Wednesday, February 18, 2009

Μπαράκια

‘t Eiland
Η πασαρέλα της διαφορετικότητας. Στολισμένα ανθρώπινα κορμιά, ζωγραφικές σε χέρια, πόδια και λαιμούς. Η ηλεκτρική μουσική τους άγνωστη και αυτοσχέδια. Στο πίσω μέρος του μπάρ, ένα καφενεδάκι στα κλασσικά πρότυπα των Coffee Shops. Mενού απο αγνά «χορταρικά». Αφγανικό, Λιβανέζικο, κόκκινο Νιγηριανό. Cookies και τσαγάκι για τους «επανακαμφθέντες». Οργισμένα μηνύματα κοινωνικού ξεσηκωμού, σε ουρλιαχτά, μακάμβριους ψυχεδελικούς πίνακες και άλλες φριχτές παραλλαγές. Μένει στο μυαλό ο μεγάλος πίνακας, «Το Κέντρο Βάρους» - απεικονίζει έναν άνθρωπο το μυαλό του οποίου, πρησμένο, βρίσκεται στα γεννητικά όργανα...


Mississippi Mud
Παλιό και ξύλινο, έκρυβε τα μυστικά του σ’ έναν απαλό κόκκινο φωτισμό. Σιωπηλοί θαμώνες και μυρωδιά απο μπύρα. Παρακμιακό Blues και αυτοσχεδιασμοί της Jazz. Οι θλιβερές νότες του Νότου. Πού και πού, οι δαχτυλισμοί του κιθαρίστα γλυστρούσαν και έχαναν το ακκόρντο του ρυθμού, η φωνή έμοιαζε να σβήνει απο κάποιο καημό, τα λόγια θολωναν στους ήχους. Μα το τραγούδι, μαγικά, αντί να χαλάσει, γινόταν καλύτερο, τί θαύμα, ο κιθαρίστας ξανάπεφτε στα σωστά του και ο ρυθμός επανερχόταν.

Διεύθυνση, εργαζόμενοι και μουσικοί, είχαν κάτι κοινό – είχαν όλοι τους κάνει φυλακή. Το μουσικό μπαράκι είχε σκοπό. Να δώσει μια δεύτερη ευκαιρία σ’ αυτούς που πήραν τη ζωή τους λάθος. Τους προτιμούσε, τους έδινε πάλκο, δουλειά και βοήθεια. Και εκείνοι έφευγαν κατόπιν στα έγκατα της μεγάλης χώρας. Μέχρι να έρθουν οι επόμενοι…


La Victoria
Γλυκό στέκι των Λατίνων. Cubanos και Dominicanos. Ενας τρελός ξεσηκωμός, μια πανδαισία έγχορδων, πνευστών και κρουστών. Merenge, Rumba, Son και Salsa. Γλυκιά ανάμνηση ο ερωτισμός της μουσικής και τα όμορφα κορμιά που μέσα στο δέος του μουσικού ρυθμού, αλλοπαρμένα απο την ανάταση της στιγμής, αγκαλιάζονται σε διάφορους χορευτικούς αυτοσχεδιασμούς.

Οι μουσικές συναντήσεις των ισπανόφωνων της Αμερικής, είναι Ωδές προς τη Ζωή. Το αφρολατινικό μουσικό πνεύμα λειτουργεί σαν αφροδισιακό, που νοητά βάζει στο κέντρο του το ανθρώπινο κορμί, την αγάπη, το συναίσθημα, το πάθος για τη ζωή. Η συνειρμική σκέψη οδηγεί στους Αρχαίους Ελληνες. Λάτρευαν και εκείνοι τις γιορτές, θαύμαζαν τον ερωτισμό, εκθίαζαν χωρίς ενοχές το ανθρώπινο σώμα. Μέχρι που ήρθαν οι βορειότεροι, και τους έντυσαν όλους στα Βικτωριανά...


Locus Publicus
Χαμηλός φωτισμός, ξύλινες επενδύσεις. Μύριζε έντονα κερί απο τα εκατοντάδες κεριά που έκαιγαν ασταμάτητα χωμένα σε μπουκάλια Grolsch. Τόπος συνάντησης των πιο ετερόκλητων μουσικών και πολιτιστικών στοιχείων. Οι Ρώσοι εμιγκρέδες, πρόσφυγες απο τη γή του Υπαρκτού, το προτιμούσαν για τα Κυριακάτικα gigs της Κλασσικής Μουσικής. Οι Αυστραλοί περαστικοί τουρίστες (οι πιο σκληροτράχηλοι άνθρωποι που συνάντησα ποτέ μου), έκαναν εδώ τις ρόκ στάσεις τους πριν συνεχίσουν τα μεγάλα τους ταξίδια.

