Βία - Το νέο στάδιο της παρακμής

Στα πρώτα βήματα αυτού το μπλόγκ, στις αρχές του Σεπτέμβρη, με νωπά τα συναισθήματα απο τις μεγάλες πυρκαγιές που κατέστρεψαν το 10% των ελληνικών δασών, είχα εκφράσει τη σκέψη πως η περίοδος εκείνη σηματοδοτούσε την αφετηρία μια νέας περιόδου στα τεκταινόμενα της Ελλάδας. Η παρακμή μας, είχα σκεφτεί, μπαίνει τώρα σε ενα νέο στάδιο που εμπεριέχει βία.

Στο πόστ Ο νέος κύκλος βίας, και μέσα σε μια στιγμή προσωπικής θλίψης για την μεγάλη καταστροφή που βίωσα στην πατρίδα με τα παιδιά μου, είχα γράψει τότε:

"Για μένα, οι φωτιές αυτές είναι σημάδι πως η κοινωνία μας μπαίνει πιά σε νέο στάδιο παρακμής. Και το νέο στάδιο εμπεριέχει βία. Είναι τόσο μεγάλη η παρακμή της ελληνικής κοινωνίας αυτή τη στιγμή, που οι θρασείς συντεχνίες των παντών είδους νταβατζήδων, έχοντας πλέον καταλάβει πως δεν υπάρχει καμιά νομική, ή συνειδητή αντίδραση εναντίων τους, περνούν στον επόμενο κύκλο θράσους, και αυτός εμπεριέχει ωμή βία.

Μακάρι να διαψευστώ, αλλά φοβάμαι πως απο δώ και πέρα, τα παντός είδους ξεσπάσματα θα παράγουν θύματα. Θύματα στη επαρχία με φωτιές, θύματα στα γήπεδα με τους οπαδούς, θύματα στην νυχτερινή διασκέδαση, θύματα στα πανεπιστήμια. Οταν η παρακμή αυξάνεται, αυξάνεται και το θράσος. Οι αναστολές μειώνονται, η βία θεριεύει."

Είχα ελπίσει σε διάψευση. Να βγώ λάθος στη θλιβερή μου πρόβλεψη. Να πέσω έξω.

Ματαίως οι ελπίδες. Aπο το Σεπτέμβριο μέχρι σήμερα, μόνον μέσα σε 5 μήνες, ο ελληνικός λαός βίωσε τεράστια γεγονότα βίας. Η αλητεία της δημόσιας και ιδιωτικής ζωής αυξήθηκε με γεωμετρικό ρυθμό. Στην ειδησεογραφία της καθημερινότητας, τα θύματα άρχισαν να εμφανίζονται πια από όλους τους τομείς της καθημερινής ζωής.

Παραθέτω μερικά χτυπητά παραδείγματα -

Απο το χώρο της «οικονομικών συναλλαγών μας»
Πιστολίδι με ληστή σε ταμιευτήριο
Αντιμετωπίσαμε τις ληστείες τραπεζών με χαβαλέ, σαν να μήν τρέχει τίποτα. Το ανίκανο κράτος δεν έδωσε καμμιά προστασία στις τράπεζες. Οι ληστές αυξήθηκαν σημαντικά. Το θράσος τους κορυφώθηκε. Τώρα αρχίζει η αντίδραση. Αφου το κράτος δεν μπορεί να προστατεύσει τις περιουσίες ανθρώπων και εταιρειών, θα μπορέσουν οι πολίτες.

Απο το χώρο της «καθημερινής ζωή μας»
Επίθεση σε αστυνομικό τμήμα
Αντιμετωπίσαμε τους νεαρούς αλήτες των Εξαρχείων σαν γραφικούς αντιεξουσιαστές. Αντι να τους κατανομάσουμε ως τρομοκράτες και να τους μαντρώσουμε, τους αφήσαμε να σπάνε γήπεδα, πανεπιστήμια, να καίνε περιουσίες πολιτών. Η κυβέρνηση μας είπε πως είναι 700 με 800. Δεν συνέλαβε κανέναν. Λογικά το θράσος τους μεγάλωσε. Σήμερα οι αλήτες επιτέθηκαν στην κυβέρνηση. Θράσος χωρίς όρια.

Απο το χώρο των «γηπέδων»
Nεκρός Φίλαθλος ομάδας
Αφήσαμε τους αλήτες των ΠΑΕ να φτιάξουν συμμορίες πίσω απο την κάθε ποδοσφαιρική ομάδα. Ο κόσμος έφυγε σιγά σιγά απο τα γήπεδα. Το θράσος κορυφώθηκε και εκεί. Δεν βαριέσαι, είπε το ανίκανο κράτος, έξω απο τα γήπεδα είναι ήσυχα. Φεύ! Με τον πρώτο νεκρό στη Παιανία, η αστυνομία θα έπρεπε να έχει ξεκαθαρίσει το τοπίο. Σήμερα οι οπαδοί τραμπούκοι ψάχνουν τα θύματα στις καφετερίες και τα σκοτώνουν μέρα μεσημέρι.

Απο το χώρο της «διασκέδασης»
Oμηροι ληστών σε νυχτερινό κέντρο
Ενα ακόμα ταμπού σπάζεται. Ομηροι οι πολίτες στο μπάρ, στο μπουζουκσίδικο, στη καφετερία. Λογικό. Στο παρελθόν έσπασαν και άλλα ταμπού (ομηρίες επιβατών λεωφορίων). Πόσους έπιασε η αστυνομία;

Απο το χώρο της «ζωής των παιδιών μας»
Nεαρός νεκρός απο ναρκωτικά
Ενας ακόμα νεκρός, θύμα ενός εμπορίου που τρώει τα παιδιά μας. Αλλά πως να τα προφυλάξεί το ανίκανο κράτος; Αφου στη λογική του δεν υπάρχει εμπόριο. Μόλις φέτος πληροφορηθήκαμε πως ένα ολόκληρο χωριό, τα Ζωνιανά, ασχολούνται καθ’ ολοκληρίαν με εμπόριο ναρκωτικών, ληστείες, ξηλώματα ATM απο τράπεζες, εκβιασμούς που καλύπτουν μεγάλο μέρος της Κρήτης. Δύο υπουργοί δημόσιας τάξης απο τη Κρήτη, Βαλυράκης και Βουλγαράκης δεν εθιξαν καν το θέμα.

