ενώ και το αγαπημένο μου μέρος εκεί, το Tsingy de Bemaraha (με το οποίο έχω χαζέψει σε διάφορα ντοκιμαντέρ) έχει έκταση ακριβώς... 666 τετραγωνικά χιλιόμετρα.

Και παρότι (τυπικά) νησί, το μέγεθός της είναι αρκετό για να οδηγείς μια ζωή!

(αρκεί βεβαίως να φτιάχνεις εσύ τους... δρόμους :-))


Τι άλλο να ζητήσει κανείς;



Χαιρετισμούς από το Λονδίνο με μόλις... 88 λέξεις ;-)

giant13 said...

Εξοχη απεικόνιση της πραγματικότητας, μέσα από μιά γλαφυρή γραφή.

Μήπως έχει βάλει όμως το χεράκι της και η παγκοσμιοποίηση των πάντων;

Αν και από οικονομικά δεν σκαμπάζω, βλέπω να βαδίζουμε γιά ένα παγκόσμοιο οικονομικό κραχ, όμοιο της εποχής του μεσοπολέμου.

Locus Publicus said...

Ξέρω πως σου άρεσε φίλε syneas. Είναι η κραυγή του μέσου ανθρώπου που ψάχνει να ζήσει μια ήσυχη ζωή, μακρυά απο τα ατέλειωτα παιχνίδια αυτού του κόσμου.

Καλή διαμονή στην Λοντρα φίλε Mickey. Με το καλό να βγάλεις και ωραίες φωτογραφίες, να χαρείς την πόλη που σηματοδοτεί το μέλλον, και να απολαύσεις φαγητά, μουσεία και βόλτες. Εχεις δεί το καινούργιο Tate Museum? Αν σε ενδιαφέρει, θα το πρότεινα. Καλή επιστροφή.

Θα έρθει και ο καιρός της Αφρικής.

Ευχαριστώ φίλε giant. Βρισκόμαστε σε δύσκολη εποχή. Φοβάμαι και εγώ το ίδιο. Είναι η εποχή που η απληστία θα πληρωθεί ακριβά. Δεν καταννοώ απόλυτα την κρίση, νοιώθω όμως έντονα πως αυτή η χώρα, η Αμερική, θα πρέπει να πάρει πολλά και σοβαρά μέτρα αν επιθυμεί να διασφαλίσει το μέλλον της, και την ύπαρξη του μεσαίου χώρου. Καλό σου Φθινόπωρο.