Μια γαλοπούλα γεμιστή

“Terrorism is the war of the poor, and war is the terrorism of the rich”.

Sir Peter Alexander Ustinov


Η πρόσφατη τρομοκρατική επίθεση στην Ινδία, συνέπεσε ακριβώς με τη Μέρα των Ευχαριστιών (Thanksgiving). Οχι βέβαια τυχαία. Το Thanksgiving είναι μετά τα Χριστούγεννα, η σημαντικότερη γιορτή στις Ηνωμένες Πολιτείες. Και επειδή είναι περισσότερο μια συμβολική και όχι θρησκευτική γιορτή, έχει τεράστια λαική αποδοχή. Είναι η μέρα ακριβώς που η αγορά κυριολεκτικά ερημώνει, και ο κόσμος μαζεύεται στο σπίτι με φίλους και οικογένεια, για το παραδοσιακό φαγητό της γαλοπούλας. Είναι μια μέρα που όλη η οικογένεια συγκεντρώνεται μπροστά στην τηλεόραση για μουσικά προγράμματα, την παραδοσιακή Νεουορκέζικη παρέλαση του Μacy’s, και παιχνίδια του φουτμπόλ. Είναι ακριβώς η μέρα, που όλη η Αμερική, με ελάχιστες εξαιρέσεις, παρακολούθησε σε απευθείας μετάδοση, την επίθεση στη Βομβάη. Η ημέρα που το αίμα, η βία και ο τρόμος μπήκε σε κάθε αμερικανικό σπίτι.

Κάπως έτσι, πέρασα και εγώ την ημέρα μου. Ανάμεσα στις φωνές, τους μεγάλους μπουφέδες, τις γαλοπούλες και τα υπέροχα γλυκά, άκουσα τα θλιβερά νέα της τηλεόρασης. Ανάμεσα στις γλυκιές γεύσεις του καλού κρασιού και των ορεκτικών, πικρές γεύσεις απο το αιματηρό χτύπημα της Βομβάης. Τα μεγάλα τηλεοπτικά κανάλια της χώρας, σταμάτησαν κάθε πρόγραμμα για να δείξουν τα νέα της επίθεσης. Ολη η μέρα αφιερώθηκε στα αιματηρά γεγονότα της τρομοκρατίας, πολλά απευθείας απο την ινδική τηλεόραση. Ηταν το δώρο των φανατικών για ένα ευτυχισμένο Τhankgiving με μεγάλη ακροαματικότητα. Με κυρίους αποδέκτες τους Αμερικανούς, τη χώρα τους, την πολιτική τους, και τον καινούργιο αδοκίμαστο Πρόεδρό τους. Μια υπενθύμιση πως ο πόλεμος κατα των μουσουλμάνων, οι εκατοντάδες χιλιάδες νεκροί του Ιράκ και Αφγανιστάν, οι πρόσφυγες, τα μεγαλεπίβολα σχέδια της νεοσυντηρητικής αυτοκρατορίας που τώρα όλοι θέλουν γρήγορα να ξεχάσουν και να εγκαταλείψουν, γυρνώντας σελίδα σαν να μήν συμβαίνει τίποτα, δεν εχουν ξεχαστεί, και ούτε θα ξεχαστούν ποτέ.

Σκοπός των τρομοκρατών είναι να μεγαλώσουν τον πόλεμο. Να τον κρατήσουν ζωντανό και να τον μεγαλώσουν. Οσο μπορούν περισσότερο. Να χτυπήσουν τους Ινδούς, οι οποίοι στη συνέχεια θα ξαναχτυπήσουν μαζικά τις μειονότητες των ντόπιων μουσουλμάνων όπως έγινε και στο παρελθόν με χιλιάδες νεκρούς, αρχίζοντας έτσι ένα κύκλο αιματος ανάλογο μέ κείνον της Παλαιστίνης. Να δημιουργήσουν μια ακόμα τεταμένη διαμάχη μεταξύ της Ινδίας και του Πακιστάν, δύο κράτη σε συνεχή διαμάχη, και με πυρηνικά όπλα, ειδικά του Πακιστάν, για το οποίο ήδη έχουν ηδη αρχίσει τα όργανα στην Ουάσινγκτον και την αμερικανική τηλεόραση. Και φυσικά, την εμπλοκή του Ισραήλ και του Ιράν στο οποίο πολλοί έχουν ήδη υποσχεθεί βομβαρδισμό.

