Μπαράκια

‘t Eiland
Η πασαρέλα της διαφορετικότητας. Στολισμένα ανθρώπινα κορμιά, ζωγραφικές σε χέρια, πόδια και λαιμούς. Η ηλεκτρική μουσική τους άγνωστη και αυτοσχέδια. Στο πίσω μέρος του μπάρ, ένα καφενεδάκι στα κλασσικά πρότυπα των Coffee Shops. Mενού απο αγνά «χορταρικά». Αφγανικό, Λιβανέζικο, κόκκινο Νιγηριανό. Cookies και τσαγάκι για τους «επανακαμφθέντες». Οργισμένα μηνύματα κοινωνικού ξεσηκωμού, σε ουρλιαχτά, μακάμβριους ψυχεδελικούς πίνακες και άλλες φριχτές παραλλαγές. Μένει στο μυαλό ο μεγάλος πίνακας, «Το Κέντρο Βάρους» - απεικονίζει έναν άνθρωπο το μυαλό του οποίου, πρησμένο, βρίσκεται στα γεννητικά όργανα...


Mississippi Mud
Παλιό και ξύλινο, έκρυβε τα μυστικά του σ’ έναν απαλό κόκκινο φωτισμό. Σιωπηλοί θαμώνες και μυρωδιά απο μπύρα. Παρακμιακό Blues και αυτοσχεδιασμοί της Jazz. Οι θλιβερές νότες του Νότου. Πού και πού, οι δαχτυλισμοί του κιθαρίστα γλυστρούσαν και έχαναν το ακκόρντο του ρυθμού, η φωνή έμοιαζε να σβήνει απο κάποιο καημό, τα λόγια θολωναν στους ήχους. Μα το τραγούδι, μαγικά, αντί να χαλάσει, γινόταν καλύτερο, τί θαύμα, ο κιθαρίστας ξανάπεφτε στα σωστά του και ο ρυθμός επανερχόταν.

Διεύθυνση, εργαζόμενοι και μουσικοί, είχαν κάτι κοινό – είχαν όλοι τους κάνει φυλακή. Το μουσικό μπαράκι είχε σκοπό. Να δώσει μια δεύτερη ευκαιρία σ’ αυτούς που πήραν τη ζωή τους λάθος. Τους προτιμούσε, τους έδινε πάλκο, δουλειά και βοήθεια. Και εκείνοι έφευγαν κατόπιν στα έγκατα της μεγάλης χώρας. Μέχρι να έρθουν οι επόμενοι…


La Victoria
Γλυκό στέκι των Λατίνων. Cubanos και Dominicanos. Ενας τρελός ξεσηκωμός, μια πανδαισία έγχορδων, πνευστών και κρουστών. Merenge, Rumba, Son και Salsa. Γλυκιά ανάμνηση ο ερωτισμός της μουσικής και τα όμορφα κορμιά που μέσα στο δέος του μουσικού ρυθμού, αλλοπαρμένα απο την ανάταση της στιγμής, αγκαλιάζονται σε διάφορους χορευτικούς αυτοσχεδιασμούς.

Οι μουσικές συναντήσεις των ισπανόφωνων της Αμερικής, είναι Ωδές προς τη Ζωή. Το αφρολατινικό μουσικό πνεύμα λειτουργεί σαν αφροδισιακό, που νοητά βάζει στο κέντρο του το ανθρώπινο κορμί, την αγάπη, το συναίσθημα, το πάθος για τη ζωή. Η συνειρμική σκέψη οδηγεί στους Αρχαίους Ελληνες. Λάτρευαν και εκείνοι τις γιορτές, θαύμαζαν τον ερωτισμό, εκθίαζαν χωρίς ενοχές το ανθρώπινο σώμα. Μέχρι που ήρθαν οι βορειότεροι, και τους έντυσαν όλους στα Βικτωριανά...


Locus Publicus
Χαμηλός φωτισμός, ξύλινες επενδύσεις. Μύριζε έντονα κερί απο τα εκατοντάδες κεριά που έκαιγαν ασταμάτητα χωμένα σε μπουκάλια Grolsch. Τόπος συνάντησης των πιο ετερόκλητων μουσικών και πολιτιστικών στοιχείων. Οι Ρώσοι εμιγκρέδες, πρόσφυγες απο τη γή του Υπαρκτού, το προτιμούσαν για τα Κυριακάτικα gigs της Κλασσικής Μουσικής. Οι Αυστραλοί περαστικοί τουρίστες (οι πιο σκληροτράχηλοι άνθρωποι που συνάντησα ποτέ μου), έκαναν εδώ τις ρόκ στάσεις τους πριν συνεχίσουν τα μεγάλα τους ταξίδια.

Και μαζί τους, μια τεράστια συνομοταξία «περαστικών μουσικών» απο το Λονδίνο, τις κάθε του κόσμου Αποικίες, τα σπλάχνα της Ευρώπης. Τα Κυριακάτικα μουσικά προγράμματα (Sunday Gigs), ήταν μια αφιέρωση στη μουσική του Κόσμου. Το ιδιο και οι θαμώνες. Ενα μωσαϊκό απο ρυθμούς, ιστορίες και ανθρώπινες εμπειρίες.

Το λατινικό όνομα του μπάρ, σημαίνει «Κοινός, Δημοσιος Χώρος». Ενας χώρος που εκθέτει μουσική, ιδέες και εμπειρίες σε κοινή θέα, σε κοινή αποδοχή και κριτική. Που δίνει Βήμα σε όλους . Γλυκιά ανάμνηση των χρόνων απο την πανέμορφη μεσαιωνική πόλη του Delft, τα δικά μας Sunday Gigs, με τραγούδια του Μάνου, έντεχνα και Ρεμπέτικα, Στο μουσικό σχήμα της εποχής, ένας κιθαρίστας (φοιτητής ζωγραφικής) απο το Ρόττερνταμ, ενας ταλαντούχος Κύπριος πολυμουσικάντης, και ένας μοναχικός ακκορντεονίστας...

---------------------------------------------
H μουσική γεύση, απο τα υπέροχα παιδιά της ομογένειας, τους μουσικούς και προσωπικούς μου φίλους που χρόνια τώρα κρατούν την ελληνική μουσική και ποίηση ζωντανή στις ακτές του Νέου Κόσμου. Για τους ωραίους αυτούς ανθρώπους, θα μιλήσουμε αργότερα. Στο τραγούδι, η φίλη Νεκταρία.

Displayed arrangement recorded under legal license, by Journey to Ithaca, in Wellspring Sound Studio, Acton Massachusetts.