Ταξίδι στην Ιθάκη

Μια ομάδα φίλων της ομογένειας, μαζευτήκαμε κάποτε σε κάποιο σπίτι με σκοπό να μελοποιήσουμε τους στίχους ενός φίλου, που ενώ επίσημα ασκούσε το επάγγελμα του Χρηματιστή, για μάς ήταν απλά ένας καλός και αφανής ποιητής. Κανείς μας δεν ήταν επαγγελματίας μουσικός, κανείς μας δεν είχε πείρα απο συναυλίες και ηχογραφήσεις. Δεχτήκαμε τον όποιο ερασιτεχνισμό μας σαν πρόκληση για μεγαλύτερη μουσική μάθηση και παιδεία, και τον σκοπό σαν μια ευκαιρία για καλή παρέα και συζήτηση.

Και έτσι, γεννήθηκε το Ταξίδι στην Ιθάκη. Ενα μουσικό σχήμα πέντε φίλων, μεταξύ των οποίων και ο οικοδεσπότης σας, που μαζευόνταν τις κυριακές για πρόβες στα σπίτια μας, προσφέροντας εξαιρετικούς μεζέδες και καλή παρέα. Η μοναξιά της μετανάστευσης είναι μερικές φορές παραγωγική. Στις συναντήσεις ανταλλάσονταν βιβλία, μουσικές ιδέες, αστεία και άλλα ομογενειακά. Αλλος ενδιαφερόνταν για κάποια πανεπιστημιακή μουσική εκπομπή, άλλος για την τοπική τηλεόραση, άλλοι συμμετείχαν σε διάφορες ομογενειακές οργανώσεις. Κάποιος φίλος, ο Θανάσης (τραγουδιστής του σχήματος), τρομερός και ατρόμητος ιστιοπλόος και μεγάλος πλακατζής, μας μιλούσε απο τότε για το όνειρό του να περάσει τον Ατλαντικό με σκάφος.

Μετά απο μερικές συναντήσεις, το σχήμα απέκτησε καλύτερη κατευθυνση και σκοπό. Θα σχημάτιζε έναν νομικό μη κερδοσκοπικό οργανισμό, και θα έκανε διάφορες συναυλίες, τα έσοδα των οποίων θα τα μοίραζε σε διάφορους σκοπούς. Και έτσι έγινε. Σταδιακά, το συγκρότημα ενοικίασε τον δικό του χώρο σε κάποιο βιομηχανικό κτίριο, και εκεί, άρχισε να επανδρώνει ένα μουσικό στούντιο, που σιγά σιγά, εκτός απο το όμορφο σαλόνι, απέκτησε και συστήματα ηχογράφησης, καλά μικρόφωνα, και πληθώρα άλλων μουσικών αντικειμένων. Οι συναντήσεις εντατικοποιήθηκαν.

Κάποτε, το συγκρότημα χρειάστηκε έναν πιανίστα για μια συγκεκριμένη μουσική συναυλία. Βάλαμε λοιπόν μια αγγελία στην τοπική εφημερίδα, και ξάφνου, έγινε κατακλυσμός ενδιαφερομένων. Παιδιά απο την Ελλάδα και την Κύπρο που σπουδαζαν μουσική, διάφοροι άλλοι βαλκάνιοι ενδιαφερόμενοι απο τα κράτη που πολιτικά αντιμάχεται η Ελλάδα, και αμερικανοί γιάπηδες το πρωί και χίππυδες το βράδι, με ενδιαφέρον για την μουσική. Ετσι, μετά απο μερικές δύσκολες συνεντεύξεις, το γκρούπ επανδρώθηκε πλήρως μουσικά, καί άρχισε μια ενδιαφέρουσα πορεία. Η μουσική ενώνει.

Οι πρώτες συναυλίες σε ομογενειακό κύκλο, ήταν μια ευχάριστη έκπληξη. Ηταν τρομερό να βλέπεις πως απο το απόλυτο μηδέν, ένα μουσικό σχήμα μπορούσε να κάνει μουσικές συναυλίες με αρχικό κοινό 400 τουλάχιστον άτομα. Και οι ομογενείς μας, πολλοί απ αυτούς με ελάχιστη πλέον σχέση με τα δρώμενα της σύγχρονης Ελλάδας, έρχονταν με τα παιδιά τους, να ακούσουν τις έντεχνες μουσικές διαδρομές, πληρώνοντας το υπέρογκο εισιτήριο των 10 ή 20 δολλαρίων, ανάλογα με τον σκοπό.

