"Είναι μια πόλη ηλίθια», λέει ο David, αφήνοντας το εξωτικό ποτό του πάνω στο τραπέζι. «Μια πόλη φαντασίας. Ερχεται εδώ ο καθένας να ζήσει μια φαντασίωση, να επισκεφτεί ενα ψεύτικο Παρίσι, μια ψεύτικη Βενετία, μία απομίμηση της Νέας Υόρκης. Ενας ψεύτικος κόσμος.""Και δεν χρειάζεται αυτός ο κόσμος;" αντιδρά η Jane. «Εχετε έρθει στο Αρκανσα; Να δείτε ωμή φτώχεια και κακομοιριά. Μακάρι να είχαμε τόσο φώς στο Αρκανσα. Θεέ μου, να μπορούσα να φύγω!"
"Δεν είναι τέλεια πόλη" συμπληρώνει ο Steeve. Είναι φτιαγμένη μόνον να τη δείς νύχτα. Μέσα στα φώτα. Μια πόλη μονοδιάστατη. Με κύριο στοιχείο της τα καζίνα. Για φανταστείτε να μεγαλώνετε παιδιά σε μια πόλη γεμάτη καζίνα και γυναίκες της σειράς. Τέλεια πόλη είναι το Σικάγο. Με τα καλά του και τα κακά του. Τα έχει όμως όλα. Οχι μόνον Χολυγουντιανές διακοσμήσεις."
"Δεν υπάρχουν τέλειες πόλεις Στήβ», απαντά η Jane. Μόνον ευτυχισμένες και δυστυχισμένες πόλεις υπάρχουν. Και εδώ μεγαλώνουν παιδιά. Τούτη εδώ είναι μια χαρούμενη πόλη. Πιστέψτε με, ξέρω απο πόλεις θλιβερές."
"Μα δεν σας ενοχλεί αυτή η απομίμηση;» ρωτάει ο David. «Ξέρετε τί κτίριο είναι αυτό μπροστά απο το καζίνο; Η Οπερα του Παρισιού! Σε απομίμηση. Κοιτάξτε και τον Πύργο του Αιφελ. Πιο κάτω, το Αγαλμα της Ελευθερίας, η Γεφυρα του Μπρούκλυν, γόνδολες σαν την Βενετία, το Λούξορ της Αιγύπτου. Δεν σας ενοχλεί αυτή η βλακώδης απομίμηση της τέχνης, της αρχιτεκτονικής, το ψεύτικο της όλης αισθητικής; Δεν είναι γελοίο;"."Δεν έχω πάει ποτέ μου στο Παρίσι", απαντά η Jane. Ούτε ξέρω με τι μοιάζει η Οπερα. Ούτε έχω ακουστά το Λούξορ. Ερχομαι απο το Αρκανσα. Δεν είχα στη ζωή μου χρόνο και πολυτέλεια για τέτοια. Μου αρκεί που υπάρχουν. Είμαι εδώ για να περάσω ένα ευτυχισμένο τριήμερο. Δεν είχα πολλά Χολυγουντιανά τριήμερα στη ζωή μου".
"Αν δεν ήταν τα λεφτά, αυτός ο κόσμος δεν θα υπήρχε» λέει ο Steeve. «Είναι πάντως τρομερό κατόρθωμα να μπορέσεις να πείσεις τόσους ανθρώπους να έρθουν εδώ, να παντρευτούν, να κάνουν διακοπές, να ψωνίσουν, να ερωτευθούν. Στη μέση της ερήμου!"
Ομορφος ο χώρος του καζίνου, με τα τεράστια τραπέζια του τζόγου και τους αναπαυτικούς καναπέδες στα μπαράκια. Το εσωτερικό του ταβανιού, είναι βαμμένο ουρανός. Μπλέ ουρανός με άσπρα σύννεφα. Και έναν φωτισμό απαλό που σε κάνει να ξεχνάς πως βρίσκεσαι σε εσωτερικό κτιρίου. Το οξυγόνο της ατμόσφαιρας σε αναζωογονεί. Η ατμόσφαιρα θυμίζει με μαεστρία το Παρίσι. Απόγευμα άνοιξης, στο Σηκουάνα.
Η ξανθιά γκαρσόνα σερβίρει δεύτερο γύρο με ποτά. Είναι μια όμορφη γυναίκα. Τη λένε Ιρκα, και είναι απο την Ουγγαρία. Περαστική για Καλιφόρνια, μένει εδώ με άλλες τρείς κοπέλες για λίγο καιρό (ίσως χρόνια). Τα λεφτά είναι καλά. Μοιράζονται ενα διαμέρισμα. Μια μέρα θα φύγει. Τώρα είναι καλά. Σαν να ζείς σε ταινία. "Πόσα δωμάτια έχει το ξενοδοχείο κ. Ιρκα;" "Δεν είμαι σίγουρη κύριε, νομίζω τουλάχιστον τρείς χιλιάδες. Θα ρωτήσω και θα σας πώ σίγουρα".
"Θα πάω να παίξω εκατό δολλάρια, τά έκανα ψιλά, λέει η Jane. Βέβαια και θα χάσω. Μ’ αρέσει όμως ο ήχος του κουλοχέρη." "Εγώ θα τρέξω να δώ ένα μιουσικαλ", λέει ο David. Είναι ο μόνος τρόπος να ξεφύγω απο τον ήχο των καζίνων. Ευτυχώς απο δαύτα, υπάρχουνε πολλά. Και φτηνά".
"Εγώ προτείνω ένα βραδινό μπουφέ" λέει ο Steeve. "Απο μπουφέδες όμως, δεν πιστεύω να έχετε παράπονο. Ατέλειωτη φαντασμαγορία τυριών, σαλαμικών, χώρια τα θαλασσινά, τα μεσογειακά φαγητά, τα γλυκίσματα. Τρώω ήδη τρείς φορές τη μέρα. Αλήθεια δεν μας είπες. Εσένα σ’ αρέσει το Λάς Βέγκας;"
Ατέλειωτα τα φώτα της πόλης της Νεβάδας. Λένε πως καίει σε ηλεκτρικό όσο ολόκληρες χώρες. Πως μοιάζει με φωτεινή κουκίδα απο το διάστημα. Και γύρω της, όλα σκοτεινά. Είναι στην ουσία ενας δρόμος. Το περίφημο Strip. Εκεί βρίσκονται όλα τα καζίνα. Που συνδέονται μαζί τους με τρενάκι. Το κάθε καζίνο είναι και ένα άλλο «θέμα». Αίγυπτος, Ιταλία, Μοντε Κάρλο. Στο ξενοδοχείο μας, το Hotel Paris, η απομίμηση της Οπερας δεν είναι καθόλου της πλάκας. Εχει πάνω της τρομερή μελέτη και μαστοριά, καλά υλικά και τέχνη με μεράκι. Μια πραγματική γρανιτένια απομίμηση, με γλυπτά και αετώματα. Τα δωμάτια φτηνά, το φαγητό επίσης. Για όσους μισούν και πλήττουν με τα καζίνα, υπάρχουν τα αναρίθμητα μικρά περιποιημένα μαγαζάκια, μπάρ και εστιατόρια. Με εσωτερικά συντιβάνια που συνδιάζουν την κίνηση νερού και φωτιστικών. Με λεπτομέρια διακόσμησης απαράμιλλη. Και οι υπέροχοι εσωτερικοί κήποι, οι μυθικοί μπουφέδες, τα εξωτικά ποτά, και τα μυριάδες θεατρικά μιούζικαλ.Υπάρχουν βέβαια και τα «άλλα». Ομάδες ανθρώπων, συνήθως μεξικανοί, μοιράζουν φυλλάδια με όμορφες γυναίκες που προσφέρουν «υπηρεσίες». Είναι νόμιμο. Το στρίπ έχει στρατιωτική πειθαρχία και παρακολούθηση. Αόρατη αλλα ατσαλένια. Κάποια στιγμή, μερικοί τύποι, μεθυσμένοι, άρχισαν να φωνάζουν και να χειροδικούν. Μέσα σε ελάχιστα δευτερόλεπτα, ομάδες οπλισμένων σεκούριτι έκαναν την εμφάνισή τους. Το Βέγκας δέν εχει παρεκτροπές. Μετακινεί δισεκατομμύρια δολλάρια (με νταλίκες που πάνε και έρχονται), και έχει καλή φήμη. Κάνεις πολλά behind closed doors. Στο δρόμο όμως, σεμνά και ταπεινά.
Στο πρωινό ντούς, το ζεστό νερό με χτυπάει με δύναμη στο πρόσωπο. Στην ηδονή της κάθαρσης, ολοκληρώνω τη σκέψη μου. Είναι 9 και μισή το πρωί. Κάπου τώρα, σκέφτομαι, μεταξύ 8 και 10, τρείς χιλιάδες άνθρωποι θα ξυπνήσουν σ’ αυτο μονάχα το ξενοδοχείο. Και θα κάνουν μπάνιο. Τρείς χιλιάδες δωμάτια, με πλήρη κλιματισμό, θα προσφέρουν ζεστό νερό παντού και σ’ όλους, χωρίς υδραυλικά προβλήματα θέρμανσης και ροής νερού. Τί είδους υδραυλικά και ηλεκτρικά, έχει αυτό το ξενοδοχείο; Τι είδους σκέψη έχει πέσει στη δικτύωση και κατασκευή αυτού του χώρου; Τί επιστήμη, τι μεράκι, τι γνώση! Με νερό που έρχεται (και συγκεντρώνεται) απο άλλη Πολιτεία, το Colorado, γιατί η Νεβάδα δεν έχει τίποτα. Ενα τέλειο μηχανικό θαύμα!