Σκοπός των τρομοκρατών είναι να παρασύρουν την Ουάσινγκτον στο παιχνίδι του πολέμου, των συνεχών βομβαρδισμών άμαχου πληθυσμού, και την τρομολαγνεία. Να σπείρουν τον τρόμο που τουλαχιστον οι Αμερικανοί έχουν αγοράσει τοις μετρητοίς απο την ίδια τους την κυβέρνηση, και να ανοίξουν νέα και μεγάλα μέτωπα. Διότι η κυβέρνηση Μπούς, και αυτό το γνωρίζουν καλά οι τρομοκράτες, για να πετύχει τα σχέδιά της, επένδυσε στην τρομοκρατία του ίδιου της του πληθυσμού. Γνωρίζουν οι τρομοκράτες, πως τα τελευταία πέντε χρόνια, η μόνη συνεχής συζήτηση στις αμερικανικές τηλεοράσεις, είναι η τρομοκρατία. Μια ψύχωση που έχει δημιουργήσει η ίδια η κυβέρνηση, με τα γελοία πολύχρωμα επίπεδα ασφάλειας, τις ασταμάτητες σεναριολογίες για το που θα χτυπήσουν εκ νέου οι τρομοκράτες, τις μεγαφωνικές, σοβιετικού στύλ τρομοανακοινώσεις σε κάθε σταθμό τραίνου και λεωφορείου, με τις συνεχείς εκπομπές τρομολαγνείας στην τηλεόραση. Κάθε κτίριο εργασίας στις Ηνωμένες Πολιτείες, έχει τώρα ενα στρατό απο σεκουριτάδες που το φρουρούν άσκοπα και ανόητα. Μια κυβερνητική λίστα το National Asset Database με πιθανούς στόχους που πρέπει να προστατευθούν, ενώ ξεκίνησε με τα κέντρα πυρηνικής ενέργειας μόνον, σήμερα έχει ξεπεράσει τις 300 χιλιάδες προστατευόμενους στόχους. Μια ανόητη λίστα. Η ζωή σταμάτησε όταν εισέβαλε ο τρόμος. Ολη η κοινωνία, είναι πλέον ένας στόχος.

Η φετινή μέρα του Thankgiving, είχε για μένα και ένα ιδιαίτερο συμβολισμό. Είχα πρίν δύο μέρες αρχίσει ένα υπέροχο βιβλίο, ενός αναλυτή που εκτιμώ ιδιαίτερα, του κ. Τariq Αli. Αναφέρεται στην Ιστορία του Πακιστάν, και το ρόλο της Αμερικής που δημιούργησε τη στρατιωτική δομή και νοοτροπία του. To βιβλίο, The Duel, αναφέρεται στα εξήντα χρόνια της ύπαρξης του Πακιστάν. Εξήντα χρόνια παρέμβασης και χάους. Tη στιγμή που τα νέα της επίθεσης πρωτοανακοινώθηκαν, βρισκόμουν στο σημείο που περιέγραφε πως οι Αμερικανοί έφτιαξαν, χρηματοδότησαν και εκπαίδευσαν τις Πακιστανικές μυστικές ηπηρεσίες. Τίς ίδιες υπηρεσίες που τώρα στρέφονται εναντίον τους. Το βιβλίο διαγράφεται σπουδαίο, και θα επανέλθω στο μέλλον. Επι του παρόντος, ας μην ξεχνάμε το μήνυμα των τρομοκρατών, το γεγονός πως η Αμερική αυτή τη στιγμή πρακτικά δεν έχει πρόεδρο, και το καινούργιο σκηνικό-παγίδα που μας περιμένει απο τον Ιανουάριο.