H επέλαση των ηλιθίων

“To those of you who receive honors, awards and distinctions, I say, well done. And to the C students, I say: you too can be president.”

George W. Bush
(σε κάποιο πανεπιστημιακό κοινό)

Ο Γιώργης φεύγει. Και αφήνει πίσω του συντρίμμια. Παρέλαβε μια ισορροπημένη χώρα, και την έκανε χωνί. Με θρησκευτική στιβαρότητα και γλώσσα απλή και λαική, ο πλανητάρχης απήλλαξε την Ιστορία απο πολύπλοκα στοιχεία και δυναμικές, και εισήγαγε μια απλουστευμένη έκδοσή της, με «καλούς» και «κακούς». Κάτι σαν «Ηistory for Dummies». Tα δύσκολα νοήματα τα άφησε σε άλλους νεοσυντηρητικούς τύπου Wolfowitz, που του έχτισαν το ιδεολογικό και φιλοσοφικό πλαίσιο της δράσης του. Ο ζοχαδιακός Rumsfeld ανέλαβε τους πολέμους με τη «λίστα των κακών», και άρχισε τους πειραματισμούς με νέες στρατηγικές, και συστήματα επίθεσης. Ο αιμοβόρος Cheney, γνωστός και ως «asshole», ανέλαβε τις μίζες, τις ραδιουργίες και τα ντήλια στον κόσμο του πετρελαίου. Για μεγαλύτερη αξιοπιστία, κουβαλούσαν μαζί τους και μερικές διακοσμητικές γλάστρες τύπου Powel και Tenet.

Τα δύο πρώτα χρόνια μετά την 11η Σεπτεμβρίου, η χώρα πάγωσε, καθώς τα στημένα σενάρια και τα ψέματα διαδέχονταν το ένα το άλλο. Υπο την απειλή να θεωρηθούν προδότες (unpatriotic), όλα τα μέλη του Κογκρέσσου, Ρεπουμπλικάνοι και Δημοκρατικοί, μπήκαν στη σειρά, σαν πρόβατα, και ψήφισαν οτιδήποτε τους πάσαρε ο Πρόεδρος. Τα ΜΜΕ εσιώπησαν. Τρία χρόνια αργότερα, η εφημεριδα New York Times αναγνώρισε με διπλωματική γλώσσα, πως η κάλυψη της στο Ιράκ ήταν εσκεμμένα ανεπαρκής.Το ρόλο της ΥΕΝΕΔ ανέλαβε το Fox News.

Ακολούθησαν τα αίσχη. Απειλές κατα της Ευρώπης και της Τουρκίας. Οι επιθέσεις σε Αφγανιστάν και Ιράκ. Βασανιστήρια, θάνατοι εκατοντάδων χιλιάδων Ιρακινών, το πλιάτσικο της πολιτιστικής περιουσίας του Ιράκ, τα κατακρεουργημένα παιδιά που επέστρεφαν μισά στα σπίτια τους, τα εκατομμύρια των προσφύγων, οι παρακολουθήσεις τηλεφώνων. Ο πολύς κύριος Cheney σάρωνε τα κυβερνητικά συμβόλαια το ένα μετά το άλλο, χωρίς ανταγωνισμό. Ιδιωτικές στρατιωτικές εταιρείες που δεν υπάκουαν σε καμμιά στρατιωτική ιεραρχία, κατέκλησαν τη Μέση Ανατολή. Το κουβανικό Guantanamo.

Και καθώς ο πρόεδρος της χώρας εκτελούσε τη θεάρεστη αποστολή του, τα εξοδα του πολέμου, χρεώνονταν (και χρεώνονται ακόμα) σε πιστωτική κάρτα. Μέχρι σήμερα, κρατικά ομόλογα (Treasury Bonds) αξίας περίπου ενός τρισεκατομμυρίου δολλαρίων έχουν αγοραστεί απο την Κινεζική, Ιαπωνικη και Αγγλική κυβέρνηση. Αλλα περίπου τόσα, διετής διάρκειας ομόλογα, ενδέχεται να εκδόσει η αμερικανική κεντρική Τράπεζα για το χρηματοοικονομικό πρόβλημα (700 δις).