To Las Vegas είναι η τέλεια τουριστική επιχείρηση. Η τέλεια κατασκευασμένη πόλη. Ναι, ειναι μονοδιάστατη, δεν θέριωσε απο την αγροτική Αμερική όπως το Σικάγο, δεν έχει πίσω της αγροτικούς και εργατικούς αγώνες, αλλά είναι μια πόλη χαρούμενη. Τέλεια μηχανικά και στρατηγικά σχεδιασμένη. Να παράγει χαρά, ευτυχία, και πλούτο εκ του μηδενός. Σε μια πολιτεία που στην ουσία είναι ακατοίκητη. Να δημιουργεί εκατοντάδες χιλιάδες θέσεις εργασίας. Να φέρνει εδώ, έστω, αυτούς που δεν μπορούνε να πάνε στο Παρίσι. Και να τους κάνει ευτυχισμένους.Το μυαλό μου τρέχει στην Ελλάδα. Θα μπορούσαμε να φτιάχναμε κάτι τέτοιο στην πατρίδα; Ενα "θέμα ελληνικό", μια "Αρχαία Ελλάδα", κάπου σε ένα νησί, κάτω απο τον ηλιόλουστο ουρανό της Μεσογείου; Μια νέα Ακρόπολη, κάποιες νέες Μυκήνες; Με σεβασμό, να αποτυπώναμε τη ζωή ενός κόσμου που χάθηκε, μιας αισθητικής που δεν υπάρχει πια. Να δίναμε στους αρχιτέκτονες και τους μηχανικούς μας τη δυνατότητα της δημιουργίας μιας αρχαίας πολης, στους καλλιτέχνες μας έναν καμβά να ζωγραφίσουν, στους ιστορικούς και δασκάλους μας, την δυνατότητα να φτιάξουν ταινίες και μουσειακό υλικό. Να δημιουργούσαμε ενα εκατομμύριο νέες δουλειές, πλούτο για τη νέα γενιά, χρήμα για την κοινωνία μας. Να φέρναμε εδώ όλην την Ευρώπη, όλο τον κόσμο. Και ενώ θα τους δείχναμε με σεβασμό το δημιούργημά μας χρησιμοποιώντας το δυνατότερο διαχρονικό μας όπλο, τον ιστορικό πολιτισμό μας, συγχρόνως θα κάναμε και κέρδος για τις σύγχρονες ανάγκες μας. Χρειάζεται αγάπη για τις επιχειρήσεις, τεχνογνωσία επιπέδου, μαστοριά και γνώση ακόμη και για την απομίμηση. Χρειάζεται συνείδηση παροχής υπηρεσιών, σεβασμός προς τον πελάτη, αστυνόμευση του χώρου.
Θα θέλαμε; Σίγουρα θα προσκρούαμε στο κλασσικό πρόβλημα της «πολιτιστικής κληρονομιάς». Και σωστά θα ήταν να το σκεφθούμε. Θα μας μείωνε; Οι Αμερικανοί έφτιαξαν το Βέγκας, αλλά κράτησαν την Ουάσινγκτον αλώβητη, πνιγμένη στα μουσεία, τα πάρκα και τις λεωφόρους, και στην κλασσική και μοντέρνα αρχιτεκτονική του συμβολισμού. Οι Γάλλοι έφτιαξαν το Disney Land αλλά κράτησαν το Παρίσι ένα πανέμορφο μουσείο.Κάπου στην Ασία, κάποιοι άλλοι κατασκεύασαν απο το μηδέν την πόλη της Σιγκαπούρης. Τελευταία, οι βεδουίνοι Αραβες μπήκαν στο χορό με την δική τους ιδέα, της φουτουριστικής πόλης του Ντουμπάι.
Δεν νομίζω πως το Βέγκας μειώνει την Αμερική και την Ιστορία της. Αντίθετα, τη δυναμώνει. Προσθέτει στη δύναμη της, στην Ιστορία της, στην προσωπικότητά της. Υπάρχει αυτόνομα, έξυπνα, με δικό του σκοπό και ύφος. Στις κλασσικές πόλεις της Ανατολικής ακτής, βλέπει κανείς την Ιστορία, την καταβολή. Στο Βέγκας, ζεί κανείς τη φαντασία και τη δυνατότητα του Ανθρώπου να δαμάσει τη φύση και το μέλλον του.
Τελικά, Yes Steeve, I love Vegas…
-------------------------------------------------
Aπο μια αληθινή συζήτηση μεταξύ φίλων. Απο τις παλιές, χρυσές εποχές του Silicon Valley, τότε που οι εταιρείες έστελναν συνεχώς μέλη τους για αναψυχή και σεμινάρια στη φωτεινή πόλη της Νεβάδας.
Sweet extravagance, no doubt, to last for a lifetime…
-------------------------------------------------
41 comments:
καλημέρα από την αθήνα!
μπορώ να αναρτήσω τις τρεις τελευταίες παραγράφους στις σκέψεις?
μου άρεσε πολύ η ιδέα σου, φίλε μας!
Καλημέρα και απο μένα Ria μου. Ελεύθερα να αναρτήσεις ό,τι σου άρεσε. Οι ιδέες δεν βλάπτουν κανέναν. Τις ευχές μου:)
Ανατρίχιασα και μάλιστα καθόλου ευχάριστα.
Όχι λόκους δεν είναι το θέμα της "πολιτιστικής κληρονομιάς" ή μάλλον όχι ακριβώς, επιτέλους συνειδητοποίησε ότι ευτυχώς το architectural, urban, landscape discourse εδώ είναι πιο αναβαθμισμένο απ' ότι φαίνεται, άλλο αν και κατά πόσο το εκμεταλλευόμαστε, το προστατεύουμε, κτλ.
Λοιπόν, έχοντας στο μυαλό μου το Learning from Las Vegas του Venturi, να πω ότι σαν αρχιτεκτονικό περιβάλλον η πόλη μου είναι απεχθής, (όσο και τα κτίρια του Venturi). Ναι δεκτό το kitsch σαν στυλ που πέρασε στην ιστορία αλλά έλεος φτάνει (και ευτυχώς η αρχιτεκτονική και στην αμερική δείχνει ότι έλεος φτάνει και ευτυχώς βγήκαν και καλύτεροι αρχιτέκτονες μέσα σε αυτό το στυλ).
Να πω περαιτέρω ότι διόλου δε με συγκινεί και η αναφορά για τη μαστοριά και τα υλικά που χρησιμοποιήθηκαν. Το αγορασμένο mestiere όσο κι αν είναι τέλεια εκφρασμένο δεν έχει τη ζωντάνια του επίκτητου mestiere, του κυττάρου δηλαδή που θα δώσει νέες ιδέες και μορφές στην τέχνη και στο περιβάλλον μας, οξυγόνο στο καμμένο κα καημένο μυαλό μας τέλοσπαντων. Με άλλα λόγια, βρίσκω το Las Vegas βαρετό οπτικά, τραγωδία αισθητικά, σχεδόν αδιάφορο αρχιτεκτονικο-ιστορικά, η σπατάλη του δε engineering επιτεύγματος τουλάχιστον offensive.
Μπουφές στο Λας Βέγκας. Σόρρυ αλλά γελούσα όταν τα είδα. Και γελούσα όχι επειδή ήμουν χαρούμενη αλλά με εκείνο το νευρικό γέλιο, το πάρτε με από δω τώρα. It is sad to think that it would take just a few more sausages με ωραία γαρνιτούρα γύρω γύρω για να ευχαριστήσεις τον κόσμο. Που ήταν τετράπαχος σε ανατριχιαστικά ποσοστά έτσι? Εθισμός στην υπερβολή, τι φρίκη θεε μου.
Για τις θεματικές προσεγγίσεις στη δημιουργία του χώρου/τόπου/κτλ. την Ντισνευοποίηση δηλαδή μιας πόλης, μια γειτονιάς, μιας παραλίας...μα, φτου φτου στην Ευρώπη είμαστε, άκου εκεί νησί "αρχαία Ελλάδα", θα γελάει και το παρδαλό κατσίκι ρε Λόκους. ΚΥρίως όμως, εκ των πραγμάτων υπάρχουν "θεματικές πόλεις" εδώ. Είναι το Ναύπλιο, είναι η Καστοριά, είναι τόσες άλλες πόλεις και μμμμμ μάντεψε τι, είναι και αληθινές, ζωντανές, πολύχρωμες, ουσιαστικά πολύχρωμες και όχι παρδαλές, όχι μια "πρόσοψη", γιατί ω γιατί να κάνεις virtual καινούριες? Άσε που έχουμε και Ακρόπολη. Στην Αθήνα. Ε δηλαδή συγνώμη, αυτά είναι συγκριτικά πλεονεκτήματα or what? Nομίζω να πας και να επενδύσεις σε ένα κιτσάτο νησάκι αναβίωση κάποιας αρχαίας πραγματικότητας, είναι τραγελάφικο όπως και να το κάνεις. Και λυπηρό, μην πω pathetic.
Διόλου δε με συγκινεί το κοίτα αυτοί έκαναν την Σιγκαπούρη, οι άλλοι το Ντουμπάι, κτλ. Βλαχαδερή αντίληψη (και με την καλή και με την κακή έννοια/ καλή όπως το περηφανεύονται οι Αμερικανοί). Δεν ξέρω, ας δαμάσουμε αλλιώς εμείς την Φύση, τόσα δείγματα έχουμε δείξει ως πολιτισμός για τη δική μας σχέση με αυτή, ας προσφέρουμε τη δικιά μας πρόταση. Κι αν έχουμε προσδέρει προτάσεις για το "άστυ" ε.
Ουφ,
καλά ε, κάτι τέτοια διαβάζω και αρρωσταίνω. Η μάλλον στεναχωριέμαι.