Απο το «βαθύ μας κράτος»

Με οδηγό τα Ζωνιανά!
Και καθώς η κυβέρνηση κλείνει πλέον και νομικά το θέμα των υποκλοπών, χωρίς να ξεκαθαρίσει ποιοί ηχογραφούσαν τα 100 και πλέον δημόσια πρόσωπα, ποιός σκότωσε τον νεαρό Τσαλικίδη, και τι ρόλο έπαιζε η Vodafone, η βία ήδη κλιμακώνεται σε όλη τη χώρα, και σε όλους τους τομείς. Οι παρανομίες της νέας περιόδου καλύπτουν πλέον τα πάντα, απο παροχές προστασίας νυχτερινών κέντρων, εμπόρια όπλων, μέχρι και παγιδεύσεις αυτοκινήτων με εκρηκτικά. Στο νέο στάδιο της παρακμής μας, η βία έχει πρωταγωνιστικό ρόλο.
---------------------------------------------

Τι να περιμένει κανείς όμως απο την κυβέρνηση των 152 βουλευτών, που σήμερα τρέμει μη χάσει τον Κουκοδήμο και πέσει; Τι να αναμένει κανείς απο εναν πρωθυπουργό που έκανε τη γυναίκα του απο νηπιαγωγό χειρούργο, σε χρόνο ρεκόρ, και μάλιστα στο Τufts της Βοστώνης, μέσω αλληλογραφίας; Τι να περιμένει κανείς μέσα απο τον τελευταίο χείμαρρο των Ζαχοπούλειων σκανδάλων οπου πρωταγωνιστούν ένα σωρό τηλεοπτικοί αλήτες και που ο πρωθυπουργός κρύβεται;

Tι να περιμένει κανείς απο το ΠΑΣΟΚ, στα προθυρα διάσπασης, τη μεγαλύτερη συμμορία καταλήστευσης δημοσίου χρήματος που γνώρισε ποτέ η χώρα, την ομάδα που με τις λαικίστικες κλαδικές της κατασπατάλησε τρια κοινοτικά πακέτα, απέσυρε τους υπουργούς της πάμπλουτους, και σήμερα άλλαξε ρούχα και έβαλε το θλιβερό Γιωργάκη να μας πεί πως «ο λαός θέλει να πάμε αριστερότερα»;

Τι να περιμένει κανείς απο ένα κοινοβουλευτικό σύστημα πολυκομματικό, με κάτι μικρά κόμματα της πλάκας που η μόνη τους στρατηγική είναι η κινδυνολογία, ο ψευτοεθνικισμός, ο αντιδυτικισμός, ο αντιαμερικανισμός, ο θρησκευτικός φανατισμός, ο αντιμεταναστευτικός ρατσισμός, και η επιθυμία να διατηρήσουν με κάθε τρόπο μια μικρή εκλογική βάση που θα τα διατηρήσει στο κοινοβούλιο;

Τι να περιμένει κανείς απο την αστυνομία που στα μάτια του απλού πολίτη δικαίως έχει απαξιωθεί, έχει χάσει κάθε αξιοπιστία, και στη συλλογική συνείδηση του Ελληνα αποτελεί ένα σύνολο δημοσίων υπαλλήλων που στην καλύτερη περίπτωση αδιαφορούν, στη δε χειρότερη τραμπουκίζουν;

Και μέσα σε τι περιβάλλον να δωθούν λύσεις; Σε τι θεσμικό και φιλοσοφικό πλαίσιο;

Νίκησε στην πατρίδα μας ο λαικισμός, η άνοδος της ασημαντότητας, η επιβράβευση της αλητείας ως πρότυπο συμπεριφοράς. Νίκησε ο φιλοδοξών κάτω του μετρίου, ο τύπος ανθρώπου που υποταγμένος στο μισθό των 700 ευρώ το μήνα, ονειρεύεται λοβιτούρες, τρόπο να αποκτήσει κόττερο και βίλα χωρίς μόχθο, χωρίς γνώση, χωρίς κανένα προσόν.

Τις λύσεις τις ξέρουμε ήδη όλοι μας. Χρειαζόμαστε ένα κίνημα ηθικής στη χώρα μας, πρότυπα για τα παιδιά μας. Χρειαζόμαστε έντιμη και εκπαιδευμένη αστυνομία, ομάδες καταστολής τρομοκρατίας, συστήματα πληροφορικής για συλλογή και αξιολόγηση πληροφοριών, πρωθυπουργό που να βγαίνει στη τηλεόραση και να κουνιέται ο τόπος.

Η χώρα είναι σε ελεύθερη ηθική πτώση. Η βία κλιμακώνεται, η καθημερινή τρομοκρατία γιγαντοποιείται. Το τίμημα θα το πληρώσουμε όλοι μας σε ληστείες, ομηρείες, γηπεδικούς τραμπουκισμούς, επιθέσεις αναρχικών, εκβιαστές, Θέμους και Μάκηδες.

Ποιός θα τα αλλάξει όλα αυτά;

Εναπόθεσα τις ελπίδες μου στον κ. Καραμανλή. Ομολογώ πως έχω πικρά απαγοητευθεί.