Και ενώ το θλιβερό ανθρωπάκι αποχωρεί και ο κόσμος βυθίζεται στην αστάθεια, το Ρεπουμπλικανικό Κόμμα, μας πασάρει τη Σάρα. Χρειαζόνταν μια γκομενίτσα όμορφη και σκερτσόζα, για να ενεργοποιηθεί η συντηρητική εκλογική βάση. Να σηκωθούν δηλαδή απο τον αναπαυτικό τους καναπέ οι διάφοροι εθνικιστές, μισαλόδοξοι και θρησκόπληκτοι μπυρόπληκτοι ρεπουμπλικάνοι, και να ψηφίσουν τον αχτύπητο συνδυασμό Mac Cain-Palin. Που ομόφωνα δηλώνουν πως είναι και Reformers. Θα φέρουν δηλαδή την ποθητή «αλλαγή», που ο κόσμος θέλει στην Washington και στις πρακτικές της Wall Street.

Η περίπτωση μου θύμισε τη «δημοκρατική επανάσταση» της Ρουμανίας. Οπου το 1989, οι κομμουνιστές κολλητοί του Τσαουσέσκου, αιμοβόρα κτήνη της κομμουνιστικής εποχής, συνέλαβαν το εξής υπερφίαλο σχέδιο. Αφού το λαικό ξεσήκωμα μεγάλωνε, και θα τους κομμάτιαζαν ζωντανούς, εκείνοι θα ανέτρεπαν τον μισητό δικτάτορα και τη γυναίκα του, θα δήλωναν δημοκράτες και απελευθερωτές, και μετά θα κήρυταν πρόωρες εκλογές, και πρίν κανείς προλάβει να συνέλθει, αυτοί, «δημοκράτες» πιά, θα ξανάβγαιναν στην εξουσία. Εσυραν έτσι το αιμοσταγές ζευγάρι νύχτα απο το κρεβάτι του, και τους σκότωσαν με συνοπτικές διαδικασίες. Τρείς μήνες μετά, η καινούργια «ελεύθερη» Ρουμανία, κυβερνώνταν απο τα ίδια πρόσωπα.

Η Σάρα είναι μια ομορφούλα δήμαρχος μιας ερημικής πόλης 6 χιλιάδων κατοίκων. Είναι και θεούσα που δεν γουστάρει ούτε αντισύλληψη, ούτε και βέβαια εκτρώσεις. Ο κοσμοπολιτισμός της τεράστιος, αφού μόλις πέρσι έβγαλε διαβατήριο στην ηλικία των σαράντα χρόνων, για να φύγει, πρώτη φορα στη ζωή της απο την Αλάσκα, σε κάποια προστατευμένη στρατιωτική βάση που υπηρετούσε ο γιός της. Και ενώ οι Ευρωπαίοι πήραν μια γεύση απο τον εξορκισμό της απο τον Κενυάτη πάστορα, οι Ρεπουμπλικανοί φαίνονται ενθουσιασμένοι μαζί της. Εχει τέλειο χαμόγελο, και φοράει ωραία γιαπωνέζικα γυαλάκια.

Με μηδενικό ενδιαφέρον για θέματα πολιτικής, οικονομικών, και κοινωνικών θεμάτων, η Σάρα αντιμέτωσε για πρώτη φορά σε τηλεοπτικό debate τον έμπειρο και πανέξυπνο κύριο Joseph Biden. Σκοπός της δεν ήταν να μιλήσει για τίποτα συγκεκριμένο, αλλά να περάσει τα καινούργια Ρεπουμπλικάνικα μηνύματα. Μαθαμε έτσι, πως η χώρα «νικάει» τους «κακούς» στο Ιράκ, και πως μέρος της «αλλαγής», που θα δημιουργήσει το γιγαντιαίο Ρεπουμπλικανικό δίδυμο, θα είναι και η μεταφορική άνοδος του "Joe six-pack" στην εξουσία, προσωπικότητα την οποία αντιπροσωπεύει και η λαική Σάρα. Δηλαδή τον αμόρφωτο καναπεδάκια που παρακολουθεί όλη μέρα φουτμπόλ, και μασάει και ποπ-κόρν. Οι πρετζόβλαχοι στην εξουσία.

Κάποια ενδόμυχα αντανακλαστικά, με κάνουν να φοβάμαι. Να φοβάμαι την νέα εποχή που ανοίγεται μπροστά μας. Να φοβάμαι την επέλαση των ηλιθίων. Με τα χιλιάδες πυρηνικά όπλα, και την υπερηφάνεια της βλακείας τους.

Επεσε ποτέ μια κοινωνία μόνον οικονομικά;