Και μμμμμ τι ωραία δουλειά να δουλεύω γκαρσόνα στο κιτσάτο νησί μαζί με άλλες πόσες και να έρχονται κύριοι και να μου λένε τι ωραίο πολιτισμό έχουμε και να είναι άσχετοι. Πωπω, άσε ρε, καλύτερα λίγοι και καλοί κι ας μην είναι 1000000 οι νέες θέσεις εργασίας ας είναι 10000 αλλά λίγο πιό ποιοτικό, ας πάνε οι μάζες αλλού, Ισπανία ήδη πάνε, και πως έγινε και η Ισπανία ε? Καημένη χώρα μου, τι όνειρα έχουν για σένα.
Ουφ. Ουφ. Ουφ.
Αλήθεια στεναχωρέθηκα.
Αν θες να μην, μην το δημοσιεύεις πάντως, γιατί είναι όντως μεγάλο σχόλιο και έτσι κι αλλιώς μάλλον θα επανέρθω σε πιο ήρεμη κατάσταση.
PS
Και άντε καλά ο Λόκους μένει μακριά και εκτός, εσένα Ria που γράφεις από Αθήνα τι στο καλό σε συγκίνησε κορίτσι μου?
ευχαριστώ φίλε μας!
πέρνα αύριο να δεις τι θα φτιάξω!
trol
η ιδέα δεν είναι άσχημη. στο μυαλό μου το φαντάζομαι όχι σαν Ντίζνεϋ αλλά περισσότερο σαν μουσειόπολη.
εκτός από συγκετρωμένα εκθέματα από όλο τον ελλαδικό χώρο,Θα έχει πχ μοντέρνα εστιατόρια αλλά και παραδοσιακά, μέχρι και αρχαίες συνταγές (κάπου υπάρχει μία γερμανική έκδοση των συνταγών αλλά δε θυμάμαι περισσότερα). Θα υπάρχουν αναπαραστάσεις κτισμάτων, κόσμος με την αντίστοιχη περιβολή στα καταστήματα και gift shops με αντίγραφα έργων τέχνης και καθημερινών χρηστικών αντικειμένων όπως δοχεία, σκεύη κάθε είδους, κοσμήματα, μέχρι και χλαμύδες.
Ιδανικός τόπος η Κρήτη, όπου θα υπάρχει λόγος για μία αναπαράσταση των Ταυροκαθάρψιων (πολιτισμένα πράγματα, όχι σαν το ματοκύλισμα των ταυρομαχιών) και ίσως ένας Λαβύρινθος.....
Αλλά όχι άλλα παιχνίδια ούτε rides.
μην το κάνουμε τσίρκο...
έπρεπε να είχα γεννηθεί στην αμερική
:)
:)
Eίμαι κοντά με τα όσα γράφει ο/η trol αλλά ελπίζω τον Ιούνιο να αποκτήσω προσωπική άποψη!
επιστροφή λιγότερω εν θερμώ χεχε,
athinovio
ναι καταλαβαίνω ότι μιλάει για έναν πολυ-χώρο, προσωπικά όμως είμαι πολύ σκεπτική όχι για την Ντίσνευ -μια χαρά είναι- αλλά για αυτό που αποκαλείται Disneyfication του αστικού χώρου, όπως βέβαια και αυτό που αποκαλείται museufication του αστικού και υπαίθριου χώρου, τα οποία -σε επίπεδο προσωπικού γούστου βέβαια- ισοδυναμούν με αισθητική νέκρωση ή μάλλον νέκρωση των αισθήσεων (μου).
Ιστορικά και αρχιτεκτονικο-πολεοδομικο-ιστορικά, ναι το Λας Βέγκας έχει την θέση του στην ιστορία της Αμερικής και από αυτή την άποψη το βρίσκω πιο πολύ έκφραση κουλτούρας από το Ντουμπάι πχ. Και σίγουρα έχει περάσει και στο collective imagination, ειδικά του αμερικανικου λαού.
Αλλά μου φαντάζει καρικατούρα η ιδέα του θεματικού νησιού. Δηλαδή οκ, έχεις το original αρχαίο, (και βυζαντινό και μετα-βυζαντινό κτλ κτλ) και μάλιστα το έχεις μέσα σε σύγχρονες πόλεις και καταστάσεις, με τα εστιατόρια τα παραδοσιακά (ναι υπάρχει και αρχαιο-ελληνικό) και τα μοντέρνα, κτλ κτλ, τελικά μια απόδειξη συνέχειας, διαλεκτικής, μνήμης, που δεν αναπαράγεται με τίποτα, ένας θησαυρός πραγματικά. Γιατί να το αψηφίσεις αυτό και να διαλέξεις το θεματικό?
Μετά είναι και ο τουρίστας που θέλεις να προσελκύσεις φυσικά. Μπορεί όλα αυτά βέβαια να τα λέω γιατί η ίδια είμαι έτσι σαν τουρίστρια και βαριέμαι τα μέρη-μουσεία πολύ γρήγορα. Ή μάλλον δεν τα βαριέμαι, τι να βαρεθείς στη Βενετία άλλωστε?- αλλά η μουσειοποίηση τους με κουράζει αφάνταστα. Άσε που καταντάει τον προορισμό φτηνιάρικο ή και πανάκριβο μαζί στο ίδιο μέρος. Προσπάθησε δηλαδή να φας καλά μέσα στην πόλη της Βενετίας. Ewww. :p
Δεν έχω πάει στο Λας Βέγκας ποτέ και δεν έχω προσωπική άποψη, αλλά κάτι μου λέει (απ' ότι είδα στις ταινίες και σε βιβλία) ότι είναι η αποθέωση του κιτς. Και αυτό όμως είναι μια άποψη.
Aγαπητή μου trol χαιρετώ! Χαίρομαι που επανήλθες:)
Oλες οι ενστάσεις δεκτές. Αλλωστε και το πόστ είναι τίμιο, τις προβάλλει. Τις σκέψεις που διατυπώνεις, τις κάνω και εγώ (το οτι είμαι μακριά δεν έχει σημασία), και ειλικρινά καταθέτω και την προσωπική μου γνώμη πως τόσο το Βέγκας, όσο και το Ντουμπάι, με αφήνουν παγερά αδιάφορο (εννοώ θεματικά). Κρίνοντάς το όμως απο προσωπική εμπειρία, ήθελα να του δώσω αυτό που του ανήκει - το Μηχανικό του Θαύμα. Εξυπηρετεί εκατομμύρια ανθρώπους καθημερινά, τους ικανοποιεί ως τουριστικός προορισμός (και όχι μόνον ως Καζίνο), και έχει λύσει τεράστια προβλήματα Μηχανικής (νερό, ηλεκτρικό, εφοδιασμό, κλπ). Οσοι ασχολούνται με τα τουριστικά, θα τους πρότεινα να το επισκεφτούν. Πίσω απο την όψη που βλέπουμε, έχουν εργαστεί χιλιάδες άνθρωποι, σε θέματα μηχανικής, τέχνης, διακόσμησης, διαφήμισης, και καθημερινού μάνατζμεντ.
Το Βέγκας ήταν άλλωστε μόνον η αφορμή για άλλες σκέψεις. Δεν προτείνω Disneyfication του αστικού χώρου, ίσως ο άλλος όρος που χρησιμοποιείς (museufication), νά έρχεται πιο κοντά σ' αυτό που προτείνω. Προτείνω ανακατασκευές ιστορικών και κοινωνικών θεμάτων, για πολλαπλές χρήσεις (μορφωτικές και εμπορικές). Σε χώρους με μεγάλη επιμέλεια, αστυνόμευση, και με σεβασμό προς το όποιο θέμα αποφασίσουμε να αναπαράγουμε. Μέσα απο τη δική μας αισθητική, αντίληψη της Ιστορίας, και συνθήκες που μας διέπουν. Σε πράγματα που εμείς θα αποφασίσουμε οτι μας ταιριάζουν, και δεν μας μειώνουν. Για πράγματα που θα θέλαμε όχι μόνον να πουλήσουμε, αλλά και να τα εκθέσουμε σε μας και τα παιδιά μας.
Ενα "πάρκο", για παράδειγμα, υψηλής αισθητικής, στο οποίο θα έχουμε ανακατασκευασμένα αρχιτεκτονικά κτίρια, μουσεία, κάποιο Omni Theater με πληροφοριακό υλικό, βιβλία, ταινίες, υλικό για όλους. Προορισμός εκείνων που επιθυμούν να βιώσουν απο κοντά, είτε κάτι που χάθηκε, είτε κάτι που έχει φθαρεί. Η Ακρόπολη, για παράδειγμα, ειναι εκεί, αλλά γυμνή απο όλες της τις διασκοσμήσεις, τα χρώματά της, και τον περίγυρό της. Εκ του ασφαλούς λοιπόν, θα δίναμε "κάτι παραπάνω", με συμμετοχή χιλιάδων καλλιτεχνών, συγγραφέων, κινηματογραφιστών, κλπ. Κάτι που να έχει ποιότητα. Κλειστό ή ανοιχτό, μικρό ή μεγάλο δεν έχει σημασία. Αυτό προτείνω. Αν γίνεται.
Η διαχωριστική γραμμή ανάμεσα σε κάτι το όμορφο που γίνεται ευτελές, είναι σίγουρα πολύ λεπτή. Αυτό το πρόβλημα θα υπάρχει πάντα. Το ίδιο πρόβλημα είχαν και οι Ιταλοί που ανανέωσαν το Sistine Chapel. Και εκεί υπήρχε τρομερή αντίδραση.
Πρωτότυπη δεν ήταν και η ιδέα του Μουσείου Madame Tussauds; Αναπαραγωγές εκ του μηδενός δεν κάνει; Για πολλαπλές χρήσεις.
