Μ' αρέσουν τα ταξίδια, οι ιστορίες των ανθρώπων που δεν καταγράφει η επισημη ιστορία, οι παλιοί κιτρινισμένοι χάρτες, τα παλιά βιβλία που περιμένουν κρυμμένα στις σκοτεινές βιβλιοθήκες, οι περίεργες γλώσσες που ακόμα ζούν στο βάθος κάποιας ξεχασμένης ζούγκλας, οι κουλτούρες που δεν είναι mainstream, οι μεγαλειώδεις ιδέες πνευματωδών ανθρώπων, τα μέρη που δεν τραβούν τον επίσημο τουρισμό, η βροχερή όψη της συνήθως ηλιόλουστης Ελλάδας.
Θα μοιραστώ μαζί σας αύτά που συνήθως γράφω στο χαρτί. Σκοπός μου είναι να γνωριστώ μαζί σας, να μάθω απο σάς, και να κάνω καλούς και πολύτιμους φίλους.
LocusPublicus
1 comment:
Καλησπέρα και εύχομαι καλή επιτυχία και με υγεία το μπλογκ!
Διάβασα το σχόλιό σου στο doncat και συμφωνώντας σχεδόν απόλυτα μπήκα στο προφίλ σου και σκέφτηκα να σχολιάσω.
Περίπου τα ίδια με όσα γράφεις λέω και εγώ στα σχόλιά μου με διαφορετικά λόγια όμως, επειδή είμαι λίγο πιο θυμωμένος.
Αυτό δικαιολογείται επειδή ζω εδώ και μερικές φορές, η υπομονή τελειώνει.
Δεν είμαι νέος, δεν έχω λόγο να παραπονιέμαι προσωπικά. Τα πράγματα μάλλον ήρθαν καλύτερα από ότι περίμενα. Στενοχωριέμαι όμως για την πατρίδα, που ενώ θα μπορούσε να πάει πιο γρήγορα, κοιτάει τον ομφαλό της. (Ομφαλοσκόπους τους λένε αυτούς).
Η πατρίδα μας είναι ο κόσμος πράγματι, αλλά η "ιδιαίτερη" πατρίδα πάντα μας πληγώνει.
Ενας άλλος λόγος που μας πληγώνει είναι ότι τα καλύτερα παιδιά της φεύγουν η μάλλον τα διώχνει. Αυτό έγγραψα και στο πρώτο μου σχόλιο στο ποστ του ΝΔ για τους νέους.
Τέλος πάντων.
Εχω και εγώ την κόρη μου blogger και από ό,τι βλέπω έχει κάνει δυό σχόλια στο doncat. Στο ένα διαφωνώ αλλα δεν πειράζει. Αυτό είναι υγειές.
Εύχομαι και πάλι καλή αρχή στον γυιό και τον πατέρα!
Post a Comment