Lethal καταστάσεις

Ομορφα και συνετά μίλησε ο Αμερικανός Πρεσβευτής στην ελληνική τηλεόραση για την βομβιστική ενέργεια στην Κηφισιά και την Τρομοκρατία γενικότερα. Και μέσα στην σύντομη δήλωσή του προς τα ελληνικά ΜΜΕ, μίλησε μάλλον γενικά για το πρόβλημα της τρομοκρατίας, την ανάγκη προστασίας των πολιτών, και τόνισε πως η Αμερική ειναι έτοιμη να συνεργαστεί με την Ελλάδα σε όλα τα επίπεδα.

Εξοχα. Δεν μας έβρισε ο κ. Πρέσβης, δεν μας κατηγόρησε ότι υποθάλπτουμε την τρομοκρατία. Δεν αναφέρθηκε στην ελληνική μας ιδιαιτερότητα, το "Ασυλο", ούτε και είπε πως στο Πολυτεχνείο μας "τα παιδιά", έφτιαχναν βόμβες μολότωφ. Κουβέντα για "τα Δεκεμβριανά", την ανοχή για τις καταστροφές περιουσιών, τους κουκουλοφόρους. Καμμία κακή δήλωση για την Ελληνική Αστυνομία που ήταν θεατής λεηλασιών για τρείς ολόκληρες μέρες. Χαμηλοί οι τόνοι (απο παλιότερα) για την επίθεση στην Πρεσβεία αλλά και την πρόσφατη, στην κατοικία του. Απλά, είπε ο άνθρωπος πως αυτά τα προβλήματα, "τα αντιμέτωπίζουμε όλοι μας". Ηταν μια αγνή δήλωση, φιλική, σε χαμηλό τόνο. Και έτεινε χείραν βοηθείας.

Μόνον που μερικές στιγμές αργότερα, για όσους πρόσεξαν, ειπώθηκε και κάτι άλλο. Πως το θέμα της τρομοκρατίας, που απασχολεί αρκετά τις Ηνωμένες Πολιτείες, "θα προστεθεί και στην αντζέντα συζητήσεων της κας Χίλαρυ Κλίντον με την κα Μπακογιάννη". Τι μου λέτε! Θα μπεί στην "αντζέντα των συζητήσεων"! Μάλιστα φίλοι μου, αυτό ακριβώς. Και ξέρετε τι σημαίνει αυτό;

Οτι μέσα στο διαπραγματευτικό πακέτο που θα φέρει η Ελλάδα στην Αμερική, μέσα στα Ελληνοτουρκικά, τα Μακεδονικά, τα Βαλκανικά, την Υφαλοκρυπίδα, και στα όσα άλλα μύρια διαπραγματευόμαστε, θα μπεί και η ρουκέτα προς την Αμερικανική Πρεσβεία, "τα Δεκεμβριανά", τα γκαζάκια εναντίον αμερικανικών και άλλων στόχων στην Ελλάδα, το κλείσιμο των δρόμων και του αεροδρομίου μας (που εμποδίζει τις εμπορικές σχέσεις και υποδηλώνει οχλοκρατία), ο ψυχασθενής αστυνομικός που φύλαγε τον Πρέσβη και πυροβόλησε τον συνάδελφό του, το νέο κύμα των απαγωγών, οι πάμπολες επιθέσεις κουκουλοφόρων κατά ακαδημαϊκών, δημοσιογράφων και πολιτών, οι συνεχιζόμενες καταστροφές περιουσιών και πανεπιστημίων, η ανοχή και αναξιοπιστία της Ελληνικής Πολιτείας να προστατεύσει ζωές και περιουσίες, η εκπαίδευση τρομοκρατών με χημικά μολότωφ μέσα στο Πολυτεχνείο. Και βέβαια, η τελευταία επίθεση στην Κηφισιά.