Και στα δικά μας, υπέροχο δεν είναι και το Μουσείο του κ. Παύλου Βρέλλη με τις θεματικές απομιμήσεις θεμάτων της Ελληνικής Ιστορίας;
Οι Ολλανδοί, έκλεισαν όλη τους την Ιστορία στο Madurodam, οι Γιαπωνέζοι στο Edo Museum. Το τί θα μπορούσαμε να κάνουμε, είναι καθαρά δική μας απόφαση. Το ίδιο, και άν το επιθυμούμε. Και ας μην φοβόμαστε το Εμπόριο. Κουλτούρα και Εμπόριο μπορούν κάλλιστα να συνδιαστούν.
Ελπίζω να έγινα λίγο πιο σαφής. Τις ευχές μου:)
Φίλοι μου θα επανέλθω...
Vegas στην Ελλάδα; Βέγγος ίσως αλλά Vegas... Απελθέτω απ'εμού το ποτήριον τούτο!!!
Φίλοι...
Αν δεν πειστήκατε ακόμα, πηγαίνετε να δείτε τον πύργο του Άϊφελ στους Γαργαλιάνους... Υπάρχει και μια υδρόγειος λίγο πιο πριν!
Ο ορισμός του κιτς.
Παιζόταν μια έξυπνη διαφήμιση στην τηλεόραση 6-7 χρόνια πριν. Ενα ζευγάρι νεαρών τουριστών, περιπλανιόταν μάλλον χαμένοι, μέσα στον ήλιο και τα κοτέτσια με μαδημένες κόττες... ντάλλα μεσημέρι, κατακαλόκαιρο... Και ξαφνικά βλέπουν τον "Πύργο του Αϊφελ". Ενα σκουριασμένο και δυσανάλογο κακέκτυπο. Το έρριξαν στο πιοτό! Κάποιο πιοτό διαφημιζόταν νομίζω!
Ομολογώ, και εγώ όταν τον είδα πρώτη φορά, ξαφνικά μπροστά μου, ενω οδηγούσα αμέριμνος, κόντεψα να τρακάρω. Μετά παραλίγο να πάθω αποπληξία από νευρικό γέλιο.
Παιδιά, όσοι μπορείτε, μην παραλείψετε να πάτε να το δείτε... Ειναι αξιοθέατο...
Φίλη μου Αθηνά, αν σκεφτούμε, θα βρούμε μικρά και ωραία πράγματα που μας ταιριάζουν. Σωστά, μπορεί να γίνει και τσίρκο. Υποτίθεται πως και εμείς έχουμε την ίδια ικανότητα με όλους τους άλλους.
--------------------
Φίλε Αθεόφοβε δεν είναι μια πρόταση που και εγώ τρέχω αμέσως να υποστηρίξω με όλα μου τα μέσα, είναι απλά μια ιδέα. Θα έλεγα μάλιστα το εξής. Θα προτιμούσα κάποιο "θέμα" αξιοπρέπειας, στην Ελλάδα, παρά μερικά άλλα "θέματα" που ξεφυτρώνουν απο το τίποτα, όπως το περίφημο "θέμα" την Μυκόνου, διεθνώς γνωστό, ή τα αναπτυσσόμενα νέα "θέματα" για ξεφαντώματα με μαστούρες και δημόσιο σέξ, που απολαύσαμε φέτος στην Ελλάδα. Η χώρα μας αρχίζει να αποκτά τέτοια φήμη ανα τον κόσμο. Καιρός, παντειοτρόπως, να την αναβαθμίσουμε.
-----------------------
Μερόπη μου κανείς δεν επιθυμεί τερατουργήματα. Η στρατηγική ιδέα, είναι να αναβαθμίσουμε την Ελλάδα ως ιδέα, ως τουρισμό, ως επιχείρηση. Τα αρχαιλογικά μας μέρη, φθήνουν και αυτά και καταστρέφονται. Η Ακρόπολη καιγεται στο νέφος, η Βενετία σιγά σιγά βουλιάζει. Θα προτιμούσα να έβλεπα την Ακρόπολη κλειστή εντελώς, στα τερατώδη εκεινα πλήθη που την καταπατούν.
Κοίτα και τα πιο πάνω σχόλια, καλύπτουν και σένα.
Αγαπητέ μου dion, έψαξα στο ίντερνετ για φωτογραφία του Πύργου στους Γαργαλιάνους, αλλά δεν βρήκα. Θα πρέπει να είναι πολύ καλός! Κανείς δεν το φωτογράφησε:)
Είμαι όμως σίγουρος πως με κατανοείς. Δεν εννοώ να κατέβει κάθε μπετατζής, εστιάτορας ή οτιδήποτε άλλο και να αρχίσει τις ανασκευές. Προς Θεού...
------------------------------
Παρεπιπτόντως φίλοι μπλόγγερς, σας αρέσει ο Πύργος του Eiffel; Προσωπικά, τον θεωρώ έκτρωμα. Δεν δένει με τίποτα με την αστική εικόνα του Παρισιού. Απλά τον συνηθίσαμε. Και το Παρίσι είναι πράγματι υπέροχο.
Παραθέτω ένα άρθρο που βρήκα, απο την εποχή της κατασκευής του. Είναι ενδιαφέρον. Eiffel εναντίον Πάντων.
Protest against the Tower of Monsieur Eiffel"
Πολύ πιο καλαίσθητο το Αγαλμα της Ελευθερίας, δώρο της Γαλλίας προς την Αμερική.
Ευχαριστώ την φίλη μπλόγγερ Ρία για την παράθεση μέρους του κειμένου μου στο μπλόγκ της. Ρίξτε μια ματιά .
Φίλοι μπλογγερς, η ζωή είναι γεμάτη ιδέες. Μερικές της απορρίπτουμε, άλλες τις δεχόμαστε, σε άλλες πέφτουμε μέσα, αλλού αλλάζουμε γνώμη, αλλού αποτυγχάνουμε, αλλού μετανοιώνουμε. Και παντού, αντιμέτωποι με συνεχείς αποφάσεις, και ρίσκα.
Μια ανάλογη πόλη, με πολύ μεγαλύτερη ιστορία, το ιστορικό μας Μεσολόγγι, με ιστορικό κάστρο, ιστορικά σπίτια (Χαρίλαου Τρικούπη, Κωστή Παλαμά), με πίνακες του Βρύζη και άλλων ελλήνων καλλιτεχνών, φυτοζωεί τουριστικά, υπο την πλήρη αμέλεια των οργανωτικών αρχών. Η πόλη αυτή, ένα ιστορικό κειμήλιο της Ελλάδας, δεν αξιώθηκε ποτέ μιας οργάνωσης, ούτε σε πανελληνικό επίπεδο. Θα μπορούσε να είχε διαφημιστεί ανα την Ελλάδα και τον κόσμο, να διαθέτει ένα μουσείο της προκοπής (αντι για το πολιτικό γραφείο του δημάρχεου, και ένα τρισδιάστατο Omni Theater με ντοκυμαντέρ. Δεν διαθέτει βέβαια ούτε ιστορικούς, ούτε δασκάλους εν υπηρεσία, ούτε κίνημα εθελοντών, ούτε τουρισμό. Κατα την διάρκεια των τελευταίων είκοσι χρόνων, και με την δικαιολογία των ιστορικών ανακαινίσεων, οι διάφοροι τοπικοί παραγοντίσκοι έχουν ξεκοκαλλίσει τις διάφορες επιχορηγήσεις της ΕΕ, για δήθεν αναβαθμίσεις. Καταθέτω ως προσωπική μου γνώση, πως το ιστορικό σπίτι του Παλαμά, χρησιμοποιούνταν περιστασιακά και ως οίκος ανοχής απο φοιτητές των ΤΕΙ. Το θέμα καλύπτεται καλά. Ενα άλλο τεράστιο Ευρωπαικό δάνειο με σκοπό τη δημιουργία ενός μουσείου προς τιμήν του Λόρδου Βύρωνα, κατέληξε σε ένα αρπακολιτζίδικο εξάμβλωμα τεράστιας ασχήμιας, αποτέλεσμα των γνωστών δυναμικών των κολλητών, που όλοι μας τόσο καλά γνωρίζουμε...
Προς το παρόν το ΥΠΕΧΩΔΕ έχει άλλες βλέψεις για τα νησιά μας, αγαπητέ Locus...Για ρίξτε μια ματιά, τα εκτρώματα των ακτών της Ισπανίας (κάτι ανάλογο αναφέρει και η trol αν δεν κάνω λάθος) πάνε να μιμηθούν. Υπάρχει και συλλογη υπογραφών για όποιον ενδιαφέρεται...
http://www.tvxs.gr/v4408
Πολύ ενδιαφέρον φίλε, pensierix, αλλά απόλυτα λογικό. Η Ισπανία βρήκε τον τρόπο να πουλάει διαμερίσματα μέχρι και 18 τ.μ. σε Γερμανούς. Κάθε Γερμανός έχει και ένα διαμέρισμα στην Ισπανία. Τί άλλο να σκεφτούνε οι ωραίοι των υπουργείων μας:) Ολα τα άλλα σχέδια απαιτούν σχέδιο και δουλειά. Το ξεπούλημα ειναι τσάμπα. Θα ακολουθήσουν όμως, πιστεύω, και μεγαλύτερα ευτράπελα. Να δίνουν όλόκληρα νησιά πλέον (κυρίως της Αγονης Γραμμής) για εκμετάλλευση. Είναι και αυτό εύκολο. Σε ένα νησάκι μικρό, φτιάχνεις ένα ξενοδοχειακό συγκρότημα, ένα μικρό αεροδρόμιο για charter flights, και κοντρολάρεις όλη την τουριστική δομή. Στη συνέχεια, κλείνει και την παραλία. Αυτό είναι το μοντέλο που επικρατεί στις Μπαχάμες, Τζαμάικα, κλπ.
