Με στοιχειωμένη σκέψη

Δεν ξέρω πιά αν η Πόλη της Γάζας είναι δυνατόν να συνεχίσει να υπάρχει. Μαζί με τις αρρώστιες που θα δημιουργηθούν, την έλλειψη νερού και τροφίμων, την καταστροφή των σπιτιών, των σχολείων, των νοσοκομείων, των υδραγωγείων, των ηλεκτρικών σταθμών, τους χιλιάδες τραυματίες, τους άθαφτους νεκρούς, και το ατέλειωτο καραβάνι της ανθρώπινης μιζέριας, στο τέλος, το Ισραήλ θα παραδώσει στον κόσμο μια εικόνα γενοκτονίας και καταστροφής απαράμιλλης στην σύγχρονη ανθρώπινη Ιστορία.

Διαβλέποντας ίσως πως ο Ομπάμα (και ο Κόσμος) θα ζητήσει την δημιουργία Παλαιστινιακού Κράτους, το Ισραήλ ίσως να προσπαθήσει να διαπραγματευθεί απο θέση ισχύος, την απομάκρυνση όλων των Παλαιστινίων απο το κράτος του Ισραήλ. Με τα αραβικά κράτη να απορροφήσουν το 1.5 εκατομμύριο των καταραμένων, με τα Ηνωμένα Εθνη να φρουρούν τη μελλοντική τους κατοικία για μία τουλάχιστον ακόμα γενιά, με την Ευρώπη να πληρώνει δια παντός τις νέες Παλαιστινιακές κατοικίες. Προς τις περιοχές της Συρίας και της Ιορδανίας, μακριά απο το Ισραήλ. Ελπίζοντας, πως κάποιοι άλλοι, Αραβες, Αμερικανοί, Ευρωπαίοι, θα δεχθούν να πληρώσουν και να συντηρήσουν αυτό το κινητό στρατόπεδο συγκέντρωσης και θανάτου, στο οποίο οι παροικούντες (και τα παιδιά τους) είναι πιά ήδη ψυχολογικά νεκροί.

Θλίβομαι και για το Ισραήλ. Ενα κράτος που κάποτε ξεκίνησε με ελπίδα, θέριεψε μέσα απο την ιδεολογία του κατατρεγμένου, οραματίστηκε μια ανθρώπινη και σοσιαλιστική διάρθρωση, αναβίωσε μιά νεκρή γλώσσα, και έφερε απο τα πέρατα του κόσμου οπαδούς να το κατοικήσουν.

Στο μεταξύ, στον κόσμο αυτό της παγκόσμιας κίνησης και πληροφορίας, που σκέψεις, πολιτικές και συναισθήματα μάχονται για το δικό τους χώρο, μερικές φωτογραφίες θα καθορίσουν την προδιάθεση της κοινής γνώμης, πρίν ακόμα ηγέτες, κράτη και οργανισμοί καθορίσουν την επίσημη γραμμή τους. Τούτη εδώ, ειδικά, μου αναίρεσε τη σκέψη για πολύ ώρα, και θα με στοιχειώνει για χρόνια. Διστασα πολυ πριν την αναρτήσω...

Η κατάπτωση ενός κράτους
Παιδί ο ένας στους τρεις