Δεν υπερβάλλω, και είμαι υπερήφανος να πώ, πως με τον τρόπο αυτό, μαζεύτηκαν χιλιάδες δολλάρια, που δόθηκαν σε κάποιο σκοπό που άξιζε. Και δεν είναι μόνον αυτό. Εμφανίστηκαν σύντομα, μέσα απο τους ελληνικούς συλλόγους, εθελοντές κάθε είδους, άλλος για το πρόγραμμα της συναυλίας, άλλος για την οργάνωση, και πολλές μα πολλές κυρίες για εθελοντικές προσφορές φαγητού, και άλλων εδεσμάτων που προσφέρονταν στο τέλος της συναυλίας. Ολα δωρεάν και εθελοντικά.

Και έτσι συνεχίσαμε. Στα επόμενα μερικά χρόνια, πριν το γκρούπ διαλυθεί απο τις δυναμικές του χρόνου, έντεχνα μουσικά προγράμματα παρουσιάστηκαν σε υπέροχα πανεπιστημιακά θέατρα, άλλα μοντέρνα, και άλλα κλασσικά. Και μέσα απο αυτή την επαφή, γνωριστήκαμε και με τον ακαδημαϊκό και επιχειρηματικό κόσμο της ομογένειας, που ειναι τεράστιος, καλόβουλος και ευρηματικός.

Εγιναν πάνω απο 15 συναυλίες, δύο ηχογραφήσεις απο τις οποίες το γκρούπ ζημιώθηκε τα μέγιστα, και απίθανες συγκεντρώσεις και συζητήσεις. Επιστρέφοντας απο μια διαδήλωση κατα του πολέμου του Ιράκ στη Νέα Υόρκη, ο φίλος και ποιητής Μακης Εμμανουηλίδης, έγραψε ένα καταπληκτικό και βαθιά προβοκατόρικο πολιτικό τραγούδι, το οποίο τελειοποιήθηκε στο αυτοκίνητο, στον δρόμο της επιστροφής. Καποια δοκιμαστικά στάλθηκαν μαζί με μια αίτηση του συγκροτήματος, να συμμετάσχει το άσμα στη Γιουροβίζιον! Απορριφθήκαμε ασυζητί. Νομίζω πως χάσαμε απο τον κ. Καρβέλα.

Μουσικά, έγιναν όλων των ειδών τα λάθη. Και έτσι μάθαμε πολλά. Γιατί αν δεν κάνεις λάθη, δεν μαθαίνεις. Και ενώ κανείς δεν περίμενε να αναστατώσουμε τα μουσικά δρώμενα της πατρίδας με τις δημιουργίες μας, εμείς, αδιαφορώντας για την οποιαδήποτε μουσική εξέλιξη, συνεχίσαμε να κάνουμε το κέφι μας παίζοντας τη μουσική μας.

Το μόνο που θα ήθελα να δώ, είναι να γίνει μια έκδοση των ποιημάτων του φίλου Μάκη απο την Καβάλα, ο οποίος είναι πράγματι καταπληκτικό ποιητικό ταλέντο. Και να περάσει με επιτυχία ο φίλος Θανάσης απο τα Πετράλωνα, τον Ατλαντικό, ξεκινώντας απο τις Μπαχάμες με ιστιοφόρο. Κατα τα άλλα, θα ήθελα ολόψυχα να ευχαριστήσω όλα τα παιδιά για το υπέροχο Ταξίδι στην Ιθάκη. Για κείνους που μετα τις σπουδές τους επέστρεψαν στην Ελλάδα, να ευχηθώ καλή επιτυχία. Επιλέγω και μερικά ακούσματα απο μια μουσική μας ηχογράφηση.

-------------------------------------------
Δεν απεικονίζομαι στη φωτογραφία των παιδιών του συγκροτήματος. Το site φτιάχτηκε αργότερα, όταν το μουσικό σχήμα ήταν πλέον διαφορετικό. Μια μέρα, θα ανανεώσουμε την ιστοσελίδα με αναφορά σε όλα τα παιδιά που πέρασαν απο το συγκρότημα. Και ειναι πολλά.

Στίχοι, μουσική: Mάκης Εμμανουηλίδης
Τραγούδι: Θανάσης, Νεκταρία
Journey to Ithaca
All rights reserved