Χίλια ευχαριστώ για την πληροφορία. Σιγά σιγά, όλες οι ακτές της Ελλάδας θα πουληθούν σταδιακά σε βορειοευρωπαίους. Ηδη ολόκληρα χωριά πουλάνε σε συγκεκριμένες εθνότητες. Μια μέρα η Λευκάδα, ας πούμε, μπορεί να γίνει Ελβετία. Είναι λυπηρό.
Απλά νομίζω Λόκους είναι ετερόκλητα πράγματα η ομορφιά και ιστορικότητα του Λας Βέγκας (και η πρόκληση της ερήμου γύρω) και η τουριστική εκμετάλλευση προορισμών με ιστορία όπως είναι πολλοί τόποι στην Ελλάδα.
Για το πρώτο έχω πει ότι αισθητικά δεν με ικανοποιεί (αλλά ναι το Kitsch έχει τη θέση του στην ιστορία της τέχνης) και την αντίληψη περί Μηχανικής που εκφράζει, μόνο στα πλαίσια ιστορίας και παλι μπορώ να την κατανοήσω. Πλέον μέχρι και ο Πρόεδρος σας όταν λέει "να δαμασούμε τη Φύση" εννοεί τις ΑΠΕ. Άλλες προκλήσεις ισχύουν πια. Πού άντε πες και δεν ίσχυαν, what s up with boys and tera-mega-structures? Hehe, οκ αλήθεια η μεγαλειομανής μηχανική νομίζω είναι και λίγο σπετάκολο στην τελική έτσι? Μια χαρά επιστήμη -και τέχνη- είναι, κατά τ άλλα και έχει δώσει ιδιοφυή δείγματα όταν δεν είχε σκοπό -και- το σπετάκολο.
Για το δεύτερο. Όχι απλώς εμπόριο, αλλά και οικονομική ανάπτυξη και οικονομική βιωσιμότητα πρέπει να συνάδει με την ανάπτυξη ενός τουριστικού προορισμού/προιόντος, ναι φυσικά είναι προιόν. Λυπάμαι αν βλέπεις την Ακρόπολη γυμνή, υπάρχει ένα context υπέροχο, ένα ρηξικεύλευθο μουσείο απέναντι που μακάρι να φιλοξενήσει και περισσότερα εκθέματα, υπάρχει και μια πόλη στην τελική που σφίζει από ζωή και μια χαρά επωφελείται οικονομικά όλο και περισσότερο (και) του γεγονότος ότι είναι τουριστικός προορισμός/προιόν.
Γιατί, ω γιατί, να ψάξεις το θεματικό πάρκο, το στείρο, που κλειδώνει μετά τις 10, που είναι αποκομμένο και από την πόλη, που στην τελική τη δουλειά της γκαρσόνας θα μου δώσει, μην ξεχνιόμαστε, (δηλαδή και οικονομικά αποκομμένο από την πόλη) που φαντάσου τι κόσμο θα προσελκύσει για να δει ποιά αναστήλωση ιμιτασιόν όταν δίπλα υπάρχει το ορίτζιναλ?
"Οι Ολλανδοί, έκλεισαν όλη τους την Ιστορία στο Madurodam" ..Come on, έχεις πάει Ολλανδία, είναι δυνατόν στο boring Madurodam να είδες την ιστορία της Ολλανδίας? Ακόμη περισσότερο, experience?
Ναι, ναι, φτάνουμε και στο experience economy που έλεγα θα γλυτώσουμε. Καλά τα μεγάλα θέατρα και οι εγκαταστάσεις και όλα αυτά, αλλά αυτό που λέμε experience economy βασίζεται όπως όλα τα economy άλλωστε στο συγκριτικό πλεονέκτημα ενός τόπου/προιόντος. Δηλαδή, άλλο η αληθινή Βενετία, άλλο η ψεύτικη Βενετία του Λας Βέγκας κι ας είναι και άψογη και πιο άνετη και έχει και καλύτερο φαγητό, έτσι?
Μου αναφέρεις και την αναστήλωση του Sistine Chapel. Μα αυτό είναι άλλο πράγμα! Η αναστήλωση, συντήρηση, φροντίδα των μνημείων είναι ντε φάκτο πρακτική. Είτε πρόκειται για την πυραμίδα του Λούβρου, είτε για την επέκταση του Βρετανικού Μουσείου, είτε για τον καλλωπισμό των δέντρων στους Δελφούς, ε νομίζω ότι πια μιλάμε όλοι για μια κοινή πρακτική με όποιες αντιθέσεις μπορεί να προκύψουν στις επιστήμες της αρχαιολογίας και της αρχιτεκτονικής κυρίως για το τρόπο operandi.
Καταλήγω, ότι δεν είναι όλοι οι τουριστικοί προορισμοί το ίδιο, είναι ξεχωριστά προιόντα, με διαφορετικές ανάγκες μάρκετινγκ, σχεδιασμού, κτλ. Πραγματικά προτιμώ το χιλιο-ειπωμένο της βιώσιμης και ήπιας ανάπτυξης για τον εδώ τόπο.
Καλημερα σας από Αθήνα...τι κανετε;;;
Σας βρήκα στη Ρια...πράγματι πολύ ενδιαφερον το θεμα σας και ιδιαιτερα η ιδεα σας στις τρεις τελευταιες παραγράφους...
Μου επιτρέπετε να τις διαβασω στην αποψινή μου εκπομπη;;;
Ειναι 11-12μμ ώρα Ελλάδος στη ΝΕΤ 105,8.
Θα εχω το νου μου να μου απαντησετε
σας ευχαριστω πολύ
Νανά Τσούμα
Δεν χρειαζόμαστε las vegas locus.Ασε που αυτά τα πράγματα κοστίζουν.
Η λύση βρίσκεται δίπλα μας.Αρκεί να μεταφέρουμε με πούλμαν τους τουρίστες (τους πιο εύπορους με ελικόπτερα) στους χώρους όπου συντελούνται καθημερινά διάφορα χάπενιγκ.
Ακούω στα αυτιά μου τη φωνή του ξεναγού:
Αγαπητοί φίλοι το υπερθέαμα που θα παρακολουθήσουμε σήμερα διεξάγεται υπο την αιγίδα του υπουργείου αγροτικής ανάπτυξης.Θα επισκεφθούμε το λιμάνι του πειραιά όπου αγρότες μα μαύρες σημαίες και γκλίτσες θα δέρνονται με τα ΜΑΤ που θα τους ψεκάζουν ληγμένα χημικά στη μούρη.Αγρότης με τρακτέρ θα επιχειρήσει να διεμβολήσει τους ροπαλοφόρους ενώ δίπλα άλλοι συνάδελφοί τους θα ξεβρακώνουν αγροτοσυνδικαλιστή σέρνοντας τον στην κλούβα.
Δηλώστε έγκαιρα συμμετοχή γιατί οι θέσεις είναι περιορισμένες.Θα τηρηθεί σειρά προτεραιότητας.
Δώσε κι εμένα μπάρμπα θα γίνει..
Που τον είδες τον πύργο στους γαργαλιάνους διονύση; Στα φιλιατρά είναι.
Κυρία Τσούμα καλωσήρθατε. Παρακαλώ, με την άδειά μου, πάρτε ό,τι θέλετε. Οι συζητήσεις αυτές έχουν νομίζω κάποια αξία. Τις ευχές μου.
Φίλοι μου θα επανέλθω...
Συνεισφέροντας στο σχόλιο του Dion διορθώνω λέγοντας ότι οι καταπληκτικές κατασκευές είναι στα ΦΙΛΙΑΤΡΑ, κοντά στους Γαργαλιάνους. Αποτελούν έργα του ελληνοαμερικανού Charles fournier (Μπάμπης Φουρναράκης) Τι πύργος του Άιφελ, τι κάστρο των παραμυθιών. Είναι άξια θαυμασμού....Για δείτε εδώ.
Φίλη trol, θα συμφωνήσω με το τελευταίο σου σχόλιο, σχεδόν κατ’ ολοκληρίαν. Ναι, το Madurodam είναι πληκτικό (και πολύ λίγο), απλά το ανέφερα ως παράδειγμα απομίμησης, που δεν ενοχλεί κανέναν, και έχει κάποιο ρόλο (μικρό έστω).
Συμφωνώ επίσης με το γεγονός πως η αναστήλωση του Sistine Chapel υπάγεται σε κάποια άλλη, διαφορετική κατηγορία. Την ανέφερα μόνον και μόνον, για να πώ πως ανάμεσά μας, θα υπάρχουν πάντα διαφωνίες για το τί πρέπει να γίνει ή όχι.
Και ναί, τα θεματικά πάρκα κλείνουν νωρίς, δεν έχουν οργανική σχέση με το περιβάλλον, καμμία σχέση με το πρωτότυπο. Ούτε και λέω φτιάξτε μια καινούργια Βενετία, ή Ακρόπολη. Πάρτε κάτι που αξίζει λέω, στοιχεία, και δώστε τα με ένα τρόπο προσιτό και μια αισθητικά όμορφη απομίμηση, για πολλαπλούς χρήστες (για μόρφωση και εμπόριο).
Θεματικά πάρκα είναι και τα Μουσεία. Πέρνουν το έργο απο το φυσικό του περιβάλλον, και το εκθέτουν σε έναν τεχνητό χώρο, με υποσημειώσεις, με εξηγήσεις, με προβολή μάρκετινγκ. Δεν παύουν όμως να είναι ωραία. Το Μουσείο της Ακρόπολης (το είδα το καλοκαίρι κλειστό, και το κοίταξα στο ίντερνετ), είναι κατα τη γνώμη μου ένα υπέροχο μουσείο, δένει πολύ ωραία με το περιβάλλον. Χαίρομαι πολύ που έγινε.