Και εκεί, ανάμεσα στον καφέ και τα γλυκίσματα, στην όμορφη ατμόσφαιρα της Ουάσινγκτον, ανάμεσα στα χαριτολογήματα, τα επίσημα γεύματα και την προσεκτικά καμουφλαρισμένη γλώσσα της διπλωματίας, ο νέος Πρόεδρος κ. Ομπάμα και η κυρία Χίλαρυ που τον εκπροσωπεί, ανοιχτοί σε διάφορες παραλλαγές της παλιάς ρήσης του Theodore Roosevelt, "Speak softly and carry a big stick", θα τακτοποιήσουν μέσα σε λίγες ώρες, όλα τα διπλωματικά τους τερτίπια με την αναρχική, λαϊκίζουσα και δυσλειτουργική χώρα των Βαλκανίων. Η οποία, οχι μόνον δεν έχει κάνει τίποτα, χρόνια τώρα, για την τρομοκρατία, αλλά έχει σπαταλήσει και τεράστια λαϊκιστική ενέργεια για να την καθιερώσει στο συλλογικό υποσυνείδητο πολλών πολιτών της ως ένα είδος απολύτως αποδεκτής συμπεριφοράς, στο οποίο κάποια παιδιά των γραφικών Εξαρχείων, αγανακτισμένα που ο μπαμπάς τους έπεσε θύμα της Παγκοσμιοποίησης, πετούν εννίοτε και κανα γκαζάκι, κάτι σαν το ρύζι στους γάμους, μέσα σε ενα φεστιβαλικό περιβάλλον κοινωνικού χαβαλέ και ανομίας στο οποίο κάθε πολίτης πρέπει απαραίτητα να συναινεί.

Κανένα αμερικανικό πλήθος δεν θα κάνει διαδήλωση προς την ελληνική πρεσβεία, κανείς δεν θα αναφωνήσει «Τρομοκράτες των Βαλκανίων», καμμιά ελληνική σημαία δεν θα καεί. Τα αμερικανικά ΜΜΕ θα αγνοήσουν παντελώς (ως συνήθως), την επίσκεψη της κας Μπακογιάννη (όπως αδιαφορούν και για όλους πλήν Κινέζων, Ιαπώνων, Ρώσων, Γάλλων, Αγγλων και Γερμανών), και κανείς αμερικανός δεν θα μάθει ποτέ κατα πού πέφτει το αναρχικό νεοελληνικό κράτος της οχλοκρατίας. Οι διαφορές θα μετατραπούν σε διπλωματικές χάρες, υψηλής ποιότητας ραφιναρισμένο επικοινωνιακό τουμπεκί, και ανακοινώσεις για αλληλοθαυμασμό, συνεργασία, και αλληλοβοήθεια.

Διότι έτσι είναι η Διπλωματία. Πετάς στο τραπέζι όσα πιο πολλά μπορείς, και αρχίζεις να μιλάς. Καθ’ οδόν, αφαιρείς επιλεκτικά όσα διαπραγματεύεσαι εκ του ασφαλούς, και κρατάς μόνον εκείνα που πραγματικά σε νοιάζουν. Στο τέλος, ανταλλάσσεις εκείνα που δεν σε ενδιαφέρουν (αλλά που ο αντίπαλος νοιάζεται πολύ), με αυτά που πραγματικά θέλεις. Ανταλλάσσεις ετσι τους χαμηλούς τόνους για τις ρουκέτες και τις μολότωφ των Πανεπιστημίων, με γεωπολιτικά ανταλλάγματα στα Βαλκάνια, στην Τουρκία, στο Αφγανιστάν. Προσφέρεις καλύτερες ταξιδιωτικές οδηγίες, πιθανώς και ελεύθερες βίζες, ως αντάλλαγμα για κάποιο πιθανό βέτο. Η πανάρχαια συνταγή (στην οποία ειδικεύεται άριστα και η Τουρκία), δουλεύει καλά. Υπόγεια. Και θα δουλεύει όσο υπάρχουν άνθρωποι.

-----------------------------------------------------
Στα καθ’ ημάς - Πετραδάκι πετραδάκι χτίζονται τα συλλογικά υποσυνείδητα μερίδων του πληθυσμού. Με τη συμμετοχή πολλών. Επαναλαμβάνοντας το ίδιο μήνυμα για μεγάλο χρονικό διάστημα. Και με τρόπο πάντα έμμεσο.