Και μαζί τους, μια τεράστια συνομοταξία «περαστικών μουσικών» απο το Λονδίνο, τις κάθε του κόσμου Αποικίες, τα σπλάχνα της Ευρώπης. Τα Κυριακάτικα μουσικά προγράμματα (Sunday Gigs), ήταν μια αφιέρωση στη μουσική του Κόσμου. Το ιδιο και οι θαμώνες. Ενα μωσαϊκό απο ρυθμούς, ιστορίες και ανθρώπινες εμπειρίες.

Το λατινικό όνομα του μπάρ, σημαίνει «Κοινός, Δημοσιος Χώρος». Ενας χώρος που εκθέτει μουσική, ιδέες και εμπειρίες σε κοινή θέα, σε κοινή αποδοχή και κριτική. Που δίνει Βήμα σε όλους . Γλυκιά ανάμνηση των χρόνων απο την πανέμορφη μεσαιωνική πόλη του Delft, τα δικά μας Sunday Gigs, με τραγούδια του Μάνου, έντεχνα και Ρεμπέτικα, Στο μουσικό σχήμα της εποχής, ένας κιθαρίστας (φοιτητής ζωγραφικής) απο το Ρόττερνταμ, ενας ταλαντούχος Κύπριος πολυμουσικάντης, και ένας μοναχικός ακκορντεονίστας...

---------------------------------------------
H μουσική γεύση, απο τα υπέροχα παιδιά της ομογένειας, τους μουσικούς και προσωπικούς μου φίλους που χρόνια τώρα κρατούν την ελληνική μουσική και ποίηση ζωντανή στις ακτές του Νέου Κόσμου. Για τους ωραίους αυτούς ανθρώπους, θα μιλήσουμε αργότερα. Στο τραγούδι, η φίλη Νεκταρία.

Displayed arrangement recorded under legal license, by Journey to Ithaca, in Wellspring Sound Studio, Acton Massachusetts.

10 comments:

giant13 said...

Όμορφο ποστ φίλε μου Locus.

Γεμάτο λυρικότητα και συναίσθημα.

Υπέροχη η Νεκταρία αλλά και όλοι οι υπόλοιποι.
Από τα βιογραφικά τους, αναδύεται η μεγάλη αγάπη όλων για την μουσική.

hackaday said...

Αναμένω το νέο σου post για τους έλληνες καλλιτέχνες του Νέου Κόσμου.

athinovio said...

Καλημέρα locus
πολύ όμορφη και λυρική η περιήγηση στα μαγαζιά αυτά.
Με κάνει να θέλω να τα επισκεφτώ όλα τώρα.

trol said...

Α ρε Λόκους

Να πότε είπα θα κάνω ποστ με τα αγαπημένα μου μπαράκια worldwide ^@&@&$

Λοιπόν, λοιπόν,

να ανταλλάξουμε λίστες!! :)

Ο άλλος said...

Φίλε μου μυρίζω το ξύλο και το κερί που κάποιες φορές σε κάνει νοσταλγικά να μυρίζεις θάλασσα και αλμύρα στην άλλη πλευρά του Ατλαντικού. Ο δημόσισος χώρος σου με μπύρα Kwak των ναυτικών, στην ειδική ξύλινη βάση. Μπέρμπον με τζαζ. Κάπου ο Πιατσόλα συναντά τον Μάνο κι όλοι εμείς εσένα

Γιάννης Καραμήτρος said...

Αχ η Ολλανδική κυβέρνηση βάζει περιορισμούς στα Coffee shops.

Κρίμα πάει και η χώρα της ελευθερίας :(

αθεόφοβος said...

Πάντως εγώ διαλέγω το Mississippi Mud που μου θύμισε την Νέα Ορλεάνη πρίν την Κατρίν!

mtryfo said...

Εγώ δεν ξέρω τι θα διάλεγα απ όλες αυτες τις μουσικές...
μ αρέσουν όλες... νοιώθω σαν παιδί που μπηκε ξαφνικά σ ένα μαγαζί με παιχνίδια ή γλυκά και δεν ξέρει τι να πρωτοδοκιμάσει...
Μουσική... η μεγάλη αγαπημένη!!!