Το Βέγκας το υποστηριζω όχι ως θέμα, αλλά ως επιχειρηματική σύλληψη και Μηχανική δημιουργία. Ανέστησε την Πολιτεία της Νεβάδας οικονομικά, και πέρα απο τα Τουριστικά, είναι και χώρος σεμιναρίων, εκπαίδευσης και έκθεσης πολλών προιόντων και τεχνολογιών. Στο Plimoth Plantation που αναφέρω στο πόστ, εκτός απο τα μορφωτικά και τουριστικα, οι επισκέπτες μπορούν να παραγγείλουν και απομιμήσεις επίπλων του 17ου αιώνα, για τιμές διόλου ευκαταφτόνητες. Ο οργανισμός παίρνει την παραγγελία, και μια ομάδα τεχνίτων (ξυλουργών υποθέτω), παράγει τα έργα. Δημιουργεί δηλαδή δουλειές.
Στην Ολλανδία, η Μπλέ πορσελάνη, αναπαράγεται μαζικά, μετά απο αιώνες. Μιά επιχείρηση που ξέρω, εκτός των άλλων, δέχεται για 140 χιλιάδες επισκέψεις το χρόνο. Κουλτούρα, παραγωγή, μόρφωση και επιχείρηση.
Θα κλείσω με ενα ζωντανό παράδειγμα. Ενας φίλος μου εισαγωγές Ελληνικών Αρχαίων ειδών απο την Ελλάδα (απομιμήσεων), πήρε κάποτε μια μεγάλη παραγγελία απο έναν Αμερικανικό όμιλο (το Museum Store) για να φέρει συγκεκριμένες αρχαιολογικές απομιμήσεις (για διακόσμηση). Μετά απο αλλεπάλληλα ταξίδια στην Ελλάδα, δεν μπόρεσε να βρεί κανέναν οργανισμό, που να μπορέσει να του τα φτιάξει μαζικά. Το μέγεθος της παραγγελίας τους γονάτισε (πάνω απο 10 χιλ. κομμάτια). Κανένας τεχνίτης, ή οργανισμός δεν μπορούσε να παράγει τόσο μεγάλο output. Η παραγγελία ματαιώθηκε. Eνα τεράστιο κέρδος (και μια μακροχρόνια συνεργασία πήτε χαμένη). Θα μπορούσε νομίζω, να πρόσφερε δουλειά και σε πολλούς άλλους.
Χαίρομαι για τον διάλογο:)
Α πολύ ωραια ...σας ευχαριστω πολύ
Φίλε μου Yosemite Sam, υπέροχο και πολύ διασκεδαστικό το σχόλιό σου. Ναί, σ΄ αυτά διαπρέπουμε. Τα άλλα θέλουν σκέψη. Τα τελευταία "χάπενιγκς" (μ' άρεσε ο όρος!), είναι πολύ, μα πολύ διασκεδαστικά.
...αγρότες μα μαύρες σημαίες και γκλίτσες θα δέρνονται με τα ΜΑΤ που θα τους ψεκάζουν ληγμένα χημικά στη μούρη.Αγρότης με τρακτέρ θα επιχειρήσει να διεμβολήσει τους ροπαλοφόρους ενώ δίπλα άλλοι συνάδελφοί τους θα ξεβρακώνουν αγροτοσυνδικαλιστή σέρνοντας τον στην κλούβα.
Προσλαμβάνεσαι για τις "καλλιτεχνικές" περιγραφές:)
Aγαπητέ μου Βασικέ, τρομερή η παράθεση. Κωμική, και βέβαια βλαχουπόθεση.
Θα πρέπει να υποθέσω βέβαια πως τα εν λόγω 'εκθέματα" βρίσκονται σε κάποια ιδιωτική περιουσία, και όχι σε δημόσιο χώρο. Αδυνατώ να πιστέψω πως οι τοπικοί παράγοντες ενέκριναν τέτοια "δημιουργήματα".
Τα οποία βεβαίως, δεν έχουν καμμία σχέση με τα όσα πιθανώς προτείνω, γιατί δεν εκπληρούν τα βασικά. Δεν τέρπουν γιατί είναι κακόγουστα, συνεπώς κανένας τουρισμός δεν θα τρέξει εκεί για να τα δεί (πόσο μάλιστα να τα πληρώσει), και φυσικά δεν αποτελούν μελετημένες αναπαραγωγές συλλογικής εργασίας, μεθόδου παραγωγής και σχεδιασμού που συνήθως απαιτείται στην Τέχνη.
Κάποιος βλαχοδήμαρχος είχε απλά μια "έμπνευση". Και πιθανότατα, και κάποια απωθημένα...
Kαι αφορμής δεδομένης, ιδού και μια υπέροχη και αισθητικά κομψή αναπαραγωγή ενός Mινωικού καραβιού (Μινώα), προιόν συλλογικής αγάπης και συνεργασίας ανθρώπων που αγαπούν την Ιστορία και την Τέχνη. H καλύτερη και ζωντανότερη διαφήμηση για τον πολιτισμό της χώρας μας.
Δοσμένο μέσα απο ενα επίσης υπέροχο κείμενο, του αξιόλογου Βασικού Μέτοχου.
Εκπληρεί απολύτως όλους του όρους για αυτό που θεωρώ ως χρήσιμη αναπαραγωγή.
Υπάρχει τεράστιος "Ιστορικός Τουρισμός" προς τη χώρα μας. Δεν μπόρεσα να βρώ την πληροφορία για να την παραθέσω, αλλά η Ελλάδα, δέχεται κάθε χρόνο περίπου 300 χιλιάδες επισκέψεις Αμερικανών, οι περισσότεροι εκ των οποίων έρχονται χειμερινούς μήνες και για λόγους ιστορικούς. Ενα μεγάλο ποιοτικό σύνολο ανθρώπων.
Μόνον τους "Ελληνιστές" και λοιπούς ενδιαφερομένους να μπορούσαμε να προσεγγίσουμε, θα αλλάζαμε για πάντα την εικόνα της Ελλάδας προς τα έξω. Στρατηγικός σκοπός μας, νομίζω, δεν πρέπει να είναι η "Ισπανοποίηση" των ακτών μας με το ξεπούλημα γής για προσέλκιση τουριστών, αλλά το targeting ποιοτικών ομάδων επισκεπτών, με τους οποίους μπορούμε να δημιουργήσουμε και μια μακροχρόνια σχέση. Ολα όσα αναφέρω (και προτεινω σ' αυτό το πόστ, αυτη τη σκέψη έχουν ως στρατηγικό σκοπό). Αν ο σκοπός αυτός δεν επιτευχθεί, οι όποιες θεματικές αναπαραγωγές, Μουσειοποιήσεις, κλπ, θα πάνε στράφι.
----------------
Είμαι αισιόδοξος, για το μέλλον του Τουρισμού μας; Απ' αυτά που ακούω, διαβάζω, και όσα πολλοί μου παραθέτουν σ' αυτό το πόστ, μάλλον όχι. Αν στρατηγικός στόχος μας είναι η εύκολη αντιπαροχή τύπου Ισπανίας, τότε πάμε κατευθείαν στο γκρεμό...
Αχ Λόκους το curating άλλη ενδιαφέρουσα ιστορία, όπως και η εξέλιξη των μουσείων άλλωστε. Εκεί όμως έχουμε πια κάτι out of context που προσπαθεί να γίνει relevant και contextual. Το έκθεμα δηλαδή, να παρουσιαστεί, να ερμηνευτεί, να διεισδύσει στην κοινωνία, να φέρει εισόδημα, κτλ. Το ορίτζιναλ έκθεμα όμως. Δηλαδή η αντίστροφη διαδικασία καθώς το όλο σκηνικό είναι στημένο στο πρωταρχικό ορίτζιναλ αντικείμενο. Να κάνεις έκθεση για τον Γκόγια με καλλιτέχνες που εμπνεύστηκαν από αυτόν ή και τον αντέγραψαν σίγουρα γίνεται, αλλά άλλο να έχεις τον Γκόγια εκεί στημένο ε?
Όλα αυτά που λες και γενικά την φιλοσοφία του ποιοτικού τουρισμού, τα targeted groups, κτλ συμφωνώ. Το θεματικό βρίσκω κάπως άστοχο. Γιατί σαν αρχαιολόγος -αν ήμουν- θα ήθελα να πάω σε μια κανονική ανασκαφή και όχι στην ιμιτασιόν. Σαν αρχιτέκτονας επίσης η πρόκληση θα ήταν το contextual.
Νομίζω τελικά ότι για τελικό τουριστικό προιόν δεν χρειάζεται να δημιουργήσουμε έναν καινούριο χώρο αλλά να οργανώσουμε τον υπάρχον. Με φαντασία ναι σίγουρα. Ακούγεται απλό αλλά και πάλι η Βενετία για να μπορέσει να εξυπηρετήσει όλα τα target groups έχει προχωρήσει σε ηλεκτρονικές υπηρεσίες. Γιατί κακά τα ψέματα, και για την ιστορία θα έρθουν και για τον ήλιο άλλοι και για τα δύο μερικοί, και για sailing άλλοι, και για γάμο στην Σαντορίνη οι παράλλοι...κτλ.Ε κάπως πρέπει να οργανωθεί αυτό σε επίπεδο πέρα της μίας τουριστικής υπηρεσίας και την ιδέα του ενός τουρίστα.
