Απο τα σπάργανα της γής, μωβιά ξεπεταρούδια, τα λουλουδάκια της πρωινού ανοίγουν το χαμόγελό τους στον ήλιο της ημέρας. Εβγαλε η κόρη μου μια κραυγή χαράς σαν τα είδε να μωβίζουν δισταχτικά στην άκρη του κήπου, μέσα απο μια γή καμμένη απο τους παγετώνες του χειμώνα. Πάσχισα και γώ να αποθανατίσω τη νέα ζωή της άνοιξης, τον σπόρο της ζωής που παραμονεύει να ξεπεταχτεί και πάλι στην ανακύκλωση της φύσης. Ενας μυστικός κώδικας ζωής που δεν θα μαθευτεί ποτές. Της αφιερώνω την ανάρτηση. Εκείνη, μου χάρισε τον τίτλο. Μαζι της, και μια ανοιξιάτικη νότα έπαρσης.