Locus Publicus said...

Αγαπητέ μου Γίγαντα ευχαριστώ. Η Νεκταρία είναι όντως σπουδαία. Με τα παιδιά αυτά γεμίζουν οι ώρες της μοναξιάς, με μουσική, παρέα, και ωραίες ιστορίες. Ενα είδος ψυχοθεραπείας, που αν δεν την είχαμε, θα είχαμε χαθεί...

------------------------
Ευχαριστώ φίλε hackaday, εν καιρώ θα πούμε κι άλλα. Για τόσους και τόσους αφανείς. Κομμάτια κι αυτοί του μεγάλου γαλαξία των ελλήνων. Νάσαι καλά.

------------------------
Αγαπητή μου Αθηνά ευχαριστώ. Εχεις και εσύ (όπως όλοι μας) τα μέρη που μιλάνε ιδιαίτερα στην καρδιά σου.

Εμμέσως, πλήν σαφώς, σ' αυτό το πόστ απαντώ και στην ερώτησή σου περί του ονόματος και αβατάρ που διάλεξα για το μπλόγκ μου. Ο "Δημόσιος Χώρος" ενός μοναχικού ακκορντεονίστα...

-------------------------
Βεβαίως καλη μου trol. Και ιδέες, και λίστες να ανταλλάξουμε. Αυτός είναι και ο σκοπός του μπλόγκ. Έκφραση και Επικοινωνία.

Λοιπόν,
Εiland και Locus Publicus στο Delft (20 λεπτά απο το Ρόττερνταμ).

Mississipi Mud κάπου στο Τέξας, σε έναν αυτοκινητόδρομο που σταμάτησα κάποτε για μπυρα. Άπέναντι απο μια φυλακή. Είχε τραγουδήσει εκεί και ο Johnny Cash.

La Victoria, που άλλού, Nueva York. Μητρική γλώσσα του δρόμου τα ισπανικά.

-------------------------
Ευχαριστώ φίλε Aλλε. Είμαι σίγουρος πως με καταλαβαίνεις, φαίνεται άλλωστε και απο την υπέροχη γραφή σου. Σε σένα και στον Κούκο, θα πρέπει μια μέρα να κάνω μια ειδική αφιέρωση. Νάσαι καλά.

Μάνος και Πιατσόλα κάποτε συναντήθηκαν. Λογικό δεν ήταν;

-----------------------
Χαλάει και η Ολλανδία φίλε Ιωάννη; Ναί, έχεις δίκιο, έχουν γίνει τεράστιες αλλαγές. Τη διατηρώ στην καρδιά μου σαν κάτι νοσταλγικά ξεχωριστό. Ηταν βλέπεις τα χρόνια της εφηβείας.

Εσύ κράτα επαφές με το Βέλγιο και το χωριό των Βρυξελλών. Και αν θέλεις, για το θέμα της αμερικανικής βίζας, στείλε μου ένα εμαίηλ. Μπορείς να με χρησιμοποιήσεις σαν reference. Σοβαρά μιλάω.

--------------------------
Ναί, πρίν την Κατρίνα Αθεόφοβε . Μετά άλλαξε δραματικά το πράγμα. Το Mississippi Mud βρίσκεται κάπου μεταξύ Τέξας και Οκλαχόμας, απέναντι απο μια φυλακή, πράγματι το μπάρ θυμίζει Ορλεάνη. Που παρεπιπτόντως έχει και δυνατούς ακκορντεονίστες! Νάσαι καλά.

-------------------------
Συμφωνώ Μαρία μου. Η μουσική είναι ψυχοθεραπεία και Κραυγή. Οσοι την βγάζουν, θεραπεύονται! Ολες οι μουσικές έχουν κάτι να δώσουν. Προσωπικά, μ' αρέσουν οι μουσικές που κουβαλούν μαζί τους και έναν συμβολισμό, ένα μηνυμα. Τις ευχές μου.

Γιάννης Καραμήτρος said...

Ευχαριστώ για την προσφορά σου στο θέμα της VISA αλλά δυστυχώς το "πουλάκι" πέταξε μιας και ήταν να πάω στις γιορτές. Δεν πειράζει την επόμενη φορά θα κάνω τις διαδικασίες για VISA ποιο νωρίς...