Για τον Tschumi να πω ότι το μουσείο του δεν δένει ακριβώς αλλά σπάει το χώρο και καπως έτσι τον τονίζει, και αυτό σαν σχεδιαστής το κάνει πολύ καλά. Έχω κάποιες ενστάνσεις ότι είναι και λίγο μόδα και μάλιστα παρωχημένη, δλδ έναν Τσούμι, έναν Καλατράβα, λίγο Γκέρυ και καμιά Χαντίντ, πολλές μεγάλες πόλεις τα έχουν, ε κάποια στιγμή ούτε και αυτό το κόλπο θα "πιανει". Άσε που προχωράει και η αρχιτεκτονική σιγά σιγά από star system των αρχιτεκτόνων που ξεκίνησαν πριν περίπου δύο δεκαετίες. Δεν παύει βέβαια ο Τσούμι να ήταν ένας καλός εκπρόσωπος. Αν ήταν από τα καλύτερα του έργα? Χμμμ, undecided. Μαζί με το σχέδιο που έκαναν οι φοιτητές για το πίσω μέρος της Αεροπαγίτου, εκείνο με τον "πράσινο" τοίχο (δεύτερο βγήκε νομίζω?), εξυψώνεται.
Πολύ πολύ γρήγορα, αυτά.
Θολοκουλτουριάσαμε πάλι ε? χεχε, ωραία ωραία, ...ψοφάω για τέτοια
Locus, αν βρoύμε λεφτά, πρώτα θα πρέπει να ξαναφτιάξουμε τις «αληθινές» πόλεις μας που είναι αβίωτες :) Σκέψου να διαθέτεις πόρους για να χτίζεις μια πόλη ψυχαγωγίας όταν έχεις μια πρωτεύουσα όπως η Αθήνα όπου δεν μπορείς ούτε να περπατήσεις και οι κάτοικοί της μαστίζονται από ψυχικά προβλήματα, λόγω συνωστισμού, έλλειψης πρασίνου, έλλειψης ουρανού, έλλειψης ελεύθερων χώρων, έλλειψης αισθητικής και πολλών άλλων.
Yosemite Sam και Βασικέ Μέτοχε, πράγματι στα Φιλιατρά είναι ο "πύργος". Εχω καιρό να περάσω από εκεί και έκανα σύγχιση, γιατί είναι κοντά.
Για την ιστορία ας πούμε ότι την κύρια ώθηση στο Λας Βέγκας την έδωσε η Μαφία, επενδύοντας πάρα πολλά χρήματα. Επειδή η "επένδυση" στην αρχή δεν ήταν καθόλου αποδοτική, ο εμπνευστής της, γκανγκστερ Bugsy, "εκτελέστηκε"! Υπάρχει ένα κινημ. έργο με αυτή την υπόθεση, με πρωταγωνιστή τον Tony Curtis, αν θυμάμαι καλά. Επίσης υποθέτω ότι οι περισσότεροι θα έχουμε δει την ταινία "Καζίνο" με τον Ρόμπερτ ντε Νίρο.
Trol, φαίνεται πως έχεις ιδιαίτερες γνώσεις Αρχιτεκτονικής και Τέχνης, και αυτό το χαίρομαι. Εγώ δεν έχω. Το μόνο μου κριτήριο είναι η προσωπική μου αισθητική, στο βαθμό που ίσως την έχω ανεπτυγμένη. Το νέο μουσείο της Ακρόπολης και η ένωση των αρχαιλογικών χώρων στην Αθήνα, είναι κάτι που προσωπικά με χαροποίησε και μου άρεσε πολύ. Το νέο μουσείο όταν το είδα ήταν κλειστό, το εσωτερικό του το είδα στο ίντερνετ. Μου αρέσουν εντούτοις οι φωτισμοί, τα υλικά, το γενικό κτίριο. Είναι πολύ δύσκολο άλλωστε στην αρχιτεκτονικα κατεστραμένη Αθήνα να δέσεις απόλυτα Αρχαιότητα και πολυκατοικίες.
Στο πόστ αυτό, επικεντρώνω την προσοχή μου στην "δημιουργία εκ του μηδενός". Καλό είναι να έχεις Γκόγια original, αλλά αν δεν έχεις τί κάνεις? Θα σου δώσω ένα παράδειγμα. Κάποιο μεγάλο μουσείο της Κοπενχάγης, αγόρασε καποτε 7 original Ρέμπραντ. Eτσι τουλάχιστον νόμιζε. Με την πάροδο του χρόνου, και την ανάπτυξη νέων τεχνολογιών, ένας μετα τον άλλον, οι διάφοροι Ρέμπραντ "αποδείχτηκαν" απομιμήσεις. Το Μουσείο το ανακοίνωσε επίσημα, τί άλλο να κάνει άλλωστε, αλλά συνέχισε με εκθέσεις τύπου "Τέλειες απομιμήσεις Ρέμπραντ". Με την πάροδο του χρόνου, νέες έρευνες, ξαναεπανέφεραν δύο Ρέμπραντ ως original. Και κάποτε, όταν και εγώ βρέθηκα στο μουσείο, ένα τρίτο έργο βρισκόταν σε περίοδο "αποκατάστασης". Οι φουκαράδες οι Δανοί, είχαν λοιπόν μια καινούργια έκθεση με τον τίτλο "¨Η σχολή του Ρέμπραντ", για να τους καλύψουν όλους. Υπήρχαν παντού ανακοινώσεις, που έλεγαν πως κανείς σήμερα δεν ξέρει ποιός είναι αληθινός Ρέμπραντι και ποιός όχι, βρείτε το εσείς οι επισκέπτες! Τεράστια επιτυχία η έκθεση. Με Ρέμπραντ, και πολυ μυστήριο!
----
Τρολ, απο περιέργεια, έχεις ζήσει στο Ρόττερνταμ και στην Αμερική?
Ναι, Περαστικέ, με επαναφέρεις στην πραγματικότητα. Φιλοσοφώ βεβαίως εκ του ασφαλούς:)
Τι θα μπορούσε άραγε να γίνει με την Αθήνα; Η αστική εικόνα της είναι τρομακτική. Δεν έχω την απάντηση, αλλά σίγουρα πολλά ξεκινούν απο την δυνατότητα να αποκεντρώσουμε μεγάλο κομμάτι του πληθυσμού μας. Σε άλλα μέρη της Ελλάδας. Είναι θέμα πολλών παραγόντων, κυρίως Οικονομίας, μα και συγκοινωνίας. Τα τελευταία χρόνια, η Αθήνα έχει νομίζω φτάσει στα όριά της. Αλλού γκετοποιείται, αλλού αποκτά χαρακτηριστικά "ιδιωτικού κλάμπ".
Πάντως ο Τουρισμός, είναι πλέον η μόνη πηγή φρέσκου πλούτου που μας απομένει. Κάποτε υπήρχε η Ναυτιλία και τα μεταναστευτικά εμβάματα. Αυτά σήμερα έχουν πια χαθεί.
Σωστή η αναφορά στο Βέγκας Dion. Η ιδέα ήταν να βρεθεί ένα μέρος έρημο που να μπορεί να κοντρολαριστεί και πολιτικά. Η Νεβάδα είχε ελάχιστο πληθυσμό, και μικρή πολιτική εκπροσώπηση (λίγους Βουλευτές λόγω λίγου πληθυσμού, και τον ίδιo αριθμός Γερουσιαστών (2). Η άλλη επιλογή ήταν η Αβάνα της Κούβας, που όμως απέτυχε λόγω Επανάστασης.
Με τον καιρό, ο kαζινίστικος χαρακτήρας του Βέγκας άρχισε σιγά σιγά να Ντισνεοποιείται. Η στρατηγική άλλαξε, και η πόλη άρχισε να κάνει target όχι μόνον παίκτες, αλλά και οικογένειες, ζευγάρια, εταιρείες, κλπ. Εχω βρεθεί εκεί δύο φορές. Δεν χάλασα ούτε ένα δολλάρια στα καζίνα (δεν με ενδιαφέρουν), αλλά επισκέφτηκα όλα τα Καζίνα γι νά δώ την Αρχιτεκτοινική και τη διακόσμησή τους. Είναι πράγματι, πάρα πολύ μελετημένη. Το Βέγκας απο μένα, κέρδισε χρήματα σε αγορές μουσικών παραστάσεων, επισκέψεις σε εστιατόρια, ψώνια γενικών ειδών, και ημερήσιες εκδρομές στην έρημο, και το Hoover Dam.
Με την πάροδο του χρόνου, τα Καζίνα "επανήλθαν" σαν επιχείρηση, παντού στον Κόσμο, και γέμισε και η Ελλάδα απο δούτα. Στην Αμερική, επειδή ο νόμος απαγορεύει ρητά την δημιουργία Καζίνων, οι διάφοροι δικηγόροι βρήκαν το καινουργιο κόλπο - να τα χτίζουν σε Indian Territories, που συνταγματικα και νομικά, δεν ανήκουν στις ΗΠΑ (είναι δηλαδή ανεξάρτητα κρατίδια). Ετσι, οι διάφορες φυλές των Ινδιάνων, προσεγγίστηκαν, και έγιναν μέτοχοι καζίνων, εξασφαλίζοντας ένα εισόδημα και 2στους εναπομειναντες Ινδιάνους.
Το κόλπο πήρε έκταση, καθώς άρχισαν να παρουσιάζονται και αμφισβητούμενες φυλές, με έναν ή δύο επιζώντες! Ετσι το "κάθε πόλη και στάδιο", έγινε "κάθε φυλή και καζίνο".
Κάποτε στην πολιτεία του Connecticut, o κυβερνήτης κατηγορήθηκε πολύ γιατί έβαλε ένα μέλος της Μαφίας ως γενικό μάνατζερ σε κάποιο μεγάλο καζίνο. Ο κυβερνήτης δεν το αρνήθηκε. Αντιθετα, το υποστήριξε. "Δεν βρίσκω ανθρώπους που να ξέρουν απο Καζίνα", είπε ο κυβερνήτης, "οι μόνοι που ξέρουν καλά πώς να τα μανατζάρουν, είναι τα μέλη της Μαφίας. Είναι οι καλύτεροι Μάνατζερ που βρήκα".
Φοβάμαι ότι η εφαρμογή της ιδέας σου στην Ελλάδα, φίλε μου, θα αποτελούσε το απόλυτο kitsch!
Όσον αφορά το Βέγκας, θα συμφωνήσω σε όλα με το πρώτο σχόλιο της Τρολ, προσθέτοντας: ας κοιτάξουμε να ΠΡΟΣΤΑΤΕΨΟΥΜΕ την κληρονομιά μας (που από αυτήν έχουμε μπόλικη, αντίθετα με τους Αμερικανούς), να σώσουμε το περιβάλλον (όσο απέμεινε!)και να κάνουμε βιώσιμες τις πόλεις μας και να μας λείπουν οι τουρίστες που ψάχνουν για ντίσνεϊλαντ!
Όσο για το Λας Βέγκας και το Ντουμπάι, τα θεωρώ ύβρι στο περιβάλλον και στον μισό πληθυσμό της γης, εξαιτίας της απίθανης σπατάλης του νερού, της ενέργειας και γενικά των πρώτων υλών! Είναι ντροπή εκατοντάδες εκατομμύρια άνθρωποι να μην έχουν πόσιμο νερό και αυτές οι τεχνητές πόλεις να στήνουν πίδακες και θεώρατα ξενοδοχεία στη μέση των ερήμων!
Κάποτε θεωρούνταν επιτεύγματα. Τώρα πια είμαστε υποψιασμένοι!
Παρά τη διαφωνία μου, όμως, το κείμενό σου είναι όπως παντα θαυμάσιο!
Υ.Γ. Λόκους, χαίρομαι που δεν επηρεάστηκες από τη νέα μόδα που λάνσαραν κάποιοι ημιμαθείς τελευταία: το καζίνο-τα καζίνο, το παλτό-τα παλτό, το Μεξικό-του Μεξικό!
Σιγά τις ιδιαίτερες γνώσεις, που έχω μάλιστα και την αλαζονεία να τις θεωρώ κοινές :p (Μα συγνώμη, με όλο τον χαμό που έγινε με το μουσείο εγώ δεν άκουσα σε καμία συζήτηση να μιλάει κανένας για τον αρχιτέκτονα, ποιός είναι, πώς χτίζει, κτλ, είναι δυνατόν?) Τέλοσπαντων είναι αλήθεια, καλά είναι ο κόσμος να ψάχνει λίγο τι γίνεται και τι του αρέσει και αυτό είναι ωραίο πράγμα.
Αλλά ναι αν με ρωτήσεις τι κόσμο ονειρεύομαι αυτό σίγουρα θα περιλαμβάνει κόσμο που δεν εξάπτεται τόσο εύκολα από το σπετάκολο, λίγο καλλιεργημένο δηλαδή να το πω? Λίγο λιγότερη μαζικότητα στο γούστο, στις προτιμήσεις, κτλ? Δεν ξέρω. Ουτοπικά όλα αυτά βεβαίως βεβαίως. Ω μα επιτέλους βάλτε την ιστορία τέχνης από το δημοτικό.
Παλιά μιζέριαζα που άφηνα την Αμερική με τις απίστευτα καινοτόμες ιδέες, που εμφανίζονται συνεχώς, την νοοτροπία ενθάρρυνσης μιας ιδέας, την ελπίδα όντως να την δεις να υλοποιείται. Καλά όλα αυτά αλλά ο Παλιός Κόσμος είναι η πρόκληση πια για μένα προσωπικά (και μόνο) και όπως ειπα και πριν η βιώσιμη και ήπια ανάπτυξη. Όχι άλλες καρικατούρες τάχα παραδοσιακού χωριού, όχι άλλες πρόχειρες λύσεις, μένω σε μια από τις πιο αραιοκατοικημένες περιοχές της Ελλάδος, δεν θέλω να δω κανένα θεματικό πάρκο να πέφτει από τον ουρανό και όλο το χωριό μου (και τα διπλανά) να δουλεύει γκαρσόν στις εγκαταστάσεις του να εξυπηρετεί μια αμόρφωτη, ακαλλιέργητη μάζα που λίγο περναέι καλά, λίγο μαθαίνει και κάτι για τον τόπο, λίγο αδιαφορεί, λίγο ενδιαφέρεται, λίγο όλα. Λίγος κόσμος.
Ευτυχώς καζίνο δεν θα γίνει, είμαστε στην περιοχή που καλύπτεται από το καζίνο στα Μπίτολα άλλωστε :p
Ρόττερνταμ τέλειο? Δεν περίμενα ποτέ ότι μια πόλη θα αψηφίσει την αναπαλαίωση ως ανοικοδόμηση και αντί να στραφεί σε ένα στυγνό real estate να έχει γίνει το playground μερικών από των καλύτερων αρχιτεκτόνων, πολεοδόμων και urban managers στον κόσμο. Από τις πιο ενδιαφέρουσες πόλεις παγκοσμίως πολεοδομικά και regional economy-wise πλεόν παρόλο το μέγεθος του. Respect.
Λωτοφάγε μου, να επαναλάβω βέβαια τούτο.
Δεν επιθυμώ δημιουργία κάποιου Βέγκας στην Έλλάδα (προσωπικά είμαι και κατά των διαφόρων καζίνων). Αναπαραγωγές διαφόρων "θεμάτων" προτείνω, με γούστο, επιμέλεια, και εισιτήριο για κέρδος. Στα πλαίσια της αισθητικής που αρμόζει στην Μεσογειακή Ελλάδα.
Μέσα στα πλαίσια αυτής της συζήτησης, δεν βρίσκω όσα εσύ, η trol, ή όλοι οι άλλοι καταγράφουν ως αληθινό κίνδυνο. Εντούτοις, η συζήτηση ήταν όμορφη. Μιλήσαμε για τέχνη, για καζίνα, για ιδέες.
Το Ντουμπάι με απωθεί εξαιρετικά. Το ανέφερα σαν παράδειγμα κατασκευής πόλης, η ιδέα της οποίας πάρθηκε κατα τη γνώμη μου απο αλλού. Παρά τον πλούτο του, είναι όμως λίγο αραβικό καρακιτσαριό. Το Βέγκας δεν είναι. Εχει πίσω του τρομερή μελέτη και σκέψη.
Μια μονάχα παρατήρηση στα όσα λές. Η ενοχή είναι ατομική υπόθεση. Δυστυχώς, στον κόσμο που ζούμε, οντότητες όπως κράτη και έθνη, δεν έχουν ενοχές. Η τουλάχιστον, η συλλογική ενοχή (άν υπάρχει), δεν καθορίζει την οικονομική συμπεριφορά κρατών.Δεν μπορώ δηλαδή να κατηγορήσω τους Αραβες ή τους Αμερικανούς (ή και τους Ελληνες) γιατί κατασκεύασαν μια πόλη που καίει πολύ φώς, η καταναλώνει πολύ νερό..ή γιατί έφτιαξαν μια Μύκονο για να τραβούν τους ομοφυλόφιλους, τη στιγμή που άλλοι πεινάνε ή πεθαίνουν. Σε ατομικό επίπεδο, φιλοσοφικά, ναί, μπορώ να πάρω θέση. Συλλογικά όμως, το θέμα δεν έχει νόημα. Μπόρεσαν και το έφτιαξαν.
Ευχαριστώ για τα καλά σου λόγια. Η ελληνική γλώσσα (στην οποία κάνω αρκετά λάθη), είναι ο,τι καλύτερο βγήκε απο τον πολιτισμό μας. Την αγαπώ βαθιά, και σαν μετανάστης, έχω και έναν πρόσθετο λόγο να την προστατεύω. Θα της άξιζε να ήταν Lingua Franca. Αλλά όπως και τόσα άλλα στη ζωή, το αποτέλεσμα δεν καθορίζεται πάντα απο τις επιθυμίες μας.
Δεν διαφωνώ με τη φιλοσοφική σου θέση φίλη trol, ούτε και η δική μου διαφέρει. Το βλέπω όμως λίγο πρακτικά. Το Βέγκας, δεν φτιάχτηκε για μένα, όπως και η μουσική της Βίσσυ δεν γράφτηκε για μένα, όπως και πολλά άλλα δεν φτιάχτηκαν για τα δικά μου γούστα. Και επειδή φιλοσοφικά μάλλον αδιαφορώ για την αφύπνιση των μαζών, ή τουλάχιστον δεν δηλώνω ενδιαφερόμενος επαναστάτης ή αφυπνισμένος επίδοξος επιμορφωτής, δέχομαι όλα όσα υπάρχουν γύρω μου, αρκεί να έχω και εγώ τον δικό μου χώρο. Χωράμε όλοι σ' αυτό τον κόσμο.
Ιστορία της Τέχνης στα σχολεία; Δεν θα διαφωνούσα. Μαζί με Οικονομικά, Management Theory και Πληροφορική. Αυτά όμως είναι λίγο δύσκολο να γίνουν σε δημόσιο επίπεδο. Μόνον σε ιδιωτικό. Και φυσικά, σε προσωπικό επίπεδο.
Το Ρόττερνταμ λοιπόν το ξέρεις.
...playground μερικών από των καλύτερων αρχιτεκτόνων, πολεοδόμων και urban managers στον κόσμο. Από τις πιο ενδιαφέρουσες πόλεις παγκοσμίως πολεοδομικά...
Iσως, δεν θα διαφωνήσω, άλλωστε η πόλη ξανααναστήθηκε απο την καταστροφή (οι Γερμανοί το ισοπέδωσαν στον πόλεμο).
Παρά τα καλά του στοιχεία, παραμένει εντούτοις, μια πολύ άσχημη πόλη, με τρομερά μεταναστευτικά γκέττο Τούρκων, Μαροκινών, και λοιπών παρευρισκομένων. Θα του άξιζε ένα μελλοντικό πόστ.
Ωραία και απολαυστική η συζήτηση:)
Post a Comment